ပုဂံေခတ္က မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ

အတိတ္္က ျဖစ္ရပ္တုိ႔သည္ လက္ရွိပစၥဳပၸန္အတြက္ “သင္ခန္းစာတစ္ရပ္”ပင္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ယူတတ္ဖုိ႔ေတာ့ လုိသည္။ ယူတတ္လွ်င္ ထုိအတိတ္ကျဖစ္ရပ္တုိ႔သည္ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ အေကာင္းဆုံး “သင္႐ုိးညႊန္းတမ္း”မ်ားပင္ ျဖစ္ေပသည္။ တခ်ိန္က ျဖစ္ရပ္။ ။ က်န္စစ္သားမွာ သားတစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္။ သားေတာ္က ရာဇကုမာရ။ သမီးက ေရႊအိမ္စည္။ သမီးေတာ္ ေရႊအိမ္စည္ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ဘာသာျခား လူမ်ိဳးျခားျဖစ္တဲ့ ပဋိကၠရား(ကုလား)က အပိုင္ၾကံ၏။ ဤကဲ့သို႔ အပိုင္ၾကံျခင္းသည္ပင္ “ကုလားက်င့္ ကုလားၾကံ” ျဖစ္၏။

သမီးေတာ္ေလးက ငယ္ရြယ္သူျဖစ္ေနေတာ့ သူတုိ႔အၾကံကို မသိရွာေပ။ ထုိအခါ တကယ့္ေမတၱာစစ္ထင္ၿပီး ပဋိကၠရားကုိ လက္ခံလုိက္၏။ “ငါ့အၾကံေအာင္ၿပီ”ဆုိၿပီး ပဋိကၠရားသည္ လက္ခေမာင္းခတ္ေလေတာ့သည္။ မင္းက်န္စစ္ကလည္း သမီးေတာ္၏အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥကို “သိပ္အေရးမၾကီး”ဟု ထင္ေန၏။ သုိ႔ေသာ္ ကုလားက်င့္ ကုလားဥာဥ္ကို ေကာင္းေကာင္းၾကီးရိပ္စားမိတဲ့ ၀န္ၾကီးေတြ အမတ္ၾကီးေတြက ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏိုင္ၾက။ သမီးေတာ္ေလး အိမ္ေထာင္ျပဳမွားလွ်င္ လူမ်ိဳးျခားေသြး ေရာယွက္သြားႏုိင္သည့္အတြက္ ပုဂံျပည္ၾကီး သပြတ္အူ ျဖစ္သြားႏိုင္ေၾကာင္း ရိပ္စားမိ၏။ ၀န္ၾကီးမ်ားက မင္းက်န္စစ္ကို သြားၿပီးေတာ့ သံေတာ္ဦးတင္ၾက၏။ “မင္းၾကီး သမီးေတာ္ကို ကုလားနဲ႔ ေပးစားလုိက္ရင္ ျမန္မာျပည္ၾကီးသည္ ကုလားျပည္ ျဖစ္သြားႏုိင္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတုိ႔ သေဘာမတူႏိုင္ပါ” တဲ့။ ဤကား ပုဂံေခတ္က မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒတည္း။ ၀န္ၾကီးမ်ားက ထုိသုိ႔ သံေတာ္ဦးတင္ေသာအခါ မင္းက်န္စစ္ သေဘာေပါက္သြားေလေတာ့သည္။ “ေသြး”ကား အေရးၾကီးသည္ မဟုတ္ပါလား။ မင္းက်န္စစ္သည္ ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင္ ့ ျမန္မာေသြးထဲ မည္သည့္ လူမ်ိဳးျခားေသြးမွ အေရာက္ မခံႏုိင္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀န္ၾကီးေတြရဲ႕အၾကံျပဳခ်က္အတိုင္း သမီးေတာ္ေလး ေရႊအိမ္စည္ကို တူေတာ္ျဖစ္တဲ့ ေစာယြန္း (ေစာလူးမင္းရဲ႕သား) နဲ႔ ေပးစားလုိက္ေလသည္။ ထီးေမြနန္းေမြကိုလည္း ေျမးျဖစ္တဲ့ အေလာင္းစည္သူ (ေရႊအိမ္စည္ရဲ႕သား) ကိုပဲ ေပးစားလုိက္ေလေတာ့သည္။ အကယ္၍ သာ သမီးေတာ္ ေရႊအိမ္စည္သည္ ကုလားကိုသာ ယူလုိက္ရင္ ျမန္မာျပည္သည္ မေတြး၀ံ့ေလာက္ေအာင္ အေျခအေနဆုိးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရေပမည္။ အခုေတာ့ တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကတဲ့ မင္း၊ ၀န္ၾကီးေတြ၊ စစ္သူၾကီးေတြက ရဲရဲေတာက္ သံေတာ္ဦးတင္ၾကလုိ႔သာ “ျမန္မာျပည္သည္ ဒုိ႔ျပည့္”ဟု ေၾကြးေၾကာ္ႏိုင္ေပေတာ့သည္။ ျငီးတြားမိသည့္ ဥဒါန္း။ ။ အုိ ပုဂံျပည္ . . သင္ အခုလုိ ၀င့္၀င့္ထည္ထည္ ရပ္တည္ႏုိင္ျခင္းသည္ ပုဂံေခတ္က မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒေၾကာင့္ပါ။ ထုိမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒသာ မရွိခဲ့လွ်င္ ပုဂံျပည္ၾကီးသည္ ဗလီၾကီးမ်ား၏ေအာက္မွာ ျပားျပား၀ပ္ေနရေတာ့ မည္ တကား ။ ဒီေနရာမွာ အင္းစိန္ ရြာမဆရာေတာ္ၾကီး၏ ၾသ၀ါဒစကားကို သတိရမိပါသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးသည္ သံဃာငါးရာရွိေသာ ပရိယတၱိစာသင္တုိက္ၾကီးကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ ဆရာေတာ္ျဖစ္ပါသည္။ လူမ်ိဳးကိုခ်စ္သကဲ့သုိ႔ သာသနာကိုလည္း ျမတ္ႏုိးသည္။ “ျမန္မာႏုိင္ငံသားတိုင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကို ကာကြယ္ရမည္”။ “အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကို မကာကြယ္ မေစာင့္ေရွာက္ဘဲ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး လုပ္လွ်င္ေသ္လည္းေကာင္း၊ တိုင္းတပါး၏ၾသဇာခံ အေထာက္အပ့ံခံ ျဖစ္လွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံသစၥာေဖာက္ ဧကန္ျဖစ္မည္”တဲ့။ ဘယ္ေလာက္မွတ္သားစရာေကာင္းတဲ့ ၾသ၀ါဒလဲ။ ဆရာေတာ္၏ စကားကုိ ေကာက္ခ်က္ခ်လွ်င္ “မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ” ဟု ေရပန္းစားေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေရးဥပေဒကို မေထာက္ခံလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ “သစၥာေဖာက္”မ်ား ျဖစ္ေပသည္။