အင္းစိန္သံဃာ့ညီလာခံကို ေလ့လာသုံးသပ္ျခင္ (အပိုင္း ၁)

ေဒါက္တာဓမၼပိယ (ITBMU)၊ ဇူလိုုင္ ၂၁၊ ၂၀၁၃ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး၊ ေအာင္ဆန္းတပ္ဦး မိုးကုတ္ရိပ္သာ၌က်င္းပခဲ့ေသာ အင္းစိန္ သံဃာ့အစည္း အေ၀းႀကီး (ဇြန္လ ၂၇-ရက္ေန႔က) ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ၿပီးစီးခဲ့တယ္။ ထိုအစည္းအေ၀းႀကီးကို သံဃာေတာ္မ်ားက ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသနည္း။ ဘယ္အတြက္ က်င္းပခဲ့ၾကသနည္း။ ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕အေျခအေန ဘာေတြျဖစ္ေနသနည္းဆိုတဲ့အေမးကို ေလ့လာသုံးသပ္ၾကည့္လွ်င္ ဘာသာေရးဆန္တဲ့ လူမ်ဳိးေရးအဓိကရုံးေတြ၊ လူမ်ဳိးစု ျပႆနာေတြ၊ တိုင္းရင္းသားအမည္ခံခ်င္တဲ့ တိုင္းရင္း သားမဟုတ္သူတို႔ရဲ႕ လူ႔အခြင့္ေရး ေတာင္းဆိုမွုျပႆနာေတြ၊ လယ္ယာေျမ ျပႆနာေတြ၊ ဒီျပႆနာ ေတြႏွင့္ ရွုပ္ေထြးေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ̏မုန္းတိုင္းကထန္ထန္ တိုင္းျပည္ကႏုႏု˝မို႔ ဆိုတာမ်ဳိးလိုပဲ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းဆဲကာလမွာ ဒီလိုျပႆနာေတြ မၾကာခဏဆိုသလို ျဖစ္ေနေတာ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမွုေတြႏွင့္ အလူးအလဲ ခံေနရသူေတြကေတာ့ ျပည္သူလူထုေတြပါ

ဒီအေရးေတြကို သတိျပဳမိေတာ္မူၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားဟာ တိုင္းျပည္ရဲ့အေရးေတြမွာ မပါ၀င္လို ေသာ္လည္း အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာေတာ္အတြက္ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနရျခင္းပါ။ ဥပမာ၊ ေရႊ၀ါေရာင္အေရးခင္း၊ လက္ပန္းတန္းေတာင္အေရးအခင္း၊ ရခုိင္အေရးအခင္း၊ မိတၱိလာအေရးအခင္း စတဲ့ ဒီလိုအေရအခင္းမ်ဳိးေတြပါ။ သို႔ေသာ္ ရခိုင္အေရးအခင္း၊ မိတၳိလာအေရးအခင္းတို႔မွာ ေငြးေၾကးအေထာက္အပံ့မ်ား၊ လုံၿခဳံေရးအေထာက္ အပံ့မ်ားအျပင္ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ေထာက္ပံံျခင္းမ်ဳိးေတြပါ ပံ့ပိုးေပးေနရေၾကာင္း ေလ့လာသိရွိရျခင္းပါ။ အဲဒီလို ျပည္သ႔ူျပႆနာ၊ လူထုျပႆနာေတြ အမ်ဳိးအမ်ဳိးအတြက္ ပါ၀င္ပတ္သက္လာရာမွ အနာဂတ္ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အတြက္ စိုးရိမ္စိတ္မ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြ ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိေနျခင္းကို သံဃာေတာ္မ်ား ေလးေလးနက္နက္ သတိျပဳလာမိျခင္းပါ။ သံဃာေတာ္မ်ားဘက္မွ လူထုဘ၀ႏွင့္ လူမွုျပႆနာအေထြေထြကို ၀ိုင္း၀န္းေျဖရွင္းရာမွာ အင္းစိန္ သံဃာ့ အစည္းအေ၀းႀကီးဟာ တစ္ခုအပါအ၀င္ပါ။ ထိုအစည္းအေ၀ႀကီးရဲ့ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာကို ဓမၼ၀ိနယႏွင့္အညီ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ဖို႔ပါ။ ထိုသုိ႔ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ရာမွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္းရင္းသူမ်ား ရသင့္ ရထုိက္ေသာ လူ႔အခြင့္ေရးမ်ားကို ျပည့္ျပည့္၀၀ ရရွိႏုိင္ေရးတို႔အတြက္ သံဃာေတာ္မ်ားက ဦးေဆာင္၍ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဦးေရးဟာ (ဂ၅) ရာခိုင္းႏွုန္းခန္႔ ရွိတယ္လို႔ သိထားရျခင္းပါ။ ကံေကာင္း ေထာက္မစြာျဖင့္ အျခားဘာသာ၀င္မ်ား (ဟိႏၵဴ၊ ခရစၥယန္၊ မူစလင္ဘာသာ၀င္မ်ား) ရဲ့ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၊ ထိုဘာသာ၀င္တိုင္းရင္းသူမ်ားအတြက္ လက္ထပ္ျခင္းဆိုင္ရာဥပေဒကို ေကာင္းမြန္စြာ ေရးဆြဲထားၿပီးျဖစ္ၿပီး၊ ထိုဥပေဒသည္ ထိုဘာသာ၀င္တို႔အတြက္ လုံၿခဳံမွုမ်ားကို ေပးထားႏိုင္ခဲ့ျခင္းကို အ့ံၾသစြာ ေလ့လာသိရွိရျခင္းပါ။ ၁၉၅၄-ခုႏွစ္ ထိမ္းျမားမွုႏွင့္ အေမြဆက္ခံမွု အက္ဥပေဒအရ ဟိႏၵဴ၊ ခရစၥယန္၊ မူစလင္ဘာသာ၀င္မ်ားသည္ ဘာသာ၀င္အခ်င္းခ်င္းသာ လက္ထပ္ႏိုင္ေၾကာင္း ဥပေဒျပဳ၍ ထိုဘာသာ၀င္အမ်ဳိးသမီးမ်ားအား ကာကြယ္ ေပးထားျခင္းဥပေဒမ်ား ရွိေနျခင္းပါ။ သို႔ေသာ္ အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္းရင္းသူမ်ားအတြက္ လက္ထက္ျခင္းဥပေဒကို အျခားဘာသာ၀င္မ်ား၏ ထိမ္းျမားျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒကဲ့သို လုံၿခဳံမွုမေပးႏိုင္ဘဲ အိမ္ေထာင္ေရး အရွုပ္ေထြးမ်ားျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေသာ္ အရွုွုံးႏွင့္သာ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရၿပီး အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ ရသင့္ရထိုက္ေသာ လူ႔အခြင့္ေရးမ်ား ဆုံးရွုံးနစ္နာခဲ့ၾကရသည္မွာ ဥပေဒမခိုင္မာေသာေၾကာင့္ဟု ဆိုရမွာပါ။ ဥပမာ၊ ၁၉၅၄-ခုႏွစ္ ထိမ္းျမားမွုႏွင့္ အေမြဆက္ခံမွု အက္ဥပေဒအရ အျခားဘာသာ၀င္မ်ား ထိမ္းျမားျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒမွာ အျခားဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ ဘာသာ၀င္အခ်င္းခ်င္းသာ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ ခြင့္ ဥပေဒကို ျပ႒ာန္းေပးထားႏိုင္ခဲ့ျခင္းပါ။ သို႔ေသာ္ အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္းရင္းသူအမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္ ဘ၀လုံၿခဳံမွုကို ေပးႏုိင္တဲ့ ဥပေဒမ်ဳိးကို ျပ႒ာန္းေပးႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့သည္မွာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာျဖစ္ခဲ့ရျခင္းပါ။ စဥ္းစားမိသည္မွာ – ထိုအခ်ိန္က ဥပေဒေရးဆြဲေရး ေကာ္မရွင္၌ျမန္မာဥပေဒ ပညာရွင္မ်ား မပါခဲ့၍ေလာ၊ သို႔မဟုတ္ အျခားဘာသာ၀င္အမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္မူ လုံၿခဳံေသာ ဥပေဒကို ျပ႒ာန္းေပးႏိုင္ေသာ ဥပေဒရွင္မ်ားခ်ည္း ပါ၀င္ေန၍ေလာ စဥ္းစားစရာအခ်က္ေတြက ေထာင္ေသာင္း မက ရွိေနျခင္းပါ။ အျခားဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ ဥပေဒျပဳသူတို႔၏ အေျမာ္အျမင္ႀကီးမွုကို အသိအမွတ္ျပဳပါ၏။ အင္းစိန္သံဃာ့ညီလာခံႀကီးက်င္းပေသာအခါ သံဃာေတာ္မ်ားက တင္ျပရန္ ေရးဆြဲထားေသာ အတည္ မျပဳရေသးေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ုိးသမီးမ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသူဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ လက္ထပ္ ထိမ္ျမား ျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒမူၾကမ္းကို သံဃာ့ညီလာခံမက်င္းပမီ (၂)ပတ္ခန္႔ ႀကိဳတင္၍ ေဖ့စ္ဘုတ္ခ္ စာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ တရားမ၀င္ သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့မွုေၾကာင့္ ထိုမ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒအစ္ရွုးသည္ ရက္အနည္းငယ္ အတြင္း ကမၻာ အရပ္ရပ္သို႔ ျပန္႔ႏွံ႔သြားခဲ့ျခင္းပါ။ ထင္ျမင္ခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ေျပာၾက၊ ေရးၾက၊ ေ၀ဖန္ၾကႏွင့္ ေဖ့စ္ဘုတ္ခ္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ဒီအစ္ရွူးဟာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ျခင္းပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုဥပေဒမူၾကမ္းသည္ သံဃာေတာ္မ်ားအတည္မျပဳရေသးေသာ မူၾကမ္းျဖစ္ေနသည္ကို ကမၻာ့လူထုက သိရွိထားဟန္မတူပါ။ ထိုၾကာင့္ အသဲသဲအသန္သန္ ထိုးစစ္ေတြကို ဆင္လာျခင္းပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီမိုကေရစီစနစ္က်င့္သုံးတဲ့ႏိုင္ငံအတြက္ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္ကို လက္ခံႀကိဳဆိုရမွာပါ။ သို႔ေသာ္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္က်င့္သုံးတာက အခါလည္ေက်ာ္ လသားအရြယ္မွ်သာရွိေသး၍ ေျပာသူ၊ ေရးသူ၊ ေ၀ဖန္သူမ်ား၌မီဒီယာ အက္သစ္ခ္ အားနည္းေနေသးသည္ကို ေတြ႔ျမင္ေနရျခင္းပါ။ ဇြန္လ(၂၇)ရက္ေန႔၌ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ သံဃာ့အစည္းအေ၀းႀကီးအၿပီးမွာ ေၾကညာခ်က္စာတမ္း ထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္။ ထိုေၾကညာခ်က္စာတမ္းမွာ အစည္းအေ၀းႀကီး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကို ထင္ထင္ရွားရွား ျပတ္ျပတ္သားသား ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုႏိုင္ခဲ့၍ ဆူညံေနေသာ အသံမ်ားဟာ လုံး၀နီးပါး ၿငိမ္သက္သြားခဲ့တယ္။ ထိုသံဃအစည္းအေ၀းၾကီး၌အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႔က ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ေၾကညာခ်က္ စာတမ္းမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။ ေၾကညာခ်က္ ၁။ ။ဤအစည္းအေ၀းႀကီးသည္ ႏိုင္ငံေတာ္အစုိးရႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔တို႔အား အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာေရးကိစၥမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ကူညီေဆာင္ရြက္ရန္ တိုက္တြန္းသည္။ ၂။ ။ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တြင္ မွီတင္းေနထိုင္ၾကကုန္ေသာ ႏိုင္ငံသားအားလုံး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ႏိုင္ေရးအတြက္ ပဋိပကၡမ်ား ထပ္မံမျဖစ္ေပၚေစရန္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီ ေဆာင္ရြက္မည္။ ၃။ ။အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းရန္ ဤအစည္း အေ၀းႀကီးမွ ေထာက္ခံအတည္ျပဳသည္။ ၄။ ။မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒကို ျပ႒ာန္းႏိုင္ရန္အတြက္ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္အသီးသီးမွ ဤအစည္း အေ၀းႀကီးသို႔ တက္ေရာက္ေတာ္မူလာၾကကုန္ေသာ သံဃာ့ကိုယ္စားလွယ္ ၁၅၃၀-ေက်ာ္တို႔က တညီတညြတ္တည္း ေထာက္ခံအတည္ျပဳသည္။ ၅။ ။ျမန္မာႏုိင္ငံမွ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တစ္ပါးျဖစ္ေသာ အရွင္၀ိစိတၱာဘိ၀ံသ (၀ီရသူ) ၏ ပုံႏွင့္ ̏THE FACE OF BUDDIST TERROR˝ – ဗုဒၶဘာသာ အၾကမ္းဖက္မႈ မ်က္ႏွာစာ (သို႔မဟုတ္) ဗုဒၶဘာသာအၾကမ္းဖက္မႈ ပုံသ႑ာန္ ဟု ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ၂၀၁၃-ခုႏွစ္၊ ဇူလိႈင္လ (၁) ရက္ေန႔ ရက္စြဲျဖင့္ ထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ တိုင္းမ္မဂၢဇင္း (Time Magazine) Vo-182, No, 1 ကို အျပင္းထန္ ကန္႔ကြက္သည္။ အထက္၌ ေဖၚျပထားေသာ အခ်က္အလက္မ်ားသည္ သံဃာ့အစည္းအေ၀းႀကီးအၿပီးမွာ ေပၚထြက္ လာခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ ထိုအစည္းအေ၀းႀကီးမွာပင္ သံဃာေတာ္မ်ားက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒမူၾကမ္း၌(အခ်ဳိ႔အခ်က္အလက္မ်ားသည္ သေဘာထားကြဲလြဲႏုိင္ဖြယ္ရွိ၍) လြတ္ေတာ္သို႔ တင္သြင္းရန္ ျပင္ဆင္ထားေသာ ဥပေဒမူၾကမ္း၌အခ်က္အလက္တုိ႔ကို အနည္းငယ္ျပင္ဆင္၍ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ိဳးသမီးမ်ား လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ (မူၾကမ္း) (၁) ဤဥပေဒကို ဗုဒၶဘာသာအမ်ိဳးသမီးမ်ား လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းဆိုင္ရာ (အေရးေပၚ)ဥပေဒ ဟု ေခၚတြင္ေစ ရမည္။ (၂) မည္သူမဆို ျမန္မာဗုဒၶဘာသာအမ်ိဳးသမီးကို လက္ထပ္မည့္သူသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ိဳးသမီးအား လြတ္လတ္စြာ ကုိးကြယ္ခြင့္ျပဳသူျဖစ္ရမည္။ (၃) လက္ထပ္မည့္ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ိဳးသမီး၏ မိဘ (သို႔) အုပ္ထိန္းသူ၏စာျဖင့္ တရား၀င္ခြင့္ျပဳခ်က္ကို လက္ခံရယူရမည္။ (၄) အထက္ပါ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ညီညြတ္ပါက လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းကို သက္ဆုိင္ရာ ေက်းရြာ (သို႔) ရပ္ ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေရွ႕တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုး လက္ထပ္ရမည္။ (၅) အထက္ပါ ဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားအတိုင္း မလိုက္နာဘဲ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ိဳးသမီးကို (တိုင္းရင္းသူ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ိဳးသမီးမ်ားပါ ပါ၀င္သည္) လက္ထပ္ေပါင္းသင္းျခင္းျပဳလုပ္ပါက ထိုသို႔က်ဴးလြန္သူအေပၚ ရာဇသတ္ႀကီးဥပေဒ၏ ထိမ္းျမားျခင္းဆိုင္ရာ ျပစ္မႈပုဒ္မ ၄၉၃ အျပင္ သက္ဆိုင္ရာပုဒ္မတို႔ႏွင့္သာ သီးျခားအေရးယူအျပစ္ေပးရမည္။ အမွန္တကယ္မွာမူ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ဥပေဒကို ေရးဆြဲႏိုင္သူမ်ားမဟုတ္ဘဲ ဥပေဒမူၾကမ္းကို ဥပေဒပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၿပီး၊ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး တစ္ေယာက္ေယာက္ျဖင့္ သို႔မဟုတ္ အေရးပါအရာေရာက္ေသာ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးမ်ားမွတဆင့္ လႊတ္ေတာ္သို႔ တင္သြားႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစား အားထုတ္သူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဥပေဒေၾကာင္းဆိုင္ရာ အက်ယ္မူၾကမ္းကိုမူ ဥပေဒပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုလြတ္ေတာ္အမတ္မ်ားက ဆက္လက္၍ ေဆြးေႏြးၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ား အတြက္ အက်ဳိးရွိလွ်င္ အတည္ျပဳေထာက္ခံၿပီး ခိုင္မာေသာဥပေဒကို ေရးဆြဲျပ႒ာန္းေပးရန္ျဖစ္တယ္။ အက်ဳိးမရွိလွ်င္ ကန္႔ကြက္ ပယ္ဖ်က္္ၾကရန္ပင္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆုံးအေျဖက ဒါပါပဲ။ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တိုင္းရင္းသူအမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒကို သံဃာေတာ္မ်ားက ပါ၀ါသုံး၍ အတည္ျပဳ ေပးျခင္းမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ပါ။ အာဏာရွိသူမ်ားကဲ့သို႔ ဥပေဒကို ျပ႒ာန္းေပးႏိုင္ျခင္းလည္းမရွိပါ။ လြတ္ေတာ္သို႔ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳ၍ တင္သြင္းသူမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္သူမ်ား သိရွိနားလည္းႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ၊ အထင္အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ ရွိခဲ့ျခင္းပါ။ သို႔ေသာ္ တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ သည္းခံျခင္းတရားႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းတရား ဤတရားႏွစ္ပါးကို လက္ကိုင္ထား၍ တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ပါမွ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သံဃာ့ အစည္းအေ၀း၌အထူးမိန္႔မွာသြားေတာ္မူခဲ့ျခင္းကို အမွတ္ရေနမိျခင္းပါ။ ထိုအဆုံးအမကို သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ားသည္လည္း အၿမဲတေစ အမွတ္ရေစေနႏုိင္ၾကဖို႔ပါ။ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္ႏုိင္ၾကပါေစ။See more at: http://moemaka.com/archives/36658#sthash.3cXe6Jot.dpuf

စိတ္ဓာတ္က်ေနသလား သူငယ္ခ်င္း?

အရင္ဆံုးေၿပာခ်င္တာကေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်တယ္ဆိုတာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လူသားအားလံုး စိတ္ဓာတ္က်တတ္ၾကပါတယ္။ ပိုက္ဆံမရွိလို႔၊ ခ်စ္သူနဲ႔အဆင္မေၿပလို႔ မိသားစုနဲ႔အဆင္မေၿပလို႔၊ အလုပ္မွာအဆင္မေၿပလို႔၊ စာေမးပြဲက်လို႔၊ ရုပ္မလွလို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုစိတ္ဓာတ္က်ေနတတ္က်ပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်တာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြးပါဘူး။ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့သူေတြေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္လို႔သင္ထင္မွာေပါ့။ တကယ္ေတာ့သင္ထင္သလိုမဟုတ္ပါဘူး။

ဥပမာဆိုပါစို႔ သင္ကသိပ္မခ်မ္းသာဘူးသာမန္ရံုး၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ သင့္မွာသင္အရမ္းၾကိဳက္တဲ့ Iphoneေလးရွိတယ္ဆိုပါစို႔။ အဲဒိ Iphoneေလး taxiေပၚမွာေမ့က်န္ခဲ့တယ္ဆိုပါစို႔။ သင္ဘယ္လိုခံစားရမလဲ? ခနေလာက္ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ။ ၇သိန္း ၈သိန္းေလာက္တန္တဲ့ပစၥည္းတစ္ခု အတြက္ေတာင္ သင္အဲ့ေလာက္စိတ္ေသာကေတြေရာက္ၿပီး စိုးရိမ္ပူပန္တတ္ေနရင္ သိန္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာခ်မ္းသာတဲ့သူေတြေရာ ဘယ္လိုစိတ္ထဲမွာၿဖစ္ေနမယ္ထင္လဲ? သူတို႔ေတြက ဒီေလာက္ခ်မ္းသာရင္ေတာ္ပါၿပီဆိုၿပီးရပ္သြားတဲ့သူမရွိပါဘူး။ ဒိထက္ပိုခ်မ္းသာ ေအာင္လုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြခ်ည္းပါပဲ။ သူတို႔မွာရွိတဲ့ ခ်မ္းသာမႈေတြကိုမေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္အၿမဲထိန္းသိမ္းေနရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ေအာင္ၿမင္မႈဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈပါ။ လူေတြက ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဖို႔ ပိုက္ဆံကအဓိကက်တယ္လို႔သတ္မွတ္လိုက္တယ္။အဲဒိေတာ့ ပိုက္ဆံ=ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတဲ့ ညီမွ်ၿခင္းနဲ႔ သူတို႔ဘ၀ကိုေဘာင္ခတ္ပစ္လိုက္တယ္။ သူတို႔အဲဒိေဘာင္ထဲမွာေနထိုင္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့သူတို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းအစစ္အမွန္ကိုမရရွိၾကဘူး။ သူတို႔ဘ၀ေတြကိုေလာဘေတြနဲ႔ အနားသတ္လိုက္တယ္။ သူတို႔ရဲ့ညီမွ်ၿခင္းကေလာဘ+ပိုက္ဆံ=ေပ်ာ္ရႊင္မႈၿဖစ္လာတယ္။ ၾကာလာေတာ့ ညီမွ်ၿခင္းရဲ့တစ္ဘက္ၿခမ္းက ေပ်ာ္ရႊင္မႈသူတို႔ဆီမွာမရွိေတာ့ဘူး။ သူတို႔ဆီမွာက်န္ခဲ့တာက ေလာဘ+ပိုက္ဆံ ၿဖစ္သြားတယ္။ သူတို႔ရဲ့ဘ၀ေတြကဘာနဲ႔တူလဲဆိုေတာ့ ေက်ာက္တံုးအၾကီးၾကီး တစ္တံုးကို အရမ္းမတ္တဲ့ေတာင္ကုန္းေပၚကိုတြန္းတင္ေနရသလိုပဲ သူတို႔တက္တာၿမင့္လာေလေလ အဲဒိေက်ာက္တံုးၾကီးကိုေနာက္ၿပန္မက်ေအာင္ အားပိုစိုက္ရေလေလ။ တစ္ခ်ိဳ႔ကလည္း အဲဒိေက်ာက္တုန္းၾကီးတြန္းေနတုန္း အရမ္းလွတဲ့ၾကယ္ေလးေတြရယ္ ပတ္၀န္းက်င္ကငွက္ကေလး ေတြရဲ့ေတးဆိုသံေတြကို မခံစားမိလိုက္ၾကဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႔ကလည္း မနိုင္တဲ့ေက်ာက္တုန္းၾကီးမို႔လို႔ ဒလိမ့္ေခါက္ေကြးၿပဳတ္က် ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ကလည္း ေခြ်းသံတရဲရဲနဲ႔။ တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ ထိပ္ဆံုးေရာက္သြားၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ထပ္တက္ရမဲ့ေတာင္ေတြအမ်ားၾကီး ရွိမွန္းအေပၚဆံုးေရာက္မွ သိခြင့္ရလိုက္တယ္။ ပိုက္ဆံနဲ႔သတ္မွတ္ထားတဲ့ေအာင္ၿမင္မႈ ေနာက္ကိုလုိက္ရင္း ဘ၀မွာအေရးၾကီးဆံုးအရာအားလံုးကို ဆံုးရႈံးလိုက္ရတယ္။ ပိုက္ဆံအေရးမၾကီးဘူးလားလို႔ေမးရင္ေတာ့ အေရးၾကီးတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ့ အဓိကအေၾကာင္းရင္းေတာ့မဟုတ္ဘူးဗ်။ သူကအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုထက္မပိုဘူးဗ်။ ဒါကသတ္မွတ္တဲ့သူေပၚမွာေတာ့မူတည္တာေပါ့။ သင္ကပိုက္ဆံကေပ်ာ္ရႊင္မႈလို႔သတ္မွတ္ရင္ေတာ့ ပိုက္ဆံေတြရွာၿပီး ေပ်ာ္ေအာင္စမ္းၾကည့္ေပါ့ေနာ္။ ကဲစိတ္ဓာတ္က်ၿပီးမေပ်ာ္မရႊင္ၿဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ ေအာက္ပါနည္းလမ္း(၃)မ်ိဳးအတိုင္းစမ္းၾကည့္ရေအာင္. (၁) အေတြးေတြေၿပာင္းလဲၾကည့္လိုက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘုရားရွင္ကေၿပာတယ္ "The mind is everything. What you think you become" -Buddha စိတ္ကအရာရာပဲဗ်။ ဥပမာ သင္ၾကံဳဖူးလား သင္မွန္ထဲၾကည့္လိုက္ေတာ့ တခါတေလေခ်ာေနတယ္ေလ။ အဲဒိအခ်ိန္ဆို ကိုယ့္ကိုအားရေနပါတယ္။ လူေရွ႔သူေရွ႔ကိုထြက္ေတာ့လည္း ယံုၾကည္မႈအၿပည့္နဲ႔ေလ။ ၿပီးေတာ့အဲ့လိုေန႔မ်ိဳးဆို ဘာပဲလုပ္လုပ္ေအာင္ၿမင္တာမ်ားတယ္။ ဒါေပမဲ့ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြက မွန္ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္အၿပစ္ကိုယ္အရွာၾကဆံုး လူသားမ်ိဳးႏြယ္ေတြေလ။ ႏွာေခါင္းမလွဘူး၊နားရြက္ကားတယ္ မ်က္လံုးကေဆြတယ္ ကိုယ့္ကိုကို တမုန္းကဲ့ရဲ့ၿပီး စိတ္ဓာက္ကိုေအာက္ဆံုးထိဆြဲခ်လို္က္ၾကတယ္ေလ။ အဲဒိလိုေန႔မ်ိဳးဆို စိတ္ဓာတ္ေတြက်လို႔ေပါ့။ ကိုယ့္ကိုကိုယံုၾကည္မႈကက်သြားတယ္။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔တစ္ေန႔လံုးကိုဘာလုပ္လုပ္အဆင္မေၿပေတာ့ဘူး။ ၿပန္သံုးသပ္ၾကည့္ရေအာင္။ သင့္ရုပ္ကဒီရုပ္ပဲ။ ေၿပာင္းသြားတာသင့္စိတ္။ သင့္စိတ္က သင့္ကိုအက်ဥ္းခ်ပစ္လိုက္တယ္။ သင္ကလည္း အက်ဥ္းခ်ခံရေအာင္ကို မရမကလုိက္ေတြးတယ္။ အဲဒိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘုရားရွင္ေၿပာတာမမွန္ဘူးလား? စိတ္ကအရာရာပဲတဲ့ သူဘာသာေလထဲမွာလြင့္ေမ်ာေနတဲ့တိမ္ေတြကိုလည္း ဆင္ရုပ္ေတြ၊က်ားရုပ္ေတြ အၿဖစ္ၿမင္ၾကည့္လိုက္လို႔ရတယ္။ ညဘက္ေခါင္းရင္းမွာ ေထာင္ထားတဲ့ဖ်ာလိပ္ၾကီးကိုလည္း သရဲလို႔ေတြးပစ္လိုက္လို႔ရတယ္။ အဲဒိေတာ့ ေသခ်ာၿပန္စဥ္းစားရင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဖို႔ဆိုတာ စိတ္ကိုၿပင္ရမွာပါ။ ပိုက္ဆံမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ညီမွ်ၿခင္း ခ်ခ်င္ရင္လည္းရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲလိုစဥ္းစားရင္ေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ ပိုက္ဆံအရင္ရွာလိုက္အံုးေနာ္။ ကဲဒီစာကိုဖတ္ေနကတည္းကသင္စိတ္ဓာတ္ၿပန္တက္ခ်င္တဲ့သူဆိုတာေသခ်ာ တယ္။ သင့္အေတြးေတြနည္းနည္းေလာက္ေၿပာင္းၾကည့္ပါ။ သင့္ရဲ့အထက္ကသူေတြခ်ည္းပဲမၾကည့္ပါနဲ႔။ သင္စိတ္ဓာတ္က်ေနတယ္ဆိုရင္ Busကားေတြၾကားထဲေၿပးလႊားၿပီးပန္းေရာင္းေနတဲ့ကေလးေတြ၊ သူမ်ားေက်ာင္းစိမ္း၀တ္စံုေလးေတြကိုေငးၾကည့္ေနတဲ့ကေလးေတြ၊ တစ္ေန႔လံုးမွာထမင္းတစ္နပ္ပဲစားရတဲ့သူေတြ၊ အာဖရိကက ၂ရက္မွတစ္ခါေလာက္အစားအစာစားခြင့္ရတဲ့ကေလးေတြ ကိုအားနာပါအံုး။ သင္ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအားနည္းခ်က္ရွိတယ္္လို႔ထင္ရင္ ဆယ္တန္းမွာသင္ခဲ့ရဖူးတဲ့ Helen Kellerကုိအားနာပါအံုး။ မ်က္စိလည္းမၿမင္နားလည္းမၾကားခဲ့တဲ့ Helenေတာင္ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္နိုင္ရင္ သင္ကေရာ။ သင့္မ်က္လံုးမလွဘူးထင္ရင္တစ္ခါေလာက္ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္ပါအံုး။ မ်က္စိမၿမင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ေရာဘယ္လိုေနမလဲ? သင္အရမ္းကံေကာင္းပါတယ္။ သင္ဒီစာကိုဖတ္ေနနို္္င္တယ္ေလ။ဘ၀ရဲ့အလွအပေတြကိုခံစားနုိင္တယ္ေလ။ မနက္ၿဖန္ဆိုတာမေသခ်ာတဲ့အရာမို႔လို႔ လက္ရွိအခ်ိန္ကိုေလးစားပါ။ ဘယ္ေတာ့မွ မေကာင္းတဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔အရာရာကိုမၾကည့္ပါနဲ႔။ အဲဒါဟာ စိတ္ဓာတ္က်ရၿခင္းရဲ့အဓိကအေၾကာင္းရင္းတစ္ခုပါ။ "အခ်ဳပ္ခန္းထဲက အက်ဥ္းက်ခံထားရတဲ့အက်ဥ္းသား၂ေယာက္က ၿပတင္းေပါက္အၿပင္ဘက္ကိုၿပိဳင္တူၾကည့္လိုက္တယ္။ ပထမတစ္ေယာက္ကေၿပာတယ္ အၿပင္မွာေရဗြက္ေတြခ်ည္းပဲတဲ့ စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာတဲ့ ဒုတိယတစ္ေယာက္ကေၿပာတယ္ ဒီညလသာတယ္ေနာ္။ ၾကယ္ေတြလည္းစံုၿပီးအရမ္းလွလိုက္တာတဲ့" လူေတြရဲ့အေတြးေတြဟာ လူေတြရဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈပါပဲ။ အရာရာကိုအတတ္နိုင္ဆံုး အေကာင္းၿမင္ၾကည့္ပါ။ သင္အရင္ထက္စိတ္ခ်မ္းသာလာတာေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ (၂) သင့္ကိုသင္ခ်ီးက်ဴးပါ။ သင့္ကိုယ္သင္အၿမဲအၿပစ္ရွာေနတာကိုခနေလာက္ရပ္ၿပီး သင့္ကိုသင္ခ်ီးက်ဴးပါ။ သင္ဘာပဲလုပ္လုပ္တစ္ခုခုေအာင္ေအာင္ၿမင္ၿမင္ၿပီးဆံုးသြားရင္ သင့္ကိုယ္သင္ခ်ီးက်ဴးဖို႔မေမ့ပါနဲ႔။ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ပင္ကိုယ္အရည္အခ်င္းရွိပါတယ္။ သင့္မွာလည္းရွိပါတယ္။ သင့္မွာခ်ီးက်ဴးစရာတစ္ခုမွမရွိဘူးလို႔သင္ထင္လို႔လား? ခ်ီးက်ဴးစရာတစ္ခုရေအာင္ဖန္တီးပါ။ ဥပမာ စိတ္သေဘာထားေကာင္းေအာင္ေနၾကည့္ပါ။ ဒါဟာအေတာ္ကိုခ်ီးက်ဴးစရာေကာင္းတဲ့ အရာမ်ိဳးပါ။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္ကိုကို ႏွိမ့္ခ်ၿပီးေနၾကည့္ပါ။ ဒါဟာလည္းလူတိုင္းမလုပ္နုိင္တဲ့အရည္အေသြးပါ။ ဒါမွမဟုတ္ အခ်ိန္ေလးစားတဲ့သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေအာင္ေနၾကည့္ပါ။ ဒါကလည္း ေတာ္ေတာ္ကိုခ်ိီးက်ဴးစရာေကာင္းတဲ့အခ်က္ပါ။ အဲဒါေတြလုပ္ဖုိ႔ သင္ပိုက္ဆံတစ္ၿပားမွမလုိဘူးေနာ္။ သင့္လုပ္ခ်င္ဖို႔ပဲလိုတာ။ ေနာက္တစ္ခ်က္အေရးၾကီးတာက သူမ်ားကိုလည္း ခ်ီးက်ဴးပါ။ ရိုးရိုးသားသားခ်ီးက်ဴးတာက ခ်ိီးက်ဴးခံရသူလည္း စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ (၃) ေဘာင္ထဲမွာမေနပါနဲ႔။ သင့္ကိုသင္ေဘာင္ခတ္ထားတာအရမ္းဆိုးပါတယ္။ တစ္ခုခုကိုမလုပ္နုိင္ဘူး၊အခက္အခဲတစ္ခုကိုမၿဖတ္ေက်ာ္နိုင္ဘူး စသၿဖင့္ေတြးရတာအရမ္းလြယ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီလိုေတြးတာဟာ ဘာမွကိုအသံုးမ၀င္ပါဘူး။ သင့္ရဲ့ comfort zone ထဲကထြက္ၾကည့္ပါ။ ဥပမာ သင္က Englishစာသင္တန္းတစ္ခုမွာ အၿမဲတမ္ ေရွ႔ထြက္ၿပီးမေၿပာရဲဘူးဆိုပါစို႔။ တစ္ခါေလာက္ထြက္ေၿပာၿဖစ္ေအာင္ ထြက္ေၿပာပါ။ အဲ့ဒိလုိမ်ားမ်ားလုပ္ေပးမွ သင့္ကိုသင္ယံုၾကည္မႈတက္လာမွာပါ။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ သင့္ကိုသင္ခ်ီးက်ဴးဖုိ႔အရာေတြတိုးလာမွာပါ။ သင့္ကိုသင္လက္ခံပါ။ ဒီအခ်က္ကအရမ္းအေရးၾကီးပါတယ္။ သင္အသားမဲသည္ၿဖစ္ေစ၊ ဆင္းရဲသည္ၿဖစ္ေစ၊ ၀သည္ၿဖစ္ေစ ၊ ပိန္သည္ၿဖစ္ေစ သင့္ကိုသင္လက္မခံေသးသ၍ ဖုံးကြယ္ဖုိ႔ၾကိဳးစားေနသ၍ သင္မလံုၿခံဳမႈေတြနဲ႔ စိတ္ဆင္းရဲေနအံုးမွာ။ ေလာကၾကီးနဲ႔အသားက်ဖို႔ ဆိုတာ အရင္းဆံုး ကိုယ္ကိုကိုလက္ခံရပါတယ္။ သင့္ကိုယ္သင္လက္ခံသြားရင္ သင့္ရဲ့ရုပ္ရည္ဟာသိသိသာသာကိုေၿပာင္းလဲသြားပါလိမ့္မယ္။ ယံုၾကည္မႈအၿပည့္နဲ႔အရမ္းကိုၾကည့္ေကာင္းေနပါလိမ့္မယ္။ အေမရိကန္ လူမည္းRapperေတြကိုေတြ႔ဖူးမွာေပါ့။ အသားမည္းမည္းနဲ႔ရုပ္ေခ်ာလို႔လား? မေခ်ာဘူးဒါေပမဲ့ယံုၾကည္မႈအၿပည့္နဲ႔အရမ္းကိုၾကည့္ေကာင္းပါတယ္။ သင့္ကိုယ္သင္ယံုၾကည္မႈဟာ သင့္ရဲ့ရုပ္ရည္ကိုပါ အမ်ားအၿမင္မွာ ေၿပာင္းလဲပစ္နုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သင့္ကိုသင္လက္ခံပါ။ ယံုၾကည္ပါ။ေဘာင္ထဲမွာမေနပါနဲ႔။ ေဘာင္အၿပင္ထြက္ၾကည့္ပါ။ အၿပင္မွာအရမ္းလွပါတယ္။ ကဲစိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ရည္ရြယ္ၿပီးေရးေပးလိုက္တာပါ။ အထက္ပါအခ်က္ေတြကို က်င့္သံုးၾကည့္က်ေနာ္။ ref:wikihow.com မုိးရွင္း ( I.M.T) (www.work.com.mm)

လွပေၾကာ႔ရွင္းျမန္မာ့အဖိုးတန္ေရတံခြန္ၾကီးငါးခု

(၁)ဘံုတလာ ေရတံခြန္
ဘံုတလာ ေရတံခြန္သည္ခ်င္းျပည္နယ္၏က်က္သေရေဆာင္အရွည္ဆုံးေရတံခြန္ျဖစ္ျပီး
မတူပီျမိဳ႕၏၁၆မိုင္အကြာတြင္တည္ရွိပါသည္။
ဘံုတလာ ေရတံခြန္သည္အဆင့္ကိုးဆင့္ရွိျပီးအျမင့္ေပ၁၅၀၀ရွိပါသည္။
ဘံုတလာ ေရတံခြန္သည္အဆင့္ကိုးဆင့္ရွိေသာ္လည္းအဆင့္ငါးထိသာ
သြားေရာက္ႏိုင္ျပီးက်န္အဆင့္မ်ားမွာသြားေရာက္ရန္မလြယ္ကူေသးပါ။

(၂) ဆဒံုးေရတံခြန္
ဆဒံုးေရတံခြန္ သည္ကခ်င္ျပည္နယ္ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ႏွင့္ ၁၆ မိုင္ခန္႔အကြာ ဆဒံုးၿမိဳ႕နား တြင္တည္ရွိပါသည္။ဆဒံုးေရတံခြန္ သည္ကခ်င္ၿပည္နယ္၏ ကိုလိုနီေခတ္က နယ္ၿခဲ ့မ်ားကို ေတာ္လွန္ခဲ ့တဲ ့ ဆဒံုးခံတပ္ေဟာင္း တည္ရွိခဲ ့ရာ ဆဒံုးၿမိဳ ့ႏွင္ ့ မိုင္အနည္းငယ္မွ် ကြာေ၀း
သည္ ့ေနရာေလးမွာ တည္ရွိျပီး ၿမစ္ၾကီးနားမွ ၀ိုင္းေမာ္၊ ၀ိုင္းေမာ္မွ ကန္ပိုက္တီ (တရုတ္နယ္စပ္)ၿမိဳ ့သို ့ကုန္သြယ္ ကူးသန္းရာ တရုတ္ လုပ္သားမ်ား လာေရာက္ ေဖာက္လုပ္ထားသည့္ ့လမ္းမၾကီးေဘးမွာပဲ တည္ရွိ ေနပါသည္။ ဆဒံုးေရတံခြန္ သည္အဆင့္ခုႏွစ္ဆင့္ရွိျပီးေအးျမေသာ ေတာင္က်ေရမ်ား ၂၄ နာရီစလံုး
စီးဆင္းေနပါသည္။

(၃) စိုင္းတင္ ေရတံခြန္
စိုင္းတင္ေရတံခြန္သည္ ရခိုင္ျပည္နယ္ တြင္အၾကီးမားဆံုး ေရတံခြန္ တခု ျဖစ္ျပီး
ဘူးသီးေတာင္ျမိဳ႔ မွ အေရွ႕ဘက္ မိုင္(၃ဝ) အကြာတြင္ တည္ရွိပါသည္။ ေရတံခြန္စီးဆင္းရာ၌ အဆင့္ခုႏွစ္ဆင့္ႏွင့္စီးဆင္းေနၿပီး ျမန္မာ႔တန္ဖိုးႀကီးသယံဇာတတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။

(၄) ပြဲေကာက္ေရတံခြန္
ပြဲေကာက္ေရတံခြန္သည္မနၲေလးတိုင္းျပင္ဦးလြင္ျမိဳ႔နယ္တြင္လားရႈိး - မႏၱေလးသြားကားလမ္း နံေဘးတြင္ ရွိပါသည္။ပြဲေကာက္ ေရတံခြန္သည္ ေပ ၃၀ အျမင့္ရွိျပီးအဆင့္ေလးဆင့္ရွိပါသည္။
ပြဲေကာက္ေရတံခြန္ကို B.E Waterfalls ဟုေခၚဆိုပါသည္။ႃဗိတိလွ်ကိုလိုနီေခတ္ကမူ
Hampshire Falls ဟု ေခၚဆိုၾကပါသည္။   

(၅) ဓါတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ ေရတံခြန္
ဓါတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ေရတံခြန္ သည္အနီးစခန္းတြင္တည္ရွိျပီးျပင္ဦးလြင္-မႏၱေလး ကားလမ္းမၾကားတြင္ရွိပါသည္။ဓါတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ေရတံခြန္ သည္အျမင့္ေပ ၁၂၂မီတာရွိျပီးအနက္မွာ၉၁မီတာရွိပါသည္။ဓါတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ေရတံခြန္ သည္အဆင့္သုံးဆင့္
ရွိျပီးေအာက္ေျခမွေရတံခြန္ထိပ္ထိမိနစ္ကိုးဆယ္ခန္႕ၾကာျမင့္ပါသည္။

တိုတိုထြာထြာ ျမန္မာ႔ေဆးျမီးတိုမ်ား

ဆီးေအာင့္ေရာဂါ အတြက္...... ေယာက်ာၤးဆီး ၊ မိန္းမ မီး " ဆိုေသာစကားရွိပါသည္။ ေယာက်ာၤးသားမ်ား အဖို့ ဆီးေရာဂါဟာ အလြန္ပဲ ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ ဆီးေရာဂါေအာင့္ေရာဂါ သက္သာေပ်ာက္ကင္း ေစေသာေဆးနည္းမွာ.............. ၾကံရည္ကိုတစ္ဖန္ခြက္ မွာ အၿပည့္ထည့္ပါ။ ၿပီလွ်င္ ဇာတိပၹဳိလ္သီးကို (၅)ပံု (၁)ပံု ေသြး၍ ထည့္ေမႊၿပီး ေသာက္လိုက္ပါ။ဆီးေအာင့္ေရာဂါ သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားပါလိမ့္မည္။

ေခ်ာင္းဆိုး (တီဘီ)ေရာဂါ.............. ေခ်ာင္းဆိုးလို စိတ္မညစ္နဲ့ေတာ့ ေဆးနည္း.... ေတာေလးညွင္းဟု ေခၚေသာ အပင္ကို အၿမစ္မွနုတ္၍ လက္တြင္းတစ္ဆုပ္ကို ၿပဳတ္ သံုးခြက္တစ္ခြက္တင္ က်ိဳေသာက္ပါ။ ရိုးရိုးေခ်ာင္းဆိုးလ်င္ တစ္ရက္ ၊ ႏွစ္ရက္ ေသာက္ရု့မွ်ႏွင့္ သက္သာေပ်ာက္ကင္း ပါသည္။ တီဘီေရာဂါသည္မ်ားအဖို့ စြဲေသာက္လွ်င္ သက္သာ ေပ်ာက္ကင္းပါလိမ့္မည္။ အပင္ပံုစံ.... လမ္းေဘးတြင္ အေလ့က် ေပါက္ပါသည္။ အပြင့္မွာ အဝါေလးမ်ားၿဖစ္၍ အသီးပံုမွာ ေလးညွင္းႏွင့္ တူပါသည္။ မိုးတြင္းအခါ အပင္မ်ားစြာ ေတြ့ရ၍ မိုးကုန္လွ်င္ အပင္မွာရွားပါးသြားပါသည္။ အသက္ရွဴ လမ္းေၾကာင္းဆိုင္ရာ ေရာဂါ ရွိသူမ်ား ေရမ်ားမ်ားေသာက္ဖို ့လို........ သင့္မွာ အဆုတ္ေလျပြန္ေရာင္ေရာင္နာ (bronchitis) ၊ အဆုတ္ေလေအာင့္နာ သို ့မဟုတ္ အဆုတ္ပြျခင္း (emphysema) စတဲ့ အသက္ရွဴလမ္းေၾကာင္းဆိုင္ရာ ေရာဂါ ေ၀ဒနာ ရွိပါသလား၊ ဒါဆိုရင္ ၈ေအာင္စ၀င္ ဖန္ခြက္ႏွင့္ေရ ဒါမွမဟုတ္ အျခား အရည္ တမ်ိဳးမ်ိဳးကို တေန ့၄ခြက္မွ ၆ခြက္ အထိ ေသာက္ေပးပါ။ အရည္ က ေရာင္ရမ္းေနတဲ့ ေလျပြန္အထက္ပိုင္းရွိ အက်ိအခၽြဲ (Mucus) မ်ားကို က်ဲေစတဲ့အတြက္ ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္တဲ့ အခါ သလိပ္ေတြကို အလြယ္တကူ ဟပ္ထုတ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရေႏြးပူ ၊ ဆီပူေလာင္လွ်င္ ....... ေရေႏြးပူ၊ ဆီပူေလာင္လွ်င္ ... ေလာင္ေသာ ေနရာကုိ ၾကက္ဥအကာ ခ်က္ခ်င္း လိမ္းေပးပါက ... အရည္ၾကည္ဖုေပါက္ျခင္း၊ အမာရြတ္ထင္ျခင္း လုံး၀မရွိပါ။ (အလြန္ အသုံးတဲ့သည့္ နည္းပါ) အေညာင္းအကိုက္အတြက္ေဆးတစ္လက္........ အေညာင္းသမားေတြအတြက္ေပါ့.... ဘာေတြလုပ္လိုပဲ ေညာင္းေညာင္း ကိုယ္လက္မ သယ္ခ်င္ေအာင္ ေညာင္းေနရင္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ေအးတဲ့ရာသီေတြမွာ ကိုက္ခဲတတ္တဲ့ သူမ်ားအတြက္ .... ေဆးနည္း... မိႆလင္ ၊ ခ်င္း(ဂ်င္း)တို့ကို ဆတူေရာ၍ ညက္ေအာင္ေထာင္းၿပီး အရက္ဦးရည္(မီးေတာက္)နွင့္ ပုလင္းတြင္ထည့္ စိမ္ထားပါ။(ၾကာေလေကာင္းေလပါ) လိမ္းၾကည္ရာ ပူရွိမ္းရွိမ္း နွင့္ ေၾကာအၿခင္မ်ား ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြား ေစပါသည္။ ေဆးစြမ္းထက္သည့္ ကင္ပလင္းရြက္ ......... ဆီးအိမ္ ေက်ာက္တည္ၿခင္း၊ ေက်ာက္ကပ္ေက်ာက္တည္ၿခင္း တို့ကို လူသိမ်ားေသာ သံမနိုင္ရြက္ကို စားသံုးၿခင္းတို့ၿဖင့္ ေက်ာက္မ်ား ၿပဳတ္က်ၿခင္း၊ ဆီးထဲတြင္ ပါသြားၿခင္း တို့ၿဖင့္ သက္သာေပ်ာက္ကင္းနိုင္ပါသည္။ သို့ေသာ္ သည္းေၿခအိတ္တြင္ တည္ေနေသာ ေက်ာက္တို့မွာမူ သံမနိုင္ေက်ာက္မနိုင္ၿဖင့္ မေပ်ာက္နိုင္ပါ။ သည္းေၿခအိတ္တြင္ရွိေသာ ေက်ာက္မ်ား ေၾကသြားၿပီး သက္သာေပ်ာက္ ကင္းနိုင္သည္နည္းမွာ ေဆးစြမ္း ထက္သည့္ ကင္ပလင္းရြက္ကို စားသံုးၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။ အရြက္မွာ ခ်ဥ္ေသာအရသာရွိပါသည္။ ၎အရြက္ကို ခ်ည္ရည္ဟင္း၊ စပ္ခ်ဥ္ဟင္း စသည္ ခ်က္ၿပဳတ္စားၿခင္း၊ ေရေႏြးေၿဖာ၍ သုပ္စားၿခင္း ၊ ၿပဳတ္၍ တို့စားၿခင္း၊ အေၿခာက္လွန္း၍ ေရေႏြးၾကမ္းအေနၿဖင့္ ေသာက္ၿခင္း တို့ ၿပဳလုပ္ အသံုးၿပဳနိုင္ပါသည္။ ၎၏ အစြမ္းကား သည္းေၿခေက်ာက္ ေၾကေစရုံသာမက ကုိယ္အတြင္းရွိ အဆုတ္၊အသည္း၊ ကလီစာမ်ားရွိ အညစ္အေၾကးမ်ာကိုပါ သန့္စင္ေပးနိုင္ေသာ အစြမ္းထက္ေသာ ေဆးသစ္ရြက္ ၿဖစ္ပါသည္။ ၎၏ အရြက္ ပံုသ႑ာန္မွာ သေၿပရြက္နွင့္ ဆင္၍ ၊ အေရာင္မွာ စိမ္းဝါဖန့္ဖန့္ၿဖစ္ၿပိး၊ အသားမွာ ထူ၍နုးညံ့ပါသည္။ သိပ္ရင္လြန္းသည့္ အရြက္မ်ားမွသာ အသားၾကမ္းပါသည္။ ကနီနယ္၊ကင္းနယ္၊ မင္းကင္းနယ္မ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ ေရဦး ၊ ဒီပဲယင္းၿမိဳ့နယ္ရွိ ေက်းလက္မ်ားတြင္လည္းေကာင္း ေပါမ်ားစြာ ေပါက္ေရာက္ေလ့ရွိပါသည္။ (၆)လခန့္ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ စားပါက သည္းေၿခေက်ာက္ ေၾကသြားေစသည့္ ေဆးနည္း တစ္လက္ၿဖစ္ပါသည္။ လိပ္ေခါင္းေပ်ာက္တဲ့ တေဇာင္း(ရွားေစာင္း)လက္ညွိဳး....... ခႏၶာကိုယ္တြင္းမွာ ရွိေသာ လိပ္ေခါင္းနွင့္ ခႏၶာကိုယ္အၿပင္တြင္ ထြက္က်ေနေသာ လိပ္ေခါင္းသာလွ်င္ အဓိက ၿဖစ္သည္။ အၿပင္တြင္ထြက္ေနေသာလိပ္ေခါင္း၏ ပံု သ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ၾကည့္ၿပီး လိပ္ေခါင္းအမည္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေခၚၾကသည္။ က်ြန္ေတာ္ ေတြ့ေသာ လိပ္ေခါင္းသည္ တြဲက်ေန၍ ထိုင္သည္ အခါ ဖေနာင့္နွင့္ ပိတ္ထား၍ ထိုင္ေနရသည္။ ဒါမွမဟုတ္ တရြတ္ေခြေပၚတြင္ ထိုင္ေနရသည္။ သူအတြက္ ေန့ရွိသေရြ့ လမ္းေလွ်ာက္ သြားလာလို့ လည္းမရ၊ ထိုင္လို့လည္းမရ။ ညည္းတြားေနရသည္။ ေဆးနည္း.... ရွားေစာင္းလက္ညွိဳး လက္နွစ္ဆစ္ခန့္ကို ထန္းလ်က္နွင့္ ေတ၍ ည,နံနက္ သံုးရက္ ဆက္တိုက္ ေက်ြးလိုက္ေသာ အခါ ထြက္က်ေနေသာ လိပ္ေခါင္းမွာ ၿပန္ဝင္းသြားပီး သြားလာ လွုပ္ရွား၍ ရေၾကာင္းေတြ့ရေပသည္။ ပံုသ႑ာန္ ရွားေစာင္း လက္ညွိဳးမွာ ေလးေၿမာင့္ အဆစ္လိုက္ အဆစ္လိုက္ ႏြယ္ပံုသ႑ာန္ ေပါက္ ေရာက္ေနသည္။ အရြက္မွာ ကြမ္းရြက္အေသး ပံုသ႑ာန္၊ အပြင့္မွာ အၿဖဴ အဆုပ္အဆုပ္ ပြင့္ေပသည္။ စိုက္ပ်ိဳးရန္ အလြန္လြယ္ပါသည္။ ႀကြက္ႏုိ ့ေပ်ာက္ေဆး ....... ခ်င္းတက္ကို ထိပ္ဘက္မွ ဓားၿဖင့္လွီးပါ။ ထိုလွီးထားေသာေနရာအား ထံုးၿဖင့္တို႔ၿပီး ၾကြက္ႏို႔ေပၚမွာ ၿဖည္းၿဖည္း ခ်င္း ပြတ္ေပးပါ။ ၾကြက္ႏို႔က တၿဖည္းၿဖည္းပါးသြားပါမည္။

ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ေဝဒနာ

တကၠသိုလ္ဝင္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္ခဲ့ သည္မွာ အႏွစ္ (၂၀)နီးပါးပင္ရွိိခဲ့ ၿပီ။ သည္အေတာအတြင္း ဟိုးအရင္စာသင္စ ၁၉၉၅-၉၆ ေလာက္ကေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ယခုေက်ာင္းသားမ်ား၏အေနအထားကို ႏိႈင္းခ်ိန္ယွဥ္ထုိးၾကည့္မိ၏။ ျမန္မာစာဘာသာရပ္အေပၚ စိတ္ဝင္စားမႈ၊ အေလးထားမႈကစလို႔ တတ္ေျမာက္နားလည္မႈအဆံုး အစစအရာရာကြာျခားလာသည္ ဟုခံစားမိသည္။ တစ္ႏွစ္ခ်င္း ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္မသိသာေသာ္လည္း (၁၀)ႏွစ္ေလာက္ ခြာၾကည့္လွ်င္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို သိသာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ဆယ္တန္းသင္စ မွာ တပည့္တစ္ေယာက္ေတြ႕ခဲ့ဖူး သည္။ စကားေျပလက္ေရြးစင္စာ အုပ္ထဲက သင္ခန္းစာေတြကို ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕မဖတ္ႏိုင္။ ပါဠိသက္ေဝါဟာရမ်ားကိုအသာထား၍ ႐ိုး႐ုိးျမန္မာစာလံုးမ်ားကိုပင္ အသံထြက္ခ်င္သလို ထြက္တတ္ သည္။ စာေမးပြဲစစ္ၾကည့္လုိက္ ေတာ့လည္း အမွတ္ (၁၀၀) ဖိုး ေမးခြန္းကို (၃၆) မွတ္ႏွင့္က်ေနသည္။ ထုိတပည့္ကိုေတြ႕ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အံ့အားတသင့္ျဖစ္ ခဲ့ရ၏။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေခတ္က ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားတစ္ ေယာက္သည္ အျခားဘာသာရပ္ ေတြမွာညံ့ေနေစဦး။ ျမန္မာစာက် သည္လိုေတာ့မရွိခဲ့။ ထုိ႔အျပင္ ေက်ာင္းျပ႒ာန္းစာအုပ္မေျပာႏွင့္ အျပင္ကဝတၳဳေတြ၊ မဂၢဇင္းေတြ ကုိေတာင္ တစ္ေန႔တစ္အုပ္ငွား ဖတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ဆိုေတာ့ ထို တပည့္က စာေမးပြဲလည္းေအာင္ မွတ္မရသည့္အျပင္ စာကိုလည္း အဓိပၸာယ္သိေအာင္ပင္ မဖတ္ႏိုင္ ရွိေလရာ ကြၽန္ေတာ့္မွာ မ်ားစြာ အံ့ၾသမိခဲ့ရေလသည္။

ယခု အႏွစ္ (၂၀)ဝန္းက်င္ရွိ လာသည့္အခါ စာေမးပြဲစစ္လိုက္ ၍ ျမန္မာစာက်တာလည္း အဆန္းတၾကယ္မဟုတ္ေတာ့။ ျပ႒ာန္း စာအုပ္ထဲက သင္ခန္းစာေတြကို ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ မဖတ္ႏိုင္တာ လည္း ထူးျခားဆန္းၾကယ္အံ့ၾသ ဖြယ္မဟုတ္ေတာ့။ စာေမးပြဲစစ္ ၾကည့္လွ်င္ ကေလးအမ်ားစုက ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္လည္း မေျဖၾကသလို ေအာင္မွတ္လည္း မရၾက။ သင္ခန္းစာေတြကို တစ္ ေယာက္ခ်င္း ထဖတ္ခိုင္းလွ်င္ လည္း စာက်က္သလို ပုဒ္စုတစ္ခု ကို ႏွစ္ခါသံုးခါထပ္ရြတ္သူက ရြတ္၊ စာထဲမပါသည့္‘တဲ့’ေတြ အမ်ားႀကီးထည့္ရြတ္သူက ရြတ္ ႏွင့္ သင္ခန္းစာကို အရသာခံဖို႔ မေျပာႏွင့္ အဓိပၸာယ္ပါ ဘာမွန္း မသိျဖစ္ရေလသည္။ ပိုဆုိးလာတာေလးကိုေျပာ ပါဦးမည္။ စာဖတ္သူမ်ားကို ညည္းျပေနသည္ဟုလည္း မထင္ပါႏွင့္။ အမွန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ သည္ျပႆနာကို မည္သို႔ကုစားရမည္မွန္းမစဥ္းစား တတ္ေတာ့၍ ကိုယ့္ေပါင္ ကိုယ္လွန္ေထာင္းသလိုျဖစ္သည့္ ယခုကိစၥကို ေရးျပရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း ကဗ်ာလက္ေရြးစင္မွာကိုးခန္းပ်ဳိ႕ကထုတ္ ႏုတ္ထားသည့္‘ဝိဇၨာသိပၸလူ႔ကိစၥ’ ဟုအမည္ေပးထားေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါပါသည္။ ေျပာလိုသည့္ အခ်က္ေပၚလြင္ေစရန္ ကဗ်ာကို အနည္းငယ္ေဖာ္ျပပါရေစ။ ‘သက်႐ူပံ၊ ႀကံႀကံသမွ်၊ ေတာင့္တရာရာ၊ တတ္ေကာင္း စြာသား၊ ဝိဇၨာသိပၸ၊ လူ႔ကိစၥကို၊ ငယ္ကမသင္၊ ေပ်ာ္ပါးလြင္မူ၊ အၾကင္သူအား၊ စကားေခ်တင္၊ သဘင္မၿပဲ႕၊ ခံတြင္းမဲ့သို႔၊ ခ်ဳိ႕တဲ့ပညာ၊ ညႇိဳးမ်က္ႏွာႏွင့္၊ ရြံရွာလန္႔ ထိတ္၊ အသံဆိတ္၏’ ဒါကဗ်ာရဲ႕ ပထမပိုဒ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ကဗ်ာကိုရြတ္ျပၿပီး လူတို႔ႀကံစည္သမွ်၊ ေတာင့္တ သမွ်၊ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာက စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္တဲ့အ ေၾကာင္း ပညာ၏တန္ခိုးထက္ပံုကို ဥပမာ၊ဥပေမယ်ေတြႏွင့္ ရွင္းျပလိုက္သည္။ သည့္ေနာက္ ပညာဟူသည္ လူ႔ကိစၥျဖစ္၍ ငယ္စဥ္ကတည္းက ပညာသင္ရမည့္ အေၾကာင္း၊ ပညာမသင္ဘဲ ေပ်ာ္သလိုေနခဲ့လွ်င္ ႀကံဳေတြ႕ခံစားရမည့္ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားကို ဆရာေတာ္က ဖြဲ႕ဆိုထားေၾကာင္း ရွင္းျပကာ ‘ကဗ်ာထဲက အၾကင္သူဆိုတာ ဘယ္သူ႔ကိုရည္ၫႊန္းထားလဲကြ’ဟု ေက်ာင္းသားအားလံုးကို ၿခံဳ၍ေမးလိုက္သည္။ သည္တြင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို အိပ္မေပ်ာ္ေအာင္ ဒုကၡေပးမည့္ ကိစၥဆိုးႀကီးႏွင့္ တည့္တည့္တုိးပါေတာ့သည္။ ေက်ာင္း သားေတြေျဖလိုက္ၾကတာ။တစ္ ေယာက္တစ္ေပါက္။ ‘သူ႔ရည္းစား’တဲ့။ ‘သူ႔မိန္းမ’တဲ့။ ‘သူ႔ခ်စ္သူ’တဲ့။ ‘ၾကင္နာရတဲ့သူ’တဲ့စံုေန ေအာင္ေျပာၾကသည္။ ေတာ္ပါ ေတာ့ဟု မနည္းတားရသည္။ စာသင္သည့္အခါ တက္တက္ႂကြႂကြသင္တတ္သည့္ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ဓာတ္ေတြလည္း အဝီစိေရာက္ေအာင္ ထုိးက်သြားရသည္။ ေနာက္အတန္းေမးလည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္း။ ပညာမဲ့ သူကိုရည္ၫႊန္းတာဟုေျပာႏုိင္သည့္သူ အေတာ္နည္းပါသည္။ ‘အၾကင္’ဟုေတြ႕လိုက္သည္ႏွင့္ ထင္ရာျမင္ရာေျပာၾကျခင္းျဖစ္ပါ သည္။ အရင္ႏွစ္ေတြက တစ္ခါမွ် သည္လိုေမးမၾကည့္ဖူးခဲ့။ ေမး ၾကည့္စရာလည္း မလိုေလာက္ ေအာင္ အဓိပၸာယ္ကရွင္းေန သျဖင့္ သည္အတုိင္းပဲ သင္သြားခဲ့ သည္။ ယခုႏွစ္တြင္မွ အတန္းတစ္ တန္းတြင္ အမွတ္မထင္ေမးၾကည့္ မိရာမွ ကေလးအမ်ားစု နားမ လည္မွန္းသိလိုက္ရျခင္းျဖစ္၏။ သို႔ႏွင့္ ေနာက္အတန္းေတြပါ ထုိ သင္ခန္းစာေရာက္၍ ဆက္ေမး ၾကည့္ရာ ‘အၾကင္သူ’ဟူသည္ မည္သူ႔ကိုရည္ၫႊန္းေၾကာင္း မွန္ ေအာင္ေျပာႏုိင္သည့္သူ အေတာ္ နည္းပါးေၾကာင္းေတြ႕ရေလ၏။ သည္အတိုင္းဆိုလွ်င္ အျခား ကဗ်ာေတြ၊ စကားေျပေတြကိုလည္း အဓိပၸာယ္ေတြရွင္းျပ၊ သင္ျပေနသည့္တိုင္ သူတို႔နားလည္ၾကပါရဲ႕လား။ ကြၽန္ေတာ္ သံသယျဖစ္မိသည္။ စာေမးပြဲစစ္လိုက္ေတာ့လည္း အသင့္ေရးၿပီးသားမွတ္စုေတြကို အလြတ္က်က္ၿပီးေျဖေနၾကသျဖင့္ ထိုက္သင့္သည့္ အမွတ္ေတာ့ရေနၾကသည္။ အျခားခက္ဆစ္တို႔၊ သဒၵါတို႔၊ ေမးခြန္းတိုတို႔ကရသည့္အမွတ္ႏွင့္ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ စာေမးပြဲကေတာ့ ေအာင္သြားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကဗ်ာကိုလည္း မခံစားတတ္၊ စကားေျပေတြဖတ္ၿပီး သုတလည္းမသိ၊ ရသလည္းမသိဆိုလွ်င္ စာေမးပြဲတစ္ခု ေအာင္သြားတာကလြဲၿပီး သူတို႔အတြက္ ဘာအက်ဳိးရွိမည္နည္း။ ကြၽန္ ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံအတြက္ေကာ။ အဖိုးတန္သည့္ လူခြၽန္လူမြန္ကေလးေတြ ရလာႏိုင္ပါ့မလား။ ကြၽန္ေတာ္စဥ္းစားရင္းအိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရပါသည္။ သည္ကိစၥကို ေပါ့ေပါ့တန္ တန္သေဘာထား၍မရပါ။ ကြၽန္ ေတာ္တို႔ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား တကၠ သိုလ္ဝင္တန္းမွာ ကိုယ့္ေက်ာင္း ေအာင္ခ်က္ျမင့္မားေရးဦးစားေပး သင္ၾကားေနေသာသင္ၾကားနည္း စနစ္မ်ားကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ ၾကည့္ဖို႔လုိၿပီထင္ပါသည္။ ကေလးေတြကိုစာသင္ရင္း ကြၽန္ေတာ္ခဏခဏေျပာမိသည့္စကားတစ္ခြန္းရွိသည္။ ‘‘ငါတို႔က မင္းတို႔ထက္စာရင္ ကံေကာင္းတယ္ကြ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ငါတို႔က ပညာေရးစနစ္ဆိုးနဲ႔တုိးေပမယ့္ ငါတို႔ကိုသင္ေပးတဲ့ဆရာေတြကပညာေရးစနစ္ေကာင္းက ေမြးထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ဆရာေတြကြ။ မင္းတို႔က်ေတာ့ ပညာေရးစနစ္ကမေကာင္းတဲ့အျပင္ ငါအပါအဝင္ မင္းတို႔ကိုသင္ေပးေနတဲ့ဆရာေတြအားလံုးက စနစ္ဆုိးက ေမြးထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ဆရာေတြခ်ည္းပဲ။ ဒီအထဲ ဆရာအလုပ္ကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထားတဲ့ဆရာေတြနဲ႔ေတြ႕ရင္ေတာ့ မင္း တို႔တစ္ေတြ လူေတာ္ေတြျဖစ္ မလာဘဲ လူေရွာ္ေတြခ်ည္းျဖစ္ ကုန္မွာေသခ်ာတယ္ကြ’’ဟု တစ္ ခါတေလ ဘယ္သူ႔ကိုစိတ္အခ်ဥ္ ေပါက္လာမွန္းမသိသည့္အခါ ကြၽန္ေတာ္ေျပာမိတတ္သည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ မတည္ ၿငိမ္သည့္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ၾကားမွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မ်ဳိးဆက္ေလာက္ ကစၿပီး ေျမစာပင္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားက ‘သူ တုိ႔အခ်ဳပ္အျခာအာဏာတည္တံ့ ခိုင္ၿမဲေရး’ကိုသာ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ႏွင့္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကၿပီး ပညာေရးကို ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ပစ္ထားခဲ့ ၾကသျဖင့္ ဆယ္စုႏွစ္ငါးခုမက ၾကာလာသည့္အခါ ေက်ာင္းေတြ မွာ အရည္အေသြးရွိသည့္ဆရာ ေတြလည္း ရွားပါး၊ သင္နည္း စနစ္ေတြလည္းလြဲေခ်ာ္။ သည္လို ႏွင့္ မွတ္စုေပး၊ အလြတ္က်က္ေျဖ သည့္စနစ္က ယခုတိုင္ႀကီးစိုးေန ေတာ့သည္။ သည္အထဲ သင္ ေထာက္ကူပစၥည္းကမျပည့္စံု၊ လက္ေတြ႕လုပ္စရာမရွိ။ ၿမိဳ႕ႀကီး ျပႀကီးေတြက ေက်ာင္းအခ်ဳိ႕ကလြဲ ၿပီး နယ္ေက်ာင္းအမ်ားစုမွာ စာ ၾကည့္တိုက္အသံုးျပဳခြင့္မရႏွင့္ ၾကာေတာ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္၊ စာတစ္ ပုဒ္ကိုဖတ္ၿပီး အဓိပၸာယ္ဘာမွန္း မသိသည့္ကေလးေတြ၊ မခံစား တတ္သည့္ကေလးေတြ တျဖည္း ျဖည္းမ်ားလာရေတာ့သည္။ ယခုအစိုးရသစ္လက္ထက္ မွာ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ ေတြလုပ္ေနသည္ဆုိေသာ္လည္း အမ်ားအားျဖင့္ ထင္သာျမင္သာ မရွိေသး။ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းေတြ လည္း မေျပာင္းႏုိင္ေသး။ စာေမး ပြဲစနစ္ေတြလည္း ထူးမျခားနား။ မွတ္စုေပး အလြတ္က်က္ေျဖ သည့္စနစ္ႀကီးကလည္း ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ။ ေက်ာင္းတိုင္းက လည္း တကၠသိုလ္ဝင္တန္းေအာင္ ခ်က္ျမင့္မားေရးကိုပဲ အာ႐ံုထား ေနၾကသည္။ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္ ေအာင္ေအာင္၊ ေအာင္ခ်က္ ေကာင္းမွ မ်က္ႏွာပန္းလွမည္ဆို ေတာ့ သင္ခန္းစာတစ္ခုကို နား လည္ဖို႔ထက္ အလြတ္ရဖို႔ကိုပဲ ဆိုင္ရာတို႔ တြန္းအားေပးေနၾက ေတာ့သည္။ အစိုးရမင္းမ်ားက လည္း ၂၀၁၅ နီးလာေလေလ ကေလးေတြအေရးထက္ သူတို႔ အေရးက ပိုအေရးႀကီးေနေလ ေတာ့ တစ္ပီတည္းပီ၊ တစ္အာ တည္းအာရင္း ပညာေရးဥပေဒ ေတြသာ အတည္ျပဳျပ႒ာန္းေန ေသာ္လည္း လက္ေတြ႕မွာေတာ့ လွည့္ေတာင္မၾကည့္ႏိုင္ၾကေတာ့ ေပ။ သည္ပံုဆိုလွ်င္ျဖင့္ ကြၽန္ ေတာ္တို႔၏ပညာေရးက ႏိုင္ငံ တကာအဆင့္အသာထား၍ အာ ဆီယံအဆင့္မီရန္ပင္ အေတာ္ခဲ ယဥ္းေနပါဦးမည္။ ယခုပင္လွ်င္ လူသားဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ၫႊန္းကိန္းက ေနာက္ဆံုး၊ အဆင္းရဲဆံုးက အဆင့္(၁၂)ျဖစ္ေနလွ်င္ ေနာင္ႏွစ္ေတြမွာ သည့္ထက္ဆိုးဖို႔သာရွိပါေတာ့သည္။ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းေတြ၊ သင္ ၾကားနည္းစနစ္ေတြ၊ စာေမးပြဲ စနစ္ေတြ အမွန္တကယ္ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲလာမည့္ေန႔ရက္ေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း ကြၽန္ေတာ္အိပ္ ပ်က္ညေတြမ်ားလွပါၿပီ။ ။ မင္းသန္းထိုက္ (ေဒးဒရဲ) http://www.7daydaily.com/story/17302#.U92vRmMtqUk

ဒါဖတ္ၿပီး မငိုပါနဲ႔။ ပိုၿပီး သိတတ္ပါ

ဖတ္ရင္းမ်က္ရည္၀ဲမိလို႔..သူငယ္ခ်င္းတို႔ကိုလဲၿပန္မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္... "ရွင့္ အဖြားၾကီးကို ဘယ္ေန႕ပို႕မွာလဲ ? " … နံနက္ ေစာေစာစီးစီး ဇနီးသည္ ျဖစ္သူရဲ႕ စိတ္မရွည္သံကို စိတ္မခ်မ္းေျမ႕စြာ ၾကားလိုက္ရသည္…။ "ပို႕မွာေပါ့ကြာ.. မင္းကလဲ.. ငါ့အေမေလာက္ မ်က္ေစာင္းထိုးေနတာပဲ " "အို…ထိုးရမွာပဲ… ရွင့္အေမက ေနရာတကာပါေနတာကိုး… ကၽြန္မ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ရွင့္အေမကို ဒီတစ္ပတ္ထဲ ပို႔ရင္ပို႕.. မပို႕ရင္ေတာ့ ကၽြန္မ သားေလးေခၚၿပီး အေမ့အိမ္ သြားေနေတာ့ မယ္…" "ကဲ.. ဒီတစ္ပတ္ထဲ ပို႕ရင္ ၿပီးတာပဲ မွတ္လား.." ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္..။ ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမ ခ်ိဳ က အေမ့ကို ဘုိးဘြားရိပ္သာ ပို႕ရန္ ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္..။ ခ်မ္းသာေသာ မာနၾကီးေသာ ဂုဏ္ျဒပ္အရွိန္အ၀ါၾကီးမားေသာ အသိုင္းအ၀ုိင္းမွ ေပါက္ဖြားလာသည့္ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ခန္႕က လက္ထပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္…။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မိသားစုက ဆင္းရဲပါသည္..။ ငယ္စဥ္ကတည္းက အေဖဆံုးပါးသြားသျဖင့္ မိခင္ျဖစ္သူက ေစ်းေရာင္းၿပီး ေက်ာင္းထားေပးခဲ့ကာ အေမတစ္ခုသားတစ္ခု ဘ၀ျဖင့္ ရုန္းကန္ခဲ့ရသည္..။ သူမနဲ႕ ခ်စ္သူျဖစ္ရတာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ လံုး၀မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ ဆုလာဒ္ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္..။ သူမ မိသားစု အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ သေဘာမတူ တားဆီးထားသည့္ၾကားမွ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကို အရဲစြန္႕ၿပီး လိုက္ခဲ့သည္..။

ယခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕တြင္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ၃ ႏွစ္အရြယ္ သားေလးတစ္ေယာက္ကို ပိုင္ဆိုင္ေနၿပီျဖစ္သည္..။ ခက္တာက ခ်ိဳသည္ အေမ့အေပၚ ဆက္ဆံေရးေျပာင္းလဲလာျခင္းျဖစ္သည္..။ လက္ထပ္ၿပီးခါစကဲ့သုိ႕ ဆက္ဆံမႈမ်ိဳးမေတြ႕ရေတာ့..။ မိသားစု စီးပြားေရးလည္း က်ပ္တည္းလာေတာ့ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ လူပို တစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနေသာ အေမ့အား ခ်ိဳ အျပစ္ျမင္ေနျခင္းျဖစ္သည္..။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေန႕စဥ္ အလုပ္ကိစၥမ်ားႏွင့္ လံုးပန္းေနရသျဖင့္ အေမ့ကို သိပ္ဂရုမစိုက္အားပဲ အိမ္မွာ အျမဲတမ္းရွိေသာ ခ်ိဳကသာ တာ၀န္ယူ ျပဳစုေပးခဲ့သည္..။ ယခုလည္း က်န္းမာေရးမေကာင္းပဲ ခ်ဳခ်ာလာခဲ့ေသာ အေမ့ကို ဘိုးဘြားရိပ္သာပို႕ရန္ေျပာေနျခင္း ျဖစ္သည္..။ အစက အၾကံျပဳၿပီး ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးသာ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ မပို႕လွ်င္ ခ်ိဳႏွင့္သာေလး အိမ္ကဆင္းသြားေတာ့မည့္ အၾကပ္ကိုင္သည့္ ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္..။ အေတြးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ လွည့္ထြက္လာေသာ ကၽြန္ေတာ္ တံခါးေပါက္ထိပ္တြင္ နားေထာင္ေန ေသာ အေမ့ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ အေမ့မ်က္၀န္းတြင္ မ်က္ရည္မ်ားတြဲခိုေနသည္..။ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနေသာ အၾကည့္သည္ အသနားခံေသာ အၾကည့္..၊ တုန္ရီေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာခ်င္ေနေသာ စကားမ်ား ရွိေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ သိသည္..။ ဒါေပမယ့္ အေမ့ဆီက ဘာစကားမွထြက္မလာခဲ့ပါ..။ က်လုစဲ မ်က္ရည္ကို လက္ျဖင့္သုတ္ၿပီး အေမ သူ႕အခန္းထဲ သို႕ ျပန္၀င္သြားခဲ့သည္…။ ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးကို ပင့္ရႈိက္ မိလိုက္သည္…………။ ဒီေန႕ အေမ့ကို ဘိုးဘြားရိပ္သာ ပို႕ရမည့္ေန႕ျဖစ္သည္..။ ယခင္ေန႕ေတြက သူ႕ေျမးေလးႏွင့္ ေဆာ့ေန တတ္ေသာ အေမ ဒီေန႕ သူမ အခန္းထဲကကို ထြက္မလာ..။ အိမ္ေရွ႕ကို ကားေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို ေခၚရန္ အေမ့အခန္းထဲသို႕ ၀င္ခဲ့သည္..။ ကုတင္ေလးေပၚမွာ မၾကီးမားလွတဲ့ အ၀တ္ထုတ္ေလး တစ္ထုပ္ ေတြ႕ရၿပီး အ၀တ္ထုတ္ေလးေဘးမွာ ထိုင္ၿပီး ဓါတ္ပံုတစ္ပံုကို ေသခ်ာစြာ ၾကည့္ေနေသာ အေမ့ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္လာတာျမင္ေတာ့ အေမက ဓါတ္ပံုကို ကၽြန္ေတာ္မျမင္ေအာင္ လ်င္ျမန္စြာ သိမ္းဆည္းလိုက္သည္..။ ဓါတ္ပံုက ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ ရွင္ျပဳတုန္းက အေမနဲ႕ ရိုက္ထားတုန္းက ပံုျဖစ္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကို "သြားေတာ့မွာလား…သား" ဆိုၿပီး အေလာတၾကီး ေမးလာသည္..။ "ဟုတ္ အေမ… ကားေရာက္ၿပီ.." "အေမ့ ေျမးေလးကို ေခၚေပးပါအံုး… ႏႈတ္ဆက္ခ်င္လို႕…" အေမ့အသံမွာ ၀မ္းနည္းသံေတြ ပါေနသည္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို မ်က္လံုးခ်င္း မဆိုင္၀ံ့ပဲ သားေလးကို ေခၚေပးလိုက္သည္..။ အေမ က သူ႕ေျမးေလးကို ခ်ီၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ နမ္းလိုက္သည္..။ ထို႕ေနာက္ အေမ့မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္ မ်ားက်ဆင္းလာခဲ့ၿပီး သားေလးကိုခ်ကာ အ၀တ္ထုပ္ေလးကို ဆြဲကိုင္လိုက္ၿပီး "သြားၾကရေအာင္ သား…" ဆိုၿပီး ေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ကာ ကားဆီကုိ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္..။ ဘိုးဘြားရိပ္သာ သြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ကားေပၚမွာ သားအမိႏွစ္ေယာက္စလံုး စကား မေျပာျဖစ္ခဲ့ၾက..။ အေမက ကားျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း ႏႈတ္ဆိတ္စြာ လိုက္ ပါလာသည္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္..။ ဘ၀ကို တစ္ေယာက္တည္း ရုန္းကန္ၿပီး သားကို ပညာတတ္ျဖစ္ေအာင္ ေက်ာင္းထားေပးခဲ့တဲ့အေမ…၊ ေက်ာင္းမွာ သား မ်က္ႏွာမငယ္ေအာင္. အျမဲတမ္း အေကာင္းဆံုးေတြကိုပဲ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တဲ့အေမ..၊ သားေက်ာင္းျပန္လာလွ်င္ ေက်ာင္းေပါက္၀ကေန အျပံဳးေတြနဲ႕ ေစာင့္ၾကိဳေနတတ္ေသာအေမ..၊ အေမ…၊ အေမ…၊ အစရွိတဲ့ အေမ့အေၾကာင္းေတြက ရုပ္ရွင္ကားခ်ပ္ေတြလို အစီအရီ ေပၚလာသည္..။ ငါ့လုပ္ရပ္ဟာ အေမ့အတြက္ မွ်တမႈ ရွိရဲ႕လား…။ အေမေပးဆပ္ခဲ့တာနဲ႕ ျပန္ရတာဟာ တန္ရဲ႕လား…? ငါ မွားသြားၿပီလား? ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနတုန္းမွာ ကားက ဘိုးဘြားရိပ္သာထဲကို ေရာက္ရွိေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္..။ တာ၀န္က် ၀န္ထမ္းမ်ားမွ အေမေနထိုင္ရမယ့္ အခန္းကို လိုက္လံျပသၿပီး အေမက သူ႕အခန္းေလးထဲက ကုတင္ေပၚမွာ အ၀တ္ထုပ္ေလးကို တင္လိုက္ၿပီး… "သား … ျပန္ေတာ့ေလ… ေနာက္က်ေနရင္ သားမိန္းမ စိတ္ပူလိမ့္မယ္…၊ ညဖက္ အျပင္ထြက္ရင္ အေႏြးထည္ေလးဘာေလး ၀တ္အံုး..၊ သားက အေအးဒဏ္ မခံႏိုင္ဘူး.." ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္တို႕ကို ကၽြန္ေတာ္ မတားဆီးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး..၊ အေမ့ကို ေျပးဖက္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ကေလးတစ္ေယာက္လို ရႈိက္ၾကီးတငင္ ငိုမိပါေတာ့တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ အေမ့ကို ေျပာစရာစကားေတြ အမ်ားၾကီးရွိေပမယ့္ ဘာစကားမွ ထြက္မလာခဲ့ပါ…။ "သား…ကို ..ခြင့္လႊတ္ပါ..အေမရယ္…" ကၽြန္ေတာ္ ငိုရႈိက္ရင္း အေမ့ကို ေတာင္းပန္မိ္သည္..။ "အေမ..နားလည္ပါတယ္ကြယ္.." အေမလည္း ငိုေနတာပါလား..၊ အေမ့မ်က္၀န္းတြင္လည္း မ်က္ရည္ေတြ တြဲခိုေနသည္…"အေမတို႕ ျဖစ္ခ်င္တာထက္..၊ ျဖစ္သင့္တာကို ဦးစားေပး ၾကတာေပါ့.." တဲ့ေလ….။ ကၽြန္ေတာ္ အျပန္လမ္း တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကားေပၚမွာ ငိုရႈိက္လာမိသည္..။ အေမ့ကို ဒီလိုထားခဲ့ရတာ ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀စိတ္မေကာင္း..၊ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးလည္း တင္းၾကပ္ေနၿပီး အသက္ရႈရတာေတာင္ မြန္းၾကပ္ေနသည္..။ ဒီလိုနဲ႕ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့… ခ်ိဳက သားေလးကို ေခ်ာ့သိပ္ ေနၿပီျဖစ္သည္..။ ခ်ိဳက…" လူကေလးရဲ႕ အိပ္ခ်ိန္တန္…ဗိ်ဳင္းေရွ႕ကပ်ံ…" အစခ်ီတဲ့ သားေခ်ာ့ေတးကို တိုးတိုးေလးဆိုၿပီး ေခ်ာ့သိပ္ေနတာပါ..။ တံခါး၀ကေန ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ရတဲ့ ခ်ိဳ သားေလးကို ေခ်ာ့သိပ္ေနတဲ့ ပံုစံဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေမက အဆိုပါ သားေခ်ာ့ေတးကို ဆိုၿပီး ေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တာကို ျပန္အမွတ္ရေစ ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လံုးထဲမွာ ခ်ိဳနဲ႕ သာေလးကို မျမင္ပဲ အေမနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ပံုရိပ္ေတြကို အစားထိုး ျပန္ျမင္ေယာင္ေစမိပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္မ်ား ထပ္မံစီးက်လာခဲ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းျပန္လွည့္ထြက္ခဲ့ၿပီး လမ္းမေပၚ ေျပးထြက္ကာ ျပတ္သားတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို ခ်ခဲ့ၿပီး တကၠစီ တစ္စီးကို တားလိုက္ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကားေမာင္းတာ အရမ္းေႏွးေနသလိုပါပဲ…။ အေမ့ကို ပို႕တုန္းက ျမန္သေလာက္ အခုက်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ေႏွးေနသလိုပါပဲ.ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို အရမ္းေတြ႕ခ်င္ေနပါၿပီ..။ ဘိုးဘြား ရိပ္သာကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ကားေပၚက ခ်က္ခ်င္းဆင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အေျပး၀င္ခဲ့ပါတယ္..။ တာ၀န္က် ၀န္ထမ္းေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို နားမလည္ဘဲ အံ့ၾသစြာ ၾကည့္ေနၾကပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့အခန္းထဲကို အေျပးတစ္ပိုင္း ေျပး၀င္ခဲ့ပါတယ္..။ အခန္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ ရွင္ျပဳတုန္းက အေမနဲ႕ရိုက္ထားတဲ့ပံုကိုၾကည့္ၿပီး အေမငိုေနပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို ေျပးဖက္လိုက္ၿပီး ရႈိက္ၾကီးတငင္ ထပ္မံ ငိုမိလိုက္ပါတယ္..။ အေမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ နားမလည္တဲ့ ပံုစံရွိေနၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းကို ပြတ္သပ္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွစ္သိမ့္ေနပါတယ္....။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာပဲ အေမ့ရဲ႕ ေျခဖမိုးေလးကို ကိုင္ကာ ျမတ္ႏိုး ႏွစ္ျခိဳက္စြာ နမ္းရႈံ႕လိုက္ၿပီး…………. "သားတို႕ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္…အေမ…." ဘယ္ေတာ့မွ အေမ့ကို မစြန္႕လႊတ္မိပါေစနဲ႕…။ အဲ့ဒီဆံုးရႈံးမႈကို သင္ယခု မခံစားရရင္ေတာင္မွ တစ္ခ်ိန္ၾကရင္ ခံစားရၿပီး ၾကီးမားတဲ့ ေနာင္တ တရား ရပါလိမ့္မယ္…။ အေမ့ကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ခ်စ္တတ္ၾကပါေစဗ်ာ…။ ေအာင္ထြန္းဦး "ရွင့္ အဖြားၾကီးကို ဘယ္ေန႕ပို႕မွာလဲ ? " … နံနက္ ေစာေစာစီးစီး ဇနီးသည္ ျဖစ္သူရဲ႕ စိတ္မရွည္သံကို စိတ္မခ်မ္းေျမ႕စြာ ၾကားလိုက္ရသည္…။ "ပို႕မွာေပါ့ကြာ.. မင္းကလဲ.. ငါ့အေမေလာက္ မ်က္ေစာင္းထိုးေနတာပဲ " "အို…ထိုးရမွာပဲ… ရွင့္အေမက ေနရာတကာပါေနတာကိုး… ကၽြန္မ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ရွင့္အေမကို ဒီတစ္ပတ္ထဲ ပို႔ရင္ပို႕.. မပို႕ရင္ေတာ့ ကၽြန္မ သားေလးေခၚၿပီး အေမ့အိမ္ သြားေနေတာ့ မယ္…" "ကဲ.. ဒီတစ္ပတ္ထဲ ပို႕ရင္ ၿပီးတာပဲ မွတ္လား.." ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္..။ ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမ ခ်ိဳ က အေမ့ကို ဘုိးဘြားရိပ္သာ ပို႕ရန္ ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္..။ ခ်မ္းသာေသာ မာနၾကီးေသာ ဂုဏ္ျဒပ္အရွိန္အ၀ါၾကီးမားေသာ အသိုင္းအ၀ုိင္းမွ ေပါက္ဖြားလာသည့္ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ခန္႕က လက္ထပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္…။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မိသားစုက ဆင္းရဲပါသည္..။ ငယ္စဥ္ကတည္းက အေဖဆံုးပါးသြားသျဖင့္ မိခင္ျဖစ္သူက ေစ်းေရာင္းၿပီး ေက်ာင္းထားေပးခဲ့ကာ အေမတစ္ခုသားတစ္ခု ဘ၀ျဖင့္ ရုန္းကန္ခဲ့ရသည္..။ သူမနဲ႕ ခ်စ္သူျဖစ္ရတာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ လံုး၀မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ ဆုလာဒ္ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္..။ သူမ မိသားစု အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ သေဘာမတူ တားဆီးထားသည့္ၾကားမွ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကို အရဲစြန္႕ၿပီး လိုက္ခဲ့သည္..။ ယခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕တြင္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ၃ ႏွစ္အရြယ္ သားေလးတစ္ေယာက္ကို ပိုင္ဆိုင္ေနၿပီျဖစ္သည္..။ ခက္တာက ခ်ိဳသည္ အေမ့အေပၚ ဆက္ဆံေရးေျပာင္းလဲလာျခင္းျဖစ္သည္..။ လက္ထပ္ၿပီးခါစကဲ့သုိ႕ ဆက္ဆံမႈမ်ိဳးမေတြ႕ရေတာ့..။ မိသားစု စီးပြားေရးလည္း က်ပ္တည္းလာေတာ့ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ လူပို တစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနေသာ အေမ့အား ခ်ိဳ အျပစ္ျမင္ေနျခင္းျဖစ္သည္..။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေန႕စဥ္ အလုပ္ကိစၥမ်ားႏွင့္ လံုးပန္းေနရသျဖင့္ အေမ့ကို သိပ္ဂရုမစိုက္အားပဲ အိမ္မွာ အျမဲတမ္းရွိေသာ ခ်ိဳကသာ တာ၀န္ယူ ျပဳစုေပးခဲ့သည္..။ ယခုလည္း က်န္းမာေရးမေကာင္းပဲ ခ်ဳခ်ာလာခဲ့ေသာ အေမ့ကို ဘိုးဘြားရိပ္သာပို႕ရန္ေျပာေနျခင္း ျဖစ္သည္..။ အစက အၾကံျပဳၿပီး ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးသာ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ မပို႕လွ်င္ ခ်ိဳႏွင့္သာေလး အိမ္ကဆင္းသြားေတာ့မည့္ အၾကပ္ကိုင္သည့္ ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္..။ အေတြးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ လွည့္ထြက္လာေသာ ကၽြန္ေတာ္ တံခါးေပါက္ထိပ္တြင္ နားေထာင္ေန ေသာ အေမ့ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ အေမ့မ်က္၀န္းတြင္ မ်က္ရည္မ်ားတြဲခိုေနသည္..။ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနေသာ အၾကည့္သည္ အသနားခံေသာ အၾကည့္..၊ တုန္ရီေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာခ်င္ေနေသာ စကားမ်ား ရွိေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ သိသည္..။ ဒါေပမယ့္ အေမ့ဆီက ဘာစကားမွထြက္မလာခဲ့ပါ..။ က်လုစဲ မ်က္ရည္ကို လက္ျဖင့္သုတ္ၿပီး အေမ သူ႕အခန္းထဲ သို႕ ျပန္၀င္သြားခဲ့သည္…။ ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးကို ပင့္ရႈိက္ မိလိုက္သည္…………။ ဒီေန႕ အေမ့ကို ဘိုးဘြားရိပ္သာ ပို႕ရမည့္ေန႕ျဖစ္သည္..။ ယခင္ေန႕ေတြက သူ႕ေျမးေလးႏွင့္ ေဆာ့ေန တတ္ေသာ အေမ ဒီေန႕ သူမ အခန္းထဲကကို ထြက္မလာ..။ အိမ္ေရွ႕ကို ကားေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို ေခၚရန္ အေမ့အခန္းထဲသို႕ ၀င္ခဲ့သည္..။ ကုတင္ေလးေပၚမွာ မၾကီးမားလွတဲ့ အ၀တ္ထုတ္ေလး တစ္ထုပ္ ေတြ႕ရၿပီး အ၀တ္ထုတ္ေလးေဘးမွာ ထိုင္ၿပီး ဓါတ္ပံုတစ္ပံုကို ေသခ်ာစြာ ၾကည့္ေနေသာ အေမ့ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္လာတာျမင္ေတာ့ အေမက ဓါတ္ပံုကို ကၽြန္ေတာ္မျမင္ေအာင္ လ်င္ျမန္စြာ သိမ္းဆည္းလိုက္သည္..။ ဓါတ္ပံုက ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ ရွင္ျပဳတုန္းက အေမနဲ႕ ရိုက္ထားတုန္းက ပံုျဖစ္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကို "သြားေတာ့မွာလား…သား" ဆိုၿပီး အေလာတၾကီး ေမးလာသည္..။ "ဟုတ္ အေမ… ကားေရာက္ၿပီ.." "အေမ့ ေျမးေလးကို ေခၚေပးပါအံုး… ႏႈတ္ဆက္ခ်င္လို႕…" အေမ့အသံမွာ ၀မ္းနည္းသံေတြ ပါေနသည္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို မ်က္လံုးခ်င္း မဆိုင္၀ံ့ပဲ သားေလးကို ေခၚေပးလိုက္သည္..။ အေမ က သူ႕ေျမးေလးကို ခ်ီၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ နမ္းလိုက္သည္..။ ထို႕ေနာက္ အေမ့မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္ မ်ားက်ဆင္းလာခဲ့ၿပီး သားေလးကိုခ်ကာ အ၀တ္ထုပ္ေလးကို ဆြဲကိုင္လိုက္ၿပီး "သြားၾကရေအာင္ သား…" ဆိုၿပီး ေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ကာ ကားဆီကုိ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္..။ ဘိုးဘြားရိပ္သာ သြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ကားေပၚမွာ သားအမိႏွစ္ေယာက္စလံုး စကား မေျပာျဖစ္ခဲ့ၾက..။ အေမက ကားျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း ႏႈတ္ဆိတ္စြာ လိုက္ ပါလာသည္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္..။ ဘ၀ကို တစ္ေယာက္တည္း ရုန္းကန္ၿပီး သားကို ပညာတတ္ျဖစ္ေအာင္ ေက်ာင္းထားေပးခဲ့တဲ့အေမ…၊ ေက်ာင္းမွာ သား မ်က္ႏွာမငယ္ေအာင္. အျမဲတမ္း အေကာင္းဆံုးေတြကိုပဲ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တဲ့အေမ..၊ သားေက်ာင္းျပန္လာလွ်င္ ေက်ာင္းေပါက္၀ကေန အျပံဳးေတြနဲ႕ ေစာင့္ၾကိဳေနတတ္ေသာအေမ..၊ အေမ…၊ အေမ…၊ အစရွိတဲ့ အေမ့အေၾကာင္းေတြက ရုပ္ရွင္ကားခ်ပ္ေတြလို အစီအရီ ေပၚလာသည္..။ ငါ့လုပ္ရပ္ဟာ အေမ့အတြက္ မွ်တမႈ ရွိရဲ႕လား…။ အေမေပးဆပ္ခဲ့တာနဲ႕ ျပန္ရတာဟာ တန္ရဲ႕လား…? ငါ မွားသြားၿပီလား? ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနတုန္းမွာ ကားက ဘိုးဘြားရိပ္သာထဲကို ေရာက္ရွိေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္..။ တာ၀န္က် ၀န္ထမ္းမ်ားမွ အေမေနထိုင္ရမယ့္ အခန္းကို လိုက္လံျပသၿပီး အေမက သူ႕အခန္းေလးထဲက ကုတင္ေပၚမွာ အ၀တ္ထုပ္ေလးကို တင္လိုက္ၿပီး… "သား … ျပန္ေတာ့ေလ… ေနာက္က်ေနရင္ သားမိန္းမ စိတ္ပူလိမ့္မယ္…၊ ညဖက္ အျပင္ထြက္ရင္ အေႏြးထည္ေလးဘာေလး ၀တ္အံုး..၊ သားက အေအးဒဏ္ မခံႏိုင္ဘူး.." ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္တို႕ကို ကၽြန္ေတာ္ မတားဆီးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး..၊ အေမ့ကို ေျပးဖက္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ကေလးတစ္ေယာက္လို ရႈိက္ၾကီးတငင္ ငိုမိပါေတာ့တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ အေမ့ကို ေျပာစရာစကားေတြ အမ်ားၾကီးရွိေပမယ့္ ဘာစကားမွ ထြက္မလာခဲ့ပါ…။ "သား…ကို ..ခြင့္လႊတ္ပါ..အေမရယ္…" ကၽြန္ေတာ္ ငိုရႈိက္ရင္း အေမ့ကို ေတာင္းပန္မိ္သည္..။ "အေမ..နားလည္ပါတယ္ကြယ္.." အေမလည္း ငိုေနတာပါလား..၊ အေမ့မ်က္၀န္းတြင္လည္း မ်က္ရည္ေတြ တြဲခိုေနသည္…"အေမတို႕ ျဖစ္ခ်င္တာထက္..၊ ျဖစ္သင့္တာကို ဦးစားေပး ၾကတာေပါ့.." တဲ့ေလ….။ ကၽြန္ေတာ္ အျပန္လမ္း တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကားေပၚမွာ ငိုရႈိက္လာမိသည္..။ အေမ့ကို ဒီလိုထားခဲ့ရတာ ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀စိတ္မေကာင္း..၊ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးလည္း တင္းၾကပ္ေနၿပီး အသက္ရႈရတာေတာင္ မြန္းၾကပ္ေနသည္..။ ဒီလိုနဲ႕ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့… ခ်ိဳက သားေလးကို ေခ်ာ့သိပ္ ေနၿပီျဖစ္သည္..။ ခ်ိဳက…" လူကေလးရဲ႕ အိပ္ခ်ိန္တန္…ဗိ်ဳင္းေရွ႕ကပ်ံ…" အစခ်ီတဲ့ သားေခ်ာ့ေတးကို တိုးတိုးေလးဆိုၿပီး ေခ်ာ့သိပ္ေနတာပါ..။ တံခါး၀ကေန ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ရတဲ့ ခ်ိဳ သားေလးကို ေခ်ာ့သိပ္ေနတဲ့ ပံုစံဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေမက အဆိုပါ သားေခ်ာ့ေတးကို ဆိုၿပီး ေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တာကို ျပန္အမွတ္ရေစ ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လံုးထဲမွာ ခ်ိဳနဲ႕ သာေလးကို မျမင္ပဲ အေမနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ပံုရိပ္ေတြကို အစားထိုး ျပန္ျမင္ေယာင္ေစမိပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္မ်ား ထပ္မံစီးက်လာခဲ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းျပန္လွည့္ထြက္ခဲ့ၿပီး လမ္းမေပၚ ေျပးထြက္ကာ ျပတ္သားတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို ခ်ခဲ့ၿပီး တကၠစီ တစ္စီးကို တားလိုက္ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကားေမာင္းတာ အရမ္းေႏွးေနသလိုပါပဲ…။ အေမ့ကို ပို႕တုန္းက ျမန္သေလာက္ အခုက်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ေႏွးေနသလိုပါပဲ.ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို အရမ္းေတြ႕ခ်င္ေနပါၿပီ..။ ဘိုးဘြား ရိပ္သာကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ကားေပၚက ခ်က္ခ်င္းဆင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အေျပး၀င္ခဲ့ပါတယ္..။ တာ၀န္က် ၀န္ထမ္းေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို နားမလည္ဘဲ အံ့ၾသစြာ ၾကည့္ေနၾကပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့အခန္းထဲကို အေျပးတစ္ပိုင္း ေျပး၀င္ခဲ့ပါတယ္..။ အခန္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ ရွင္ျပဳတုန္းက အေမနဲ႕ရိုက္ထားတဲ့ပံုကိုၾကည့္ၿပီး အေမငိုေနပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို ေျပးဖက္လိုက္ၿပီး ရႈိက္ၾကီးတငင္ ထပ္မံ ငိုမိလိုက္ပါတယ္..။ အေမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ နားမလည္တဲ့ ပံုစံရွိေနၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းကို ပြတ္သပ္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွစ္သိမ့္ေနပါတယ္....။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာပဲ အေမ့ရဲ႕ ေျခဖမိုးေလးကို ကိုင္ကာ ျမတ္ႏိုး ႏွစ္ျခိဳက္စြာ နမ္းရႈံ႕လိုက္ၿပီး…………. "သားတို႕ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္…အေမ…." ဘယ္ေတာ့မွ အေမ့ကို မစြန္႕လႊတ္မိပါေစနဲ႕…။ အဲ့ဒီဆံုးရႈံးမႈကို သင္ယခု မခံစားရရင္ေတာင္မွ တစ္ခ်ိန္ၾကရင္ ခံစားရၿပီး ၾကီးမားတဲ့ ေနာင္တ တရား ရပါလိမ့္မယ္…။ အေမ့ကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ခ်စ္တတ္ၾကပါေစဗ်ာ…။ ေအာင္ထြန္းဦး

၂။ အပၸမာဒ၀ဂၢ

၂၁။ အပၸမာေဒါ အမတပဒံ၊ ပမာေဒါ မစၥဳေနာ ပဒံ။
 အပၸမတၱာ န မီယႏၲိ၊ ေယ ပမတၱာ ယထာ မတာ။

 ၂၂။ ဧ၀ံ ၀ိေသသေတာ ဉတြာ၊ အပၸမာဒမွိ ပ႑ိတာ။
 အပၸမာေဒ ပေမာဒႏၲိ၊ အရိယာနံ ေဂါစေရ ရတာ။

 ၂၃။ ေတ စ်ာယိေနာ သာတတိကာ၊ နိစၥံ ဒဠွပရကၠမာ။
 ဖုသႏၲိ ဓီရာ နိဗၺာနံ၊ ေယာဂေကၡမံ အႏုတၱရံ။

 ၂၁။ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းသည္ နိဗၺာန္၏အေၾကာင္းတည္း၊ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းသည္ ေသျခင္း၏အေၾကာင္းတည္း၊ မေမ့မေလ်ာ့ေသာသူတို႔သည္ ေသသည္မမည္ကုန္၊ ေမ့ေလ်ာ့ေသာသူတို႔သည္ ေသသည္ မည္ကုန္၏။

 ၂၂။ မေမ့ေလ်ာ့ေသာ ပညာ႐ွိတို႔သည္ ဤသို႔ ထူးျခားေၾကာင္းကိုသိ၍ မေမ့ေလ်ာ့ေသာ သတိတရား၌ ႐ႊင္လန္း၀မ္း ေျမာက္ကုန္လ်က္ အရိယာတို႔၏ က်က္စားရာ ေလာကုတၱရာတရား ကိုးပါး၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ၾကကုန္၏။

 ၂၃။ ထိုပညာ႐ွိတို႔သည္ (သမထ ၀ိပႆနာ စ်ာန္ႏွစ္ပါးျဖင့္ ကိေလသာကို) ႐ႈိ႔ၿမႇိဳက္ကုန္ၿပီးလွ်င္ အျမဲမျပတ္ လံု႔လ ျပဳကုန္၍ မတြန္႔မဆုတ္ လံု႔လထုတ္ကုန္လ်က္ ေယာဂေလးပါး၏ကုန္ရာ အတုမ႐ွိျမတ္ေသာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ၾက ကုန္၏။

21. Awareness is the path to the deathless (Nibbana), unawareness, the path of death. Those who are aware do not die; those who are unaware are as if dead already.

 22.Those who, with a clean mind have seen this truth, those who are wise and ever-watchful, they feel the joy of watchfulness, the joy of the path of the Noble Ones (Ariyas).

 23. And the wise who devote themselves to meditation and in deep contemplation with ever-living power advance on the path, they in the end reach Nibbana, incomparable release from bonds.

၂၄။ ဥ႒ာန၀ေတာ သတီမေတာ၊ သုစိကမၼႆ နိသမၼကာရိေနာ။ သညတႆ ဓမၼဇီ၀ိေနာ၊ အပၸမတၱႆ ယေသာဘိ၀ၯုတိ။ ၂၄။ ထႂကြလံု႔လရွိသူ၊ သတိရွိသူ၊ စင္ၾကယ္ေသာကံ သံုးပါး႐ွိသူ၊ စူးစမ္း၍ျပဳေလ့႐ွိသူ (ဣေႁႏၵကို) ေစာင့္စည္းသူ၊ တရားသျဖင့္ အသက္ေမြးသူ၊ မေမ့ေလ်ာ့သူအား အေႁခြအရံ အေက်ာ္အေစာသည္ တိုးပြား၏။ 24. Energetic, alert, ever mindful, pure in deed, careful in action, self-controlled, living in accordance with truth (right livelihood), that person will arise in glory. ၂၅။ ဥ႒ာေနနပၸမာေဒန၊ သံယေမန ဒေမန စ။ ဒီပံ ကယိရာထ ေမဓာ၀ီ၊ ယံ ၾသေဃာ နာဘိကီရတိ။ ၂၅။ ထႂကြလံု႔လႏွင့္လည္းေကာင္း၊ မေမ့ေလ်ာ့ျခင္းႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ (သီလ) ေစာင့္စည္းျခင္း ႏွင့္လည္းေကာင္း၊ (ဣေႁႏၵကို) ဆံုးမျခင္းႏွင့္ လည္းေကာင္း ျပည့္စံုေသာ ပညာ႐ွိသည္ သံသရာတည္းဟူေသာ သမုဒၵရာ၌ အရဟတၱဖိုလ္တည္းဟူေသာ မီွခိုရာကြၽန္းကို ျပဳလုပ္ရာ၏၊ ယင္းသည့္ ကြၽန္းကို ကိေလသာေရလ်ဥ္သည္ မဖ်က္ဆီးႏုိင္ေတာ့ျပီ။ 25. By earnestness, by mindfulness, by restraint and self-control (with regard to moral precepts), the wise man could make an island (in the sea of mental defilements) that a flood of passion cannot sweep away. ၂၆။ ပမာဒမႏုယုဥၨႏၲိ၊ ဗာလာ ဒုေမၼဓိေနာ ဇနာ။ အပၸမာဒဥၥ ေမဓာ၀ီ၊ ဓနံ ေသ႒ံ၀ ရကၡတိ။ ၂၇။ မာ ပမာဒမႏုယုေဥၨထ၊ မာ ကာမရတိသႏၴ၀ံ။ အပၸမေတၱာ ဟိ စ်ာယေႏၲာ၊ ပေပၸါတိ ၀ိပုလံ သုခံ။ ၂၆။ ပညာမဲ့၍ မိုက္ေသာသူတို႔သည္ ေမ့ေလ်ာ့မႈကို အားထုတ္ၾကကုန္၏၊ ပညာ႐ိွသည္ကား မေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကို အျမတ္ဆံုး ဥစၥာကဲ့သို႕ ေစာင့္ေ႐ွာက္၏။ ၂၇။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္တို႔သည္ ေမ့ေလ်ာ့မႈကို အားမထုတ္ၾကကုန္လင့္၊ ကာမတို႔၌ ေမြ႔ေလ်ာ္မႈဟုဆိုေသာ တဏွာႏွင့္ အကြၽမ္း၀င္မႈကို အားမထုတ္ၾကကုန္လင့္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မေမ့မေလ်ာ့ (သမထ ၀ိပႆနာ စ်ာန္ႏွစ္ပါးျဖင့္ ကိေလသာကို) ႐ႈိ႔ျမိႇဳက္တတ္ေသာသူသည္ ျမတ္ေသာ (နိဗၺာန္)ခ်မ္းသာသို႔ ေရာက္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္တည္း။ 26. Foolish and unintelligent people engage in unawareness. But the wise one guards awareness like the greatest treasure. 27. Do not indulge in negligence, do not be intimate with attachment to lust and desires. The vigilant one who is established in mindfulness and aware can gain Nibbana, the joy supreme. ၂၈။ ပမာဒံ အပၸမာေဒန၊ ယဒါ ႏုဒတိ ပ႑ိေတာ။ ပညာပါသာဒမာ႐ုယွ၊ အေသာေကာ ေသာကိနႎ ပဇံ။ ပဗၺတေ႒ာ၀ ဘူမေ႒၊ ဓီေရာ ဗာေလ အေ၀ကၡတိ။ ၂၈။ ပညာ႐ွိသည္ ေမ့ေလ်ာ့မႈကို မေမ့ေလ်ာ့မႈျဖင့္ ပယ္ေဖ်ာက္၏၊ စိုးရိမ္မႈကင္းေသာ ရဟႏၲာ သည္ ဒိဗၺစကၡဳဟုဆိုအပ္ေသာ ပညာျပာသာဒ္ထက္သို႔တက္၍ စိုးရိမ္မႈ႐ွိေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းကို ႐ႈၾကည့္၏၊ ေတာင္ထိပ္၌တည္ေသာသူသည္ ေျမျပင္၌တည္ေသာသူတို႔ကို ႐ႈၾကည့္သကဲ့သို႔ ပညာ႐ွိ ရဟႏၲာသည္ (ပုထုဇဥ္)သူမိုက္တို႔ကို ႐ႈၾကည့္၏။ 28. The wise expels unawareness by awareness, negligence by vigilance, climbing the tower of wisdom, sorrow less, the wise one (the Arahant) looks down upon the sorrowing crowd as one standing on the mountain looks down those standing on the ground below. ၂၉။ အပၸမေတၱာ ပမေတၱသု၊ သေတၱသု ဗဟုဇာဂေရာ။ အဗလႆံ၀ သီဃေႆာ၊ ဟိတြာ ယာတိ သုေမဓေသာ။ ၂၉။ လ်င္ျမန္ေသာျမင္းသည္ ခြန္အားနည္းေသာျမင္းကို ခ်န္၍ သြားသကဲ့သို႔၊ ေမ့ေလ်ာ့သူ အေပါင္းတို႔တြင္ မေမ့ေလ်ာ့ေသာပညာ႐ွိသည္ ေမ့ေလ်ာ့သူကိုခ်န္ထား၍ သြား၏၊ သတိလြတ္ကင္း ႏိိုးၾကားျခင္း မ႐ွိသူ အေပါင္းတို႔တြင္ သတိပြားမ်ား ႏုိးၾကားသူသည္ (သတိလြတ္ကင္း ႏိုးၾကားျခင္း မ႐ွိသူမ်ားကို) စြန္႔ထား၍သြား၏။ 29. Watchful among the unwatchful, vigilant among the heedless, the wise man like a swift horse runs his race, outrunning those leaving behind who are slow. ၃၀။ အပၸမာေဒန မဃ၀ါ၊ ေဒ၀ါနံ ေသ႒တံ ဂေတာ။ အပၸမာဒံ ပသံသႏၲိ၊ ပမာေဒါ ဂရဟိေတာ သဒါ။ ၃၀။ မာဃလုလင္သည္ (ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌) မေမ့ေလ်ာ့ျခင္းေၾကာင့္ နတ္တို႔၏ အထြတ္အထိပ္သို႔ေရာက္၏၊ (ပညာ႐ွိတို႔သည္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ၌) မေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကို ခ်ီးမြမ္းကုန္၏၊ (ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈ၌) ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကို အခါခပ္သိမ္း ကဲ့ရဲ႕အပ္၏။ 30. Magha young man rose to the lordship of the gods by mindfulness (in doing meritorious deeds). The wise praise earnestness; negligence in doing virtuous deeds is always blamed. ၃၁။ အပၸမာဒရေတာ ဘိကၡဳ၊ ပမာေဒ ဘယဒႆိ ၀ါ။ သံေယာဇနံ အဏံု ထူလံ၊ ဍဟံ အဂၢီ၀ ဂစၦတိ။ ၃၁။ မီးသည္ ၾကီးငယ္မေ႐ွာင္ ေလာင္စာဟူသမွ်ကို ေလာင္ကြၽမ္းသကဲ့သို႔ မေမ့ေလ်ာ့မႈ၌ ေမြ႔ေလ်ာ္၍ ေမ့ေလ်ာ့မႈ၌ ေဘးဟု ႐ႈေလ့႐ွိေသာ ရဟန္းသည္ ၾကီးငယ္မဟူ သံေယာဇဥ္အားလံုးကို ေလာင္ကြၽမ္းေစလ်က္ (နိဗၺာန္သို႔)သြား၏။ 31. The monk who delights in awareness and fears negligence goes to Nibbana destroying all fetters like a fire burning all obstacles both great and small. ၃၂။ အပၸမာဒရေတာ ဘိကၡဳ၊ ပမာေဒ ဘယဒႆိ ၀ါ။ အဘေဗၺာ ပရိဟာနာယ၊ နိဗၺာနေႆ၀ သႏၲိေက။ ၃၂။ မေမ့ေလ်ာ့မႈ၌ ေမြ႔ေလ်ာ္၍ ေမ့ေလ်ာ့မႈ၌ ေဘးဟု ႐ႈေလ့႐ွိေသာ ရဟန္းသည္ (မဂ္ဖိုလ္တို႔မွ) ဆုတ္ယုတ္ျခင္းငွါ မထိုက္၊ နိဗၺာန္၏ အနီး၌သာလွ်င္ ျဖစ္၏။ 32. The monk who delights in awareness and fears in negligence cannot fall away (from his perfect state) – he is very close upon Nibbana. Buddha Dhamma U Lawkanartha at 10:23 AM Labels: Chapter 02, Dhammapada Chapter

၉၁ မွတ္ နဲ႔ ၉မွတ္

“ဆရာမ.. ဒီတစ္ေခါက္ အဂၤလိပ္စာအမွတ္သိပ္မေကာင္းလို႔ သမီးကို ေမေမဆူတယ္” စာေမးပဲြေျဖတုိင္း အမွတ္ေကာင္းခဲ့တဲ့ တပည့္တစ္ဦးရဲ႕စကားနဲ႔ ဝမ္းနည္းတဲ့ အျပဳအမူေၾကာင့္ သူ႔ရမွတ္ကိုကြ်န္မစိတ္ဝင္စားသြားခဲ့တယ္။ “ဒီတစ္ေခါက္ အဂၤလိပ္စာ ဘယ္ႏွမွတ္ရတာလဲ” “ဟို... ၉၁ မွတ္ပါ ဆရာမ”

“၉၁မွတ္... ၉၁မွတ္က အမွတ္ျမင့္ေနျပီပဲ။ သမီးေမေမက ဘာျဖစ္လို႔ ဆူတာလဲ” ကြ်န္မရဲ႕တအံတၾသအေမးကို မ်က္ရည္ေလးနဲ႔သူေျဖရွာတယ္။ “ေမေမက ေျပာတယ္။ ၇မွတ္က သမီးနေမာ္နမဲ့လို႔ အေျဖမွားတာတဲ့။ က်န္ ၂မွတ္က ပုစာၦၾကည့္မွားလို႔တဲ့။ ဒီအမွတ္ေတြ မေလွ်ာ့သင့္ဘူးလို႔ဆူတယ္” လိမၼာ၊ သိတတ္နားလည္တဲ့တပည့္ေလးကို ၾကည့္ျပီး ကြ်န္မ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ စာေတာ္ျပီး ၾကိဳးစားသေလာက္ မိဘေတြရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈ ဖိအားေတြေအာက္မွာ သူမေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ မိဘေတြ ဝမ္းသာဖို႔နဲ႔ ခ်ီးက်ဴးဖို႔အတြက္ သူ႔ေန႔စဥ္အလုပ္က စာက်က္.. စာက်က္ရံုမွတစ္ပါး ဘာမွမရွိခဲ့ဘူး။ သူ႔အျဖစ္ကိုၾကည့္ျပီး ကေလးေတြရဲ႕ ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့စိတ္ကို ကြ်န္မတို႔ မသိမသာနဲ႔ နာက်င္ေအာင္လုပ္ေနျပီလားလို႔ ေတြးမိတယ္။ မိဘတိုင္းက ကိုယ့္သားသမီးကို ဆင္စီးျမင္းရံခ်င္ၾကတာပဲ။ သားသမီးကို ျဖစ္ထြန္းခ်င္တဲ့စိတ္၊ ထြန္းေပါက္ခ်င္တဲ့စိတ္က မိဘတိုင္းမွာရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ထြန္းေစခ်င္တဲ့နည္းလမ္းေတြက မွားေနခဲ့ၾကတယ္။ အထက္က ဥပမာအရ ၉၁မွတ္ရတဲ့အေျဖလႊာကို ယူျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ အိမ္ျပန္ခဲ့တဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္အတြက္ ဆီးၾကိဳေနတာက ၉မွတ္ေလွ်ာ့ခဲ့ရတဲ့ အျပစ္ေတြပဲျဖစ္တယ္။ ၉မွတ္အတြက္ အျပစ္ကိုမွန္ဘီလူးနဲ႔ ခ်ဳဲ႕ၾကည့္တာ ခံလိုက္ရသလို ၉မွတ္ေၾကာင့္ မိဘေတြေဒါသထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ကေလးကို နေမာ္နမဲ့ႏိုင္တယ္လို႔ဆူျပီး ရခဲ့တဲ့ ၉၁မွတ္အတြက္ခ်ီးမြမ္းဖို႔ သူတို႔ေမ့ခဲ့ၾကတယ္။ ၉မွတ္နဲ႔ ၉၁မွတ္ ဘယ္အမွတ္က ပိုအေရးပါသလဲ၊ ၉၁ မွတ္ရဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ကူမွန္းသိေပမယ့္ အားေပးဖို႔ သူတို႔ေမ့ခဲ့ၾကတယ္။ ၅ဝမွတ္ရတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ကြ်န္မတို႔ ခ်ီးက်ဴးအားေပးသင့္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေမးခြန္းတစ္ဝက္ကို သူေျဖတတ္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ ကေလးထြန္းေပါက္ေအာင္ဆိုျပီး မရတဲ့ ၉ မွတ္ကို အျပစ္ဖို႔ေနရင္ သင္ခန္းစာေတြကို ဒီကေလး ဘယ္လိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ သင္ယူႏိုင္မလဲ၊ ၾကီးျပင္းႏိုင္မလဲ၊ “ကြ်န္မငယ္ငယ္က မိဘရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈေတြ တင္းၾကပ္လြန္းလို႔ သူတို႔ဆႏၵအတိုင္း ကြ်န္မၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ အခု ကြ်န္မကေလးကိုလည္း ကြ်န္မ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေတာင္းဆိုမွ ကြ်န္မရဲ႕ ဆႏၵကို သူအေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မွာ” တပည့္မရဲ႕ မိခင္စကားကို ကြ်န္မျပန္ေမးခြန္းထုတ္လိုက္မိတယ္။ “မိဘေတြရဲ႕ ဒီလို သြန္သင္မႈကို ႏွစ္သက္ခဲ့ပါသလား” သူမ ခဏႏႈတ္ဆိတ္သြားခဲ့တယ္။ ျပီးမွ... “မႏွစ္သက္ပါဘူး။ မိဘေတြရဲ႕ ဒီလိုေတာင္းဆိုမႈေတြကို ကြ်န္မ အင္မတန္ မုန္းခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ေလးေတာ့ ရွိခ်င္ခဲ့တယ္” အေျဖက ရွင္းသြားပါတယ္။ ကေလးေတြက ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ဆႏၵဓားစာခံေတြ မဟုတ္ၾကဘူး။ ကိုယ့္မိဘေတြရဲ႕အတင္းအၾကပ္ေတာင္းဆို သင္ျပမႈေတြကို မၾကိဳက္ခဲ့ဘဲ ဘာျဖစ္လို႔ ကိုယ့္ကေလးကိုလည္း အဲဒီနည္းနဲ႔ သင္ျပခ်င္ရသလဲ။ ရင္ထဲမွာသိမ္းထားတဲ့အားေပးမႈေတြက ပါးစပ္ကထုတ္ေျပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေလာက္ ခြန္အားမရွိခဲ့ဘူး။ ရင္ထဲမွာသိမ္းထားတဲ့ဂရုစိုက္မႈေတြက ပခံုးကိုပုတ္ျပီး အားေပးတဲ့ခြန္အားေလာက္ မျပည့္ဝခဲ့ဘူး။ အားေပးစကားကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာျပီး ဂရုစိုက္မႈကို အမူအရာနဲ႔ ျပပါ။ မိသားစုရဲ႕အားေပးမႈက ကေလးၾကီးျပင္းဖို႔အတြက္ သတၱိေတြျဖစ္ေစတယ္။ မိသားစုရဲ႕လက္တဲြမႈက သူတို႔ၾကီးျပင္းရာတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုျဖစ္ေစတယ္။ ၾကင္နာတဲ့လက္နဲ႔ ကေလးရဲ႕ ပခံုးကိုပုတ္ျပီး အားမေပးခဲ့တာ ၾကာခဲ့ျပီလား။ ရင္ထဲသိမ္းထားတဲ့အားေပးစကားေတြ ထုတ္ေဖာ္မေျပာတာ ၾကာခဲ့ျပီလား။ ၉၁မွတ္ရတဲ့အေျဖလႊာကိုၾကည့္ျပီး ၉မွတ္ဆိုတဲ့ဟာကြက္ကိုပဲ သင္ျမင္ခဲ့သလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကေလးငယ္ရဲ႕ ၾကိဳးစားမႈကို သင္ျမင္ခဲ့သလား။ ခ်ီးက်ဴးစကားတစ္ခြန္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႈေတြပိုတိုးေစပါတယ္။ အားေပးစကားတစ္ခြန္းက လဲက်ေနသူကို ျပန္ထရပ္ေစပါတယ္။ ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Sunday, July 13, 2008) ------

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕ လွ်ဳိ႕ဝွက္အမွတ္

လူတခ်ဳိ႕က ျပည့္စံုတဲ့ဘဝမွာ ေနရတယ္ဆိုေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕စိတ္ဝိညာဥ္က အၿမဲနာက်င္မြန္းက်ပ္ေနတယ္။ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုပါတယ္။ အဘိုးအိုတစ္ဦးဟာ မေသဆံုးခင္ သားကိုေခၚၿပီး “သား… အေဖ သိပ္မေနရေတာ့ဘူး။ သားဘဝ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေစဖို႔ အေဖေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္” “အေဖ… ဘဝမွာဘယ္လိုေနထိုင္မွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုရမလဲ သားကိုေျပာျပပါ” “ျပင္ပေလာကထဲ ဝင္ေလွ်ာက္ၾကည့္ပါ… ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့နည္းေတြကို လူေတြက သားကို ေျပာျပပါလိမ့္မယ္” အဘိုးအိုေသဆံုးၿပီးေနာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုရွာဖို႔ သားျဖစ္သူခရီးထြက္ခဲ့တယ္။ လမ္းခရီး ျမစ္ေခ်ာင္းေဘးတစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ကမ္းစပ္ေဘးမွာ ျမင္းတစ္ေကာင္ေတြ႔လိုက္တယ္။ ျမင္းက ပိန္လွီအိုမင္းေနတယ္။ ျမင္းက လူငယ္ကို “လူေလး.. လူေလး.. ဘယ္ကိုသြားမလိုပါလိမ့္” လို႔ေမးတယ္ “ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား”

“လူေလး.. က်ဳပ္ေျပာမယ္။ က်ဳပ္ဟာ ငယ္ရြယ္တုန္းက ျမက္ႏုေလးစား၊ ေရၾကည္ေလးေသာက္ဖို႔ပဲသိခဲ့တယ္။ အစာခြက္ထဲ က်ဳပ္ေခါင္းကို ထိုးထည့္လိုက္တာနဲ႔ အစာကက်ဳပ္ပါးစပ္ေရွ႕ အဆင္သင့္ေရာက္လာတတ္တယ္။ အိပ္ဖို႔၊ စားဖို႔ကလဲြၿပီး တျခား ဘာကိုမွ က်ဳပ္စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူး။ အဲဒီတုန္းက က်ဳပ္ဟာကမာၻေပၚမွာ အေပ်ာ္ဆံုးလို႔ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာ က်ဳပ္အသက္ႀကီးလာေတာ့ လူေတြကက်ဳပ္ကိုစြန္႔ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေလးကို က်ဳပ္မွာခ်င္တာက ငယ္ရြယ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ႏုပ်ဳိမႈကို တန္ဖိုးထားပါ။ က်ဳပ္လိုကိုယ့္ရဲ႕ႏုပ်ဳိမႈကို အလာဟႆ မသံုးျဖဳန္းလိုက္နဲ႔။ ကိုယ့္အတြက္ တစ္ပါးသူ အဆင္သင့္စီစဥ္ထားေပးတဲ့ ဥစၥာပစၥည္းေပၚမွာလည္း မသာယာနဲ႔။ အရာအားလံုးကို ခြန္အား၊ လံု႔လ၊ ဝီရိယစိုက္ထုတ္ၿပီး ႀကိဳးစားရမယ္။ တျခားလူအတြက္ေပးဆပ္မယ့္ ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ခံယူတတ္ရမယ္။ ရႈပ္ေထြးမွာကို မေၾကာက္နဲ႔။ ဒါမွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လူေလးတစ္သက္လံုး ခံစားႏိုင္လိမ့္မယ္” လူငယ္ဟာ ျမင္းနဲ႔လမ္းခဲြၿပီးေနာက္ ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္တယ္။ လမ္းမွာေျမြတစ္ေကာင္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ေျမြက “ဘယ္သြားမလဲ” လို႔ သူ႔ကိုေမးခဲ့တယ္။ “ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား” “က်ဳပ္ေျပာျပမယ္… က်ဳပ္က က်ဳပ္မွာရွိတဲ့အဆိပ္နဲ႔ အၿမဲဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားခဲ့တယ္။ လူတိုင္း က်ဳပ္ကိုေၾကာက္ၾကလို႔ ဘယ္သူ႔မွက်ဳပ္ေလာက္မေတာ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ထင္တာေတြမွားခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ လူေတြက က်ဳပ္ကို သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြကို က်ဳပ္ေရွာင္ခဲ့ရတယ္၊ ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္။ လူေလးရဲ႕ပါးစပ္မွာလည္း အဆိပ္ရွိတယ္။ စကားလံုးေတြနဲ႔ လူေတြကိုထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ မေျပာဆိုမိဖို႔ လူေလးသတိထားရမယ္။ ဒါမွ လူေလးတစ္သက္မွာ အေၾကာက္အရြံ႔ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။ လူေတြကို ပုန္းေရွာင္စရာမလိုဘူး။ ဒါမွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လူေလးရမွာျဖစ္တယ္” ေျမြေျပာတာကို နားေထာင္ၿပီး လူငယ္ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္တယ္။ ေလွ်ာက္ရင္း… ေလွ်ာက္ရင္း သစ္ပင္တစ္ပင္ထက္မွာ အျပာႏုေရာင္အေမႊးအေတာင္နဲ႔ ေတာက္ေျပာင္လွပတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ “ဘယ္သြားမလို႔လဲ.. ေကာင္ေလး” “ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား” “ေကာင္ေလး.. မင္းၾကည့္ရတာ ခရီးေတာ္ေတာ္ပန္းခဲ့တယ္ထင္တယ္။ မင္းမ်က္ႏွာေပၚမွာ ဖုန္ေတြျပည့္လို႔၊ အကႌ်ေတြလည္း ၿပဲရိလို႔၊ စိတ္လည္းႏြမ္းခဲ့ပံုရတယ္။ ဒီလိုပံုစံနဲ႔ဆိုရင္ လမ္းသြားလမ္းလာေတြက မင္းကိုေရွာင္လိုက္ၾကမယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက မင္းနဲ႔ေရစက္ဆံုလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။ က်ဳပ္ေျပာမယ္.. စိတ္အပါအဝင္၊ မင္းကိုယ္ေပၚက ဖုန္ေတြကိုရွင္းၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးလုပ္လိုက္ ဒါမွ မင္းပတ္ဝန္းက်င္ကအရာေတြ သပ္ရပ္လွပလာလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက မင္းဆီကိုလာလိမ့္မယ္” လူငယ္က သေဘာေပါက္နားလည္စြာနဲ႔ အိမ္ကိုျပန္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေနရာတကာ လိုက္ရွာေနစရာမလိုပါဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကိုယ့္ရင္မွာ ကိန္းေအာင္းေနတယ္ဆိုတာကို သူနားလည္လိုက္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုေတာင့္တရင္ အရင္ဦးဆံုး ကိုယ့္စိတ္ဝိညာဥ္ထဲကေန ရွာယူပါလို႔…. မူရင္း--He Yue-Qing (何躍青) ျပဳစုတဲ့ စိတ္အာဟာရၾကက္ေပါင္းရည္ စာအုပ္မွ ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Tuesday, October 06, 2009)

အရမ္းေလးစားဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ ေကာင္ေလး

တေန႔ေတာ့ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ ကုမၸဏီ ဒါရုိက္တာ တစ္ေယာက္ ရုံးဆင္းခ်ိန္ေလာက္မွာ သူ႕ရဲ႕ရုံးခန္းကေန ရုံးေရွ႕ရပ္ထားခဲ့တဲ့ သူ႕ရဲ႕ အမုိးပြင့္ ကားအသစ္ေလးကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္တယ္။ ကားနားမွာ ၁၃ ႏွစ္ အရြယ္ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ဟာ ကားေလး ကုိ လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနၿပီး သေဘာက်ဟန္နဲ႔ ကားကုိ ကုိင္ၾကည့္လိုက္ အတြင္းထဲက ကားကူရွင္မ်ားကုိပါ ေငးၾကည့္လုိက္နဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတာ ေတြ႕လုိက္တယ္။ ဒီေတာ့ ကားကုိ တခုခုနဲ႔မ်ား ျခစ္ေပးလုိက္ရင္ ဒုကၡ ဆုိၿပီး စုိးရိမ္စိတ္ေလး ၀င္လာေတာ့ ရုံးကေန ခပ္တုတ္တုတ္ ဆင္းခဲ့တယ္။

ရုံးေအာက္ေရာက္ေတာ့ .... ဟိတ္ ေကာင္ေလး.. ဘာလုပ္ေနလဲ ... ဆုိေတာ့... ေကာင္ေလး မ်က္ႏွာက ေၾကာက္ရြံ႕ မေနပဲ... ကားပုိင္ရွင္လား... လုိ႔ တည္ၿငိမ္စြာေမးလာတယ္.... ဟုတ္တယ္ေလ... လုိ႔ ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျဖမိတယ္... ေကာင္ေလးက..... အရမ္းသေဘာက်တယ္ဗ်ာ... အစ္ကုိ ၀ယ္တုန္းက ဘယ္ေလာက္ ေပးလုိက္ရလဲ.... လုိ႔ ေမးတယ္... သူက... အစ္ကုိ႔ဆီက ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ရတာပါ.... လုိ႔ ၿပီးစလြယ္ေျဖလုိက္တယ္... ဒီေတာ့ ေကာင္ေလးက ရင္ခုန္ အံ့ၾသစြာနဲ႔... ဟာ ဟုတ္လား... ဆုိၿပီး အရမ္းကုိ အားက်သြားပုံနဲ႔ ေငးၾကည့္ေနတယ္.... ဒီေတာ့... သူလဲ ေကာင္ေလးကုိ စိတ္၀င္စားသြားၿပီး... ကားလုိက္စီးမလား... လုိ႔ ေမးတယ္... ေကာင္ေလးက မဆုိင္းမတြပဲ.. ဟုတ္ကဲ့လုိ႔ ျပန္ေျဖတယ္.... လမ္းတေလွ်ာက္လုံး... ေကာင္ေလးဟာ ကားစီးရလုိ႔ ေပ်ာ္ေနပုံ မေပါက္ပဲ... အေတြးတခု ထဲမွာ နစ္ေမ်ာ ေနဟန္ေတြ႕ရတယ္..... တေနရာ အေရာက္မွာေတာ့... ရုတ္တရက္ အခြင့္အေရး တခုေတာင္းတယ္... အစ္ကုိေရ က်ေနာ့ကုိ အိမ္ေရွ႕ထိ လုိက္ပုိ႔ေပးပါလား... ဆုိၿပီး ေတာင္းဆုိတယ္... သူ႕အေတြးထဲမွာေတာ့ ဒီေကာင္ေလး သူ႕ရပ္ကြက္ထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ၾကြားခ်င္ပုံရတယ္... ဆုိၿပီး.. သူလဲ အားေနတာနဲ႔ လုိက္ပုိ႔ဖုိ႔ သေဘာတူလုိက္တယ္။ ႏြမ္းပါးသူမ်ား စုေနၾကတဲ့ လူေနရပ္ကြက္ထဲက လမ္းက်င္းေလးမ်ားအတုိင္း အေကြ႕အေကာက္ေတြ ေက်ာ္သြားၿပီး တေနရာအေရာက္မွာေတာ့ အိမ္တန္းလ်ား တခုေရွ႕မွာ ရပ္ခုိင္းလုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့... ကားထဲက ခပ္တုတ္တုတ္ဆင္းၿပီး ခဏေလးေနာ္.. မသြားေသးနဲ႔အုံး၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ခဏေလး ေစာင့္ေနေပးပါ... လုိ႔ ေျပာၿပီး အိမ္အေပၚထပ္ကုိ အေျပးေလး တက္သြားတယ္..... ခဏေနေတာ့... ေျခမသန္တဲ့ သူ႕ရဲ႕ ညီေလးကုိ မႏုိင္မနင္း ေပြ႕ခ်ီၿပီး ဆင္းလာတယ္... ၿပီးေတာ့... ကားကုိ လက္ညွိးထုိးျပၿပီး... သူ႕ညီေလးကုိ ေျပာလုိက္တယ္... ညီေလး... ဟုိကားကုိ ၾကည့္လုိက္... သူ႕အစ္ကုိက ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ ၀ယ္ေပးတာတဲ့... အစ္ကုိလဲ ညီေလးကုိ တေန႔ေန႔မွာ ဒီလုိ ကား၀ယ္ေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္.. အားမငယ္နဲ႔ သိလား... အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ ညီေလးႀကိဳက္တဲ့ ေနရာသြားလုိ႔ရၿပီေပါ့... လုိ႔ ေျပာလုိက္ေတာ့... ကုမၸဏီ ဒါရိုက္တာေလးဟာ သူ႕ကုိယ္သူေတာင္ ရွက္သြားပါသတဲ့။ ေနာက္ၿပီး မေလးစားပဲ မေနႏုိင္လုိ႔ ညီအစ္ကုိ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကုိ ၿမိဳ႕အႏွ႔ံ လုိက္ပုိ႔ရင္း တစ္ညတာ အခ်ိန္ျဖဳန္းလုိက္မိတယ္။ ၾကယ္ စင္ www.bellbagan.com