အသည္းေရာင္အသားဝါ ဘီပုိးႏွင့္ စီပိုးအေၾကာင္း

ယေန႔ ကမၻာ့လူဦးေရ၏သံုးပံုတစ္ပံုခန္႔မွာ ဘီပိုး ေရာဂါကူးစက္ခံေနၾကရၿပီး နာတာရွည္ေရာ ဂါပိုးသယ္ေဆာင္သူ သန္း ၃၅ဝခန္႔ရွိေၾကာင္း၊ စီပိုးကူး စက္ခံရသူေပါင္းမွာလည္း သန္း ၁၈ဝရွိၿပီး ႏွစ္စဥ္အကူး စက္ခံရသူ ေလးသန္းေက်ာ္ရွိေၾကာင္း ကမၻာ့က်န္းမာေရး အဖြဲ႕အစီရင္ခံစာမွာ မၾကာေသးခင္က သတိေပးေဖာ္ျပ ထားပါတယ္။ ဘီပိုး စီပိုးဟာ ကူးစက္ရန္လြယ္ကူတာေၾကာင့္ ကမၻာႏွင့္တစ္ဝန္း ႏွစ္စဥ္လူဦးေရ တစ္သန္းခန္႔ ေသဆံုး ေနရပါတယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံအေနႏွင့္လည္း လူဦးေရသန္း ၆ဝ၏ ၁ဝရာခိုင္ႏႈန္းမွာ ေရာဂါပိုးကူးစက္ခံရၿပီးျဖစ္တာ ေၾကာင့္ က်န္ ၅၄သန္းေသာျပည္သူမ်ားအတြက္ ကာကြယ္ ေဆးထိုးဖို႔ လိုအပ္ေနပါၿပီ။ အသည္းေရာင္အသားဝါပိုး ဟုဆိုေသာ္လည္း အသားမဝါဘဲ အသည္းေရာင္ေသာသူ မ်ားလည္း ရွိၾကပါတယ္္။ ဒါေၾကာင့္ ေဆးပညာေလာက မွာ အသည္းေရာင္ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးဟုသာ ခပ္တုိတို ေခၚဆို ေလ့ရွိပါတယ္။

A,B,C,D,E ႏွင့္ G ဟူ၍ အသည္းေရာင္ ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးေျခာက္မ်ဳိးရွိၿပီး အသည္းေရာင္ေရာဂါ A ႏွင့္ E မွာ ေျခာက္လအတြင္း ေပ်ာက္ကင္းသြားတာေၾကာင့္ နာတာရွည္အသြင္ မျဖစ္လာတတ္ပါဘူး။ အသည္းေရာင္ ေရာဂါ B ႏွင့္ C မွာ နာတာရွည္အသြင္လာတတ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေသာ အသည္းေရာင္ေရာဂါ B ႏွင့္ C ေဝဒနာရွင္ မ်ားမွာ ေျခာက္လေက်ာ္(သို႔မဟုတ္)တစ္သက္လံုး အသည္း ေရာင္ေရာဂါကိုခံစားေနရၿပီးေနာက္ ထိုသူေတြမွာ နာတာ ရွည္အသည္းေရာင္ေရာဂါမွစ၍ အသည္းေျခာက္ေရာဂါ၊ အသည္းေရာင္ေရာဂါ၊ အသည္းၾကြပ္ေရာဂါ၊ အသည္းကင္ ဆာအထိ တစ္ဆင့္ၿပီး တစ္ဆင့္ ျဖစ္လာေစပါတယ္။


ကိုယ္ခံအားေတြက်ဆင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဗိုင္းရပ္စ္ ပိုးေတြဟာ အသြင္ေျပာင္းၿပီးဝင္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ္ ခံစြမ္းအားေတြက ထိုပိုးရဲ႕ ၆ဝရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ကိုသာ တိုက္ထုတ္နိုင္ပါေတာ့တယ္။


ပိုးကူးစက္ခံရသူေတြ၏ ပ်မ္း မွ် ၂ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းက အသည္းေရာင္ အသားဝါျဖစ္ၾကၿပီး ၁ဝရာခိုင္ႏႈန္းမွာေတာ့ ေရာဂါလကၡဏာ မျပၾကပါဘူး။


သို႔ေသာ္ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေနပါၿပီ။ ၄င္းအ နက္ ေလးရာခိုင္ႏႈန္းမွ်ေသာသူေတြဟာ ကိုယ္ခံစြမ္းအား အနည္းအမ်ားေပၚမူတည္၍ ေနာင္တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္၊ ငါးႏွစ္ စသည္ျဖင့္ အခ်ိန္ၾကာလာတဲ့အခါမွာ အသည္းေရာင္အ သားဝါ ျဖစ္လာတတ္ၾကပါတယ္။


မန္ဆာခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္ အမ်ဳိးသမီးေဆး႐ံုႀကီးမွဆရာဝန္မ်ားဟာ ထိုကူးစက္ပိုး ဝင္ေနသူ လူနာသံုးသိန္းကိုေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါမွာ ခႏၶာ ကိုယ္ထဲမွာကိန္းေအာင္းေနတဲ့ဘီပိုးဟာ ေန႔စဥ္ အေကာင္ ေရ ဘီလီယံ ၁ဝဝ ပြားမ်ားၿပီး စီပိုးက ေန႔စဥ္အေကာင္ေရ ဘီယီယံ ၁၅ဝ ပြားတယ္လို႔ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ေလ့လာ ေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။


ဘီပိုးႏွင့္ စီပိုးတို႔ ကြာျခားခ်က္
*********************************


အသည္းေရာင္ေရာဂါဘီပိုးဟာ စတင္ကူးစက္ေသာ အသက္အရြယ္ကိုလိုက္၍ နာတာရွည္ေရာဂါျဖစ္ႏႈန္း ကြာ ျခားပါတယ္။


အကယ္၍ လူႀကီးအရြယ္မွာ ဘီပိုးစျဖစ္လွ်င္ ၁ဝရာခိုင္ႏႈန္းသာ နာတာရွည္ျဖစ္၍ က်န္ ၉ဝရာခိုင္ႏႈန္း မွာ သူ႔အလိုလို ေပ်ာက္ကင္းသြားပါတယ္။


ကေလးဘဝ မွာ စတင္ျဖစ္ပြားပါက ပိုးဝင္သူ၏ ပ်မ္းမွ် သံုးပံုတစ္ပံုခန္႔ မွာ နာတာရွည္ျဖစ္၍ သံုးပံုႏွစ္ပံုမွာ အလုိလိုေပ်ာက္ကင္း ႏိုင္ပါတယ္။


ေမြးကင္းစအရြယ္မွာ ေရာဂါကူးစက္ခံရပါ က ၉ဝရာခိုင္ႏႈန္းမွာ နာတာရွည္ျဖစ္ၿပီး ၁ဝရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ သာ သူ႔အလိုလို ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္ပါေတာ့တယ္။


အေၾကာင္း ရင္းကေတာ့ ကေလးငယ္မ်ား၏ကိုယ္ခံစြမ္းအား ေကာင္း မြန္စြာ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးတာေၾကာင့္ပါပဲ။


ဘီေရာဂါပိုးရွိေသာ မိခင္ႏို႔ရည္မွတစ္ဆင့္ ရင္ေသြးငယ္သို႔ကူးစက္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ကေလးငယ္အား ေမြးကင္းစမွ အသက္တစ္ႏွစ္အတြင္း ကာကြယ္ေဆးထိုးေပးပါ။ စီပိုးဟာ ဘီပိုးထက္ နာတာရွည္ျဖစ္မႈႏႈန္း ပိုမ်ားပါ တယ္။


အသည္းေရာင္ေရာဂါစီပိုးရွိသူ၏ နာတာရွည္ျဖစ္မႈ ႏႈန္းမွာ
************************************************************


အသက္အရြယ္လိုက္၍ ကြာျခားမႈမရိွပါဘူး။ အ သည္းေရာင္ စီပိုးေရာဂါ ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ၁၅မွ ၂ဝ ရာခိုင္ ႏႈန္းမွ်သာေပ်ာက္ကင္းႏိုင္ၿပီး က်န္ ၈ဝ မွ ၈၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ေသာသူမ်ားမွာ နာတာရွည္အသည္းေရာင္ေရာဂါ ျဖစ္ပြား ေလ့ရွိပါတယ္။


ယေန႔အခ်ိန္အထိ စီပိုးတြင္ ဘီပိုးကဲ့သို႔ ကာကြယ္ေဆး ထိထိေရာက္ေရာက္မရွိေသးပါဘူး။ သို႔ ေသာ္ ကံေကာင္းသည့္အခ်က္မွာ စီေရာဂါပိုးဟာ ဘီေရာဂါ ပိုးေလာက္ ကူးစက္ႏႈန္း မမ်ားၾကေသးပါဘူး။


ဘီပိုးႏွင့္စီပိုးတို႔ ကူးစက္ပံုနည္းလမ္းမ်ား
*****************************************


အထက္မွာေဖာ္ျပထားခဲ့သလိုပါပဲ ယေန႔ကမၻာႏွင့္ တစ္ဝန္း အသည္းေရာင္အသားဝါဘီႏွင့္စီေရာဂါပိုး ကူး စက္ခံရသူဦးေရ တျဖည္းျဖည္းတိုးပြားလာေနတာေၾကာင့္ ထိုေရာဂါမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ကူးစက္ႏိုင္ပံုကို ဗဟုသုတ အျဖစ္ အျမင္က်ယ္သိထားသင့္ပါၿပီ။


အရပ္သံုးစကားမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ ေအဘီစီဟုအလြယ္တကူေခၚေဝၚေနၾကေသာ ေအအိုင္ဒီအက္စ္၊ အသည္းေရာင္အသားဝါဘီႏွင့္ စီေရာ ဂါပိုးမ်ားဟာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ကူးစက္ပံုခ်င္း ေတာ္ေတာ္ ေလး ဆင္တူၾကပါတယ္။


အသည္းေရာင္အသားဝါဘီပိုးႏွင့္စီပိုးတို႔ ကူးစက္ပံုနည္းလမ္းမ်ားဇယား
******************************************************************************


မွတ္ခ်က္


(၁) အကယ္၍ မိသားစုဝင္ထဲမွာတစ္ဦး တစ္ေယာက္ ဘီ (သို႔မဟုတ္) စီပိုးရွိေနပါက ထိုသူအတြက္ ပန္းကန္၊ ခြက္ေယာက္၊ ဇြန္း စတာေတြကိုခြဲ၍ သီးျခား သံုးသင့္ပါတယ္။ (ေရေႏြးဆူဆူမွာ အခ်ိန္ငါးမိနစ္ခန္႔ၾကာ ေအာင္ စိမ္၍ ေဆးေၾကာမွသာ ထိုပိုးေတြ ေသေစႏိုင္မွာပါ။)


(၂) တစ္လင္တစ္မယားအိမ္ေထာင္ေရးေစာင့္ထိန္း ေသာစံုတဲြမ်ားအေနျဖင့္ တစ္ဦးဦးတြင္ စီပိုးရွိပါက တာ ရွည္စြာ ကြန္ဒံုးအသံုးျပဳရန္ မလိုအပ္ေၾကာင္း ေရာဂါကာ ကြယ္ထိန္းခ်ဳပ္ေရးစင္တာ (CDC)မွ ထုတ္ျပန္ထားပါတယ္။


ဘီပိုး စီပိုးကူးစက္ခံၿပီးသူမ်ား အထူးသတိျပဳေရွာင္ၾကဥ္ရန္
********************************************************************


(၁) ေဆးလိပ္မေသာက္ပါႏွင့္


(၂) အသည္းကိုထိ ခိုက္ေစႏိုင္ေသာ ဆိုးေဆးပါတဲ့အစားအေသာက္မ်ား၊ မႈိ တက္ေသာအစားအစာမ်ား၊ သက္တမ္းလြန္ ပဋိဇီဝေဆး ဝါးမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။


(၃) စီေရာဂါပိုးရွိသူသည္ အ ရက္သံုးစြဲပါက အသည္းေျခာက္ႏႈန္းပိုျမန္ဆန္သည့္ အ တြက္ အရက္၊ ဘီယာ၊ ဝိုင္၊ ထန္းရည္ စသည္တို႔ကို လံုးဝ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။


(၄) ေသြးမလွဴပါႏွင့္


(၅) မိမိတြင္ ဘီပိုး (သို႔ မဟုတ္) စီပိုးရွိေနေၾကာင္းကို ေဆးကုသမႈခံယူတိုင္း သက္ ဆိုင္ရာ ဆရာဝန္၊ ဆရာမမ်ားအား အသိေပးေျပာၾကားပါ။


(၆) ဘီပိုး (သို႔မဟုတ္) စီပိုးသယ္ေဆာင္သူဟာ မိမိ၏ မိ သားစုမွာသာမက အလုပ္အကိုင္ပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းအ ဝိုင္းမွာလည္း အသိစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္အသံုးအေဆာင္ ေရခြက္တို႔ကို သီးသန္႔ထား၍ အသံုးျပဳပါ။


(၇) ခႏၶာကိုယ္ ထဲမွာ သံဓာတ္မ်ားလွ်င္ အသည္းမွာ အမာရြတ္ပိုထင္လြယ္ သျဖင့္ သံဓာတ္မ်ားစြာပါေသာ အစားအစာမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ အသည္း၊ အျမစ္၊ ကလီစာ၊ ေသြးခဲမ်ား၊ အနီေရာင္အ သားမ်ားႏွင့္ သံဓာတ္အားျဖည့္ပဋိဇီဝေဆးဝါးမ်ားကို ေရွာင္ ၾကဥ္ပါ။


(၈) ဗီတာမင္စီက သံဓာတ္ကို အူလမ္းေၾကာင္းမွ စုပ္ယူမႈမ်ားေစသျဖင့္ ဗီတာမင္စီဓာတ္မ်ားစြာပါေသာ ေရွာက္သီး၊ သံပရာသီး၊ ဂရိတ္ဖ႐ုသီး စသည့္အရည္ရႊမ္း ေသာအသီးမ်ားကို အလြန္အကြၽံစားသံုးျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ ပါ။


(၉) ေရာဂါပိုးဝင္ၿပီးသူမ်ားအဖို႔ ဗီတာမင္စီျဖည့္စြက္ ပဋိဇီဝေဆးဝါးမ်ားကို (လံုးဝ)ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ (သို႔မဟုတ္) ဆရာဝန္၏ၫႊန္ၾကားမႈမရွိဘဲ မလိုအပ္ဘဲႏွင့္မမီဝဲပါႏွင့္။


(၁ဝ) အဆီမ်ားေသာအသားမ်ား၊ ခ႐ု၊ ကဏန္းကဲ့သို႔ အခြံ မာေသာ ေရသတၱဝါမ်ား၊ ပင္လယ္စာမ်ားကို ေရွာင္ပါ။


(၁၁) အဝမလြန္ပါေစႏွင့္။


ေပါက္ေပါက္ - ရန္ကုန္တိုင္းမ္ ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ (၁၀)၊ အမွတ္ (၃၄)။

အင္တာဗ်ဴ းေၿဖခါနီးတိုင္း ရင္ခုန္ေနသူမ်ား ဖတ္ေပးၾကေနာ္

အင္တာဗ်ဴ းေၿဖခါနီးတိုင္းရင္ခုန္ေနသူမ်ား ဒီPostေလးဖတ္ေပးၾကေနာ္။ ဒီအခ်က္ေတြအတိုင္းလိုက္နာနိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အင္တာဗ်ဴးေအာင္ဖို႔ ၉၀%ေလာက္ေသခ်ာသြားပါၿပီ။ ။တကယ္ေတာ့ အင္တာဗ်ဴးေၿဖခါနီးတို္င္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စိတ္လႈပ္ရွားၾကပါတယ္။ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကအင္တာဗ်ဴးေၿဖနည္းကိုမသိၾကတာပါ။ ဒီလိုေၿပာလိုက္လို႔ အင္တာဗ်ဴးေၿဖနည္းဆိုပီးပံုေသနည္းရွိလို႔လားလို႔ေမးလာစရာရွိပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေၿပာရရင္ေတာ့ ဘယ္အင္တာဗ်ဴးမဆိုပံုေသအခ်က္ အလက္ေလးေတြရွိပါတယ္။အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုကိုဘယ္လိုေၿဖရမလဲဆိုတာသိသြားရင္ေတာ့အင္တာဗ်ဴးဆိုတာေၾကာက္စရာကိုမရွိေတာ့ပါဘူး။ကဲဒီေတာ့အင္တာဗ်ဴး မတိုင္ခင္ ၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္ၿခင္း၊ အင္တာဗ်ဴးအခန္းထဲသို႔၀င္ေရာက္ၿခင္း၊ အင္တာဗ်ဴးအခန္းထဲတြင္ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္မ်ားနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးတြင္ ေမးေလ့ရွိေသာေမးခြန္းမ်ားဆိုပီးေလးပိုင္းခြဲေၿပာပါမယ္။ အင္တာဗ်ဴးမေၿဖခင္ဘာေတြၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္သင့္သလဲ?

(၁) မိမိအေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းေၿပာနုိင္ေအာင္ၿပင္ဆင္သြားပါ။ အင္တာဗ်ဴးေတြမွာအရင္ဆံုးေမးတဲ့ေမးခြန္းကေတာ့။ Tell me something about yourself? ပါပဲ။ သင္ဟာဒီေမးခြန္းအတြက္အရွည္ ၾကီးေၿဖဖို႔မလိုပါဘူး။ သူတကယ္သိခ်င္တာကပထမအခ်က္ကသင့္ရဲ့ Englishစာအရည္အေသြးပါပဲ။ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ သင့္ရဲ့စိတ္၀င္စားမႈေတြ သင့္ရဲ့၀ါသနာေတြဟာ သူ႔ရဲ့အလုပ္နဲ႔ပက္သက္ေနမႈရွိသလား။ တတိယအခ်က္ကသင့္ဟာရည္မွန္းခ်က္ၾကီးတဲ့သူတစ္ေယာက္ဆိုလားဆိုတာသိခ်င္တာပါ။ သင့္အေၾကာင္းကိုသင့္CVၾကည့္ခ်င္းအားၿဖင့္ အၾကမ္းၿဖင္းသူသိပီးပါပီ။ -နာမည္၊ အသက္၊ မိဘနာမည္၊ ပညာအရည္အခ်င္း၊ စိတ္၀င္စားမႈ၊ ၀ါသနာ၊ ရည္မွန္းခ်က္ စသၿဖင့္ ၀ါက် ၉ေၾကာင္း၁၀ေၾကာင္းဆိုလုံေလာက္ပါပီ။ စိတ္၀င္စားမႈနဲ႔ပက္သက္လို႔ သင္ဟာဘာသာစကားေလ့လာမႈ၊ကြန္ပ်ဴတာတာနဲ႔ တာေတြကိုစိတ္၀င္စားတယ္ဆိုရင္ေတာ့သူက သူ႔အလုပ္အတြက္ သင္ဟာတစ္နည္းတစ္ဖံုအသံုး၀င္နုိင္တယ္လို႔တြက္နုိင္ပါတယ္။ ၀ါသနာအေနနဲ႔ စာဖတ္ၿခင္းကိုၾကိဳက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ သင့္ကိုဗဟုသုတေကာင္းေကာင္းရွိမဲ့သူ တစ္ေယာက္လို႔ထင္ၿမင္နိုင္ပါတယ္။ေရကူးတာကို၀ါသနာပါတယ္လုိ႔သင္ေၿပာရင္ သင္ဟာက်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္မယ္လို႔ သူထင္ၿမင္နိုင္ပါတယ္။ ၀ါသနာေတြစိတ္၀င္စားတာေတြကို ၾကည့္ပီးသင့္ရဲ့ပံုစံကုိသူကအၾကမ္းဖ်င္းခန္႔မွန္းမွာပါ။


(၂) လူမွာအ၀တ္ ေတာင္းမွာအကြပ္ ဆိုတဲ့စကားပံုအတိုင္းေပါ့ အ၀တ္အစားအရမ္းအေရးၾကီးပါတယ္။


သင့္ကိုအင္တာဗ်ဴးေမးမဲ့သူကသင့္ရဲ့၀တ္စားဆင္ယင္ပံုကိုစၾကည့္ကတည္းကအမွတ္ေပးေနပါပီ။စမတ္က်က်နဲ႔သပ္သပ္ရပ္ရပ္၀တ္တတ္ဖို႔အရမ္းအေရးၾကီးပါတယ္။ အ၀တ္အစားဆိုလို႔ ေစ်းၾကီးဖို႔မလိုဘူးေနာ္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ သန္႔သန္႔ၿပန္႔ၿပန္႔ရွိဖုိ႔ပဲလိုတာပါ။ အဲဒိေတာ့ သင့္ေတာ္မယ့္အ၀တ္အစား အင္တာဗ်ဴးမတိုင္ခင္ညကတည္းကမီးပူတိုက္ၿပင္ဆင္ထားပါ။


(၃) အခ်ိန္ကိုေလးစားတယ္ ဆိုတာကလူေတာ္တစ္ေယာက္ ရဲ့အမူအက်င့္ပါ။


သင္အင္တာဗ်ဴးကိုသတ္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ထက္ေနာက္က်မွေရာက္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့အဲဒိအင္တာဗ်ဴးကိုမေအာင္ဖို႔က ၉၀%ေလာက္ ေသခ်ာသြားပါပီ။ ဒီေတာ့အင္တာဗ်ဴးေၿဖရမယ့္အခ်ိန္နဲ႔ေနရာကိုေသခ်ာစံုစမ္းပါ။ အဲဒိကိုေရာက္ဖို႔ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲစံုစမ္းပါ။ ရန္ကုန္မွာကကားကက်ပ္ေတာ့ ၾကိဳသြားသင့့္ရင္သြားလို႔ရတာေပါ့။ အင္တာဗ်ဴးမတိုင္ခင္ ၁၀မိနစ္ ၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကိဳပီးအင္တာဗ်ဴးေၿဖရမဲ့ေနရာကိုေရာက္ေအာင္သြားပါ။ အရမ္းၾကီးလဲေစာဖို႔မလိုပါဘူး။အရမ္းၾကီးေစာေရာက္ရင္ သင္ဟာအရမ္းကိုစိတ္လႈပ္ရွားပီးစိိုးရိမ္စိတ္လြန္ကဲတဲဲ့သူတစ္ေယာက္လို႔ အၿမင္ခံရပါလိမ့္မယ္။တကယ္လို႔မလြႊဲမေရွာင္သာအေၿခအေနမ်ိဳးေၾကာင့္ ေနာက္က်ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ကုမၸဏီကိုဖုန္းဆက္ပီးသင္ေနာက္က်ေၾကာင္းကို အေၾကာင္းၾကားပါ။ (ဒါေပမဲ့အဲလိုအေၿခအေနမ်ိဳးကၿဖစ္ကိုမၿဖစ္သင့္တာပါ)


(၄) အေမႊးနံ႔သာ၊ေရေမႊးေတြအလြန္အကြ်ံမသံုးစြဲပါနဲ႔။ သင့္ကိုအင္တာဗ်ဴးမဲ့သူကိုစိတ္အေႏွာက္အယွက္ၿဖစ္ေစနုိင္လို႔ပါ။


(၅) ေယာကၤ်ားေလးေတြအေနနဲ႔ ဆံပင္ကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ဖီးပါ။ နားကပ္ေတြတပ္ထားရင္ ၿဖဳတ္သြားပါ။ ရႈတ္ရႈတ္ရွက္ရွက္ ေတြမ၀တ္မိပါေစနဲ႔။


(၆) အမ်ိိဳးေတြ၊သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ကေလးေတြ ဘယ္ေတာ့မွအင္တာဗ်ဴးကိုမေခၚသြားမိပါေစနဲ႔။ ကိုယ့္ကိုကုိယံုၾကည္မႈမရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္လို႔အထင္အၿမင္ခံရနိုင္ပါတယ္။


(၇) သင္အလုပ္ေလွ်ာက္ထားတဲ့ ကုမၸဏီအေၾကာင္းကိုတတ္နိုင္သေလာက္စံုစမ္းထားပါ။အင္တာနက္မွာလဲရွာေဖြလို႔ရပါတယ္။အခုေခတ္မွာကုမၸဏီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာကိုယ္ပိုင္၀က္ဘ္ဆို္ဒ္ေတြရွိလာၾကပါပီ။သင့္ရဲ့ေလ့လာစံုစမ္းမႈဟာသင့္ကိုအင္တာဗ်ဴးအခန္းထဲမွာအမ်ားၾကီးအကူအညီေပးပါလိမ့္မယ္။


(၈) အင္တာဗ်ဴးအခန္းထဲဲမွာအင္တာဗ်ဴးပီးခါနီးလို႔ သင့္ကိုအင္တာဗ်ဴးသူက Any Question? လို႔ေမးတဲ့အခ်ိန္မွာၿပန္ေမးနိုင္မဲ့သင့္ေတာ္တဲ့ေမးခြန္းမ်ိဳးေတြ စဥ္းစားထားပါ။ ေမးခြန္းေမးၿခင္းက သင္ဟာအလုပ္ေပၚမွာစိတ္၀င္စားေၾကာင္း ကိုၿပသနိုင္မဲ့ အခြင့္အေရးပါ။


(၉)သင့္ကိုအင္တာဗ်ဴးမဲ့သူရဲ့နာမည္ကိုအသံထြက္မွန္မွန္နဲ႔ေၿပာနုိင္ေအာင္ ေလ့လာထားပါ။ တကယ္လို႔မသိရင္ကုမၸဏီကreceptionistကိုေမးနိုင္ပါတယ္။


(၁၀) သင့္ရဲ့လက္ကိုင္ဖုန္းကိုအင္တာဗ်ဴးအခန္းထဲမ၀င္ခင္မွာ silent mode သို႔မဟုတ္ ပိတ္ထားပါ။


အင္တာဗ်ဴးအခန္းထဲကို၀င္ေရာက္နည္း


(၁) အင္တာဗ်ဴးအခန္းထဲမ၀င္ခင္ အၿမဲတမ္း၀င္ခြင့္ေတာင္းပါ။ အခန္းတံခါးကေစ့ထားတယ္ဆိုရင္ သို႔မဟုတ္ ဖြင့္ထားရင္ေတာင္ ညင္ညင္သာသာနဲ႔ ၂ၾကိမ္ ၃ၾကိမ္ခန္႔ေခါက္ပီး May I come in?ဆိုတာကိုေၿပာသင့္ပါတယ္။အေၿခအေနေပၚေတာ့မူတည္တာေပါ့ ေခါက္စရာတံခါးမရွိတဲ့အခါမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ May I come in?ဆိုရင္လုံေလာက္ပါပီ။ သူ႔ဆီကေနနႈတ္နဲ႔ၿဖင့္ၿဖင့္ အမူအရာနဲ႔ၿဖင့္ၿဖင့္၀င္ခြင့္ၿပဳေၾကာင္းေၿပာမွသာ အခန္းထဲကို၀င္ပါ။


(၂)အင္တာဗ်ဴးအခန္းထဲ၀င္တဲ့အခ်ိန္မွာသင့္ရဲ့စတိုင္ေဘာင္းဘီကိုဆြဲတင္တာ ၿဖစ္ၿဖစ္ သင့္ရဲ့နက္ခ္တိုင္ကို ၿပင္တာၿဖစ္ၿဖစ္မလုပ္သင့္ပါ။ သင္အခန္းထဲမ၀င္ခင္ကတည္းကသပ္သပ္ရပ္ရပ္ၿဖစ္ေအာင္လုပ္ထားပါ။ အင္တာဗ်ဴးအခန္းထဲသို႔ယံုၾကည္မႈရွိရွိ၊ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ၿဖင့္၀င္သြားပါ။ သင္ဟာထိုအင္တာဗ်ဴးအခန္းထဲကိုေရာက္လာဖို႔ အရည္အခ်င္းေတြနဲ႔ ၿပည့္စံုသူၿဖစ္လို႔သာေရာက္လာတာပါ။ ဘာမွအားငယ္စရာေၾကာက္စရာမလိုပါဘူး။


(၃) သင့္ကိုအင္တာဗ်ဴးမဲ့သူရဲ့နာမည္ရဲ့ နာမည္ကိုေသခ်ာသိရင္ ( Mr, Mrs, Miss,Ms,Dr)စသည္ၿဖင့္ေခါင္းစဥ္တပ္ပီးlastnameနဲ႔တြဲေခၚလို႔ရပါတယ္။ အခ်ိန္အခါေပၚလိုက္ပီးGoodMorning,Afternoon,Eveningစသည္ၿဖင့္ နႈတ္ဆက္ပါ။နာမည္ေခၚနည္းအေၾကာင္းမသိေသးတဲ့သူေတြအတြက္ နည္းနည္းေလာက္ထပ္ရွင္းၿပခ်င္ပါတယ္။Mr(Mister /ˈmɪs.tə / )ကိုေတာ့ ေယာကၤ်ားေလးကိုနာမည္တပ္ရာမွာသံုးပါတယ္။ Mrs(/ˈmɪs.ɪz/ )ကိုေတာ့အိမ္ေထာင္ရွိတဲ့အမ်ိဳးသမီးအတြက္သံုးပါတယ္။ Miss(/mɪs/ )ကိုေတာ့အပ်ိဳမိန္းကေလးအတြက္သံုးပါတယ္။ Ms(/mɪz/ )ကိုေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွိလားမရွိလားမေသခ်ာတဲ့အခါမွာသံုးပါတယ္။ ထိုနာမည္ေတြအားလံုးကိုlastnameနဲ႔သာတြဲေခၚရပါမယ္။ ဥပမာ David Beckhamဆိုပါေတာ့။ Mr Beckhamလို႔ပဲေခၚရပါမယ္။ သူကDavidလိုေခၚပါလို႔မေၿပာမခ်င္းDavidလို႔မေခၚရပါ။ အကယ္၍ အင္တာဗ်ဴးမဲ့သူရဲ့နာမည္မသိဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေယာကၤ်ားေလးဆိုရင္ Sir ၊ မိန္းကေလးဆိုရင္ Ma’am ဆိုပီးယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းသံုးနုိင္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့နာမည္ေခၚနည္းအေၾကာင္းကိုအၾကမ္းဖ်င္းသိသြားေလာက္ပါပီ။


(၄) ၿပံဳးဖို႔မေမ့ပါနဲ႔ ။


(၅) ထိုင္ခံုထိုင္ဖို႔ခြင့္မၿပဳေသးပဲနဲ႔မထိုင္ပါနဲ႔။


ခြင့္ၿပဳခ်က္ရမွသာထိုင္ပါ။ Sit down,pleaseလို႔သူကေၿပာရင္ Thank You ေၿပာဖို႔မေမ့ပါနဲ႔။တစ္ခါတစ္ေလသင္၀င္လာတာကိုသူတို႔သတိမၿပဳမိပဲ ရွိတတ္ပါတယ္ ။ထိုအခါမွာနႈတ္ဆက္ၿခင္းၿဖင့္ သူတို႔attentionရေအာင္ယူလုိ႔ရပါတယ္။


အင္တာဗ်ဴးအခန္းထဲမွာေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္မ်ား


(၁) ခါးမတ္မတ္ထိုင္ပါ။ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီးေတာ့မဟုတ္ဖူးေပါ့။ သက္ေတာင့္သက္တာရွိရံုမတ္ေပါ့။သင့္ကိုအင္တာဗ်ဴးမဲ့သူနဲ႔ eye contact ရွိပါေစ။ အၾကာၾကီးေတာ့စိုက္မၾကည့္နဲ႔ေပါ့။အခန္းထဲမွာရွိတဲ့ အၿခားအရာေတြကိုေတာင္ၾကည့္ေၿမာက္ၾကည့္ မလုပ္မိပါေစနဲ႔။ သင့္ကိုအာရံုစူးစုိက္မႈအားနည္းတဲ့သူတစ္ေယာက္အၿဖစ္ၿမင္သြားနုိင္ပါတယ္။


(၂) ခုံေပၚမွာၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ပါ။


ပ်င္းတိပ်င္းရြဲထိုင္ၿခင္း၊ ခုိင္ခံုေနာက္ကိုမွီပီးထိိုင္ၿခင္း၊ ဒူးလႈပ္ၿခင္း၊ လက္ေခ်ာင္းမ်ားၿဖင့္ခုံေပၚမွာတေဒါက္ေဒါက္ေခါက္ၿခင္း၊ တစ္ခုခုကိုကုတ္ၿခစ္ေနၿခင္းကဲ့သို႔ေသာအမူအရာမ်ားကိုေရွာင္ပါ။ ထိုအမူအရာမ်ားကသင့္ကုိမိနစ္အနည္းေလးကိုေတာင္ အာရံုမစူးအစိုက္နိုင္တဲ့သူတစ္ေယာက္အၿဖစ္အထင္အၿမင္ခံရေစနိုင္ပါတယ္။


(၃) ေမးခြန္းတစ္ခုေၿဖခါနီးတိုင္းနွာေခါင္းပြတ္ၿခင္း၊ေခါင္းကုတ္ၿခင္းမ်ားမလုပ္မိပါေစနဲ႔။ သင္ဟာမရိုးသားတဲ့မမွန္ကန္တဲ့အေၿဖကိုေၿဖေတာ့မယ္လို႔ အထင္အၿမင္ခံရနိုင္ပါတယ္။


(၄)သင့္မွာအလုပ္နဲ႔ပက္သက္တဲ့စာရြက္စာတမ္းေတြ၊ certificateေတြပါတဲ့အိတ္မ်ိဳးပါလာရင္ စားပြဲဲေပၚဘယ္ေတာ့မွ မတင္ပါနဲ႔။ သင့္ေပါင္ေပၚမွာသာထားပါ။


(၅)ပီေက(သို႔မဟုတ္)တစ္ခုခု၀ါးၿခင္း၊အစားအစာစားၿခင္းအင္တာဗ်ဴးအခန္းထဲမွာ မလုပ္မိပါေစနဲ႔။ အရက္၊ေဆးလိပ္အင္တာဗ်ဴး မလာခင္ေရွာင္ပါ။ အန႔ံအသက္မထြက္ပါေစနဲ႔။


(၆) မပြင့္တပြင့္၊ေပ်ာ့တိေပ်ာ့ရဲအသံၿဖင့္ စကားမေၿပာပါနဲ႔။ ယံုၾကည္မႈရွိစြာ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ၿပတ္ၿပတ္သားသားေၿပာပါ။


(၇) အင္တာဗ်ဴးေမးတဲ့သူေမးတဲ့ေမးခြန္းကို Yes or No ပဲတံုးတိၾကီးမေၿဖပါနဲ႔။ ၿဖစ္နုိင္ရင္အေၾကာင္းၿပခ်က္ရွင္းၿပပါ။


(၈) ေမးခြန္းကိုနားမလည္ရင္ ယဥ္ေက်းစြာၿပန္ေမးဖုိ႔မရွက္ပါနဲ႔။ နားမလည္ပဲရမ္းမေၿဖပါနဲ႔။ Could you please say it again,Sir? Or Would you mind telling me again,Sir? စသၿဖင့္ယဥ္ေက်းစြာေမးပါ။


(၉)သူေမးတဲ့ေမးခြန္းကိုမသိဘူးဆိုရင္ I don’t know လို႔တံုးတိတိမေၿဖပါနဲ႔။ I’m sorry,I have no idea,Sir. ဆိုပီးယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေၿဖတာကပိုသင့္ေတာ္ပါတယ္။


(၁၀) Slangေတြ informalစာလံုးေတြ၊ ရိုင္းတဲ့စာလံုးေတြမသံုးမိပါေစနဲ႔။ အတတ္နိုင္ဆံုးယဥ္ေက်းစြာေၿပာပါ။ ဥပမာ“I want to……”အစား“I would like to……”ကပိုယဥ္ေက်းပါတယ္။ Yep,Yeah,Ya,Nopeတို႔အစား Yes or No ပဲသံုးပါ။ Broken English or Pidgin English မသံုးမိပါေစနဲဲ႔။


(၁၁) အခြင့္အခါသင့္တိုင္း Please တို႔ Thank youတို႔ကိုသံုးေပးပါ။


(၁၂) အင္တာဗ်ဴးေမးေသာသူနွင့္ ဘယ္ေသာအခါမွအေၿခအတင္မၿငင္းပါနဲ႔။


(၁၃) အင္တာဗ်ဴးေမးေသာသူတစ္ေယာက္ထက္ပိုေနရင္ သင့္ကိုေမးေနေသာသူကိုအာရံုပိုစိုက္ေပးပါ။


အင္တာဗ်ဴးတြင္ေမးေလ့ရွိေသာေမးခြန္းမ်ား


(၁) Tell me something about yourself?သင့္အေၾကာင္းနည္းနည္းေလာက္ေၿပာၿပပါလား။ ဒီေမးခြန္းကေတာ့အင္တာဗ်ဴးတိုင္းမွာအရင္ဆံုးေမးေလ့ေမးထရွိတဲ့ေမးခြန္းပါပဲ။ ဒီေမးခြန္းနဲ႔ပက္သက္ပီးဒီေဆာင္းပါးရဲ့ပထမဆံုးအပိုဒ္မွာရွင္းၿပထားပါတယ္။


(၂) Why did you quit your last job?ဘာလို႔အရင္အလုပ္ကထြက္ခဲ့တာလဲ? ဒီေမးခြန္းကိုေမးရၿခင္းရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့သင္ဟာအဆိုးၿမင္တတ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္လားအေကာင္းၿမင္တတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္္လားဆိုတာကိုသိခ်င္တာပါ။အကယ္၍သင္ကအရင္အလုပ္မေကာင္းေၾကာင္း အရင္သူေဌးမေကာင္းေၾကာင္းေၿပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့သင့္ကိုအတင္းေၿပာတတ္တဲ့သူ၊အဆိုးၿမင္တဲ့သူအၿဖစ္ၿမင္သြားနိုင္ပါတယ္။ဒီေတာ့ဒီေမးခြန္းအတြက္ေအာက္ပါအေၿဖမ်ိဳးေၿဖလို႔ရပါတယ္။ There’s isn’t room for growth with my current employer and I’m ready to move on to a new challenge to use my skills and experiences in a different capacity than I have in the past.


အၿခားသင့္ေတာ္တဲ့အေၿဖေတြလဲရွိပါတယ္။ဥပမာအေနနဲ႔ေဖာ္ၿပေပးတာပါ။


(၃) Why do you want this job? Or why do you want to work at our company? ဘာလို႔ဒီအလုပ္ကိုလုိခ်င္တာလဲဲ? ဘာလို႔ငါတို႔ကုမၸဏီမွာအလုပ္လုပ္ခ်င္တာလဲဲ။ ဒီေမးခြန္းကေတာ့သင့္ရဲ့အလုပ္ေပၚခံယူတဲ့သေဘာထား၊သူတို႔ကုမၸဏီေပၚၿမင္တဲ့အၿမင္ကိုသိခ်င္တာပါ။ ဥပမာအေနနဲ႔ ေအာက္ပါအေၿဖမ်ိဳးေၿဖလိုု႔ရပါတယ္။


I well understand that this is a company on the way up and I want to be a part of this business .I think I can use my skills and experiences to improve this business and I want to improve myself by working at this company.


(၄) What’s your expected salary? ဒီေမးခြန္းအတြက္ကေတာ့ ပထမဆံုးအင္တာဗ်ဴးမွာမေၿဖတာအေကာင္းဆံုးပါပဲ။ အလုပ္ကမ္းလွမ္းၿခင္းခံရတဲ့အခါမွသာေဆြးေႏြးတာအေကာင္းဆံုးပါပဲ။မလႊဲသာမေရွာင္သာအေၿခအေနမ်ိဳးေၾကာင့္ေၿဖရမယ္ဆိုရင္လဲကိုယ္လုပ္မဲ့ရာထူး ကဘယ္ေလာက္ရေလ့ရွိသလဲစံုစမ္းထားပါ။လစာကိုအရမ္းၾကီးလဲနည္းပီး မေတာင္းမိပါေစနဲ႔ သင့္အရည္အခ်င္းကိုမယံုရာက်ပါတယ္။ အမ်ားၾကီးလဲမေတာင္းမိပါေစနဲ႔သူ႔အတြက္သင့္ကိုအလုပ္ခန္႔ဖို႔ခက္သြားပါ လိမ့္မယ္။


(၅) What are your strengths and weakness? ဒီေမးခြန္းအတြက္ကေတာ့ အားသာခ်က္ကိုေၿဖရတာကလြယ္ပါတယ္။ ဥပမာ I’m detail oriented, hardworking, a team player, etc….ဆိုပီးေၿဖလိုက္လို႔ရပါတယ္။ အားနည္းခ်က္အတြက္ကေတာ့ေၿဖတတ္ဖို႔လိုပါတယ္။သင္မၿပင္နိုင္ေသးတဲ့သင့္ရဲ့တကယ့္အားနည္းခ်က္ကိုဘယ္ေတာ့မွမေၿပာပါနဲ႔။သင္ၿပင္ပီးသားအတိတ္ကအားနည္းခ်က္တစ္ခုကိုေၿပာလို႔ရပါတယ္။ ဥပမာအေနနဲ႔ ေအာက္ပါအတိုင္းေၿဖလို႔ရပါတယ္။ “I used to come in late to work a lot but after my supervisor explained why it was necessary for me to come in on time, I was never late again.”


(၆) ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ကေတာ့ အင္တာဗ်ဴးပီးခါနီးမွာ Any Question?ဆိုပီးေမးေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒိအခ်ိန္မွာ သင္ကေမးခြန္းတစ္ခုမွ မေမးဘူးဆိုရင္ေတာ့ သင္ဟာသူေၿပာခဲ့တာေတြကိုအလံုးစံုစိတ္မ၀င္စားခဲ့ဘူးလို႔ ထင္နိုင္ပါတယ္။သင္အလုပ္မွာစိတ္၀င္စားေၾကာင္းၿပဖို႔ေမးခြန္းတစ္ခုခုေတာ့ေမးပါ။ဥပမာအေနနဲ႔ေအာက္ပါေမးခြန္းေတြကိုေမးနိုင္ပါတယ္။ When can I expect to hear from you? What is the typical work week? Is overtime expected? If I am extended a job offer, how soon would you like me to start?


အထက္ပါေမးခြန္းမ်ားဟာအနည္းအက်ဥ္းမွ်သာၿဖစ္ပါတယ္။အၿခားအင္တာဗ်ဴးနဲ႔ပက္သက္ပီးေမးေလ့ေမးထရွိတဲ့ေမးခြန္းမ်ားကိုအင္တာနက္မွာရွာဖတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ www.jobsearch.about.comနဲ႔ https://www.work.com.mm/en/helpful-resources.html မွာရွာဖတ္နိုင္ပါတယ္။


ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ေၿပာခ်င္တာကေတာ့ - ကုမၸဏီကသင့္ကိုဘာေတြလုပ္ေပးနိုင္သလဲဆိုတာထက္ သက္ကဘာေတြလုပ္ေပးနိုင္သလဲဆိုတာကိုေဖာ္ၿပပါ။


- သင္ဟာအရည္အခ်င္းရွိလုိ႔သာအင္တာဗ်ဴးအခန္းထဲကိုေရာက္ေနတာပါ။ သူကသင့္ကိုအလုပ္မခန္႔ရင္ သူအတြက္အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ သင့္ကိုဆံုးရႈံးမွာပါ။ သင္သာအရည္အခ်င္းရွိရင္ သင့္အတြက္အလုပ္ဆိုတာမရွားပါဘူး။ ဒီေတာ့ အင္တာဗ်ဴးအခန္းထဲမွာဘယ္ေတာ့မွာမေၾကာက္ပါနဲ႔။


- English စကားကိုအတတ္နိုင္ဆံုးပီပီသသနဲ႔ ယံုၾကည္မႈရွိစြာေၿပာနိုင္ပါေစ။ - ဒါ့အၿပင္ အေပၚကေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေလးေတြကိုသာလုိက္နာမယ္ဆိုရင္ သင္ဟာအလုပ္ရဖို႔ ၉၀ရာခုိင္ႏႈန္းေသခ်ာသြားပါပီ။


work.com.mmအသံုးၿပဳၿပီး အင္တာဗ်ဴးရတဲ့အခါ အသံုးခ်နုိင္ၾကပါေစ။


မိုးရွင္း(I.M.T) www.work.com.mm

ႏွလုံး ေသြးေၾကာက်ဥ္းနဲ႔ သံပုရာသီး

ႏွလုံးနဲ႔ က်န္းမာေရးအတြက္ ကိုယ္တုိင္လည္း ႏွလုံးအားနည္းတာ၊ ေသြးေၾကာက်ဥ္းတာမ်ိဳးျဖစ္ေနတာနဲ႔ ဖတ္မိတာေလးမ်ားကို အေရးရိွရင္ ျပန္ၾကည့္ရေအာင္ တင္ျဖစ္သြားတာမနည္းဘူး။ ေကာင္းမယ္ထင္တာမ်ား ထပ္ေတြ႔ရင္လဲ ထပ္စုထားဦးမွာပါ။ တခ်ိဳ႕ဖတ္မိတဲ့နည္းလမ္းေလးမ်ားလည္း မနည္းဘူး။ ဒါေပမယ့္ မ်ားတာနဲ႔ မတင္ျဖစ္ေသးဘူး။ ဂ်ာမန္ ဆရာဝန္မ်ားကလည္း ေသညိႈး ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ႏွလုံးေသြးေၾကာပိတ္ဖို႔ သိပ္မေဝးေတာ့ဘူး လုိ႔ေျပာဆုိထားတာလည္း ေတြ႔မိပါရဲ႕။ အဲဒါမ်ိဳး ျဖစ္ရင္ေတာ့ သတိထားၾကရမွာေပါ့။ က်ေနာ့္မွာေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္မ်ားစြာထဲက အိပ္ပ်က္ေတြ မ်ားခဲ့တာေၾကာင့္ ႏွလုံးကုိ ေလဟပ္ၿပီး ေမ့လဲခဲ့တာလည္း သုံးခါေလာက္ရိွတယ္။ ဒီၾကားကာလေတြမွာလဲ အိပ္ပ်က္မ်ားလာရင္ ႏွလုံးက စူးေအာင့္တာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ခဲ့တာ အခုအခ်ိန္အထိပါပဲ။ ပညာသင္ေနတဲ့အခ်ိန္ထဲက ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ ၃ နာရီေလာက္မွ အိပ္တာက မ်ားခဲ့တာလည္း ပါမည္။

၂၀၀၈.ခုတုန္းက အထူးကုဆရာဝန္ႀကီးနဲ႔ တကိုယ္လုံးကုိ ဘာေရာဂါမ်ား ရိွလဲလို႔ ဓာတ္မွန္ ငါးမ်ိဳးေလာက္ ရိုက္ၿပီး ေဆးစစ္ခဲ့တာ ဘာေရာဂါမွ မရိွဘူးတဲ့၊ ႏွလုံးကေတာ့ အားနည္းေနတယ္ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္က ညဘက္ အအိပ္နည္းတယ္လို႔ အရင္ထဲက ညဥ့္နက္မွအိပ္ၿပီး အခု ေလးငါးႏွစ္မွာဆို မနက္ ၄ နာရီ ၅ နာရီေလာက္မွ အိပ္တာမ်ားတယ္၊ အေစာအေစာဆုံး အိပ္တဲ့ ေန႔ဟာ ၄ နာရီေလာက္ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေျပာေတာ့ ဆရာဝန္က ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး။ ေဆးယူဦးမလားေတာင္ ေမးတယ္။ မယူခ်င္ရင္ေတာင္ ရသလို ပုံစံေျပာတယ္ေလ။ အဓိက အအိပ္မမွန္လို႔ ႏွလုံးအားနည္းတဲ့ သေဘာေပါ့။ အဲဒီမွာ ႏွလုံးအားေဆး တလစာ ဝယ္ခဲ့ပါတယ္။ ေသာက္တာ အေတာ္ေလး လန္းတယ္။ျပတ္သြားေတာ့ ဆက္မစားျဖစ္ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္မွာ လက္ကိုင္ စြဲထားတဲ့ ေဆးနည္း တခုရိွတယ္။ အဲဒါက တျခားေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သံပုရာသီးပဲ။ အဲဒီနည္းကို လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ေလးငါးႏွစ္ထဲက ျပည္က အေမႀကီး တေယာက္က သူကိုယ္တုိင္ ေပ်ာက္ခဲ့လို႔ ေပးခဲ့တာပါ။ က်ေနာ္ ေမ့လဲက်ခ်ိန္ထဲကသုံးဖူးတယ္။ ေကာင္းတယ္။ ေကာင္းသြားရင္ ပစ္ထားလုိက္တာပဲ။ ျဖစ္လာရင္ ျပန္ေသာက္လုိက္ လုပ္ေနတာ အခုထိဆုိပါေတာ့။ နည္းက မခက္ပါဘူး။ သံပုရာသီး တျခမ္းကို ပြက္ပြက္ဆူထားတဲ့ ေရေႏြး မိုက္ခြက္ တလုံးထဲကို နည္းနည္းေလး ညွစ္လုိက္ၿပီး အေစ့ပါ အကုန္လုံး စိမ္ထားလိုက္တယ္။ အဲဒါကို ေရေႏြး ေအးခါနီးနီးရင္ ေသာက္လုိ႔ ရၿပီ။ ေအးသြားလဲ က်န္တာမ်ားကို တေနကုန္ေရဆာတုိင္း ေသာက္ေနရုံပဲ။ တေန႔ကို သုံးခါေလာက္ ေသာက္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ တေန႔ မိုက္ခြက္(ဖန္ခြက္ႀကီး)တလုံးပဲ ေသာက္တယ္။ ႏွစ္ရက္ သုံးရက္ေလာက္ ေသာက္လုိက္ရင္ သိသာသြားတယ္။ ေနာက္ရက္ဆို ေကာင္းသြားတာပါပဲ။ က်ေနာ္ စျဖစ္လို႔ ေသာက္တုန္းကေတာ့ တပတ္ေလာက္ ေသာက္ခဲ့တာပါ။ တပတ္နဲ႔ ေကာင္းသြားလုိ႔ ပစ္ထားလိုက္တာ။ ျဖစ္လာမွ ျပန္ေသာက္ပဲ။ ဒီလုိေနလာခဲ့တာ ႏွလုံးေသြးေၾကာက်ဥ္းတာကေတာ့ အေတာ္ေလးကုိ ေကာင္းတယ္။ေသာက္ခ်င္တဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားနဲ႔ နီးစပ္ရာမ်ားကို ဆင့္ကမ္းခ်င္ရင္ အလြယ္တကူအသုံးျပဳႏိုင္ဖုိ႔ပါ။ ေသြးတို႔ ေလငန္းတို႔ ကာကြယ္တဲ့ အေနနဲ႔ အခြံနဲ႔ အေစ့မ်ားကိုပါ..ဝါးစားႏိုင္ရင္ ေကာင္းတယ္။ ေသြက်ေနရင္ေတာ့ အေစ့ကို မစားပါနဲ႔။ အခြံကေတာ့ ေလေကာင္းတယ္ေလ။ သံပုရာအခ်ဥ္ဓာတ္ကေတာ့ ႏွလုံးေသြးေၾကာမွ အဆီမ်ားကို ဖယ္ရွားေပးလုိက္တာပါပဲ။သံပုရာသီး အသုံးဝင္တဲ့ အစြမ္းေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။ ႏွလုံးနဲ႔ ပတ္သက္တာေလးကို သုံးခ်င္သူမ်ားအတြက္ မွ်လုိက္တာပါ။ http://www.searchmyanmar.com/link/comment/cid/41161#content-41161

လူနဲ႔ စိတ္ထား

၁) အေပ်ာ္ဆံုးလူေတြဟာ အေကာင္းဆံုးအရာေတြကို ရရွိခံစားေနရတဲ့သူေတြမဟုတ္ပါဘူး... သူတုိ႔ရရွိေနတဲ့အရာေတြကို ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေနတဲ့သူေတြသာျဖစ္တယ္...

၂) လူေတြက သင့္ကို စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ လုပ္မေနပါနဲ႔... ကိုယ့္ပံုစံအတုိင္းပဲေနပါ... လုပ္စရာရွိတာကို ႀကိဳးစားလုပ္ပါ... သင္နဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့သူေတြဟာ သင့္ဘဝထဲကိုေရာက္ရွိလာပါလိမ့္မယ္...

 ၃) သင့္ကိုမေပ်ာ္ရႊင္ေစမယ့္အရာေတြကုိ စြန္႔လႊြတ္ႏုိင္ေလာက္တဲ့အထိ သင့္ကိုယ္သင္ ေလးစားမႈရွိပါ....

 ၄) ကိုယ့္တန္ဖိုးကိုယ္သိပါ... တျခားသူေတြက သင့္ကို အျမတ္ထုတ္သြားတာမ်ိဳး မျဖစ္ပါေစနဲ႔...

 ၅) လူတိုင္းဟာ သင့္အနာဂတ္ကို ဖန္တီးေပးမွာမဟုတ္ပါဘူး... တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြဟာ သင့္ကုိသင္ခန္းစာေပးဖို႔အတြက္သာ သင့္ဘဝထဲကို ျဖတ္သန္းဝင္ေရာက္လာၾကတာျဖစ္ပါတယ္....

 ၆) လူေတြနဲ႔ဆံုေတြ႕ရတာ တိုက္ဆုိင္မႈသက္သက္မဟုတ္ဘူး... သူတုိ႔ဟာ သင့္ဘဝလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ ျဖတ္သန္းသြားေနၾကတဲ့ သူေတြခ်ည္းပါပဲ...

၇) လူေတြရဲ့အလိုေနာက္ကုိ သင္မလုိက္တဲ့အခါ သူတုိ႔က သင့္ကို စၿပီးသတိျပဳမိလာလိမ့္မယ္... ႏႈိင္းရင့္ေႏြ ------------------------------------------------------------------

https://www.facebook.com/hnaingyintnway

“ ေမတၱာေရွ႕ထား တု႔ံျပန္ပါ ”

“ ကိုယ္ေနေနရတဲ့( Society ) မွာကႏွဳတ္စည္းကမ္းရွိတဲ့သူေတြရွိသလုိႏွဳတ္စည္းကမ္းမရွိတဲ့သူေတြလည္း ရွိႏုိင္တယ္။ ေျပာခ်င္ရာေျပာတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြရဲ႕စကားေတြကုိ လုိက္ၿပီးေတာ့ျပႆသနာျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ဆုံးႏုိင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ အဲဒါကုိေတာ့ျမတ္စြာဘုရားက ေမတၱာႏွလုံးအစဥ္သုံးတဲ့။ ဒီလုိေဟာခဲ့ပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ေမတၱာနဲ႔သာတုန္႔ျပန္ပါတဲ့။

နံပါတ္ (၁) က စိတ္မဆုိးမိေအာင္လုိ႔ထိန္းလုိက္ပါ။


နံပါတ္(၂)က တကယ္လုိ႔ စိတ္မထိန္းႏုိင္လုိ႔ေဒါသျဖစ္မိရင္လည္း မၾကား၀ံ့မနာသာ စကားေတြနဲ႔ မတုံ႔ျပန္လုိက္ပါနဲ႔တဲ့။


လူက ကုိယ့္ကုိ လာျပီးဆဲရင္ ျပန္ျပီးေတာ့ဆဲတတ္ၾကတယ္ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ ယုတ္ယုတ္ မာမာ စကားလုံးေတြနဲ႔ ျပန္မေျပာပါနဲ႔လုိ႕ ေျပာတာ။


ဒါတင္ပဲလားဆုိေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ဒါက မ်ဳိးသိပ္ႏုိင္တဲ့အဆင့္အထိ ေျပာတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေျပာေသးတယ္။ မ်ဳိးသိပ္ရတာမ်ားလာရင္ ေပါက္ကြဲကုန္မယ္ေနာ္တဲ့။


တစ္နည္းအားျဖင့္ သည္းခံတယ္ဆုိတာအတုိင္းအတာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႕ မေပါက္ကြဲရေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲဆုိရင္-


(၃) ဒီစကားေျပာလာတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ရဲ႕ေကာင္းက်ဳိးကုိ လုိလားတဲ့ စိတ္ကေလး ေမြးလုိက္ပါတဲ့။


ေဟာ - စိတ္ဓာတ္ကုိ ေျပာင္းလုိက္တာေနာ္။ဟုတ္တာေကာ၊ မဟုတ္တာေရာ ေျပာလာတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ရဲ႕အက်ဳိးကုိ လုိလားတဲ့စိတ္ ေမြလုိက္ပါ။ ေဒါသစိတ္နဲ႔ မတုံ႕ျပန္ဘဲ ေနလုိက္ပါ။


(၄) စတုတၳအခ်က္ကေတာ့ - ဒီလုိေျပာတဲ့ပုဂၢဳိလ္ရဲ႕အက်ဳိးကုိ လုိလားတဲ့စိတ္နဲ႔တကယ့္ကုိ ေမတၱာပုိ႔ေပးပါ။


သူ႔ကုိပဲ ၾကည့္ျပီးေတာ့ ေမတၱာပြားေပးပါ။ဒီလုိမွမလုပ္ရင္ ေပါက္ကြဲသြားႏုိင္တာကုိး။ အဲဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကုိယ့္ကုိဒီလုိမ်ဳိး ဆက္ဆံလာလုိ႔ရွိရင္ - - ပထမအခ်က္က ေျပာလာတဲ့ သူကုိ စိတ္မဆုိးမိေအာင္စိတ္ကုိ ထိန္းလုိက္ပါ။ - ဒုတိယက ၾကမ္းတမ္းတဲ့စကားေတြနဲ႔မတုံ႔ျပန္ပါနဲ႔တဲ့။ - တတိယကေတာ့ အဲဒီပုဂၢဳိလ္ရဲ႕ အက်ဳိးကုိလုိလားတဲ့ စိတ္ကေလးေမတၱာစိတ္ကုိေမြးလုိက္ပါတဲ့။ ပုိျပီးေတာ့ ခုိင္မာလာေအာင္အဲဒီပုဂၢဳိလ္ကုိ ေမတၱာပြားမ်ားေပးလုိက္ပါတဲ့။ လြယ္လြယ္ကူကူေတာ့ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ ေလက်င့္ယူရမွာ ျဖစ္တယ္။ ေလ့က်င့္ရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ႏုိင္တယ္။ - ( ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိ၀ံသ ) { ေမတၱာႏွလုံးအစဥ္သုံးမွ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္သည္။ }

အခ်ိဳမႈန္႔ ဆိုတာ ဘာလဲ" ဘယ္ေလာက္မ်ားအႏၱရာယ္ ေပးႏွိုင္လဲသိေစခ်င္

အခ်ိဳမႈန္႔ ဆိုတာ ဘာလဲ" ဘယ္ေလာက္မ်ားအႏၱရာယ္ ေပးႏွိုင္လဲသိေစခ်င္ DrKo Ko Gyi
ခ်စ္မိတ္ေဆြ....... သင့္အိမ္ထဲမွာ သင္ႏွင့္အတူ သင့္မိသားစုကိုပါ အသံတိတ္ သတ္ျဖတ္သြားႏိုင္တဲ့ လူသတ္သမားကို သင္ကိုယ္တိုင္ အိမ္ထဲသို႔ ဖိတ္ေခၚထားမိသလားဆိုတာ မိတ္ေဆြကိုယ္တိုင္ စီစစ္သင့္ပါၿပီ။


ေရရွည္ မွန္မွန္ စားသြားရင္ ဒီေလာက္အႏၱရာယ္ မ်ားပါတယ္ဆိုတဲ့ အခ်ဳိမႈန္႔ဆိုတာ Monosodium glutamate(MSG) လို႔ေခၚတဲ့ ျဒပ္ေပါင္းတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ Glutamic Acid လို႔ေခၚတဲ့ Amino Acid တစ္မ်ိဳး ပါ၀င္ျပီး စားစရာထဲထည့္လိုက္ရင္ Free Glumate ေတြ အျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲသြားကာ အစားအေသာက္ေတြရဲ့ အရသာကို ဓာတုနည္းနဲ႔ လွ်ာေပၚမွာ ဆပြား တိုးေပးလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။အခ်ဳိမႈန္႔ဟာ ဟင္းခတ္ပစၥည္းတစ္ခု ဟုတ္ပါသလား?ပံုမွန္သံုးသင့္တဲ့ ဟင္းခတ္ အေမႊးအၾကိဳင္တစ္ခု လံုး၀မဟုတ္ပါ။ နည္းနည္းစားစား မ်ားမ်ားစားစား ေရရွည္ စားရင္ အႏၱရာယ္ကေတာ့ ရွိတာပါပဲလို႔ ပညာရွင္မ်ားက ေျပာၾကားပါတယ္။ Good Manufacturing Practice (GMP) လို႔ေခၚတဲ့ ကမၻာ့အဆင့္ ထုတ္လုပ္မွဳ စနစ္ေကာင္း (GMP စနစ္) ရဲ့ အစားအေသာက္ေတြ ထုတ္လုပ္တဲ့ ေနရာမွာ အခ်ိဳမွဳန္႔ လံုး၀ မပါပါဘူး။အခ်ိဳမွဳန္႔ကို ေရရွည္ပံုမွန္ စားသံုးသြားရင္ ဘာဆိုးက်ိဳးေတြ ရွိလာႏိုင္မလဲ။

ဲ(၁) ဆီးခ်ိဳ မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေပးတဲ့ အင္ဆူလင္ေဟာ္မုန္း (Insulin) ရဲ့ လုပ္ငန္း ေဆာင္တာမွာ အေႏွာင့္အယွက္ တစ္ရပ္ ျဖစ္ေစလို႔ ဆီးခ်ိဳျဖစ္ေစဖို႔ ေကာင္းေကာင္း အေထာက္အကူျပဳပါတယ္။


(၂) အစာ အလြန္အကြ်ံ စားခ်င္စိတ္ကို တိုးပြားျဖစ္ေပၚေစသလိုအ၀လြန္ျခင္းကို တားဆီးေပးတဲ့ ေဟာ္မုန္းမ်ားကိုပါ ပိတ္ဆို႔လို႔ အ၀လြန္ျခင္းကို ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ အ၀လြန္ျခင္း ေရာက္လာရင္ ေသြးတိုး၊ ဆီးခ်ိဳ၊ ႏွလံုးေသြးေၾကာပိတ္ စတဲ့အေဖာ္အေပါင္းေတြပါ ပါလာပါလိမ့္မယ္။


(၃) ဦးေႏွာက္ဆဲလ္ေတြကို ျမန္ျမန္ ပ်က္စီးယိုယြင္း ေစပါတယ္။ မွတ္ဥာဏ္ကို အရြယ္မတိုင္ခင္ ေပ်ာက္ဆံုးေစျပီး ေမ့တတ္တဲ့ ေရာဂါေတြ ျဖစ္ေစဖို႔ အလားအလာ အရမ္း မ်ားေစပါတယ္။ အခ်ိဳမွဳန္႔ကို ေမြးကင္းစ ကတည္းကေန စျပီး စားတဲ့ ကေလးေတြမွာ ဥာဏ္ရည္ပိုင္း ယုတ္ေလ်ာ့မွဳ ရွိတာကို ေတြ႔ရွိရပါတယ္။


(၄) ဂ်ာမနီႏိုင္ငံမွာ အခ်ိဳမွဳန္႔ သံုးစြဲမွဳကို လံုး၀ျဖတ္ေတာက္ ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔ အမ်ိဳးသားအဆင့္ ေၾကျငာခ်က္ေတြ ဥပေဒေတြ အလန္႔တၾကား ထုတ္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဂ်ာမန္က်န္းမာေရး ပညာရွင္ေတြ ဘာေတြ႔ရလို႔လဲ ဆိုတာ စာဖတ္သူတို႔ သိပါသလား။ အခ်ိဳမွဳန္႔ စားတဲ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတြ ေမြးလာတဲ့ကေလးေတြဟာ အင္ဆူလင္ေဟာ္မုန္း စြမ္းရည္က်ဆင္း၍ မတိုးေတာ့ျခင္း (Insulin-resistant) ေမြးရာပါ ျဖစ္လာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကေလးေတြဟာ ၾကီးလာရင္ ဆီးခ်ိဳျဖစ္ဖို႔ ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ ဖြ႔ံျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြရဲ့ ဆီးခ်ိဳျဖစ္ပြားႏွဳန္း ျမင့္မားေနတဲ့ အခ်က္ေတြထဲက တစ္ခု အပါအ၀င္ ျဖစ္ပါတယ္။


(၅) ေနာက္တစ္ခ်က္က ကိုယ္၀န္ေဆာင္ မိခင္ေတြ အခ်ိဳမွဳန္႔စားတဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ ေမြးလာတဲ့ ကေလးေတြရဲ့ medulla oblongata, thalamus, or hypothalamus ဆိုတဲ့ ဦးေႏွာက္ အစိတ္အပိုင္းေတြမွာ ရွိတဲ့ အာရံုေၾကာဆဲလ္ေတြကို ပ်က္စီးေစပါတယ္။ ဒီေနရာေတြဟာ အစားအေသာက္ စားခ်င္စိတ္ကို အဓိက ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ ဦးေႏွာက္ ဧရိယာေတြ ျဖစ္လို႔ ဒီလို ကေလးေတြဟာ ႀကီးလာရင္ အစားအေသာက္ အလြန္အကြ်ံ စားတဲ့ အက်င့္ရွိကာအ၀လြန္ျပီး ေရာဂါေတြ ထူေစတတ္တာ ကမၻာတစ္၀န္း ေလ့လာေတြ႔ရွိ ထားပါတယ္။(ဒါဟာ အခ်ဳိ႕မႈန္႔ကေပးတဲ့ အမ်ိဳးသား က်န္းမာေရး/ လူမွဳေရး ၀န္ထုပ္၀န္ပိုး (National Health/Social Burden) ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အခ်ိဳမွဳန္႔ ၀ယ္ယူတင္သြင္းရတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳး အက်ိဳးရွိေစမယ့္ တျခားအရာေတြ၀ယ္ယူဖို႔ ႏိုင္ငံျခားေငြ ေလ်ာ့ေစလို႔ တိုင္းျပည္အတြက္လဲ နစ္နာပါတယ္)


(၆) မ်ိဳးပြားစြမ္းရည္ က်ဆင္းျခင္း၊ သားသမီးရႏိုင္စြမ္း က်ဆင္းျခင္းေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ Chinese Restaurant Syndrome ေခၚ တရုတ္စားေတာ္ဆက္ေရာဂါစု ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေရာဂါစုဟာ အခ်ိဳမွဳန္႔ လြန္ကဲစြာ ပါတဲ့ အစားအေသာက္ စားျပီးျပီးခ်င္းမွာ မ်က္ႏွာ၊ လည္ပင္း နဲ႔ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ အနီစက္ေတြ ထြက္လာျခင္း၊ ေခါင္းအရမ္းထိုးကိုက္ျခင္း၊ေခါင္းမူးျခင္း၊ မ်က္ႏွာမွာ တင္းၾကပ္ေနတယ္လို႔ ခံစားရတတ္ျခင္း၊ ေမးလွဳပ္ ပါးစပ္ဖြင့္ရတာ ေလးျခင္း၊ ဗိုက္ေအာင့္ျခင္း၊ ခါးနာျခင္း စတာေတြ ခံစားရတတ္တဲ့ အခ်ိဳမွဳန္႔နဲ႔ ဓာတ္မတည့္တဲ့ ေရာဂါ ျဖစ္ပါတယ္။


(၇) ပန္ကရိယေခၚ မုန္႔ခ်ိဳအိတ္ေရာင္ေရာဂါ အပါအ၀င္ ကိုယ္တြင္းကလီစာ တစ္ခုခု ေရာင္ယမ္းတဲ့ ေရာဂါ ရွိေနသူေတြ၊ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ၊ စာသင္ၾကားေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ အထူးေရွာင္ၾကဥ္ သင့္ပါတယ္။


(၈) လူအမ်ားစုက ဆားကအငန္ အခ်ိဳမွဳန္႔က အေပါ့ ဆိုျပီး တလြဲမွတ္ယူထားၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဆားထည့္လြန္လို႔ ငန္သြားရင္ အခ်ိဳမွဳန္႔မ်ားမ်ား ထပ္ထည့္ ပါတယ္။ အမွန္က ဆားက Sodium chloride ၊ အခ်ိဳမွဳန္႔က Monosodium glutamate ျဖစ္လို႔ ႏွစ္ခုလံုး ဆိုဒီယမ္ (Sodium) ဆားဓာတ္ျဖစ္ကာ ႏွစ္ခု ျပိဳင္စားသံုးရင္ ေသြးတြင္းဆိုဒီယမ္ ျမင့္တက္မွဳ အရမ္းမ်ားလာေစကာ ေသြးတိုးေရာဂါကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေသြးတိုးေရာဂါ ကာကြယ္လိုသူမ်ားနဲ႔ ရွိသူမ်ားဟာ အခ်ိဳမွဳန္႔ကို အထူးေရွာင္ၾကဥ္သင့္ပါတယ္။


အခ်ိဳမွဳန္႔ စြဲလမ္းေနျခင္းကို ဘယ္လို ေလွ်ာ့ခ် အျမစ္ျဖတ္ၾကမလဲ °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°


(၁) ေလွ်ာ့ခ်သံုးျခင္းျဖင့္ စတင္ပါ။ အခ်ိဳမွဳန္႔ဟာ အသားေတြရဲ့ အရသာကိုသာ ျမွင့္တင္ေပးတာ ျဖစ္လို႔ အသီးအႏွံေတြမွာ လံုး၀မသံုးပါနဲ႔။


(၂) ေယဘုယ်လမ္းညႊန္ (General Guideline) အရ ေျပာရရင္ အစားအေသာက္ တစ္ကီလို (၂.၂ေပါင္) ကို အခ်ိဳမွဳန္႔ လက္ဖက္ရည္ဇြန္းနဲ႔ တစ္ဇြန္းထက္ ပိုမသံုးပါနဲ႔။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ အႏၱရာယ္ နည္းတယ္လို႔ သိရပါတယ္။


(၃) ရယ္ဒီမိတ္ အစားအေသာက္ေတြ အားလံုးနီးပါးမွာ အခ်ိဳမွဳန္႔ ပါျပီးသားဆိုတာ သတိထားပါ။ ဘယ္ေတာ့မွ အခ်ိဳမွဳန္႔ ထပ္မထည့္ပါနဲ႔။


(၄) ရယ္ဒီမိတ္ စားစရာေတြ ၀ယ္ရင္ ေလဘယ္လ္ ေပၚမွာ ပါတဲ့ အခ်ိဳမွဳန္႔ပါ၀င္မွဳ ပမာဏကို ရွာေဖြပါ။ အဆင့္အတန္းရွိတဲ့ အစားအေသာက္ တံဆိပ္ေတြ အားလံုးရဲ့ ပါ၀င္ဖက္ပစၥည္းစာရင္း (Ingredient List) ရဲ့ ေအာက္ဆံုးမွာ အခ်ိဳမွဳန္႔ တကယ္သံုးထားရင္ သံုးထားေၾကာင္း ပမာဏ အတိအက် ပါပါတယ္။


(၅) ရိုးရာ ဟင္းခတ္အေမႊးအၾကိဳင္ေတြ (ဥပမာ ပုစြန္ေျခာက္၊ ငါးပိ စတာေတြ) ကို ျပန္လည္အစားထိုး သံုးသင့္ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ေရွးအစဥ္အဆက္ ဘိုးဘြားမ်ားဟာ ထြားက်ိဳင္းသန္မာ ေရာဂါကင္းခဲ့တာ အခ်ိဳမွဳန္႔ မစားခဲ့ၾကတာလည္း ပါပါတယ္ခင္ဗ်ား။


မွတ္ခ်က္။ ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိသားစု အခ်ိဳမွဳန္႔ နဲ႔ ျပတ္စဲလမ္းခြဲဖို႔ေတာ္ေတာ့္ကိုခက္ခက္ခဲခဲႀကိဳးစားခဲ့ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အေမရဲ႕ေဆးပညာဆိုင္ရာဗဟုသုတနဲ႔ ျပတ္သားတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ အခ်ိဳမွဳန္႔နဲ႔ လမ္းခြဲခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္ရိွပါၿပီ။


မိသားစုအားလံုးဟာ အေမ့ရဲ႕ေက်းဇူးေၾကာင့္ အသံတိတ္လူသတ္သမားရန္က ကင္းေဝးခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ Reference: Myawady Health


https://www.facebook.com/thitsar.parami/posts/795024707216741

အၿပံဳးဆိုတာ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကူးစက္ေရာဂါတစ္မ်ဳိး

တကၠသိုလ္တစ္ခုမွာ ႐ုကၡေဗဒဘာသာသင္တဲ့ ဆရာတစ္ဦးရွိတယ္။ အဲဒီဆရာသင္တဲ့ဘာသာရပ္က စိတ္ဝင္စားဖို႔မေကာင္းေပမယ့္ သူ႔အတန္းခ်ိန္ဆိုရင္ ေက်ာင္းသားေတြ အၿမဲျပည့္ေနတတ္တဲ့အျပင္ အတန္းျပင္ ဝရန္တာအထိ လာနားေထာင္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြ ရွိခဲ့တယ္။ သူဟာလုပ္သက္ရင့္ ဆရာတစ္ဦး မဟုတ္သလို အသိပညာေတြ ေပါၾကြယ္ဝေနသူလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာင္းက သူရဲ႕အရႊင္းအေဖာက္ ဟာသဉာဏ္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ တစ္ခါက ဆရာဟာ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔အတူ ျမင့္မားတဲ့ေတာေတာင္ေတြအထိ လက္ေတြ႔ဆင္းခဲ့ၾကတယ္။ လမ္းမွာေတြ႔တဲ့ အမ်ဳိးအမည္မသိ အပင္ေတြကို ေက်ာင္းသားေတြကေမးတိုင္း ဆရာကေျဖႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါကို ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က အားက်ျပီး.... “ဆရာ... ဆရာက အသိဉာဏ္ပညာ ၾကြယ္ဝလြန္းတယ္။ အပင္တိုင္းရဲ႕ အမ်ဳိးအစားကို ဆရာသိေနတယ္ေနာ္” လို႔ ဆိုေတာ့ ဆရာကေနာက္လွည့္ျပီး ေက်ာင္းသားအားလံုးကို မ်က္စပစ္ျပလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ “ ဆရာ ဘာျဖစ္လို႔ ေက်ာင္းသားအားလံုးရဲ႕ ေရွ႕မွာ ဦးေဆာင္ျပီး သြားေနလဲသိလား၊ ေရွ႕ကေနသြားျပီး မသိတဲ့အပင္ရွိရင္ ဆရာက အရင္နင္းေခ်ပစ္လိုက္တယ္။ သိတဲ့အပင္ေတြေလာက္ပဲခ်န္ထားလို႔ အခုလို သိေနတာေပါ့” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

ဆရာ့စကားကို ၾကားေတာ့ ေက်ာင္းသားအားလံုး တဝါးဝါးနဲ႔ ပဲြက်ကုန္ၾကတယ္။ စာသင္ခန္းထဲမွာေတာင္ မဟုတ္ပါဘူး.. ေလ့လာေရး ခရီးတစ္ခုမွာေတာင္ အေပ်ာ္နဲ႔ ျပည့္ဝတဲ့ခရီးတစ္ခုအျဖစ္ ဆရာကစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ဒါဟာလည္း ဆရာ့ကို ေက်ာင္းသားေတြႏွစ္သက္ေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္းပဲျဖစ္တယ္။ " ၿပံဳးဖို႔ရာ ေငြေၾကးကုန္က်စရာမလိုဘူး။ ဒါေပမယ့္ အက်ဳိးအျမတ္ေတြ အမ်ားၾကီးရေစတယ္" အေမရိကန္ ထိပ္သီးစီးပြားေရးပညာရွင္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ Gandalf က ဒီလိုဆိုပါတယ္။ “ေရာင္းဝယ္မႈဆိုတာ ၂%က ကုန္ပစၥည္း အသိရွိရမယ္။ ၉၈%က လူ႔သဘာဝကို နားလည္ရမယ္”။ အေမရိကန္ (EQ) စာအုပ္ေရးသားတဲ့ စာေရးဆရာ Daniel Goleman က “ေအာင္ျမင္မႈမွာ ၈ဝ%က EQျဖစ္ျပီး ၂ဝ% က IQ ျဖစ္တယ္” လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူ႔သဘာဝကို နားလည္ျခင္း၊ အေျပာအဆုိ လိမၼာယဥ္ေက်းျခင္း၊ ဟာသဉာဏ္ရႊင္ျခင္းေတြက ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ေသာ့ခ်က္ျဖစ္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ တခ်ဳဳ်ိ႔လူေတြကို လူေတြက သေဘာက်ႏွစ္ျခိဳက္ျပီး တခ်ဳိ႔ကို ဘာေၾကာင့္ မုန္းတီးရြံ႔ရွာၾကသလဲ၊ အေျဖက “သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ မျမႇင့္တင္တတ္လို႔ပါပဲ”။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက စကားေျပာအႏုပညာရွင္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ Mr. Fukuda Jian က “ အၿပံဳးက အၿပံဳးကိုသယ္ေဆာင္လာႏိုင္တယ္” လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကိုယ္က လူေတြကို အၿပံဳးနဲ႔ ၾကိဳဆိုလက္ခံတဲ့အခါ လူေတြကလည္း ကိုယ့္ကိုအၿပံဳးနဲ႔ ျပန္လည္ ၾကိဳဆိုလက္ခံတာကို ဆုိလိုျခင္းျဖစ္တယ္။ “အၿပံဳးဆိုတာ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကူးစက္ေရာဂါတစ္မ်ဳိး” ျဖစ္တယ္။ ကူးစက္ခံရတဲ့လူတိုင္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစတယ္။ ေနသာထိုင္သာရွိေစတယ္။ Mr. Fukuda Jian ကဆက္ျပီး “အၿပံဳးနဲ႔ ၾကိဳဆုိတာဟာ လူလူခ်င္း ဆက္ဆံရာမွာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ေစတဲ့ ေဆးစြမ္းတစ္လက္ျဖစ္တယ္” လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အၿပံဳးအျမဲေဆာင္ထားျပီး လူေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ဆက္ဆံတာဟာ တျခားလူေတြအတြက္သာမက ကိုယ့္အတြက္လည္း ေကာင္းက်ဳိးမ်ားစြာ ရရွိႏိုင္ပါတယ္။ အၿပံဳးဆိုတဲ့ကူးစက္ေရာဂါတစ္မ်ဳိး ကူးစက္တာကို ကြ်န္မတို႔ ဘာေၾကာင့္ လက္မခံႏိုင္ရမလဲ... ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Friday, October 10, 2008)

“ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ပါ ။ အ႐ူးထပါ ။”

( ၂၀၀၅ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁၂ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ Stanford တကၠသိုလ္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ အခမ္းအနားတြင္ Apple Computer ႏွင့္ Pixar Animation Studio တို႔ကို စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့သူ Steve Jobs ေျပာၾကားခဲ့သည့္ မိန္႔ခြန္း) ကမၻာ့အေကာင္းဆုံး တကၠသိုလ္ႀကီးတခုရဲ့ ဘြဲ႔ရ ေမာင္မယ္မ်ားကို ေတြ႔ဆုံ စကားေျပာခြင့္ ရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အင္မတန္ ဂုဏ္ယူမိေၾကာင္း ေျပာပါရေစ။ က်ေနာ္ဟာ တကၠသိုလ္ဘြဲ႔ရ တေယာက္ မဟုတ္ပါ။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ အခမ္းအနားဆိုတာ ဒီေန႔မွ တက္ဖူးတာပါ။ ဒီ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ အခမ္းအနားမွာ က်ေနာ့္ဘဝ ဇာတ္လမ္းေလး သုံးပုဒ္ ေျပာပါရေစ။ မိန္႔ခြန္းအရွည္ႀကီး မဟုတ္ပါ။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ အေၾကာင္းအရာေတြ မဟုတ္ပါ။ ဇာတ္လမ္း သုံးပုဒ္ ထဲ ပါ။ ပထမဆုံး ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ဆက္စပ္ ပုံေဖာ္ျခင္း အေၾကာင္းပါ။ က်ေနာ္ Reed College မွာ ေျခာက္လပဲ တက္ၿပီး ေက်ာင္းထြက္ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းက မခြါႏိုင္ေသးပဲ ေနာက္၁၈လေလာက္ အတန္းေတြ ဆက္တက္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ ဘာေၾကာင့္ ေက်ာင္းထြက္ ခဲ့ရတယ္ ထင္ပါသလဲ။

ဒီဇာတ္လမ္းက က်ေနာ္ မေမြးခင္ အခ်ိန္ကစၿပီး ေျပာျပရမွာပါ။ က်ေနာ့္ကို ကိုယ္ဝန္ရွိတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေမဟာ အိမ္ေထာင္ မရွိေသးတဲ့ ဘြဲ႔လြန္ေက်ာင္းသူ တေယာက္ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း က်ေနာ့္ကို ေမြးစားဖို႔ ေပးလိုက္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့္ကို ေမြးစားမဲ့ မိဘမ်ားဟာ ဘြဲ႔ရ ပညာတတ္ေတြသာ ျဖစ္သင့္တယ္လို႔ အေမ့ စိတ္ထဲမွာ အႀကီးအက်ယ္ စြဲေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဥပေဒပညာရွင္ တေယာက္နဲ႔ သူ႔ဇနီးတို႔က က်ေနာ့္ကို ေမြးၿပီးၿပီးခ်င္း လႊဲယူလိုက္ဖို႔ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ ထားခဲ့ပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္ ကို “အူဝဲ” ဆိုၿပီး ေမြးလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႔က မိန္းကေလးမွ လိုခ်င္ပါ တယ္လို႔ စိတ္ေျပာင္း သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အခ်ိန္မေတာ္ ညႀကီးသန္းေခါင္မွာ ေမြးစား မိဘေလာင္း တန္းစီစာ ရင္းထဲက က်ေနာ့္ မိဘမ်ားကို ဖုံးဆက္ခဲ့ပါတယ္။ “ဒီမွာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေယာက်ာၤးေလး တေယာက္ ရထားတယ္။ ယူမလား…” တဲ့။ မိဘမ်ားကလဲ “သိပ္ယူတာေပါ့…” တဲ့။ အဲဒီလို ေပးလိုက္ၿပီးမွ က်ေနာ့္ရဲ့ အေမဟာ ဘြဲ႔ရပညာတတ္ မဟုတ္တာ၊ က်ေနာ့္ရဲ့ အေဖဟာလဲ အထက္ တန္းေက်ာင္း ေတာင္မွ မေအာင္တာကို က်ေနာ့္ ေမြးမိခင္က သိသြားတာပါ။ ေမြးမိခင္ဟာ ေမြးစားစာခ်ဳပ္မွာ သေဘာတူေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုး မေပးခဲ့ပါဘူး။ ေနာင္လေပါင္း အေတာ္ၾကာၿပီး က်ေနာ့္ရဲ့ မိဘေတြက က်ေနာ့္ကို “တကၠသိုလ္ ထားေပးပါ့မယ္…” လို႔ ကတိေပးမွ ေမြးမိခင္က စိတ္ေလ်ာ့ၿပီး လက္မွတ္ထိုး ေပးခဲ့တာပါ။ ေနာက္ ၁၇ ႏွစ္ အၾကာမွာေတာ့ က်ေနာ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ဟာ အဆင္အျခင္ ကင္းမဲ့စြာ နဲ႔ Stanford တကၠသိုလ္နီးပါး စားရိတ္ႀကီးတဲ့ တကၠသိုလ္ကို ေရြးခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ့ တတၠသိုလ္ပညာေရး အတြက္ အေျခခံလူတန္းစား မိဘမ်ားရဲ့ စုေငြေတြအားလုံးကို က်ေနာ္သုံးမိရက္သား ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေျခာက္လ အၾကာမွာေတာ့ ဒီပညာေရးဟာ တကယ္ေပးရတာနဲ႔ တန္တယ္လို႔ က်ေနာ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္က က်ေနာ့္မွာ ဘဝရည္ မွန္းခ်က္ဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ တတၠသိုလ္ပညာေရးကေနၿပီး က်ေနာ့္ရဲ့ ဘဝရည္မွန္းခ်က္ကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အေျဖထုတ္ ေပးႏိုင္မယ္ ဆိုတာလဲ စဥ္းစားလို႔မရခဲ့ပါ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္ဟာ မိဘေတြရဲ့ တသက္စာစုေငြကို တကၠသိုလ္ မွာလာၿပီး ျဖဳံးေနတာပါပဲ။ ဒါနဲ႔က်ေနာ္လဲ တကၠသိုလ္က ထြက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ ခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္က်ရင္ အားလုံး အဆင္ေျပ သြားမွာပါလို႔ မ်က္စိစုံမွိတ္ၿပီး လုပ္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လုပ္ခဲ့တာပါ။ ခု ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ ဟာ က်ေနာ့္ရဲ့ အေကာင္းဆုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တခုပါ။ ေက်ာင္းက ထြက္လိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ မတက္ခ်င္ဘဲ တက္ေနရတဲ့ အတန္းေတြကို တက္စရာ မလိုေတာ့ တာေၾကာင့္ တက္ခ်င္စရာ ေကာင္းတဲ့ အတန္းေတြ ထဲမွာ ဝင္ထိုင္ ေက်ာင္းသားလုပ္ ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ကဗ်ာမဆန္ တာေတြလဲ ပါပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာ ေနစရာ အခန္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ က်ေနာ့္ သူငယ္ ခ်င္းေတြရဲ့ အခန္း ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အိပ္ခဲ့ရပါတယ္။ Coke ပုလင္းေတြကို လိုက္စုၿပီး ျပန္အပ္လို႔ရတဲ့ တပုလင္း ၅ဆင့္ ဆိုတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ ဗိုက္ျဖည့္ရပါတယ္။ တနဂၤေႏြေန႔ ညတိုင္း ခုႏွစ္မိုင္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး Hare Krishna ဟိႏၵဴ ဘုရားေက်ာင္း မွာ ထမင္းတနပ္ အဝ သြားစားရပါတယ္။ စားလို႔ အင္မတန္ ေကာင္းပါတယ္။ စူးစမ္းလိုစိတ္ ေနာက္လိုက္ရင္း၊ စိတ္ထဲမွာ ေပၚလာတာေတြကို လိုက္လုပ္ရင္း ၾကဳံႀကိဳက္ခဲ့တာ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အေတြ႔အၾကဳံေတြ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဥပမာေလး တခု ေပးပါရေစ။ အဲဒီအခ်ိန္က Reed College မွာ ရွိတဲ့ စာလုံးအလွေရးနည္း သင္တန္းဟာ တႏိုင္ငံလုံးမွာ အေကာင္းဆုံး သင္တန္းပါ။ တကၠသိုလ္နယ္ေျမ တခုလုံးမွာ ရွိသမွ် ပိုစတာေတြ၊ စာတန္းေတြ၊ နာမည္ေတြဟာ အင္မတန္လွပတဲ့ လက္ေရးစာလုံးေတြနဲ႔ ၿခယ္သ ထားပါတယ္။ ေက်ာင္းက ထြက္လိုက္ၿပီ ဆိုေတာ့ ပံုမွန္ သင္တန္းေတြ တက္စရာ မလိုေတာ့တဲ့ က်ေနာ္ဟာ စာလုံးအလွ ေရးနည္းသင္တန္းကို ဝင္တက္ၿပီး အတတ္သင္ခဲ့ပါတယ္။ စာလုံးပုံစံေတြထဲမွာ Serif စာလုံးပုံ၊ San Serif စာလုံးပုံေတြအေၾကာင္းကို သင္ယူခဲ့ပါတယ္။ စာလုံးတလုံးနဲ႔ တလုံးၾကားမွာ ဘယ္လို အနီးအေဝး ၿခားတယ္ဆိုတာ ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ စာလုံးေရးနည္းပညာရဲ့ နက္႐ိႈင္းမႈကို ေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ အင္မတန္လွပတဲ့၊ သမိုင္းဝင္တဲ့၊ အႏုပညာေျမာက္ၿပီး၊ သိပၸံနည္းနဲ႔ စူးစမ္းလို႔မရတဲ့ ဒီပညာရပ္က က်ေနာ့္ကို ၫိႇဳ႕ယူဖမ္းစား ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြကို က်ေနာ့္ဘဝမွာ ဘယ္လိုလက္ေတြ႔ အသုံးဝင္မလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ မထားခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေနာင္ ၁၀ႏွစ္ အၾကာမွာ ပထမဆုံး Macintosh ကြန္ပ်ဳတာကို ဒီဇိုင္းဆြဲတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဒီပညာရပ္ကို ျပန္လည္ၿပီး သတိရလာခဲ့ ပါတယ္။ ဒီပညာရပ္ကို အစြမ္းကုန္သုံးၿပီး Macကို ဒီဇိုင္း လုပ္ခဲ့တာပါ။ Macဟာ ကမၻာ့ပထမဦးဆုံး စာလုံးအလွသုံးတဲ့ PC ကြန္ပ်ဳတာပါ။ တကၠသိုလ္က ဒီသင္တန္းကိုသာ က်ေနာ္မတက္ခဲ့ရင္ Macintosh ကြန္ပ်ဳတာမွာ အင္မတန္ေသသပ္ၿပီး အစိပ္အက်ဲ အခ်ိဳးက် လွပတဲ့ စာလုံးေတြ ထည့္ေပးႏိုင္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ Windows ဆိုတာကလဲ Macက စာလုံးေတြကိုပဲ ကူးခ်ထားတာ ဆိုေတာ့ PC ေတြေပၚမွာ စာလုံးအလွ ေပၚထြက္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ေတာင္ ေျပာေကာင္းေျပာႏိုင္ ပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ ေက်ာင္းမထြက္ခဲ့ရင္ စာလုံးအလွသင္တန္းကို တက္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါ။ ဒီသင္တန္းကို က်ေနာ္မတက္ခဲ့ရင္ PC ေတြေပၚမွာ စာလုံးလွလွေလးေတြ ရွိေကာင္းမွရွိမွာပါ။ က်ေနာ္ တကၠသိုလ္ တက္ေနစဥ္ အခါကေတာ့ အနာဂါတ္ကို ႀကိဳျမင္ၿပီး ဒီအက်ိဳးအေၾကာင္းေတြကို ဆက္စပ္ ပုံေဖာ္ ၾကည့္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္ျဖစ္ႏိုင္ ပါ့မလဲ။ ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာအၿပီး အတိတ္ကို ျပန္ၾကည့္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ဒီဆက္စပ္မႈေတြကို ရွင္းရွင္းႀကီး ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ထပ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေရွ႔အနာဂါတ္မွာ ဘာေတြဘယ္လို ဆက္စပ္ပုံေပၚလာမယ္ ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ မျမင္ႏိုင္ပါ။ ေနာက္ျပန္ၾကည့္မွသာ ဆက္စပ္မႈေတြကို ေတြ႔ႏိုင္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဘြဲ႔ရေမာင္မယ္တို႔ေတြ ဟာလဲ အနာဂါတ္မွာ ျဖစ္ရပ္ေတြ ဆက္စပ္ၿပီး ပုံေပၚလာလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ထား ရပါလိမ့္မယ္။ ဘြဲ႔ရေမာင္မယ္ တို႔တေတြဟာ မိမိရဲ့ ရင္တြင္း ခံစားခ်က္ကို ယံုၾကည္မႈရွိပါ။ ကံစီမံတယ္ဆိုတာ ယံုပါ။ ကံ၏အက်ိဳးဆိုတာ ယံုပါ။ တခုခုကိုေတာ့ ယံုပါ။ ဒီယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ က်ေနာ္ ေဂ်ာက္က်ခဲ့ရတယ္ ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မရွိခဲ့ပါ။ က်ေနာ့္ဘဝကို အႀကီးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲေစခဲ့တာ ဒီယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ ပါပဲ။ က်ေနာ့္ရဲ့ ဒုတိယ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ အခ်စ္နဲ႔ အ႐ံႈး အေၾကာင္းပါ။ က်ေနာ္ ကံေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တကယ္ စြဲစြဲလမ္းလမ္း ခ်စ္ခင္မိတဲ့ အလုပ္ဟာ ဘာလဲ ဆိုတာ အသက္ငယ္ငယ္ မွာ ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တာပါ။ က်ေနာ့္ မိဘေတြရဲ့ ကားဂိုေဒါင္ ထဲမွာ Apple ကို Woz နဲ႔အတူ စတင္တည္ေထာင္စဥ္က က်ေနာ္ အသက္ ၂၀ ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ၂ ေယာက္ တကယ္အလုပ္ႀကိဳးစား ခဲ့ၾကတာပါ။ Apple ဟာ ၁၀ႏွစ္ အတြင္းမွာ ကားဂိုေဒါင္ ထဲက က်ေနာ္တို႔ ၂ ေယာက္ကေနၿပီး ေဒၚလာ သန္း ၂ ေထာင္တန္ ဝန္ထမ္း ၄ ေထာင္ရွိတဲ့ ကုမၸဏီႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ အေကာင္းဆုံး တီထြင္မႈျဖစ္တဲ့ Macintosh ကို ေစ်းကြက္တင္ၿပီး တႏွစ္ ေလာက္ က်ေနာ္လဲ အသက္ ၃၀ ျပည္႔ၿပီးခါစေလးပါ။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္အလုပ္က အထုတ္ခံရပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ တည္ထာင္ခဲ့တဲ့ ကုမၸဏီကေန ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အထုတ္ခံ ရႏိုင္ပါ့မလဲ။ အဲ ဇာတ္လမ္းက ေတာ့ဒီလိုပါ။ Apple ကုမၸဏီႀကီးပြါးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က အင္မတန္ ေတာ္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တဲ့ လူတေယာက္ကို က်ေနာ္နဲ႔အတူ ကုမၸဏီမွာ စီမံခန္႔ခြဲဖို႔ အလုပ္ခန္႔ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပထမတႏွစ္ ေလာက္ကေတာ့ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တေျဖးေျဖးနဲ႔ အနာဂါတ္ အလားအလာေတြကို အျမင္မတူ တာေပၚခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ ကေတာက္ကဆ ၿဖစ္တဲ့အခါမွာ ဒါ႐ိုက္တာအဖြဲ႔က သူ႔ဖက္က ရပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အသက္ ၃၀မွာ အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္သြားပါတယ္။ တကဲ့ကို ဟိုးေလးတေက်ာ္ျဖစ္ၿပီး အလုပ္ထုတ္ ခံရတာပါ။ က်ေနာ့္ရဲ့ ဘဝ တခုလုံးကို ပုံၿပီး စိုက္လိုက္မတ္တပ္ လုပ္ခဲ့တဲ့ အရာႀကီးကို ဆုံး႐ႈံးခဲ့တာပါ။ ဒါဟာ က်ေနာ့္အတြက္ အင္မတန္ တုန္လႈပ္စရာ၊ ေၾကကြဲစရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ လေပါင္း အေတာ္ၾကာ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္း မသိေအာင္ ၿဖစ္ခဲ့တာပါ။ တီထြင္သူ လုပ္ငန္းရွင္ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္း ႀကီးမ်ားအေပၚမွာ က်ေနာ္ တာဝန္မေက် ဘူးလို႔လဲ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ သူတို႔က လက္ဆင့္ကမ္း ေပးခဲ့တဲ့ တာဝန္ကို ေပါ့ ေလ်ာ့မိတဲ့၊ လက္ဆင့္ကမ္း ေၿပးပြဲမွာ တုတ္တိုင္ ျပဳတ္က်ခဲ့တဲ့ သူလို ခံစားရတာပါ။ က်ေနာ္ David Packard နဲ႔ Bob Noyce တို႔ကို သြားေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ေၾကာင့္ ျပႆနာ အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ခဲ့တာကို ႀကိဳးစားၿပီး ေတာင္းပန္ ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့္ က်ဆုံးခန္းဟာ ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ Silicon Valley ကေနၿပီး အ႐ႈံးေပး ထြက္ေျပးသြားဖို႔ အထိေတာင္ က်ေနာ္ စဥ္းစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်က္တခ်က္ကို က်ေနာ္ တေျဖးေျဖးနဲ႔ သတိျပဳမိ လာပါတယ္။ အဲဒါက ေတာ့ က်ေနာ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ကို က်ေနာ္ ခ်စ္ခင္ဆဲ၊ စြဲလမ္းဆဲ ဆိုတာပါဘဲ။ Apple မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ရပ္ ေတြဟာ က်ေနာ့္ရဲ့ အလုပ္အေပၚ စြဲလမ္းမႈ အေပၚမွာ အရာမထင္ ခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ့္ကို ကန္ထုတ္တာ ခံရေပမဲ့ က်ေနာ္က ေတာ့ ခ်စ္ခင္စြဲလမ္းလွ်က္ပါ။ ဒါေၾကာင့္လဲ က်ေနာ္ တစ္ကေန ျပန္စဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ Apple ကေနၿပီး အလုပ္ျဖဳတ္ ခံရတာဟာ က်ေနာ့္ဘဝ တေလွ်ာက္လုံး ျဖစ္ႏိုင္ခဲ့သမွ်ထဲမွာ အေကာင္းဆုံး အျဖစ္ပါ။ အဲဒီ အခ်ိန္ကေတာ့ ဒီလို မေတြးခဲ့ မိပါဘူး။ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတဲ့ ဝန္ထုပ္ ဝန္ပိုးႀကီးကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး လူသစ္တခါ ျပန္ျဖစ္ရတယ္ ဆိုတာနဲ႔ လဲလိုက္ရတာပါ။ အရာရာတိုင္းမွာ မေသခ်ာမႈ ေတြခ်ည္းပါဘဲ။ ဒီျဖစ္ရပ္ကပဲ က်ေနာ့္ကို အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြက ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးၿပီး က်ေနာ့္ဘဝရဲ့ ဖန္တီးမႈအား အေကာင္းဆုံး ကာလကို စတင္ေစခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ ၅ ႏွစ္ အတြင္းမွာေတာ့ NeXT ဆိုတဲ့ ကုမၸဏီကို က်ေနာ္ တည္ေထာင္ပါတယ္။ Pixar ဆိုတဲ့ ကုမၸဏီကို က်ေနာ္ တည္ေထာင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အင္မတန္ ျပည္႔ဝတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္နဲ႔ ေမတၱာမွ်ၿပီး က်ေနာ္အိမ္ေထာင္ျပဳ ခဲ့ပါ တယ္။ Pixar ကေတာ့ ကမၻာ့ပထမဆုံး ကြန္ပ်ဳတာ ကာတြန္းကားကို ဖန္တီးထုတ္လုပ္ခဲ့တာပါ။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ Pixar ဟာ ကမၻာ့ အေအာင္ျမင္ဆုံးကာတြန္းရုပ္ရွင္ စတူဒီယို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေျပာစမွတ္ျပဳစရာ အလွည့္ အေျပာင္းမွာ Apple က က်ေနာ့္ရဲ့ NeXT ကုမၸဏီကို ဝယ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ Apple ကို ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္။ NeXT မွာ က်ေနာ္တို႔ စတင္ခဲ့တဲ့ နည္းပညာဟာ Apple ျပန္လည္ ဆန္းသစ္ျခင္းရဲ့ ဗဟိုခ်က္မွာ ရွိပါတယ္။ Laurene နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ အင္မတန္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ မိသားစုေလးတခု ျဖစ္လာပါတယ္။ က်ေနာ္သာ Apple က အလုပ္ထုတ္မခံခဲ့ရရင္ ဒါေတြတခုမွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္တာ အေတာ္ေသခ်ာပါတယ္။ အလုပ္ ထုတ္ခံရျခင္းဟာ အင္မတန္အဝင္ဆိုးတဲ့ ေဆးခါးႀကီးပါ။ ဒါေပမဲ့ လူနာကို ၾကည့္ရတာလဲ ဒီလိုေဆးမ်ိဳး လိုေနပံု ပါဘဲ။ တခါတေလ ေတာ့လဲ ဘဝမွာ ေခါင္းကို အုတ္ခဲနဲ႔ ထုသလို ခံရတာမ်ိဳး ရွိပါတယ္။ မိမိယံုၾကည္ရာကို မစြန္႔လႊတ္ပါနဲ႔။ က်ေနာ့္ရဲ့ ဘဝ တေလွ်ာတ္လုံးမွာ အရာရာကို ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔ ခြန္အားေပး ေနခဲ့တာဟာ က်ေနာ့္အလုပ္ကို က်ေနာ္ ခ်စ္ခင္ စြဲလမ္းမႈပဲလို႔ က်ေနာ္ယံုၾကည္ ပါတယ္။ ဘြဲ႔ရေမာင္မယ္ တို႔လဲ ကိုယ့္ရဲ့ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္ကို ေတြ႔ေအာင္ရွာပါ။ ဒီအဆိုဟာ ေမာင္မယ္ တို႔ရဲ့ ခ်စ္သူရည္းစား ရွာဖို႔နဲ႔ ဆိုင္သလို အလုပ္ရွာဖို႔ နဲ႔လဲ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္ထိ မေတြ႔ေသးဘူး ဆိုရင္လဲ ေတြ႔တဲ့အထိ ဆက္ရွာပါ။ ရရာနဲ႔ မေက်နပ္ ၾကပါနဲ႔။ ႏွလုံးသားေရးရာ ကိစၥဆိုေတာ့ ေတြ႔ၿပီလား၊ မေတြ႔ေသးဘူးလား ဆိုတာကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သိလာပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘဝအေဖာ္မြန္ ေတြရဲ့ သဘာဝအတိုင္း ႏွစ္ၾကာေလပိုၿပီး ခိုင္ျမဲလာေလေလ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္မယ္တို႔ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္ကို ေတြ႔ေအာင္ ရွာၾကပါ။ ရရာေလးနဲ႔ မေရာင့္ရဲ လိုက္ၾကပါနဲ႔။ က်ေနာ့္ရဲ့ တတိယ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ေသျခင္းတရား အေၾကာင္းပါ။ က်ေနာ္အသက္ ၁၇ ႏွစ္မွာ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ စာသားတခု ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ ဆိုရင္ေတာ့ “ေန႔တိုင္းကို သင့္ဘဝရဲ့ ေနာက္ဆုံးေန႔အျဖစ္ ေနထိုင္ခဲ့ရင္ တေန႔မွာေတာ့ အဲဒီအတိုင္း ၿဖစ္လာဖို႔ ေသခ်ာပါတယ္” တဲ့။ ဒီစာသားက က်ေနာ့္စိတ္မွာ ထင္ဟပ္ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကစၿပီး ေနာက္ ၃၃ ႏွစ္လုံး မနက္အိပ္ရာထမွာ မွန္ကိုၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေမးခဲ့ပါတယ္။ “ဒီေန႔သာ ငါ့ဘဝရဲ့ ေနာက္ဆုံးေန႔ဆိုရင္ ဒီေန႔ လုပ္မဲ့အလုပ္ေတြကို ငါ လုပ္ခ်င္ပါ့မလား” ေမးခြန္းရဲ့ အေျဖဟာ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္တိုက္ “မလုပ္ခ်င္ဘူး” ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ အေျပာင္းအလဲ တခုခုလုပ္ဖို႔ လိုေနၿပီလို႔ က်ေနာ္ သိလိုက္ပါတယ္။ ဘဝအတြက္ အလြန္အေရးပါတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ေတြကိုခ်ရာမွာ အေရးႀကီးဆုံး အေထာက္အပံ့ ကိရိယာ အျဖစ္ က်ေနာ္ေတြ႔ ရွိခဲ့တာကေတာ့ ေသျခင္းတရားဟာ လက္တကမ္းမွာပဲ ရွိတယ္လို႔ သတိခ်ပ္ျခင္းပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အေရးမပါတဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြ၊ ဂုဏ္မာနေတြ၊ အရွက္ကြဲမွာ ဒါမွမဟုတ္ ရွုံးနိမ့္မွာကို ေၾကာက္တဲ့စိတ္ေတြ ဒါေတြ အားလုံးနီးပါးဟာ ေသျခင္းတရား ဆိုတာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေတြ႔လိုက္ရင္ အလိုလို ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး တကယ့္ကို အေရးႀကီးတဲ့ အရာေတြသာ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ မင္းမွာ လက္လႊတ္ ဆုံးရွုံးစရာ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အေတြး ေထာင္ေခ်ာက္ကို ေရွာင္လႊဲဖို႔ နည္းလမ္းေတြထဲမွာ က်ေနာ္သိတဲ့ အေကာင္းဆုံး နည္းကေတာ့ မင္းဟာ ေသရေတာ့မွာ ဘဲလို႔ သတိခ်ပ္ျခင္းပါ။ မင္းဟာ ဗလာထီးထီး ကိုယ္ခ်ည္း ၿဖစ္သြားပါၿပီ။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ႏွလုံးသားရဲ့ ေခၚရာေနာက္ကို မလိုက္ဘဲေနဖို႔ရာ အေၾကာင္းမရွိ ေတာ့ပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေလာက္က က်ေနာ့္မွာ ကင္ဆာေရာဂါရွိတယ္လို႔ ေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ မနက္ ၇နာရီ ခြဲမွာ ေဆးဓာတ္မွန္႐ိုက္ ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ့ သရက္ရြက္ (Pancreas) မွာ အႀကိတ္ရွိတာ ဓာတ္မွန္မွာ ထင္းထင္းႀကီး ေပၚေနပါတယ္။ သရက္ရြက္ ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာ ေတာင္မွ က်ေနာ္မသိခဲ့ပါ။ ဒီလို ကင္ဆာမ်ိဳးဟာ ကုစရာေဆးမရွိတဲ့ ကင္ဆာမ်ိဳးျဖစ္ဖို႔ အေတာ္ေသခ်ာတယ္လို႔ က်ေနာ့္ကို ဆရာဝန္ႀကီးေတြက ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ ၃လ ကေန ၆လ အထိဘဲေနရဖို႔ ေမွ်ာ္ လင့္ထားပါလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါဟာဘာအဓိပၸါယ္ လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့ ကေလးေတြကို ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္ အတြင္းမွာ ေျပာျပ ဖို႔ စဥ္းစားထားသမွ်ကို ေနာင္လ အနည္းငယ္ အတြင္းမွာ အကုန္အစင္ ေၿပာဖို႔ ႀကိဳးစားပါ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ ပါပဲ။ က်န္ရစ္ သူမိသားစု ဒုကၡမမ်ား ရေလေအာင္ ရွိသမွ် ကိစၥေတြ အားလုံးကို လက္စသိမ္းပါ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။ သြားေတာ့မယ္လို႔ ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။ တေန႔လုံး ဒီကင္ဆာ အေၾကာင္းကဘဲ က်ေနာ့္ကို လႊမ္းမိုးထား ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ ညေနမွာေတာ့ အသားစထုတ္ၿပီး ေဆးစစ္ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ အတြင္းပိုင္းၾကည့္ ကရိယာကို က်ေနာ့္လည္ေခ်ာင္း ထဲကတဆင့္ အစာအိမ္ကို ၿဖတ္ၿပီး အူသိမ္ထဲကို ေရာက္ေအာင္ ထည့္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ က်ေနာ့္ရဲ့ သရက္ရြက္ကို အပ္နဲ႔စိုက္ၿပီး အသားစ အနည္းငယ္္ကို ထုတ္ယူပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က ေမ့ေဆးနဲ႔ ေမ်ာေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အတူရွိေနတဲ့ ဇနီးက ျပန္ေျပာခဲ့တာက ဒီအသားစကို အဏုၾကည့္ မွန္ဘီလူးေအာက္မွာ ၾကည့္ခဲ့တဲ့ ဆရာဝန္ႀကီးေတြ “ေဟးကနဲ…” ထၿပီး ေအာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့ကင္ဆာဟာ အင္မတန္မွ ရွားပါးတဲ့ ခြဲစိတ္ၿပီး ကုသလို႔ရတဲ့ သရက္ရြက္ ကင္ဆာမ်ိဳး ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ က်ေနာ္ ခြဲစိတ္ကုသ ခံခဲ့ရပါတယ္။ က်ေနာ္ အခု ေနေကာင္းပါၿပီ။ ဒါဟာ က်ေနာ့္အဖို႔ ေသျခင္းတရားနဲ႔ အနီးကပ္ဆုံး ရင္ဆိုင္ျဖစ္ခဲ့ျခင္းပါဘဲ။ ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္၊ အႏွစ္ ၂၀ အတြင္းမွာလဲ ဒီထက္ ပိုၿပီး နီးနီးစပ္စပ္ မေတြ႔ၾကဳံ ရေတာ့ဘူးလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္ကို ကိုယ္ေတြ႔ ၾကဳံရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဘြဲ႔ရေမာင္ မယ္တို႔ကို ေသျခင္း တရားအေၾကာင္း ေျပာျပရာမွာ သုံးျဖစ္ရုံ ဥာဏ္သိ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ထက္ နဲနဲပိုၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ က်ေနာ္ ေျပာႏိုင္ပါၿပီ။ *ဘယ္သူမွ မေသခ်င္ပါဘူး။ ေကာင္းကင္ဘုံကို သြားခ်င္တဲ့ သူမ်ားေတာင္မွ အဲဒီကိုေရာက္ဖို႔ မေသခ်င္ ၾကပါဘူး။ သို႔ေသာ္ လည္း လူတိုင္းဟာ တေန႔ေတာ့ ေသၾကရမွာပါ။* ခုထက္ထိ ေသျခင္းတရားကို လြန္ဆန္ႏိုင္တဲ့သူ ဆိုတာ မရွိေသးပါ။ ဒါဟာလဲ ျဖစ္သင့္လို႔ပါ။ ဘဝတရားရဲ့ တခုတည္းေသာ အေကာင္းဆုံးဖန္တီးမႈဟာ မရဏတရား ျဖစ္စရာအေၾကာင္း ရွိပါ တယ္။ မရဏ တရားဟာ ဘဝျဖစ္တည္ျခင္း တရားရဲ့ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ ေပးတဲ့အရာပါ။ မရဏတရား က ေဟာင္းေဆြး အိုမင္းမႈေတြကို ဖယ္ရွားၿပီး ႏုပ်ိဳသစ္လြင္မႈေတြနဲ႔ အစားထိုး ေပးေနပါတယ္။ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ အခါမွေတာ့ ဘြဲ႔ရေမာင္မယ္တို႔ဟာ ႏုပ်ိဳသစ္လြင္မႈေတြနဲ႔ အျပည္႔ပါ။ သို႔ေသာ္ မၾကာေတာ့တဲ့ အခါမွာ ေမာင္မယ္တို႔လဲ အိုမင္းရင့္ေရာ္ လာမွာပါ။ ၿပီးေတာ့ အဖယ္ရွား ခံၾကရမွာပါ။ စိတ္ထိခိုက္ေအာင္ ေၿပာမိတာကို က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လဲ ဒါက အမွန္တရားပါ။ ဘြဲ႔ရေမာင္မယ္တို႔မွာ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ တျခားသူေတြ ေနသလိုေနၿပီး အခ်ိန္ကို မျဖဳန္းပါနဲ႔။ သူမ်ားေတြရဲ့ အေတြးအထင္ ထဲကအတိုင္း ေနရတဲ့ဘဝကို တရားေသ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ေခ်ာင္ပိတ္ မမိပါေစနဲ႔။ မိမိရဲ့ အတြင္းစိတ္က ႏိႈးေဆာ္သံကို သူတပါးေတြရဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္ အေႏွာင့္အယွက္ ေတြက ဖုံးလႊမ္း မသြားပါေစနဲ႔။ *ဒီထက္ပိုၿပီး အေရးႀကီးဆုံး အခ်က္ကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ ႏွလုံးသားနဲ႔ ရင္တြင္းသိစိတ္ တို႔က ေခၚေဆာင္ရာကို လိုက္ပါ။* သူတို႔က ေမာင္မယ္တို႔ အမွန္တကယ္ ဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆိုတာကို သိေနၾက ၿပီးသားပါ။ က်န္တဲ့ အရာေတြ အားလုံးက သာမည အခ်က္ေတြပါ။ က်ေနာ္ငယ္စဥ္အခါက “The Whole Earth Catalog” ဆိုတဲ့ အင္မတန္ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ ကတ္တေလာက္ စာအုပ္တခု ရွိခဲ့ဘူးပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ဟာ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တို႔ေတြ အတြက္ေတာ့ ကိုးကြယ္စရာ က်မ္းစာေတြ ထဲက တအုပ္ေပါ့။ အဲဒီစာအုပ္ရဲ့ ဖန္တီးရွင္ကေတာ့ ဒီ Stanford တကၠသိုလ္ နဲ႔ သိပ္မေဝးတဲ့ Menlo Park မွာေနတဲ့ Stewart Brand ဆို သူပါ။ ဒီစာအုပ္ကို သူက ကဗ်ာဆန္ဆန္ အလွေတြနဲ႔ ခ်ယ္မႈန္းၿပီး ထုတ္ေဝခဲ့တာပါ။ ဒီစာအုပ္ကို ထုတ္ေဝခ်ိန္က ၁၉၆၀ ခုေႏွာင္းပိုင္းကာလ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာစာစီ လုပ္ငန္းေတြ မေပၚခင္ကပါ။ အဲဒီေတာ့ စာအုပ္ တအုပ္လုံးက လက္ႏွိပ္ စက္႐ိုက္၊ ကပ္ေၾကး နဲ႔ကိုက္၊ Polaroid ကင္မရာနဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြ ႐ိုက္ၿပီး စာအုပ္္ကို ဖန္တီးရတာပါ။ Googleကို စာအုပ္ အျဖစ္ ဖတ္ရသလိုပါပဲ။ ဒီ္စာအုပ္ဟာ Google မတိုင္ခင္ ၃၅ ႏွစ္က ေပၚခဲ့တာပါ ။ တကယ့္ကို စံနမူနာယူစရာ စာအုပ္္ပါ။ စာအုပ္္တခုလုံးလဲ သပ္ရပ္လွပတဲ့ ကရိယာေတြနဲ႔ အၾကံေကာင္းေတြနဲ႔ ျပည္႔ေနပါတယ္။ Stewart နဲ႔သူ႔အဖြဲ႕သားေတြဟာ “The Whole Earth” စာအုပ္္ ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားကို ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ ထုတ္ေဝျခင္းကေန ရပ္ဆိုင္းရတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူတို႔တေတြ ေနာက္ဆုံး ႏႈတ္ဆက္ၿခင္း စာအုပ္္ကို ထုတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က ခုဘြဲ႔ရ ေမာင္မယ္တို႔ရဲ့ အရြယ္၊ ၁၉၇၀ ႏွစ္လယ္ကာလမ်ားပါ။ ႏႈတ္ဆက္စာအုပ္ရဲ့ ေက်ာဖုံးပံုက မနက္ေစာေစာ ေတာဘက္က ကားလမ္းေလး တခုရဲ့ ဓာက္ပံုပါ။ စြန္႔စားခန္း အင္မတန္ ႀကိဳက္သူမ်ား ကားၾကဳံစီး ခရီးထြက္ရာမွာ ေတြ႔ေကာင္း ေတြ႔ဖူးၾကမဲ့ ကားလမ္းေလးမ်ိဳးပါ။ ေအာက္မွာ စာတန္းေလးေရး ထားပါတယ္။ “ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္ပါ။ အ႐ူးထပါ” တဲ့။ ဒါသူတို႔ရဲ့ ေနာက္ဆုံးစာအုပ္္မွာ ေနာက္ဆုံး ႏႈတ္ဆက္တဲ့ စကားပါ။ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္လဲ ဒီဆုကိုပဲ အျမဲတမ္း ေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ခုဘြဲ႔ရေမာင္မယ္ တို႔ဘဝအသစ္ စၾကရေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ ေမာင္မယ္တို႔ ကိုလဲ ဒီဆုကိုပဲ ေတာင္းေပးပါ့မယ္။ “ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ပါ… အ႐ူးထပါ…”အားလုံးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ------------------ Stay Hungry. Stay Foolish: Steve Jobs' speech at Stanford ( 2005 , June , 12 ) ------------------------------------------------------------------ I am honored to be with you today at your commencement from one of the finest universities in the world. I never graduated from college. Truth be told, this is the closest I've ever gotten to a college graduation. Today I want to tell you three stories from my life. That's it. No big deal. Just three stories. The first story is about connecting the dots. I dropped out of Reed College after the first 6 months, but then stayed around as a drop-in for another 18 months or so before I really quit. So why did I drop out? It started before I was born. My biological mother was a young, unwed college graduate student, and she decided to put me up for adoption. She felt very strongly that I should be adopted by college graduates, so everything was all set for me to be adopted at birth by a lawyer and his wife. Except that when I popped out they decided at the last minute that they really wanted a girl. So my parents, who were on a waiting list, got a call in the middle of the night asking: "We have an unexpected baby boy; do you want him?" They said: "Of course." My biological mother later found out that my mother had never graduated from college and that my father had never graduated from high school. She refused to sign the final adoption papers. She only relented a few months later when my parents promised that I would someday go to college. And 17 years later I did go to college. But I naively chose a college that was almost as expensive as Stanford, and all of my working-class parents' savings were being spent on my college tuition. After six months, I couldn't see the value in it. I had no idea what I wanted to do with my life and no idea how college was going to help me figure it out. And here I was spending all of the money my parents had saved their entire life. So I decided to drop out and trust that it would all work out OK. It was pretty scary at the time, but looking back it was one of the best decisions I ever made. The minute I dropped out I could stop taking the required classes that didn't interest me, and begin dropping in on the ones that looked interesting. It wasn't all romantic. I didn't have a dorm room, so I slept on the floor in friends' rooms, I returned coke bottles for the 5¢ deposits to buy food with, and I would walk the 7 miles across town every Sunday night to get one good meal a week at the Hare Krishna temple. I loved it. And much of what I stumbled into by following my curiosity and intuition turned out to be priceless later on. Let me give you one example: Reed College at that time offered perhaps the best calligraphy instruction in the country. Throughout the campus every poster, every label on every drawer, was beautifully hand calligraphed. Because I had dropped out and didn't have to take the normal classes, I decided to take a calligraphy class to learn how to do this. I learned about serif and san serif typefaces, about varying the amount of space between different letter combinations, about what makes great typography great. It was beautiful, historical, artistically subtle in a way that science can't capture, and I found it fascinating. None of this had even a hope of any practical application in my life. But ten years later, when we were designing the first Macintosh computer, it all came back to me. And we designed it all into the Mac. It was the first computer with beautiful typography. If I had never dropped in on that single course in college, the Mac would have never had multiple typefaces or proportionally spaced fonts. And since Windows just copied the Mac, it's likely that no personal computer would have them. If I had never dropped out, I would have never dropped in on this calligraphy class, and personal computers might not have the wonderful typography that they do. Of course it was impossible to connect the dots looking forward when I was in college. But it was very, very clear looking backwards ten years later. Again, you can't connect the dots looking forward; you can only connect them looking backwards. So you have to trust that the dots will somehow connect in your future. You have to trust in something - your gut, destiny, life, karma, whatever. This approach has never let me down, and it has made all the difference in my life. My second story is about love and loss. I was lucky - I found what I loved to do early in life. Woz and I started Apple in my parents garage when I was 20. We worked hard, and in 10 years Apple had grown from just the two of us in a garage into a $2 billion company with over 4000 employees. We had just released our finest creation - the Macintosh - a year earlier, and I had just turned 30. And then I got fired. How can you get fired from a company you started? Well, as Apple grew we hired someone who I thought was very talented to run the company with me, and for the first year or so things went well. But then our visions of the future began to diverge and eventually we had a falling out. When we did, our Board of Directors sided with him. So at 30 I was out. And very publicly out. What had been the focus of my entire adult life was gone, and it was devastating. I really didn't know what to do for a few months. I felt that I had let the previous generat