ထိပ္ေျပာင္၊ေနာက္ေျပာင္လို႔စိတ္ညစ္ေနသလား ?

က်မ ၁၄-၁၅ ႏွစ္အရြယ္။က်မရဲ့ေမာင္၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္ ၈-၉ ႏွစ္မွာဆံပင္ညွပ္ဆိုင္က အနာစက္ေခၚတဲ့ျပည္တည္နာကူးလာပါတယ္။ (အဲ့ဒီအခ်ိန္က တစ္ခါသံုး ဒါးေတြမေပၚေသးပဲ သင္တံုးဒါး တစ္ေခ်ာင္း ထဲနဲ႔အားလံုးကိုဆံပင္ညွပ္ပါတယ္)။ သူ႔ေခါင္းတစ္ခုလံုးျပည္တည္နာေတြနဲ႔ျပည့္ေနလို႔ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးအေရျပားဌာနကိုသြားျပေတာ့ ဦးေခါင္းအရည္ခြံြခြါရမယ္လို႔ေျပာလိုက္တယ္လို႔သိရ ပါတယ္။ တကယ္ေျပာတာလား၊စလိုက္တာလားေတာ့မသိပါဘူး။ သူလည္းေၾကာက္လန္႔ၿပီး ေဆးရံု မသြားေတာ့ပဲသူတို႔မိသားစုကုေနက် ျမန္မာေဆးဆရာနဲ႔ျပပါတယ္။ အဲ့ဒီေဆးဆရာရဲ့နံမည္ေတာ့ မမွတ္မိ ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့သူ႔ရဲ့ညာဘက္လက္သန္းရဲ့လက္သဲကရွည္ေနတာမို႔က်မတို႔က ဆရာလက္သဲလို႔ အမည္၀ွက္ေပးထားပါတယ္။ (ဆရာဇီ၀က အေၾကာင္းေတြဖတ္ရေတာ့မွ လက္သဲအရွည္ ထားျခင္း ရဲ့ အဓိပၸါယ္ကိုသေဘာေပါက္လာပါတယ္)။

ျမန္မာေဆးဆရာဆိုေပမဲ့အေနာက္တုိင္္းေဆးဖိုးထက္ပိုေစ်းႀကီးပါတယ္။ ေဆးေဖၚဖို႔ က်ပ္ ၅၀၀ ေပးရ ပါတယ္ (ေရႊေစ်းႏွစ္ေထာင္ က်ပ္၊ေဆးထိုးခ ၅ က်ပ္)။ သူက ေဆးအတြက္ကိုယ္တိုင္ေတာထဲသြားၿပီး ေဆးျမစ္ေတြရွာၿပီးမွ ကိုယ္တိုင္ေဆးေဖၚတယ္လို႔သိရပါတယ္။ အတိုခ်ံဳေျပာရရင္သူ႔ေဆးနဲ႔ ေမာင္၀မ္း ကြဲရဲ့ေခါင္းေပၚက အနာစက္ေတြ အားလံုးေပ်ာက္သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့အနာေတြရဲ့ေနရာမွာ အနာရြတ္ေတြ ျဖစ္ၿပီး တစ္ေခါင္းလံုး ဆံပင္ တစ္ပင္မွမရွိပဲေျပာင္လက္ေနပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲသူ႔ကိုေျပာျပေတာ့ ၾကက္သြန္နီ ကို ထက္ျခမ္းျခမ္းၿပီး ေခါင္းကိုပြတ္ခိုင္းပါတယ္။ အံၾသေလာက္ေအာင္ မၾကာခင္မွာ ဆံပင္ေတြ ေပါက္ လာ တာ သူ႔အရင္က ဆံပင္ထက္ပိုမ်ားတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ အဲ့ဒီအေၾကာင္းေတြကိုယခုတိုင္မွတ္မိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထိပ္ေျပာင္၊ေနာက္ေျပာင္သူ၊ဆံပင္နည္းသူ၊ပါးသူေတြေတြ႔ရင္ အရမ္းေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မေမာင္၀မ္းကြဲရဲ့အနာေရာဂါအေျခအေနေၾကာင့္လား။ သူမ်ားအေျခအေနနဲ႔မတူမွာ စိုးၿပီး မေျပာျဖစ္ခဲ့ ပါဘူး။ အခု ၾကက္သြန္နီအေၾကာင္းရွာဖတ္ေတာ့ လက္ေတြ႔စမ္းသပ္မႈတစ္ခုအရ ၾကက္သြန္နီအရည္ နဲ႔ဦးရည္ကို တစ္ပတ္ႏွစ္ႀကိမ္ ပြတ္ေပးရာ ႏွစ္လတြင္ ဆံပင္မ်ားေပါက္လာတာေတြ႔ရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ၾကက္သြန္နီရဲ့အျခားေသာက်န္းမာေရးအက်ိဳးျပဳအစြမ္းသတၱိမ်ားကိုလည္းေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။ ၾကက္သြန္နီရဲ့က်န္းမာေရးအက်ိဳးျပဳအစြမ္းသတၱိေတြဟာအလြန္မ်ားလွပါတယ္။ သူ႔မွာအစြမ္းထက္တဲ့ ပိုးသတ္တဲ့ဂုဏ္သတၱိ (anti-bacterial) နဲ႔ အစြမ္းထက္တဲ့ ပိုးသန္႔ရွင္းေစတဲ့သတၱိ (anti-septic) ေတြရွိ တဲ့အတြက္ ၾကက္သြန္နီကို အသီးအႏွံတို႔ရဲ့ဘုရင္လို႔ေခၚပါတယ္။ ၾကက္သြန္နီနဲ႔ၾကက္သြန္ျဖဴတို႔ဟာနီးစပ္တဲ့မ်ိဳးမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ၾကက္သြန္နီရဲ့ အေရာင္ဟာ အျဖဴ၊အနီ၊အ၀ါ၊နဲ႔အစိမ္းရယ္လို႔ အေရာင္အမိ်ဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ အေရာင္ေတြကြဲျပားသလို၊အရြယ္အစားနဲ႔အရသာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲျပားပါတယ္။ ၾကက္သြန္နီမွာပါ၀င္တဲ့ ဆာဖါ (organic sulpha) မ်ားေၾကာင့္ ၎တို႔ကိုလွီးရင္ မ်က္စိစပ္ေစပါတယ္။ အမ်ိဳးအစား၊လတ္ဆပ္မႈ၊ရင့္မွည့္မႈအေျခအေန (maturity) ေပၚမူတည္ၿပီး၎တို႔ တြင္ပါ၀င္ေသာ အာဟာရ ဓါတ္အနည္းအမ်ားကြဲျပားပါတယ္။ ၾကက္သြန္နီမွာ ဗီတာမင္ ေအ၊ဘီ၊စီ၊ folic acid, calcium, phosphorus, magnesium, chromium, iron ႏွင့္ fiber ေတြမ်ားစြာပါ၀င္ပါတယ္။ ခရစ္မေပၚမွီ ႏွစ္ ေလးေထာင္ကထဲက ၾကက္သြန္နီကိုေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးကုသရာတြင္အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ မွတ္တမ္းမ်ားရွိပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းကဒါဏ္ရာရေသာ စစ္သားမ်ားရဲ့အနာ သက္သာ ရန္ႏွင့္အနာက်က္ရန္အတြက္ ၾကက္သြန္နီအႏွစ္ (onion paste) ကိုအသံုးျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ ၾကက္သြန္နီအသံုးျပဳနိုင္ေသာေရာဂါမ်ား။ ၁။ ေသြးအားနည္းျခင္း (Anemia)- ၾကက္သြန္နီမွာပါ၀င္တဲ့ သံဓါတ္နဲ႔ folic acid တို႔ေၾကာင့္ ေသြးအားနည္းျခင္းေရာဂါကိုသက္သာေစပါတယ္။ ၂။ အဆီက်ျခင္း (Anti-cholesterol) တစ္ေန႔လွ်င္ အရြယ္ေတာ္ၾကက္သြန္နီ တစ္ျခမ္း စားေပး ျခင္းျဖင့္ အဆီက်ေစၿပီး အဆီပိတ္ႏွလံုးေရာဂါကိုကာကြယ္နိုင္ပါတယ္။ ၃။ အေရာင္သက္သာျခင္းသတၱိ (anti-inflammmatory effect) ေၾကာင့္ အဆစ္အျမစ္ ေရာင္ ေရာဂါ (arthritis) နဲ႔ ေဂါက္ေရာဂါ (gout) မ်ားတြင္အသံုးျပဳနိုင္ပါတယ္။ ၄။ ပိုးသတ္ျခင္း (anti-bacterial) ၾကက္သြန္နီဟာ ေရာဂါျဖစ္ေစေသာပိုးမ်ား၊အထူးသျဖင့္ ဆီးလမ္း ေၾကာင္းမွာ ေရာဂါျဖစ္ေစေသာ (E.coli) ပိုး၊ ၀မ္းေလ်ာ္၊စမ္းကိုက္ေရာဂါပိုး (Salmonella) နဲ႔ တီဘီပိုး (TB) တို႔ကိုသတ္နိုင္စြမ္းရွိပါတယ္။ ၅။ ေသြးတိုးေရာဂါ (Hypertension) ၾကက္သြန္နီအစိမ္း(၀ါ) အက်က္စားျခင္းျဖင့္ ေသြးတိုး က်ေစပါတယ္။ ေသြးၾကဲေစပါတယ္။ ေသြးေၾကာထဲမွေသြးခဲမႈမ်ားကိုလည္းအရည္ေပ်ာ္ေစပါတယ္။ ၆။ အူမႀကီးကင္ဆာ (Cancer of colon) ၾကက္သြန္နီသည္ အူမႀကီးရွိ က်န္းမာေရး အေထာက္ အကူျပဳပိုးမႊားမ်ားအားတိုးပြါးေစျခင္းျဖင့္ အူမႀကီးကင္ဆာကိုကာကြယ္နိုင္ပါသည္။ ၇။ ၀မ္းခ်ဳပ္ျခင္း။ ဟင္းမ်ားတြင္ ၾကက္သြန္နီမ်ားစြာထည့္ခ်က္ျခင္းျဖင့္ ၀မ္းခ်ဳပ္ျခင္းႏွင့္ ေလလည္ျခင္း ကိုသက္သာေစပါတယ္။ ၈။ ဆီခ်ိဳေရာဂါ ( Diabetes) ၾကက္သြန္နီတြင္ပါ၀င္ေသာ chromium က အင္ဆူလင္ ဓါတ္ ထုတ္လုပ္မႈေကာင္းေစျခင္းျဖင့္ ဆီခ်ိဳေရာဂါ ကိုသက္သာေစပါတယ္။ ၉။ နားအူျခင္း၊နားတြင္းအသံျမည္ေနျခင္း။ ၾကက္သြန္နီရည္ဆြပ္ထားေသာ ၀ါဂြမ္းကိုနားတြင္ထည့္ျခင္းျဖင့္ နားအူျခင္း၊နားတြင္းအသံျမည္ေနျခင္းတို႔ ကိုသက္သာေစပါတယ္။ ၁၀။ ဆံပင္ေပါက္ျခင္း။ ၾကက္သြန္နီအရည္(၀ါ) ၾကက္သြန္နီျဖင့္ဦးရည္ကို တစ္ပတ္ႏွစ္ႀကိမ္ ပြတ္ေပးပါက ႏွစ္လတြင္ ဆံပင္ေပါက္ေစတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ၁၁။ အရိုးပါးေရာဂါ (osteoporosis) ၾကက္သြန္နီသည္ အရိုးပါးေရာဂါကိုလည္း သက္သာ ေစပါတယ္။ ၁၂။ အေအးမိျခင္း၊ခၽြဲကပ္ျခင္း။ ၾကက္သြန္နီသည္ခုခံအားကိုလည္းေကာင္းမြန္ေစပါတယ္။ ၾကက္သြန္နီရည္ႏွင့္ပ်ားရည္ဆတူေရာၿပီးတစ္ေန႔လွ်င္ လၻက္ရည္ဇြန္းျဖင့္ ၃-၄ႀကိမ္ေသာက္ ပါက ခၽြဲမ်ားအရည္ေပ်ာ္ေစၿပီး အေအးမိေခ်ာင္းဆိုးျခင္း ကိုေပ်ာက္ကင္းေစပါတယ္။ ၁၃။ ႀကက္သြန္နီကိုေရျဖင့္ ေရထက္၀က္ခမ္းသည္အထိျပဳပ္ၿပီးေနာက္ ၎ျပဳပ္ရည္ေသာက္ေပး ပါက ဆီပူျခင္းကိုေပ်ာက္ကင္းေစပါတယ္။ ၁၄။ ကာမအားသန္စြမ္းျခင္း။ ၾကက္သြန္နီအျဖဴမ်ိဳးသည္အျခားမ်ိဳးမ်ားထက္ ကာမအား သန္စြမ္း ျခင္း သတၱိပိုေကာင္းပါတယ္။ သတိထားရန္အခ်က္မ်ား။ ၾကက္သြန္နီကိုေလသလပ္သည့္ အခန္းအပူခ်ိန္၊ေနေရာင္တိုက္ရိုက္မရေသာေနရာတြင္ သိမ္းဆည္း နိုင္ ပါတယ္။ အာလူးမ်ားနဲ႔အတူတူထားပါကအာလူးမွအဆိုဓါတ္နဲ႔ ethylene ဓါတ္ေၾကာင့္ၾကက္သြန္ နီမ်ား ပုပ္လြယ္ပါတယ္။ လွီးထားေသာၾကက္သြန္နီမ်ားအားေလလံုေသာေနရာတြင္ ၁-၂ ရက္ခန္႔သိမ္ထား နိုင္ ပါတယ္။ ၾကက္သြန္နီလွီးစဥ္မ်က္စီမစပ္ေအာင္ၾကက္သြန္နီမ်ားကိုမလွီးခင္တစ္နာရီအေအးခံထားျခင္း(၀ါ) ေရတြင္ စိမ္ၿပီးအခြံႏႊာျခင္းျဖင့္ကာကြယ္နိုင္ပါတယ္။ က်မ္းကိုး။ http://juicing-for-health.com/…/health-benefits-of-onion.ht… ျမတ္ပန္းရဂုံ

ကထိန္သကၤန္းအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ

အလွဴေရစက္လက္ႏွင့္မကြာ လွဴဒါန္းၾကေသာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာတုိ႔ နယ္္ပယ္၌ “ေက်ာင္းမွာ သိမ္၊ သကၤန္းမွာ ကထိန္” ဟူေသာ ဆုိရုိးစကားေလးကုိ လူတုိင္း ၾကားဘူးၾကမည္ထင္ပါသည္။ ေက်ာင္းလွဴတာျခင္း အတူတူ “သိမ္ေက်ာင္း” လွဴတာက ပုိျမတ္သည္ဟု ဆုိလုိရင္းျဖစ္ေပသည္၊အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သိမ္ ေက်ာင္းသည္ ရဟန္းျပဳျခင္း၊ ဥပုသ္ ျပဳျခင္း၊ အျခားေသာ သံဃာ့ကိစၥတုိ႔ကို ျပဳလုပ္ျခင္းတုိ႔၌ အက်ဳိးျပဳေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ထုိ႔အတူ သကၤန္းလွဴတာျခင္း အတူတူ “ကထိန္သကၤန္း” လွဴ ဒါန္းခြင့္ရျခင္းက ပုိျမတ္သည္ဟု ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ေပသည္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကထိန္ သကၤန္း လွဴဒါန္းရာ၌ ထူးျခားခ်က္မ်ားစြာ (စည္းကမ္း မ်ားစြာ)ရွိေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပသည္။ ကထိန္ သကၤန္းအလွဴ၏ထူးျခားခ်က္(စည္းကမ္းတုိ႔ )ကုိ အနည္း ငယ္မွ် ရွင္းျပပါဦးမည္၊ ကထိန္သည္ လွဴဒါန္းမႈ ျဖစ္ေပၚ လာပံုအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အလွဴခံအားျဖင့္လည္းေကာင္း ၊ လွဴဒါန္းဖြယ္ရာ ပစၥည္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လွဴနည္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ (၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ ကင္းလြတ္ခြင့္ရျခင္း )အက်ိဳး အားျဖင့္ လည္းေကာင္း ၊ တစ္ျခားေသာ ဒါနတုိ႔ႏွင့္မတူ “ မူ”မ်ားစြာ ထူးျခားေန သည္ကုိ ေတြ႔ရွိႏုိင္ေပသည္။
၁။ တျခားေသာ ပစၥည္းတုိ႔ကို လုိအပ္လွ်င္ မိဘကိုေသာ္လည္းေကာင္း ၊ေဆြမ်ဳိးကုိေသာ္လည္း ေကာင္း ၊ဖိတ္မာန္ထားသူ (ရဟန္းဒကာ ရဟန္းအမ စသူ) တုိ႔ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ႏႈတ္ျမြက္၍ အလွဴခံ ေကာင္း (ေတာင္းေကာင္း )၏ ၊ကထိန္သကၤန္းကိုကား မိဘကို ေသာ္မွလည္း ႏႈတ္ျမြက္၍ သိေစျခင္းငွာ (အလွဴခံျခင္းငွာ) မအပ္ေပ၊ တစ္ျခားသူတုိ႔ကိုကား အဘယ္မွာ ဆုိဘြယ္ရာ ရွိပါေတာ့အံ့နည္း၊ သူ႔အလုိလို သဒၶါတရားျဖစ္ေပၚ၍ လွဴေသာ ကထိန္သကၤန္းကိုသာ အလွဴခံခြင့္ရွိ၏၊ အလွဴ ခံေကာင္း၏ ၊ ( ေကာင္းကင္မွ က်လာေသာ သန္႔ရွင္း ၾကည္လင္ေသာ မုိးေရမုိးေပါက္ကဲ့သုိ႕သဒၶါတရား သန္႕ သန္႔ ေလးျဖင့္လွဴေသာ “ကထိန္သကၤန္း” ျဖစ္ရေပမည္။ ယင္းကဲ့သုိ႕ေသာ ကထိန္သကၤန္းကိုပင္ “မုိးက်ကထိန္” ဟု ေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ (ကထိနံနာမ အတိဥကၠ႒ံ ၀႗တိ ၊ မာတရမၸိ၀ိညာေပတုံ န၀႗တိ၊အာကာသေတာ ၾသတိဏၰသဒိသေမ၀ ၀႗တိ ၊)
၂။ကထိန္သကၤန္းသည္တစ္ျခားေသာ လွဴဖြယ္ တုိ႕ကဲ့သို႔ လွဴခ်င္သည့္အခ်ိန္လွဴခြင့္ မရေပ၊ သတ္မွတ္ ထားေသာ သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ေက်ာ္(၁) ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ထိ တစ္လတိတိ အခ်ိန္ကာလ အတြင္းသာ လွဴခြင့္ရွိ၏။ ( ကထိန္ခင္းခြင့္ ရွိ၏ ) က်န္ေသာ အခ်ိန္မ်ား၌ကား လွဴခြင့္ လုံး၀ မရွိေပ၊ ထို႔ျပင္ ကထိန္သကၤန္းသည္ တစ္ႏွစ္မွ တစ္လ၊တစ္လမွ တစ္ရက္၊ တစ္ရက္မွ (တစ္ေက်ာင္း ) တစ္ၾကိမ္သာ လွဴခြင့္ ရွိေလသည္။
၃။လွဴဖြယ္ပစၥည္းအားျဖင့္ ကထိန္ခင္းရန္ အတြက္ သင္းပုိင္၊ ဧကသီ ၊ ဒုကုဋ္ ( ႏွစ္ထပ္ ) သကၤန္းတုိ႔တြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ရေပမည္။ ( တျခားေသာ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကုိ အျခံအရံအျဖစ္ လွဴဒါန္းႏုိင္ပါသည္ )
၄။ လွဴနည္းအားျဖင့္သံဃိကဒါနအျဖစ္ သံဃာ အားသာ လွဴဒါန္းရမည္ျဖစ္ေပသည္။
(ပုဂိၢဳလ္စြဲျဖင့္ ပုဂၢလိကဒါနအျဖစ္ လုံး၀မလွဴေကာင္းေပ)၊ သံဃာေတာ္မ်ားက ထုိသကၤန္းကို အလွဴခံယူျပီး သိမ္အတြင္း၌ ဉတ္ကမၼ၀ါ ရြတ္ဖတ္၍ သင့္ေတာ္သည့္ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးပါးအား လွဴဒါန္းရ၏ ဉတ္ကမၼ၀ါ ရြတ္ဖတ္၍ လွဴဒါန္းရေသာေၾကာင့္ ကထိန္ခင္းမည့္ သကၤန္းကို “ ဉတ္သကၤန္း” ဟု ေခၚဆုိၾကေလသည္။
၅။အလွဴခံေသာ ရဟန္းသည္လည္း ပုရိမ၀ါ ကပ္၍ (၀ါမက်ိဳး မပ်က္ေသာ ) သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ ေန႔၌ ၀ါမွကြ်တ္ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္သာအလွဴခံ ခြင့္ ရွိေလသည္။ (ထုိရဟန္းတုိ႔တြင္လည္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါး ဆုံးျဖစ္ေသာ ရဟန္းကုိ ပထမဦးစားေပး၍ လွဴဒါန္းရမည္ျဖစ္ေပသည္၊ ထုိရဟန္းမရိွမွ မေထရ္ၾကီးစသည့္ ရဟန္း တစ္ပါးပါးအား လွဴဒါန္း ရမည္ ျဖစ္ေပသည္။
၆။ အက်ဳိးအားျဖင့္ ကထိန္အာနိသင္ရေသာ (ကထိန္ခံေသာ ရဟန္းႏွင့္အႏုေမာဒနာျပဳေသာ) ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ ႏွင့္သက္ ဆုိင္သည့္ ကင္းလြတ္ခြင့္ (၅) မ်ဳိးကုိ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေက်ာ္ - ၁ -ရက္ေနမွစ၍ တေပါင္းလျပည့္ ေန႔ထိ ၅ - လ တုိင္တုိင္ ရရွိၾကေလသည္။
ရဟန္းေတာ္မ်ား ရႏုိင္ေသာအက်ဳိး (၅) ပါး
၁။ မပန္မၾကား ၊ လုိရာသြား ၊ ျပစ္မ်ားမသင့္ၿပီ။
ဒကာ ဒကာမတုိ႔၏အိမ္သို႔( ျမိဳ႕တြင္းရြာတြင္းသို႔ ) သြားလုိ သည့္အခါ ထင္ရွားရွိေသာရဟန္းကုိ ခြင့္မပန္ပဲ သြားႏိုင္ ပါသည္ ။ (အကယ္၍ ကထိန္အာနိသင္မရမူ ခြင့္မပန္ပဲ သြားလွ်င္ အာပတ္သင့္၏ )
၂။ သုံးထည္ထဲမွာ ၊ ထားလုိရာ ၊ ထားကာ သြားႏုိင္သည္။
တိစီ၀ရိတ္ဓုတင္ေဆာင္ ရဟန္းေတာ္ ျဖစ္လွ်င္ သကၤန္း သုံးထည္တုိ႕တြင္(သင္းပုိင္ ဧကသီ ဒုကုဋ္ )တစ္ထည္ ထည္ကို ထားခဲ့ျပီး၍ သြားလုိရာ သြားႏုိင္ပါသည္။ (အကယ္၍ ကထိန္အာနိသင္ မရပဲ သကၤန္းတစ္ ထည္ထည္ကုိ ထားခဲ့ျပီး၍ သြားလုိုရာ သြားလွ်င္ အာပါတ္သင့္၏ )
၃။ေလးပါးတူပင္ ၊ ဂိုဏ္းေဘာဇဥ္ ၊ စားလွ်င္ စားႏိုင္သည္။
ပင့္ဖိတ္သူဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔က အပင့္အဖိတ္မတတ္၍ အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔အိမ္ ထမင္းစားၾကြပါ ဘုရား၊ မုန္႔ဟန္းခါးစား ၾကြပါဘုရား၊ စသည္ျဖင့္ မအပ္ေသာ အသုံးအႏႈံးျဖင့္ ပင့္ဖိတ္ေသာ္လည္း ဘုဥ္းေပးခြင့္ ရွိ၏၊(အကယ္၍ ကထိန္အာနိသင္ မရပဲ ဘုဥ္းေပးလွ်င္ အာပါတ္သင့္၏)
၄။ သကၤန္းမ်ားစြာ ၊ ငါးလမွာ ၊ သိမ္းကာ ထားႏုိင္သည္။
မိမိရရွိေသာသကၤန္းကို အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာ မျပဳပဲ (သကၤန္းကာလ- ၅ -လအတြင္း ) ထားပုိင္ခြင့္ ရွိသည္၊
( အကယ္၍ ကထိန္အာနိသင္ မရရွိပဲမိမိ ပုိင္သကၤန္းကုိ အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာ မျပဳပဲ ထားရွိပါက - ၁၀ - ရက္ေက်ာ္လွ်င္ အာပါတ္သင့္၏)။
၅။သံဃာလွဴျငား ၊ သကၤန္းမ်ား ၊ သူအားသာ ျဖစ္သည္။
ကထိန္ခင္းေသာေက်ာင္း၌ သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတုိင္း ကထိန္ခင္းေသာ(ကထိန္ အာနိသင္ရေသာ) ရဟန္းတုိ႔ ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ စိတ္ၾကိဳက္ ေ၀ဘန္ခြင့္ ရွိသည္။ (အကယ္၍ကထိန္အာနိသင္မရပဲ ထုိကဲ့သုိ႕စိတ္ၾကိဳက္ ေ၀ဘန္ လွ်င္ အာပါတ္သင့္ႏုိင္၏ )။
ကထိန္ႏွင့္ပါတ္သက္၍ ရဟန္းေတာ္မ်ား ထူးျခားေသာ အက်ိဳးတုိ႔ကုိ႕ ရရွိႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ကထိန္ သကၤန္း လွဴဒါန္းၾကေသာ အလွဴရွင္မ်ားမွာလည္း အက်ဳိးထူး မ်ား ရရွိႏုိင္ပါသည္။
လွဴသူမွာလဲ ၊ နည္းတူပဲ ၊ ရျမဲက်ဳိးငါးမည္ ။
၁။ တားဆီးကင္းကြာ ၊ လြတ္လပ္စြာ ၊ လုိရာသြားႏုိင္သည္ ။
မိမိသြားလိုုရာအရပ္သို႔ အဆီး အတား အပိတ္အပင္ အေႏွာင့္အရွက္မရွိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာ ႏုိင္သည္။
၂။တာ၀န္ကိစၥ၊ မေလးရ၊ ေပါ့လွေလေတာ့သည္ ။
မည္သည့္ကိစၥပဲ ေဆာင္ရြက္ေဆာင္ရြက္ တာ၀န္ၾကီး ေလးသည္ဟု မရွိ ၊ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖင့္ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္သည္။
၃။ စားလုိရာမ်ား ၊ စားေသာ္ျငား ၊ ေဘးကား မျဖစ္ျပီ။
မည့္သည့္ အစားအစာကုိပဲစားစား အစား အေသာက္ ေၾကာင့္ ေဘးျဖစ္ျခင္း ၊ အစာအဆိပ္ သင့္ျခင္း မျဖစ္ႏုိင္။ (အစာကုိ ေၾကညက္ ေအာင္ ေခ်ဖ်က္ႏုိင္ေသာ ပါစက ၀မ္းမီးနွင့္ ျပည့္စုံသည္ )။
၄။ ပစၥည္းအမ်ား ၊ သိမ္းပုိက္ထား ၊ ေဘးကား မရွိျပီ။
မိမိပုိင္ဆုိင္ေသာပစၥည္းမ်ား ပ်က္စီးေအာင္ ဖ်က္ဆီး တတ္ေသာ ေဘးရန္မ်ား မက်ေရာက္ႏုိင္။
၅။ ကိုယ့္ပစၥည္းမ်ား ၊ သူတစ္ပါး ၊ ယူသြား ကင္းပသည္ ။
မိမိပိုင္ဆုိင္ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကုိ မိမိကမေပးပဲ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မယူႏုိင္ ၊ မသိမ္းပုိက္ႏုိင္။ ကထိန္ဒကာ၊ က်ိဳးငါးျဖာ၊ ေကာင္းစြာ ရႏုိင္သည္။
ထုိ႔ျပင္ ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းေသာ အလွဴ ရွင္မ်ားမွာ --ေရႊအဆင္းကဲ့သုို႔ ၀ါ၀င္းေသာ အသား အေရရွိျခင္း၊ ခႏၶာကုိယ္၌ ( ျမဴ စေသာ ) အညစ္ အေၾကး ကင္းစင္ျခင္း ၊ ( အလွဖ်က္ အနာအဆာ မရွိျခင္း ) ၊ ခႏၶာကုိယ္ႏူးညံ့ေျပျပစ္ျခင္း ၊ ကုိယ္ေရာင္ ကုိယ္၀ါ ေတာက္ပျခင္း ၊ ညိဳေရႊျဖဴနီစေသာ ေခတ္ေပၚ အ၀တ္အထည္ အမ်ဳိးမ်ဴိးကို ဆင္ျမန္းခြင့္ ၀တ္ဆင္ခြင့္ရျခင္း ၊ ေက်ာင္းအမၾကီး ၀ိသာခါစသူတို႔ကဲ့သုိ႔ မဟလႅတာ တန္ဆာကုိ ဆင္ျမန္းခြင့္ရရွိ ျခင္းတုိ႔ႏွင့္ အရဟတၱဖုိလ္ေပါက္ နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏုိင္ျခင္း ဟူေသာ အက်ဳိးတရားမ်ားစြာ တုိ႔ကိုလည္း ရရွိႏုိင္ ေပသည္။
ကထိန္သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာပုံသမုိင္းအက်ဥ္း
သုံးေလာကထြဋ္ထား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ သာသနာျပဳရာ၌ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္သဖြယ္ျဖစ္ေသာ သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး ( သူေဌးကေတာ္ပုညလကၡဏေဒ၀ီ ) ေဆာက္လုုပ္လွဴဒါန္းအပ္ေသာ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူ၏။
ထုိစဥ္အခါ ေတာရေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံး ေနထိုင္ျခင္း အာရညက ဓုတင္၊ဆြမ္း ခံ၍ဘုဥ္းေပးျခင္း ပိ႑ပါတ္ ဓုတင္၊ လူတုိ႔ကမသုံးလုိ၍ အမိႈက္ပုံစသည္၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ ေျမမႈန္႔အလိမ္းလိမ္းကပ္ျငိေနေသာ အ၀တ္စုပ္ကို သကၤန္းခ်ဳပ္ဆုိးကာ၀တ္ရုံသုံး ေဆာင္ျခင္း ပံသူကူဓု တင္၊ သင္းပုိင္ ဧကသီ ဒုကုဋ္ဟူ ေသာသကၤန္း သုံးထည္ ကုိ အျမဲေဆာင္ျခင္း တိစီ၀ရိက္ဓုတင္၊ ယင္းဓုတင္ အက်င့္ျမတ္တုိ႔ကုိက်င့္ သုံးၾကေသာ ဘဒၵ၀ဂၢီ ညီေနာင္သုံးက်ိပ္တုိ႔သည္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားကို ဖူးျမင္ရန္ သာ၀တိၲျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ လာၾက ရာ ၀ါဆုိရက္ နီးကပ္ေန၍ သာ၀တၴိ ျပည္သုိ႕လည္း ၀ါဆုိရန္မမီွေတာ့သည့္အတြက္ လမ္းခရီးအၾကား သာ၀တိၲ ျပည္နွင့္ ေျခာက္ယူဇနာ ေ၀းေသာ (တစ္ယူဇနာ- ၈ -မုိင္ႏႈန္း ) သာေကတျမိဳ႕၌သာ ၀ါဆုိၾကရရွာေလသည္။ ထုိရဟန္းေတာ္သုံးက်ိပ္တုိ႔ သည္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားႏွင့္ “နီးလွ်က္နဲ႕ေ၀း” ျဖစ္ေနၾကေသာေၾကာင့္ မေပ်ာ္ပိုက္ပဲ တစ္၀ါတြင္းလုံ၊ ေနၾကရေလသည္။
၀ါကားကြ်တ္ေလျပီ၊ သိုု႔ေသာ္ မုိးကား မလြတ္ ေသးေပ၊ မုိးလြတ္သည္ထိလည္း အခ်ိန္ကုန္ခံ၍ ေစာင့္ မေနနုိင္ေတာ့ေပ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀ါကြ်တ္၍ ပ၀ါရဏာျပဳျပီး သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ မိမိတုိ႔ ၀ါဆုိရာ သာေကတမွ ဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးရာ သာ၀တိၳသုိ႔ မုိးထဲေရထဲ ရႊံထဲဗြက္ထဲ မွာပင္ ဘုရားရွင္ကုိ ဖူးျမင္ရန္ ဆႏၵ ျပင္းျပၾကသျဖင့္ မုိးေရစုိရႊဲ ပင္ပမ္းဆင္းရဲစြာ ၾကြေတာ္မူ ၾကရေလသည္။
ဘုရားရွင္ထံေမွာက္ ေရာက္ၾက၍ လက္အုပ္ ခ်ီမုိး ရွိခုိးၾကျပီး သင့္ေတာ္ရာ၌ ထုိင္ေနၾကေသာ ထုိဘဒၵ ၀ဂၢီ ညီေနာင္သုံးက်ိပ္တုိ႔အား ဘုရားရွင္က “ရဟန္းတုိ႕
အသုိ႔နည္း၊ က်န္းမာၾကကုန္၏ေလာ ၊မွ်တၾကကုန္၏ေလာ၊ အညီအညြတ္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ မျငင္းခုံဘဲ ခ်မ္းသာစြာ ၀ါကပ္ခဲ့ၾကပါကုန္၏ေလာ၊ ဆြမ္းအတြက္ မပင္ပမ္းပဲ ရွိၾကပါကုန္၏ေလာ”ဟု ေမးျမန္းေတာ္မူရာ၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားက “ က်န္းက်န္းမာမာ မွ်မွ်တတ ညီညီညြတ္ညြတ္ ႏွင့္ ေနခဲ့ၾကရပါသည္ ၊ ဆြမ္းအတြက္ လည္း မပင္ပမ္းပဲ ရွိၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ သာ၀တိၳသုိ႔ ၀ါဆုိမီွရန္ လာၾကပါေသာ္လည္း ၀ါဆုိရက္နီးကပ္လြန္း သျဖင့္ လမ္းခရီးအၾကား သာေကတ၌သာ ၀ါဆုိ ခဲ့ၾကရ ပါသည္၊၀ါကြ်တ္၍ ပ၀ါရဏာျပဳျပီး သည္ဆုိရင္ပဲ မိုးထဲ ေရထဲရႊဲ႕ထဲဗြက္ထဲ စုိရႊဲေသာသကၤန္း မ်ားျဖင့္ပင္ပင္ ပမ္းပမ္း လာခဲ့ၾကရပါသည္ဘုရားဟု” အေၾကာင္းစုံကုိ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားအား ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။ ထုိပါေ၀ယ်ကတုိင္းသား ရဟန္းေတာ္တို႔၏ ႏွစ္ထပ္ သကၤန္းကုိယ္စီ ေဆာင္ထားၾကလွ်က္ မုိးထဲေရထဲ ရႊြ႔ံထဲ ဗြက္ထဲ၌ မုိးေရမ်ားစုိရႊဲကာ ပင္ပမ္းဆင္းရဲဲၾကီးစြာျဖင့္ -လာၾကရသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ “ အႏုဇာနာမိ ဘိကၡေ၀ ၀ႆံ ၀ု႒ာနံ ဘိကၡဴနံ ကထိနံ အတၳရိတုံ၊ ရဟန္းတုိ႕ ၀ါကြၽတ္ေသာ ရဟန္းတုိ႕အား ကထိန္ခင္းျခင္းငွာ ခြင့္ျပဳ၏” ဟု အစရွိသည္ျဖင့္ ကထိန္ခင္းျခင္း (ကထိန္သကၤန္း) ကုိ ရွင္ေတာ္ ျမတ္ဘုရား ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါသည္။
၁။ ဥစၥာဓန၊ ေပါၾကြယ္၀လည္း၊ ေလာဘစုံမက္၊
မလွဴရက္က၊ တသက္လွ်ာ လူျဖစ္နာ၏။
၂။ ဘုရားသာသနာ၊ ႀကံဳေတြ႕ပါလည္း၊ ေကာင္းစြာ
သီလ၊ မတည္ၾကလွ်င္၊ ဘ၀တြက္တာ လူျဖစ္နာ၏။
၃။ သူေတာ္တရား၊ နာရျငားလည္း၊ ေလးစားႀကိဳး
ကုတ္၊ အားမထုတ္က၊ ဆုတ္ယုတ္သင့္မွာ လူျဖစ္နာ၏။
၄။ ဗုဒၶတရား၊ ရွိေနျငားလည္း၊ အမွားႏွစ္ျခဳိက္
လမ္းလြဲလိုက္က၊ အမုိက္ထိပ္ဆုံး လူျဖစ္ရႈံး၏။
၅။ လက္ရွိဘ၀၊ မရႈံးရေအာင္၊ ဒါနသီလာ၊ ဘာ၀နာကုိ၊ မကြာေန႔ည၊ ႀကိဳးစားၾကေလာ့…. ။
http://bodhiminthar.blogspot.com
(ကထိန္သကၤန္းအေႀကာင္း သိေကာင္းစရာ) by http://bodhiminthar.blogspot.com

ကာမပိုင္ရွိသူနဲ႔ ေဖာက္ျပားလွ်င္ ႀကံဳရမည့္ ဒု-သ-န-ေသာ အေၾကာင္း

 ဒု - သ - န - ေသာ ဆုိတဲ့ ဒီစကား ေလးလုံးအေၾကာင္းကေတာ့
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူခ်ိန္က ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔သာ၀တၳိျပည္ရွင္ ေကာသလဘုရင္ဟာ တုိင္းခန္းလွည့္လည္ရင္း မထင္မရွား ဆင္းရဲသားအမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးကုိႏွစ္သက္သေဘာက်ခဲ့ပါတယ္။နန္းေတာ္ျပန္ေရာက္ၿပီး အဲဒီအမ်ိဳးသမီးအေၾကာင္းကုိ စုံးစမ္းခုိင္းတဲ့ အခါအိမ္ေထာင္ရွိ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ဆုိတာ သိခဲ့ရေပမယ့္ ဘုရင္ေကာသလဟာ အမ်ိဳးသမီးအေပၚစဲြ လန္းေနမိတဲ့အတြက္ ဒီအမ်ိဳးသမီးကုိ အရယူဖုိ႔သူမရဲ႕ ေယာက်္ားကုိေခၚၿပီး နန္းေတာ္မွာအလုပ္ခန္႔ခဲ့ပါတယ္။ ေကာသလမင္းႀကီးဟာ အမ်ိဳးသမီးဟာ လင္ရိွမယား ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အဲဒီလင္ေယာက်္ားကုိ တစ္နည္း နည္းနဲ႔အျပစ္ရွာၿပီး အျပစ္အတုိင္းအဆုံးစီရင္ကာ က်န္ခဲ့တဲ့အမ်ိဳးသမီးကုိ သိမ္းပုိက္မယ္ဆုိတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ သူဆင္းရဲသား လင္ေယာက်္ားကုိ နန္းေတာ္မွာ တာ၀န္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
လင္ရွိမယားကုိ သိမ္းပုိက္လုိတဲ့ ဘုရင္ဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္အတုိင္း တစ္ေန႔ေတာ့ သူဆင္းရဲသား ေယာက်္ားကုိ တာ၀န္တစ္ခုကုိ ေစခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ ဘုရင္ႀကီးက “အခ်င္းေယာက်္ား… ငါ့ဘုရင္နန္းေတာ္ကေန တစ္ယူဇနာ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာရွိတဲ့ ျမစ္တစ္ခုကုိသြားၿပီး အဲဒီမွာရွိတဲ့ ကုမုျဒာၾကာပန္းနဲ႔ အ႐ုဏ၀တီေျမကုိ ငါဘုရင္ ေရးခ်ိဳးခ်ိန္အမီ ေဆာင္ယူကာ ဆက္သရမယ္၊ အခ်ိန္မီ ေရာက္မလာရင္ သင့္ကုိမင္းျပစ္မင္းဒဏ္ေပးမယ္၊ အျမန္သြားၿပီး ေဆာင္ယူခဲ့ေလာ့”လုိ႔ မင္းအမိန္႔နဲ႔ ေစခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ ဘုရင္ႀကီးဟာ မျဖစ္ႏုိင္တာကုိတမင္ အျပစ္ရွာၿပီး ခုိင္းတဲ့သေဘာ ျဖစ္ေပမယ့္ မင္းခေယာက်္ား သူဆင္းရဲသားကေတာ့ အမိန္႔အတုိင္းသြားေရာက္ ေဆာင္ယူရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔သူဆင္းရဲသားလည္း ဇနီးမယားကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာကာ ထမင္းရိကၡာျပင္ေစၿပီး တစ္ယူဇနာခရီးကို အၿပီးႏွင္ခဲ့ပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာ ထမင္းစာခ်ိန္ေရာက္လုိ႔ ထမင္းစားၿပီးတဲ့အခါ ပါလာတဲ့ ထမင္းဟင္းမ်ားရဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္ကုိ ခရီးသြား ေယာက်္ားကုိလည္း လွဴကာ က်န္တဲ့အစားအစာေတြကုိလည္း ျမစ္ထဲမွာရွိတဲ့ သတၱ၀ါေတြကုိ ေကၽြးေမြးလွဴဒါန္းၿပီး သစၥာျပဳလုိက္ပါတယ္။
တုိတုိေျပာရရင္ ဒီကုသုိလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ပဲ မရႏုိင္တဲ့ကုမုျဒာၾကာနဲ႔ အ႐ုဏ၀တီေျမကုိ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ဘုရင္အမိန္႔အတုိင္း လုိအပ္တာကုိယူေဆာင္ၿပီး နန္းေတာ္သုိ႔အခ်ိန္မီေရာက္ေအာင္ ျပန္လာခဲ့ေပမယ့္ အႀကံႀကီးတဲ့ဘုရင္ႀကီးဟာ သူဆင္းရဲသားမေရာက္ခင္ နန္းေတာ္ၿမိဳ႕တံခါးကုိ ေစာေစာအပိတ္ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။ ဆင္းရဲသားေယာက္်ားဟာ ၿမိဳ႕တံခါးပိတ္ထားတဲ့ အတြက္အဲဒီည အိပ္စရာမရွိတဲ့အခါေနာက္ဆုံး သတၱ၀ါေတြရဲ႕ထုံးစံအတုိင္းဒုကၡေရာက္မွ ဘုရားေက်ာင္း ကန္ကိုသတိရကာ ျမတ္စြာဘုရားေက်ာင္းေတာ္မွာ သြားေရာက္အိပ္စက္ခဲ့ရပါတယ္။
ေကာသလဘုရင္ဟာ အဲဒီညမွာ ဆင္းရဲသားေယာက်္ားကုိ မင္းဒဏ္နဲ႔ အဆုံးစီရင္ၿပီး သူ႔မယားကုိ သိမ္းပုိက္ ဖုိ႔အေရး၊ သူမနဲ႔အတူ ေနထုိင္ႏုိင္ေရး စတဲ့အေတြးေတြနဲ႔ ကိေလသာမီး ေတာက္ေလာင္ကာ အိပ္မရျဖစ္ေန ခဲ့ပါတယ္။အိမ္မေပ်ာ္ျဖစ္ေနတဲ့ ဘုရင္ဟာ ညဥ့္နက္နက္အခ်ိန္မွာ ေလာဟကုမၻီငရဲမွာ ငရဲခံေနရတဲ့ငရဲသား ေလးေယာက္ရဲ႕အသံကုိ ထူးထူးျခားျခား ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီငရဲသား ေလးေယာက္ဟာ ငရဲခံရင္းသူတို႔ မွားခဲ့တဲ့အမွားအတြက္ ခံရတဲ့ဒုကၡေတြကုိ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၾကားရေအာင္ ေအာ္ဟစ္ညဥ္းညဴ ေျပာၾကားဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကရင္း အျပည့္အစုံ မေျပာႏုိင္ဘဲ တစ္ေယာက္က“ဒု”၊ တစ္ေယာက္က“သ”၊ တစ္ေယာက္က “န”၊ တစ္ေယာက္က “ေသာ”လုိ႔ တစ္လုံးစီေလာက္ပဲ ေအာ္ေျပာႏုိင္ၾကၿပီး ငရဲအုိးထဲျပန္ျမဳပ္ သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေကာသလမင္းႀကီးဟာ အဲဒီအသံႀကီးေတြကုိ ၾကားၿပီး အရမ္းထိတ္ လန္႔ကာဘယ္လုိမွ အိပ္မရေတာ့ဘဲ တစ္ညလုံး မုိးလင္းခဲ့ရပါတယ္။
မနက္လင္းေတာ့ ေကာသလဘုရင္ဟာ ညကအျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ ေတြးေတာေၾကာက္လန္႔ၿပီး ပညာရွိပု ေရာဟိတ္ကုိ ေမးျမန္းတဲ့အခါ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားက “အရွင္မင္းႀကီး ဒါဟာ အရွင္မင္းႀကီး အသက္အႏၲရာယ္ အတြက္စုိးရိမ္စရာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီအႏၲရာယ္ေတြကင္းဖုိ႔ သဗၺသတဆုိတဲ့ ယဇ္ကုိပူေဇာ္ရပါမယ္၊ဒီယဇ္ပူေဇာ္ဖို႔ အတြက္ ဆင္၊ျမင္း၊ႏြားလဥသဘ၊ ႏုိ႔ညႇစ္ႏြားမ၊ဆိတ္၊ အာဇာနည္ျမင္း၊ ၾကက္၊၀က္၊ သတုိးသား၊သတုိးသမီး စသျဖင့္သတၱ၀ါတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ တစ္ရာစီျပဳကာ သတ္ၿပီးပူေဇာ္ရပါမယ္၊ အဲဒါဆုိဘုရင္ႀကီးရဲ႕ အသက္အႏၲရာယ္ အတြက္စုိးရိမ္စရာမရွိပါ အရွင္မင္းႀကီး”လုိ႔ ေလွ်ာက္တင္လုိက္ပါတယ္။
ေကာသလဘုရင္ဟာ ဉာဏ္အျမင္ နည္းပါးၿပီး ကုိယ့္အသက္ရွင္ေရးဆုိ ဘာမဆုိလုပ္ႏုိင္တဲ့ သူျဖစ္တဲ့အတြက္ ပုေရာဟိတ္ေျပာတဲ့အတုိင္းစီရင္ ေစပါတယ္။ဘုရင္ရဲ႕ယဇ္ပူေဇာ္မႈအစီအစဥ္ေၾကာင့္ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္လုံး အုပ္အုပ္က်က္က်က္ျဖစ္ၿပီး သား သမီးပါသြားတဲ့ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳးပူေဆြး ငုိေၾကြးၾကပါတယ္။ဒီအသံေတြေၾကာင့္ ေကာသလမင္း ႀကီးရဲ႕မိဘုရားျဖစ္တဲ့ ပညာရွိ မလႅိကာမိဘုရားဟာ ဘုရင္ႀကီးကုိေတြ႕ၿပီး ဒါဟာလမ္းမွန္တဲ့ အလုပ္မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ဒီျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္မွာ ဘုရားရွင္သာျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဘုရားရွင္ထံ သြားေရာက္ေလွ်ာက္ ၾကားဖုိ႔အေၾကာင္း အႀကံျပဳလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ေကာသလမင္းႀကီးဟာ မိဘုရားႀကီးရဲ႕အႀကံအ တိုင္းဘုရားရွင္ထံ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ထံေရာက္တဲ့အခါ ေကာသလမင္းႀကီးက ညကၾကားခဲ့ရတဲ့ အသံေတြအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားတဲ့ အခါ ျမတ္ဗုဒၶက အဲဒီအသံေတြဟာ တျခားမဟုတ္ မေကာင္းတဲ့ ကာေမသုမိစၧာစာရကံေၾကာင့္ ေလာဟကုမၻီ ငရဲမွက်ေရာက္ေနတဲ့ ငရဲသား ေလးေယာက္တုိ႔ရဲ႕ အသံပဲျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူကာ အဲဒီ ငရဲသားေတြရဲ႕ အတိတ္အေၾကာင္းကုိ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။
ျမတ္ဗုဒၶက “ဒီငရဲသားေတြဟာ ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္တုန္းက အတူသြားအတူလာအတူေပ်ာ္ ပါးစားေသာက္ၾကတဲ့ ခ်မ္းသားတဲ့ သူေ႒းသားေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ သူေ႒းသားေလးေယာက္ဟာ ေငြေၾကး ခ်မ္းသာၾကတဲ့အတြက္ အေပ်ာ္အပါး အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ေပ်ာ္ပါးၾကရင္း ေနာက္ဆုံးသူတုိ႔ ေလးေယာက္တုိင္ပင္ကာ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကုိေပးကာ သူတုိ႔နဲ႔ေပ်ာ္ပါးတဲ့အခါ အသုံးျပဳၾကဖုိ႔ဆုံး ျဖတ္ၿပီးေခ်ာေမာလွပတဲ့ အမ်ိဳးသမီးမွန္သမွ် အိမ္ေထာင္ရွိရွိ မရွိရွိ စည္းစိမ္ေပးၿပီးေပ်ာ္ပါးခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ကႆပဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူတဲ့ အခ်ိန္ဟာ အႏွစ္ႏွစ္ေသာင္းတမ္းမွာ ပြင့္တဲ့အတြက္ သူေ႒းသားေလး ေယာက္ဟာကာေမသုမိစၧာစာရ အမႈကုိႏွစ္ေသာင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ဒီအကုသုိလ္ေၾကာင့္ပဲသူတုိ႔ ေလးေယာက္ေသတဲ့အခါ အ၀ီစိငရဲမွာ က်ေရာက္ကာ အ၀ီစိငရဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ခံစားၿပီးအခု တစ္ခါေလာဟကုမၻီငရဲမွာ ထပ္ၿပီးခံေနရတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ မင္းႀကီးၾကားတဲ့ အသံေတြဟာ ေလာဟကုမၻီငရဲမွာ ခံစားေနရတဲ့ အဲဒီသူေ႒းသား ေလးေယာက္ရဲ႕ အသံပဲျဖစ္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ အတိတ္ေဆာင္ကာ ေကာသလမင္းၾကားခဲ့တဲ့ အသံႀကီးေလးခုရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ ထပ္မံရွင္းလင္း မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေကာသလမင္းႀကီး ၾကားခဲ့တဲ့ အသံေတြထဲက
“ဒု”ဆုိတဲ့ အသံဟာ ဒီအသံကုိ ျပဳတဲ့ ငရဲသား အေနနဲ႔
“ဒုဇၨီ၀ိတ မဇီ၀ိမွိ၊ ေယသေႏၲ န ဒဒမွေသ။ ၀ိဇၨမာေနသု ေဘာေဂသု၊ ဒီပံ နာကမွ အတၱေနာ။ ငါတုိ႔အားစည္း စိမ္ဥစၥာမ်ား ထင္ရွားရွိကုန္ပါလ်က္ မေပးမလွဴမိၾကကုန္၊ မိမိ၏မွီရာ ကုိင္းကၽြန္းသဖြယ္ ျဖစ္သည့္ကုသုိလ္ ေကာင္းမႈကုိ မျပဳမိၾကသည့္ ငါတုိ႔သည္ မေကာင္းသျဖင့္ အသက္ေမြးျခင္းကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကကုန္၏” လုိ႔ေျပာလုိ တာျဖစ္ေၾကာင္း၊
“သ” ဆုိတဲ့ အသံဟာလည္း ဒီအသံကုိ ျပဳတဲ့ငရဲသား အေနနဲ႔
“သ႒ိ၀ႆ သဟႆာနိ၊ ပရိပုဏၰာနိ သဗၺေသာ။ နိရေယ ပစၥမာနာနံ၊ ကဒါ အေႏၲာ ဘ၀ိႆတိ။ ေလာဟကုမၻီ ငရဲမွ ခံစားေနရသည့္ ငါအားတုိ႔ ခပ္သိမ္းေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ အႏွစ္ေျခာက္ေသာင္းတုိ႔ ျပည့္ကုန္ၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိငရဲခံရမႈသည္ မည္သည့္အခါတြင္ အဆုံးသတ္မည္နည္း” လုိ႔ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊
“န”ဆုိတဲ့ အသံဟာလည္း ဒီအသံကုိ ျပဳတဲ့ ငရဲသား အေနနဲ႔
“နတၳိ အေႏၲာ ကုေတာ အေႏၲာ၊ န အေႏၲာ ပဋိဒိႆတိ။ တဒါ ဟိ ပကတံ ပါပံ၊ မမ တုယွဥၥ မာရိသာ။ ငါတုိ႔အား အဆုံးအပုိင္းအျခားသည္ မရွိခဲ့၊ ငရဲ၏ အဆုံးကား အဘယ္မွာ ရွိအံ့နည္း၊ ငရဲခံရျခင္း၏အပုိင္းအ ျခားသည္မထင္ရွား၊ ငါတုိ႔သည္ လူျဖစ္စဥ္က မေကာင္းမႈ အမ်ားအျပားကုိ ျပဳမိခဲ့ေလၿပီ” လုိ႔ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊
“ေသာ”ဆုိတဲ့ အသံဟာလည္း ဒီအသံပုိင္ရွင္ အေနနဲ႔
“ေသာဟံ ႏူန ဣေတာဂႏ႖ာ၊ ေယာနႎ လဒၶါန မာႏုသႎ။ ၀ဒညဴ သီလသမၸေႏၷာ၊ ကာဟာမိ ကုသလံ ဗဟုံ။ ငါသည္ ဤသံပူရည္ ငရဲမွ လြတ္ေျမာက္ၿပီး လူ႔ဘ၀ကုိ ရပါမူကား အလွဴခံသူ လူပုဂၢိဳလ္တုိ႔၏ စကားကုိသိ ေလ့ရွိသည္ျဖစ္၍၊ သီလႏွင့္ျပည့္စုံသည္ျဖစ္၍၊ မ်ားစြာေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ ျပဳပါေတာ့အ့ံ” လုိ႔ေျပာ လုိတာျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဒု - သ - န - ေသာ ဆုိတဲ့ အသံေတြရဲ႕ ဆုိလုိရင္း အက်ယ္ကုိ ေဟာၾကား ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူပါတယ္။
အသံပုိင္ရွင္ေတြရဲ႕ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဆုိလုိရင္းအဓိပၸါယ္ေတြကုိ ၾကားနာလုိက္ရတဲ့ ေကာသလဘုရင္ အရမ္းေၾကာက္လန္႔သြားၿပီး သူမ်ားသားမယားကုိ ျပစ္မွားက်ဴးလြန္လုိတဲ့ စိတ္ေတြလည္း ေပ်ာက္ကုန္ပါ ေတာ့တယ္။
ဒီေဖာ္ျပခ်က္ေတြကေတာ့ ဒု - သ - န - ေသာ ဆုိတဲ့ တရားစကားကုိ ေဟာၾကားျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ ဒု - သ - န - ေသာ ဆိုတဲ့ စကားအဓိပၸါယ္နဲ႔ ဒီစကားပုိင္းရွင္ေတြရဲ႕ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္း ေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွအဓိက ေျပာခ်င္တာက အမ်ားသိထားၾကတဲ့ ဒု - သ - န - ေသာ ဆုိတဲ့စကားလုံးေတြအေၾကာင္းနဲ႔ ဒီအသံေတြကုိ ျပဳၾကတဲ့ ငရဲသားေတြရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ အေၾကာင္းကုိ ေျပာခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီငရဲသားေတြရဲ႕ အတိတ္ကလုပ္ခဲ့တဲ့ သူတပါးသားမယားကုိ ဖ်က္စီးခဲ့တဲ့ ကာေမသုမိစၦာစာရ ကံရဲ႕တန္ျပန္ သက္ေရာက္မႈ အက်ိဳးေပးရဲ႕ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းပုံကုိ သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရွိနဲ႔ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကတဲ့ အကုသုိလ္ ကံတစ္ခုဟာ ႏွစ္ေပါင္း မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ ခံရတတ္တဲ့ သေဘာကုိ သေဘာေပါက္ နားလည္ေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီလုိ အကုသုိလ္မ်ိဳး မျပဳျဖစ္ေအာင္ကိုယ္က်င့္ သီလကုိ အထူးလုံၿခဳံေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒု - သ - န - ေသာဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာအျဖစ္အပ်က္ အဓိပၸါယ္ ေတြကုိေကာင္းေကာင္းနားလည္ သေဘာေပါက္ၿပီး ရခဲတဲ့လူ႔ဘ၀ကုိ ရထားကာ ဘုရားသာသနာနဲ႔လည္း ႀကံဳေနၾကတဲ့ အခုိက္မွာ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းရင္း ကုသုိလ္ ေကာင္းမႈမ်ားကုိပါ ရသမွ် စုေဆာင္းႏုိင္ၾကဖုိ႔ ဒီစာစုေလးနဲ႔ အသိေပးရင္း ဒု သ န ေသာမွ ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔လည္း ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။
From: အရွင္၀ိစိတၱ (မနာပဒါယီ)

ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ အထူးသတိထားရမည့္ အင္တာနက္က လိင္ကိစၥ

လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္စုႏွစ္ေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ အခုေခတ္မိဘေတြအတြက္ သားသမီးေတြကို ထိန္းေက်ာင္း ပ်ဳိးေထာင္ရတာ အရင္ေလာက္ မလြယ္ကူေတာ့ပါဘူး။ အရင္ေခတ္ကထက္ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ဖို႔ရာ ပိုမိုခက္ခဲၿပီး ပိုမို႐ႈပ္ေထြးလွတဲ့ အႏၲရာယ္ေတြကေန ကိုယ့္ရင္ေသြးငယ္ေတြကို ကာကြယ္ေပးဖို႔ လိုအပ္လာပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ကေလးေတြကို အျပင္ထြက္ကစားခိုင္းလိုက္ရင္ သူတို႔ဘာသာ ကစားၾကေပ်ာ္ၾကနဲ႔ ညေနခင္းတစ္ခ်ိန္ေလာက္ေတာ့ ထိန္းရသက္သာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေခတ္မွာ အျပင္ထြက္ ကစားခိုင္းရင္ မ်ားျပားလွတဲ့ ကား၊ စက္ဘီး၊ ဆိုက္ကားေတြေၾကာင့္ ရင္တမမ ျဖစ္ေနရမွာပါ။ ဒီေတာ့ ၿငိမ္ၿငိမ္ ကစားႏိုင္မယ့္ ဂိမ္းဆိုင္သြား၊ အင္တာနက္ဆိုင္သြားဆိုၿပီး ျဖစ္လာပါတယ္။ ေခတ္သစ္ ကေလးထိန္းနည္းေပါ့။ အဲဒီမွာ ဇာတ္လမ္းက စလာပါျပီ။
ေခတ္မီတိုးတက္တဲ့ ကမၻာမွာ အင္တာနက္ကို အေကာင္းဆံုး တီထြင္ဖန္တီးမႈအျဖစ္ တင္စားခ်င္ရင္ တင္စားလို႔ရပါတယ္။ ေမာက္စ္တစ္ခ်က္ႏွိပ္လိုက္တာနဲ႔ လိုခ်င္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္၊ ဆက္သြယ္မႈေပါင္းမ်ားစြာ ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕ေမွာက္ေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏိုင္တဲ့ အရာပါ။ ဒီလုိ အံ့မခန္းအစြမ္းထက္တဲ့ အရာကို ကၽြန္မတို႔ သားသမီးေတြ ဘယ္လို အသံုးျပဳေနၾကသလဲဆိုတာ သတိမထားလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ အခုအခ်ိန္လို အင္တာနက္ကို ဖုန္းနဲ႔ အလြယ္တကူ သံုးလို႔ရႏုိင္လာတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဒီကိစၥဟာ အေရးေပးစဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာပါၿပီ။ ငယ္ရြယ္တဲ့ကေလး ေတြ အင္တာနက္ကို ဂိမ္းကစား႐ံုသက္သက္သာ အသံုးခ်မယ္ဆိုရင္ေတာင္ အျပစ္မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဂိမ္းကစားျခင္းက ျဖတ္ထိုးၪဏ္၊ အကြက္ျမင္မႈနဲ႔ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ႏုိင္စြမ္းကို ေလ့က်င့္ေပးႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ... ဒါေပမဲ့ေပါ့။
အင္တာနက္မွာ ကေလးေတြ (သူငယ္တန္းက တကၠသိုလ္၀င္တန္းအထိ) နဲ႔ မအပ္စပ္မဆက္စပ္တဲ့ မေတာ္တေရာ္ပံုေတြ၊ အေဖာ္အခၽြတ္၀က္ဆိုက္ေတြနဲ႔ ညစ္ညမ္း၀က္ဆိုက္ေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ အႏၱရာယ္မ်ားပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သားေယာက္်ားေလးေမြးထားတဲ့ မိဘမ်ား အထူး ဂ႐ုစိုက္သင့္ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ အင္တာနက္အသံုးျပဳတဲ့ အသက္အရြယ္ကလည္း ငယ္သထက္ ငယ္လာပါတယ္။ ႏွစ္တန္း သုံးတန္းအရြယ္ဆို အင္တာနက္ကို ေကာင္းေကာင္း အသံုးျပဳတတ္ေနပါျပီ။ အဲလို ငယ္ရြယ္တဲ့ ေယာက်္ားေလးေတြ အင္တာနက္ေၾကာင့္ အရြယ္မတိုင္ခင္ မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္ရေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။
နာမည္ႀကီးပုဂၢလိကေက်ာင္းရဲ႕ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးေျပာျပတဲ့ အျဖစ္အပ်က္က စိတ္မသက္သာစရာပါ။ သူ႕ေက်ာင္းမွာ ခုနစ္တန္း ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဟာ စာသင္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ဂနာမျငိမ္ပါဘူး။ စာကို လံုး၀အာ႐ံုမစိုက္ႏိုင္ဘဲ ေက်ာင္းဆင္းၿပီဆိုတာနဲ႔ ဟိုမိန္းကေလး လက္လွမ္းဆြဲ၊ ဒီမိန္းကေလးလြယ္အိတ္ လွမ္းဆြဲ၊ ပခံုး လွမ္းဖက္နဲ႔ အစအေနာက္သန္ေနပါတယ္။ စာသင္တာ လံုး၀စိတ္မ၀င္စားတဲ့အတြက္ သုညရတဲ့ ဘာသာေတြလည္း မ်ားပါတယ္။သူ႕မိဘေတြကေတာ့ သားကို အရမ္းခ်စ္တဲ့သူေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ တစ္ရက္မပ်က္ ေက်ာင္းကို လိုက္ပို႔ လိုက္ႀကိဳေပးတဲ့အထိ ဂ႐ုစိုက္ပါတယ္။ စာသင္တဲ့ ဆရာမေတြက သူ႔ေၾကာင့္ က်န္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြ စာသင္တာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရတယ္လို႔ တိုင္ၾကားၾကေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္က ေခၚယူစစ္ေဆးရပါတယ္။
အဲဒီေတာ့မွ ဆရာမေတြ မျမင္ေအာင္ ဖြက္ထားတဲ့ ဖုန္းအေကာင္းစားကို သြားေတြ႔ပါတယ္။ ဖုန္းကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အင္တာနက္က ညစ္ညမ္းေခြ ၂၀ ေက်ာ္ ထည့္သြင္းထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ပိုးစိုးပက္စက္ ႐ိုက္ထားတဲ့ ညစ္ညမ္းေခြေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္ ခုနစ္တန္းအရြယ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဟာ စာကို အာ႐ံုမစိုက္ႏိုင္ဘဲ ဂနာမျငိမ္ ျဖစ္ေနတာပါ။ ခုနစ္တန္းအရြယ္ေလာက္မွာ ဒီကိစၥေတြကို အရမ္းစိတ္၀င္စားေနတာဟာ သူ႔အတြက္ေရာ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္က သူေတြအတြက္ေရာ အႏၱရာယ္မ်ားလွပါတယ္။ သူနဲ႔ ေပါင္းသင္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ဒီလို အသစ္အဆန္း အာ႐ံုေတြကို စိတ္၀င္စားသြားႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ ပတ္၀န္းက်င္က မိန္းကေလးေတြဆိုရင္လည္း အခန္႔မသင့္ရင္ သူတို႔ စမ္းသပ္စရာ သားေကာင္ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ တရားခံရွာရင္ေတာ့ အင္တာနက္ပါပဲ။ မိဘေတြက အင္တာနက္သံုးျပီး ဂိမ္းကစားတာပဲဆိုၿပီး လႊတ္ထားရာက ဒီလို ျဖစ္လာရတာပါ။ သံုးတတ္ရင္ေတာ့ အင္တာနက္က တကယ့္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာပါပဲ။ မသံုးတတ္ရင္ေတာ့ ကေလးေတြအတြက္ က်ိန္စာ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကို မိဘေတြ သိထားဖို႔ လိုပါတယ္။
ကၽြန္မမိတ္ေဆြ သူနာျပဳဆရာမ တစ္ေယာက္ေျပာျပတဲ့ သူ႔အေတြအၾကံဳကလည္း ၾကက္သီးထစရာပါ။ ငါးတန္းအရြယ္ ေယာက်္ားေလးနဲ႔ ႏွစ္တန္းအရြယ္ မိန္းကေလးႏွစ္ဦးတို႔ အရြယ္မတိုင္ခင္ လိင္ကိစၥ မဖြယ္မရာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အေၾကာင္းရင္း စစ္ၾကည္ေတာ့ ငါးတန္းကေလးက အင္တာနက္ဆိုင္မွာ ဂိမ္းကစားရင္း အျခားလူငယ္ေတြ ၾကည့္ၾကတဲ့ ညစ္ညမ္း၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြကို ျမင္ေတြ႔ၿပီး အိမ္နီးခ်င္းကစားေဖာ္ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ စမ္းသပ္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုကိစၥေတြကို သူမ်ားသားသမီးေတြမွာ ျဖစ္တာပဲလို႔ ခပ္ေပါ့ေပါ့ မေတြးေစခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ့္အိမ္မွာ အင္တာနက္သံုးတတ္တဲ့ ကေလးရွိရင္ ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ပါ။ မိဘေတြအေနနဲ႔ ကိုယ့္ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈ၊ အေနအထိုင္ေတြကို မသိမသာ ေစာင့္ၾကည့္ေပးသင့္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး သမီးမိန္းကေလး ေက်ာင္းသူအရြယ္ရွိတဲ့ မိဘေတြ ပူပင္ရမွာကေတာ့ အင္တာနက္ခ်က္တင္ (chatting) ကိစၥ ပါပဲ။ ငါးတန္း၊ ေျခာက္တန္းအရြယ္ ေက်ာင္းသူေလးေတြဆို ခ်က္တင္စၿပီး သံုးၾကပါျပီ။ ကိုကိုေတြ၊ ညီမေလးေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနၾကပါၿပီ။ ေက်ာင္းေနအရြယ္မွာ ခ်က္တင္ကေနတစ္ဆင့္ ရည္းစားထားတတ္လာျပီး စာဘက္မွာ အာ႐ံုနည္းလာၾကျပန္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေက်ာင္းစာသပ္သပ္ အခ်စ္ေရးသပ္သပ္ ခြဲျခားႏိုင္တယ္ေျပာေျပာ တစ္ခုခုမွာ အခ်ိန္ေပးအာ႐ံုစိုက္ရင္ ေနာက္တစ္ခုမွာ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ထိခိုက္တာပါပဲ။ သက္တမ္းရင့္ ဆရာဆရာမေတြရဲ႕ မွတ္ခ်က္အရ တကၠသိုလ္၀င္တန္းမွာဆိုရင္ ရည္းစားသနာကိစၥေၾကာင့္ ဂုဏ္ထူး သံုးေလးခု ထြက္မယ့္ကေလးက သာမန္ပဲ ေအာင္ၾကၿပီး သာမန္ ေအာင္႐ံုေအာင္ႏိုင္မယ့္ ကေလးမ်ဳိးဆိုရင္ က်ဖို႔ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေလာက္ ေသခ်ာသြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိဘေတြက ကိုယ့္သားသမီး ေျခလွမ္းဘယ္ကို ေရာက္ေနသလဲဆိုတာ သတိျပဳရမွာပါ။
ဘာပဲေျပာေျပာ သားသမီးအတြက္ တာ၀န္အရွိဆံုးက မိဘျဖစ္တာေၾကာင့္ အလုပ္ေတြ ပိေနလို႔ အခ်ိန္မရွိလို႔ဆိုၿပီး လ်စ္လ်ဴ႐ႈေနရင္ ကိုယ့္သားသမီးေတြရဲ႕ ဘ၀ေလးေတြ တလြဲတေခ်ာ္ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ အင္တာနက္ကိစၥမ်ဳိးဆိုရင္ ကေလးေတြ မွန္မွန္ကန္ကန္ အသံုးခ်တတ္ေအာင္ မိဘေတြက တည့္မတ္လမ္းျပေပးဖို႔ လိုပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ မိဘေတြသာမကပါဘူး။ ႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ကလည္း ဒီလိုကိစၥရပ္ေတြမွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ထိန္းေက်ာင္း ပဲ့ကိုင္ေပးႏုိင္တဲ့ စနစ္မ်ဳိး ရွိသင့္ပါတယ္။ ဥပမာ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာဆိုရင္ အရြယ္ေရာက္ ၿမီးေကာင္ေပါက္ကေလးေတြကို လိင္မႈကိစၥနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္၊ ေဘးဥပါဒ္မေရာက္ေအာင္ (sex education) သြန္သင္ျပတာမ်ဳိးေတြ၊ ကေလးေတြ အင္တာနက္ အသံုးျပဳမႈကို ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ နည္းပညာေတြ၊ ေဆာ့၀ဲလ္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဘယ္လိုအရာေတြက သူတို႔အတြက္ အေထာက္အပံ့ေပးၿပီး ဘယ္အရာေတြက အဆိပ္အေတာက္ဆိုတာ ရွင္းျပေပးထားၾကပါတယ္။
တစ္ကမၻာလံုးမွာ အင္တာနက္ကို သံုးၿပီး ပညာရွာမွီးေနတဲ့ ကေလးေတြ ဒုနဲ႔ ေဒးရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခတ္မီတဲ့ နည္းပညာေတြ ေပၚထြက္လာမႈကို ကၽြန္မတို႔ ၾကိဳဆိုရမွာျဖစ္ေပမယ့္ အင္တာနက္ အရင္းအျမစ္ေတြလို ကြန္ရက္နည္းပညာေတြဟာ ကေလးေတြရဲ႕ အသံုးခ်မႈေပၚ မူတည္ၿပီး အေကာင္းအဆိုး ရလဒ္ ကြဲျပားသြားႏိုင္တာေၾကာင့္ မိဘေတြအေနနဲ႔ အေလးအနက္ ထားၾကဖို႔ တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
Mizzima

အခ်ိန္လြန္မွ သိရတတ္သည့္ မိဘတန္ဘိုး

"သမီးေရ.......အိပ္ယာထေတာ့ေလ။ ေက်ာင္းသြားရမယ္မလား။ "
အေမ့ရဲ႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ မ်က္စိမ်ား ပြင့္ခဲ့ရပါျပီ။ အျမဲတမ္း လုပ္ေနက်အတိုင္း အိပ္ယာကေန ႏိုးႏိုးခ်င္း မွန္ေတြ ကြဲအက္ေနတဲ့ နံရံကပ္ နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ နာရီကို ၾကည့္ျပီးတာနဲ႕ ကၽြန္မဟာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ရင္း အေမ့ကို ဘာလို႕ ခုမွ ႏႈိးတာလဲ..ေနာက္က်ကုန္ျပီ...စိတ္တိုဘို႕ ေကာင္းလိုက္တာ ဆိုျပီး ေအာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အခန္းတံခါးကို ဒုန္းခနဲ ျမည္ေအာင္ေဆာင့္ ပိတ္ျပီး ေက်ာင္းသြားဘို႕ အေလာတၾကီးနဲ႕ ျပင္ဆင္ေနခဲ့ပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ကိုရီးယားမွ အထက္တန္းေက်ာင္း၊ အလယ္တန္းေက်ာင္းမ်ားမွာ ေက်ာင္းေနာက္က်လွ်င္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးတတ္ပါသည္။) အားလံုးျပင္ဆင္ျပီး ေက်ာင္းသြားဘို႕ အိမ္ကထြက္မည္အလုပ္တြင္ ကၽြန္မေနာက္ကေန အေမ့အသံကို ၾကားလိုက္ရပါတယ္။
"သမီး~~ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြယ္...အေမ သိပ္ေနမေကာင္းလို႕ပါ။ "
ဒီအသံကို ၾကားတာနဲ႕ ကၽြန္မလဲ သိပ္စိတ္မရွည္တာနဲ႕...
"ဒီတခါလည္း အေအးမိျပန္ၿပီလား..အေအးကလည္း မိဘဲ မိႏိုင္လြန္းတယ္။ "
ဒီေတာ့ အေမက ကၽြန္မကို အားနာေသာဟန္ျဖင့္
"ေနာက္က်မွ ႏႈိုးမိတဲ့အတြက္ အေမ စိတ္မေကာင္းပါဘူး......ဒီမွာ သမီးအတြက္ ထမင္းဘူး ယူသြားဦးေနာ္။ "
ကၽြန္မက ေက်ာင္းကလည္းေနာက္က် စိတ္ကလည္းတိုေနေတာ့ အေမ လွမ္းေပးတဲ့ ထမင္းဘူးကို ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ပစ္ခ်ျပီး ေတာ္ၿပီ..မစားေတာ့ဘူး..ေက်ာင္းဘဲ သြားေတာ့မယ္ ..ဆိုျပီး ကၽြန္မ အိမ္မွ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ အေမ့ကို ဂရုမစိုက္ဘဲ ကၽြန္မ ေက်ာင္းသြားမယ့္ လမ္းကို ေျပးထြက္လာရင္း ေနာက္ကို တခ်က္ ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမဟာ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေလး ကၽြန္မ ပစ္ခ်ခဲ့တဲ့ ထမင္းဘူးကို ျပန္လည္ ေကာက္ယူေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အေမ့မ်က္ႏွာက တကယ္ဘဲ ျဖဴစြတ္ေနတာကိုလည္း ေတြ႕လုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမက အျမဲတမ္း ဖ်ားနာေနက်မို႕ ကၽြန္မလည္း သိပ္ စိတ္မပူဘဲ ေက်ာင္းသို႕သာ ဦးတည္ျပီး သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ေက်ာင္းစတတ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သတင္းတစ္ခုကို သိရပါတယ္။ ဒီအပတ္ စေနေန႕ကို ေလ့လာေရးခရီး ထြက္ရပါမယ္တဲ့။ ကၽြန္မလည္း အရမ္းကို သြားခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕လည္း အတူတူ ေလွ်ာက္လည္ခ်င္သလို ဆင္းရဲျခင္းဆိုတာကိုလည္း တခဏေလာက္ ေမ့ထားခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက အျမဲတမ္း အိပ္ယာထဲ လဲေနတဲ့ အေမ့ကို လည္း ခဏေလာက္ ေမ့ထားျပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေဆာ့ကစားခ်င္ပါတယ္။ ညေန ေက်ာင္းဆင္းလို႕ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေမ့ကို ထံုးစံအတိုင္း အိပ္ယာထဲမွာ လွဲေနတာကို ျမင္ရပါတယ္။ အေမ့ကို ျမင္တာနဲ႕ စိတ္ထဲမွာ မေၾကနပ္ခ်က္ေတြ ေပၚလာေတာ့တာပါဘဲ။ အေမကေတာ့ ေက်ာင္းကျပန္လာတဲ့ ကၽြန္မကို ျပံဳးျပံဳးေလး လွမ္းၾကည့္ျပီး သမီးေလး....ျပန္လာျပီလား လို႔ေမးပါတယ္။ အေမက ေမးတာကို ျပန္မေျဖဘဲ
"အေမ...ဒီအပတ္ စေနေန႕ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေလ့လာေရးခရီးထြက္တာ သမီးလည္း လိုက္ခ်င္တယ္.... ပို႕ေပးေနာ္။ "
"ဟင္..ေလ့လာေရးခရီး...ဟုတ္လား သမီး...ဘယ္ေလာက္ကုန္မွာတဲ့လဲကြယ္။ "
အေမက ကုန္က်စရိတ္ကို အရင္ေမးတယ္။ ကၽြန္မလည္း ကၽြန္မတို႕ မိသားစု အေျခအေနေၾကာင့္ သြားရေကာင္းမလား မသြားရေကာင္းမလား ေ၀ခြဲမရ ျဖစ္ေနျပီးမွ ၈ ေသာင္းပါ..အေမ လို႕ ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။ (မွတ္ခ်က္။ကိုရီးယားႏိုင္ငံသည္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြေသာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္။) ကၽြန္မအေျဖကို ၾကားေတာ့ ကၽြန္မအေမက ၈...၈ေသာင္းၾကီးမ်ားေတာင္ ဟု ျပန္၍ေမးသည္။ ကၽြန္မက အေမ့ကို အသံက်ယ္ၾကီးႏွင့္ ဘာလဲ...၈ေသာင္းေတာင္ မရွိဘူးလား ဟူ၍ ျပန္ေမးလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မ ဒီလို ဆင္းရဲတာမ်ိဳးကို အရမ္းမုန္းပါတယ္။ လူတန္းေစ့ မေနႏိုင္တဲ့ ကၽြန္မဘ၀ကို စဥ္းစားမိတိုင္း စိတ္ပ်က္အားငယ္မိပါတယ္။ အေမ့ကိုလည္း မုန္းတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ မိသားစု၀င္ဟာ အေမတစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အမွန္တရားကိုလည္း မုန္းမိပါတယ္။ အေမက ခဏတာ သက္ျပင္းခ်ျပီး ေစာင္ေအာက္ကေန ဘဏ္စာအုပ္တစ္ခုကို ထုတ္ေပးပါတယ္။ ဒီမွာ အေမ တစ္ျပားႏွစ္ျပား စုထားတဲ့ ေငြေလးေတြ....ဒီထဲကေန ၈ေသာင္းထုတ္ျပီးသြားေခ်။ ကၽြန္မေမြးကတည္းကစျပီး ပထမဆံုးအၾကိမ္ ျမင္ဘူးတဲ့ ဘဏ္စာအုပ္ကို ၾကည့့္ျပီး ေက်နပ္စြာ ျပဳံးလုိက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အေမ့ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေတာင္ မေျပာဘဲ ျမိဳ႕ထဲမွာ ရွိတဲ့ ဘဏ္ကို အေျပးေလး သြားခဲ့ပါတယ္။
ဘဏ္စာအုပ္ကို ျဖန္႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၀သိန္းရွိေနတာကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ကေတာ့ အရမ္းကို ပမာဏမ်ားတဲ့ ေငြပါဘဲ။ ဒီအခ်ိန္အထိ ဒီေငြေတြကို ဘာလို႕ မသံုးတာပါလိမ့္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ အေမ့ကို နည္းနည္း အျမင္ကတ္မိလိုက္ပါေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ ေလ့လာေရးခရီးအတြက္ ၈ေသာင္းထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ဘဏ္ထဲမွာ ၉သိန္း၂ေသာင္းက်န္ပါေသးတယ္။ ၉သိန္း၂ေသာင္းေတာင္ ရွိတာ ထပ္ထုတ္လဲ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးဆိုတဲ့ အေတြး၀င္လာခဲ့ပါတယ္။ ခုေခတ္က လူတိုင္း လက္ကိုင္ဖုန္းကိုင္ေနတဲ့ ေခတ္ျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္မမွာ လက္ကိုင္ဖုန္းမရွိတာကို သတိရမိတာနဲ႕ လက္ကိုင္ဖုန္းေကာင္းေကာင္း တစ္ခု ၀ယ္ဘို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႕ ဘဏ္ထဲကေန ေနာက္ထပ္ ၄သိန္း ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ အနီးအနားမွာ ရွိတဲ့ လက္ကိုင္ဖုန္းအေရာင္းဆိုင္ကို သြားျပီး ေနာက္ဆံုးေပၚ လက္ကိုင္ဖုန္းတစ္ခု ၀ယ္လုိက္တယ္။ ေပ်ာ္လိုက္တာေလ..ကၽြန္မဘ၀မွာ တခါမွ မရဘူးတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳးကို ကၽြန္မ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ဖုန္းအသစ္ကေလးကို ကိုင္ျပီး ျမိဳ႕ထဲကို ေလွ်ာက္လည္ေနခဲ့မိတယ္။ အဲဒီမွာ အေရာင္အေသြးေတြကလည္း စံု၊ ဒီဇိုင္းေတြကလည္း မိုက္တဲ့ အ၀တ္အစားလွလွေလးေတြကို ျမင္ေတာ့ ကၽြန္မ ၀ယ္ခ်င္ျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႕ ဘဏ္ကို ေနာက္တစ္ခါ ထပ္သြားျပီး ၂သိန္းထပ္ထုတ္လိုက္တယ္။ အကၤ်ီေတြအမ်ားၾကီး ၀ယ္လိုက္တယ္။ တထည္ျပီး တထည္ စမ္း၀တ္လိုက္ မွန္ၾကည့္လိုက္နဲ႕ အရမ္းကို ေက်နပ္ေနခဲ့တယ္။ မွန္ၾကည့္ေနရင္းက သေဘာမက်စရာတစ္ခု မ်က္စိထဲကို ၀င္လာတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အေမ ညွပ္ေပးတဲ့ ဆံပင္ပံုစံၾကီးပါဘဲ။ ေတာဆန္ျပီး ပံုတုန္းလုိက္တာ လြန္ေရာ။ ဒီဆံပင္ပံုစံကို ေျပာင္းဘို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္တေခါက္ ဘဏ္ကို သြားတယ္။ ၅ေသာင္းထပ္ျပီး ထုတ္လိုက္တယ္။ ဆံပင္ပံုစံ လွလွေလး ညွပ္တယ္။ ကဲ...အားလံုး အိုေကျပီ။ စေနေန႕ ေလ့လာေရး ခရီးထြက္ရန္ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ၀ယ္ဘို႕သာ လိုအပ္ေတာ့တာမို႕ ကၽြန္မ ဘဏ္ထဲမွာ က်န္တဲ့ ေငြေတြနဲ႕ လိုအပ္တာေတြအားလံုးကို စြတ္၀ယ္ခဲ့ပါတယ္။ အားလံုး၀ယ္ျပီးေတာ့ ၉ေသာင္းသာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မလည္း သူမ်ားနည္းတူ ၀တ္ႏိုင္စားႏိုင္ျပီမို႕ အတိုင္းထက္အလြန္ ၀မ္းသာေနခဲ့မိပါတယ္။ ကၽြန္မၾကိဳက္တာေတြအားလံုး လုပ္ျပီးျပီျဖစ္၍ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေသာ အိမ္သို႕ ေျခလွမ္းခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမအိပ္ေနတာကို ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ အဟြန္း..အဟြန္း ကၽြန္မ တမင္တကာ အသံျပဳလုိက္ပါတယ္။ ကၽြန္မအသံကို ၾကားေတာ့ အေမ ႏိုးလာတယ္။ ကၽြန္မလည္း အေမ့ကို ဘဏ္စာအုပ္ေလး ျပန္ေပးလုိက္ေတာ့ အေမက ဘဏ္ထဲ ေငြဘယ္ေလာက္က်န္သည္ကိုပင္ ၾကည့္မေနဘဲ ဘဏ္စာအုပ္ေလးကို ေစာင္ေအာက္ထဲ ထိုးထည့္ထားလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ဘဲ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့တဲ့ စေနေန႕ကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ လွလွပပ သားသားနားနား ၀တ္စားသြားတဲ့ကၽြန္မကို သူငယ္ခ်င္းေတြက အားက်ေနတာကို ျမင္ျပီး ကၽြန္မ ေက်နပ္ေနမိပါတယ္။ ၂ညအိပ္၃ရက္ခရီးကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕အတူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာေတာ့ ဆင္းရဲျခင္းနဲ႕ အျမဲတမ္းမမာေနေသာ အေမ့ကို ခဏတာ ေမ့ထားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့တဲ့ ေန႕ရက္ေတြေပါ့။
ခုေတာ့ ၂ညအိပ္ ၃ရက္ခရီးဟာ ျပီးဆံုးခဲ့ပါျပီ။ ဒီလို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္နဲ႕ ျပီးဆံုးသြားခဲ့ပါျပီ။ ထပ္မံျပီး စိတ္ပ်က္စိတ္ညစ္စရာေကာင္းေသာ အိမ္ကို ျပန္ရအံုးမွာပါလားဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ ကၽြန္မ ေျခလွမ္းေတြ ေလးေနခဲ့ပါတယ္။ ေျခလွမ္းေလးေလးနဲ႕ဘဲ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ ကၽြန္မက အေမ...သမီး ျပန္လာျပီ။ ဟု ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ၾကီးဟာ ထူးဆန္းအံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ထပ္ျပီး အေမ..သမီး ျပန္လာပါျပီဆိုေနမွ ဟူ၍ ထပ္မံ ေအာ္လိုက္တယ္။ ဒါလည္း ဘာအသံမွ မၾကားတာနဲ႕ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ စိတ္တိုသြားတယ္။ စိတ္တိုတိုနဲ႕ အိပ္ခန္းတံခါးကို ဒုန္းခနဲ ျမည္ေအာင္ ေစာင့္ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အေမက အိပ္ယာထဲမွာ လွဲေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ အျမဲတမ္း ကၽြန္မ ျပန္လာလွ်င္ ျပံဳးျပီး ၾကိဳတတ္တဲ့ အေမက ယခု ကၽြန္မ ျပန္လာတာကို ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာခဲ့ေပ။ ကၽြန္မ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားၾကီး သံုးခဲ့လို႕ အေမ စိတ္ဆိုးေနတယ္ အထင္ႏွင့္ အေမ့ကို လႈပ္ႏႈိးလုိက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အေမ့ တစ္ကိုယ္လံုး ေအးစက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ ခန္းေျခာက္ခဲ့ျပီ ျဖစ္တဲ့ မ်က္ရည္ေတြဟာ ထူဆန္းစြာဘဲ က်ဆင္းလာခဲ့သလို ကၽြန္မရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြဟာလည္း ရပ္တန္႕သြားမတတ္ လန္႕သြားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ ဒီေလာက္မုန္းခဲ့တဲ့ အေမ ေအးစက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့ ကၽြန္မ အရမ္းကို ၀မ္းနည္းခဲ့ရပါတယ္။ ယံုလည္း မယံုႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႕ အေမ့ကို အတင္း လႈပ္၍သာ ႏႈိးေနခဲ့မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမဟာ ကၽြန္မ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ႏႈိးႏႈိး ႏိုးထမလာခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႕ ေစာင္ထဲက ဘဏ္စာအုပ္ကို ယူျပီး အေမ့ မ်က္စိနားကို ကပ္ကာ အေမ...သမီး ေနာက္ကို ဒီလို မလုပ္ေတာ့ပါဘူး ....ဒီလိုဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး...မ်က္စိေလး ဖြင့္ၾကည့္ပါ အေမရယ္....ဆုိျပီး ကၽြန္မ ေအာ္ဟစ္ငိုေနခဲ့မိပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ဘဏ္စာအုပ္ထဲက တစံုတခု ထြက္က်လာတာကို ျမင္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အေမ့ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာပါဘဲ။ ကၽြန္မ မရဲတရဲနဲ႕ ျဖန္႕ၾကည့္မိပါတယ္။
_____________________________________________________________________________________
သို႕
အေမ့ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး သမီးေလး ၾကည့္ရန္
သမီးေလး...အေမ့ကို မုန္းတယ္မလားဟင္...
ဆင္းရဲတြင္းကိုလည္း ေသေလာက္ေအာင္မုန္းတယ္မလား သမီးေလး....
အေမေတာင္းပန္ပါတယ္ သမီးေလးရယ္...အေမ ေတာင္းပန္ပါတယ္...
ဒီအေမက ပညာကလည္း မတတ္ ပိုက္ဆံကလည္း မရွိ...
ငါ့သမီးေလးကို ေပးဘို႕ အေမ့ရဲ႕ ေမတၱာကလြဲျပီး မရွိတဲ့ သူပါ သမီးေလး...
အေမ အခုလို သမီးေလးကို လူ႕ေလာကမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့ရတာကို အေမ စိတ္မေကာင္းပါဘူး သမီးေလးရယ္...
အေမက ေရာဂါျဖစ္ျပီး သမီးေလးကို အခုလို ထားခဲ့ရတာပါ...
တကယ္ေတာ့ ခြဲစိတ္ကုသရင္ ေပ်ာက္ႏိုင္တယ္တဲ့...ဒါေပမယ့္ ခြဲစိတ္ကုသစရိတ္က နည္းတာမဟုတ္ဘူးေလ....
ဒါနဲ႕ အေမ စဥ္းစားလိုက္တယ္... အေမသာ ခြဲစိတ္ကုသမႈ မခံရင္ ငါ့သမီးေလး ၾကိဳက္တာ၀ယ္ ၾကိဳက္သလို သံုးႏိုင္တယ္..ဒီေတာ့ အေမ ခြဲစိတ္ကုသမႈမခံဘို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
ဒါေပမယ့္ သမီးေလးရယ္..ရက္ေတြၾကာလာတာနဲ႕အမွ် တျဖည္းျဖည္း ဆိုးလာတာေၾကာင့္ ခုေတာ့ အေမ့ သမီးကို ထားခဲ့ရေတာ့မယ္။
ဒီေလာက္ အသံုးမက်တဲ့အေမ့ကို အေမလို႕ သတ္မွတ္ေပးတဲ့ အတြက္ ငါ့သမီးေလးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...
အေမက ဒီကမၻာေပၚမွာ ငါ့သမီးေလးကို အခ်စ္ဆံုးဆိုတာကို သိတယ္မလား သမီး....
အေမ့ရဲ႕ ေစာင္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွာၾကည့္ ဘဏ္စာအုပ္တစ္ခု ထြက္လာလိမ့္မယ္...အေမ အႏွစ္ႏွစ္အလလ စုေဆာင္းခဲ့တယ့္ ေငြေလးေတြပါ။
သိန္း၂၀၀ေလာက္ရွိမယ္...
ငါ့သမီးေလးေတာ့ ဆင္းဆင္းရဲရဲမေနရေတာ့ဘူးေပါ့...
သမီးေလးကို အျမဲတမ္းခ်စ္ေနမယ့္ အေမ
_____________________________________________________________________________________
ဒီစာကို ဖတ္ျပီးတဲ့ အခါမွာ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ မုန္းတီး စက္ဆုတ္လာမိပါတယ္။ အေမ့ကို မုန္းခဲ့တာထက္ အဆ၁ေထာင္ ၁ေသာင္းမက ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ မုန္းတီးမိပါတယ္။ သမီး သုံးခဲ့တဲ့ ေငြေတြက ခြဲစိတ္ခေတြ..ခြဲစိတ္ခေတြ အေမရယ္ ဘာလို ေစာေစာက မေျပာခဲ့တာလဲ။ သမီးလုိ အေမ့ ေစတနာကို နားမလည္တဲ့ လူကို ဒီေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ရလား။ ေနာက္ဆို ေက်ာင္းသြားဘို႕ ႏႈိးေပးတဲ့ အေမ့ အသံကို လည္း မၾကားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အေမ ထုတ္ေပးတဲ့ ထမင္းဘူးေလးကိုလည္း မစားႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အိပ္ယာထဲမွာ လွဲေနတဲ့ အေမ့ကိုေတာင္ မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အသိေတြနဲ႕ ကၽြန္မ ရူးမတတ္ ၀မ္းနည္းခံစားေနရပါတယ္။ အေမရယ္ ေနာင္ဘ၀ဆိုတာရွိခဲ့ရင္ သမီး အေမနဲ႕ ျပန္ေတြ႕ခ်င္ပါတယ္။ အေမ့ကို မေပးခဲ့ရတဲ့ သမီးရဲ႕ ေမတၱာေတြကိုလည္း ေပးခ်င္ပါတယ္။ ဒီလို အေတြးေတြကို ေတြးရင္း ကၽြန္မ အေတာ္ၾကာေအာင္ ငိုျပီးမွ အေမ့ကို တစ္ခါမွ မေျပာဘူးတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္းကို ေျပာဘို႕ သတိရခဲ့ပါတယ္။ သတိရရခ်င္း ကၽြန္မ အေမ့ကို ၾကည့္ျပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္။
"အေမ.....သမီးလည္း အေမ့ကို အရမ္းခ်စ္ပါတယ္။ "
အေမနဲ႕ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္တဲ့ အခါမွာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အေမ့ကို စိတ္ဆိုးမိတဲ့ အခါမွာ ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အေမ့ကို နာၾကည္းမိတဲ့ အခါမွာ ဒီစာေလးကို ျပန္သတိရျပီး စိတ္ထားေလးေတြကို ေျပာင္းႏိုင္ၾကပါေစ။ အေမေတြအားလံုးဟာ ကိုယ့္သားသမီးကို အသက္နဲ႕ရင္းျပီး ခ်စ္ခင္တယ္ဆိုတာကို သတိရေစဘို႕ ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတဲ့ ကိုရီးယား ၀ထၳဳတိုေလး တစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။
မွတ္ခ်က္ ဘာသာျပန္စာေရးဆရာအမည္မသိတဲ့အတြက္ အမည္မဲ့စာေရးဆရာဟုသာ
သတ္မွတ္ေပးပါရန္။