ကမာၻေက်ာ္ ေအာင္ျမင္ထင္ရွားသူေတြ အသက္(၂၀)ေက်ာ္ အရြယ္တုန္းက

ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားသူေတြမွာ တခ်ိဳ႕က ကိုယ္ဘာလုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုတာကို ငယ္ငယ္ကတည္းက သိခဲ့တယ္။ အဲဒီ အသိကိုပဲ တစိုက္မတ္မတ္ မမွိတ္မသုန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုမွာ သင့္ေတာ္တဲ့ အေျပာင္းအလဲ တစ္ရပ္ရပ္ကို ရွာေတြ႕သြားတယ္။ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းအလုပ္နဲ႔ ရပ္တည္မႈ ပံုစံသစ္ တစ္ခုခုကို အစျပဳၿပီး ေအာင္ျမင္ႂကြယ္ဝလာတယ္။ ဘီလ်ံနာသူေဌး မာ့ခ္ကူဘန္ဟာ သူ႔အသက္ (၂၅)ႏွစ္ အရြယ္ေလာက္တုန္းက အရက္ဘား တစ္ခုမွာ ဝန္ထမ္းအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့တယ္။ WALLStreet မွာ လူတကာ ေလးစားရတဲ့ အေမရိကန္ အမ်ိဳးသမီး လုပ္ငန္းရွင္ သူေဌးႀကီး မာသာ စတီးဝပ္ဆိုရင္ အသက္(၂၅)ႏွစ္ အရြယ္မွာ စေတာ့ရွယ္ယာ ပြဲစားတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီမတိုင္ခင္တုန္းက သူဟာ ေမာ္ဒယ္လ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ရပ္တည္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔အားလံုးဟာ အလွည့္အေျပာင္း တစ္ခုခုကို ခုိင္ခုိင္မာမာ ေရြးခ်ယ္ရင္း ေအာင္ျမင္လာၾကတယ္။ ႀကီးပြား တိုးတက္လာၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အသက္(၂၀)ေက်ာ္ အရြယ္ဟာ မ်က္ေမွာက္ကာလနဲ႔ ျခားနားလြန္းတဲ့ အတိတ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားၿပီ။ ကမာၻ႕အေက်ာ္ၾကားဆံုး စာရင္းဝင္ လုပ္ငန္းရွင္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး တခ်ိဳ႕ရဲ႕ အသက္(၂၀)ေက်ာ္ ငယ္ဘဝက ဘယ္လိုဘယ္ပံု ရပ္တည္ခဲ့ဖူးတယ္ ဆိုတာကို Business INSIDER က ေဆာင္းပါးတစ္ခု အေနနဲ႔ စုစည္းေဖာ္ျပထားပါတယ္။

မာ့ခ္ကူဘန္ (ITႏွင့္ အားကစားဆိုင္ရာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ လုပ္ငန္းရွင္)


HOW TO WIN at the Sport of Business စာအုပ္မွာ “ကၽြန္ေတာ္ ဒဲလက္စ္ကို ေရာက္လာေတာ့ အရမ္း႐ုန္းကန္ခဲ့ရတယ္။ အိပ္ခန္း(၃)ခန္း ပါတဲ့ တိုက္ခန္းတစ္ခုမွာ လူ(၆)ေယာက္ စုေနၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အိပ္ခဲ့ရတယ္”လုိ႔ ကူဘန္က ေရးထားခဲ့ပါတယ္။ အသက္(၂၅)ႏွစ္ အရြယ္တုန္းက ကူဘန္ဟာ အင္ဒီယားနား တကၠသိုလ္ကေန ဘြဲ႕ရၿပီး ဒဲလက္စ္ကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ အေျခခ်လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူဟာ ဘားဆိုင္တစ္ခုမွာ အရက္စပ္ေပးရတဲ့ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ အျဖစ္သာ ရွိခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ကိုယ္ရည္သံုး PC ကြန္ပ်ဴတာ Software ေတြ လက္လီေရာင္းခ်တဲ့ YOUR BUSINESS Software ကုမၸဏီမွာ အေရာင္းဝန္ထမ္းအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ တစ္ႏွစ္ မျပည့္ခင္မွာပဲ အလုပ္ျဖဳတ္ ခံလုိက္ရတယ္။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ေဖာက္သည္ တစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ဆံုရာမွာ ကုမၸဏီနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ဖို႔ထက္ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းတစ္ခု ထူေထာင္ဖုိ႔ အႀကံေပးခဲ့လို႔ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီျဖစ္ရပ္ကေန သူ႔ရဲ႕ ပထမဆံုး လုပ္ငန္းျဖစ္တဲ့ MicroSolutions ကို ဖြင့္လွစ္ဖုိ႔ စိတ္ကူးရခဲ့တယ္။ အဲဒီလုပ္ငန္းအတြက္ သူ႔ရဲ႕ အလုပ္္ေဟာင္း YOUR BUSINESS Software ဆီကေန အေထာက္အပံ့ေတြေတာ့ ရခဲ့ပါတယ္။ (၁၉၉၀)ျပည့္ႏွစ္မွာ MicroSolutions ကို CompuServe ဆီ ေဒၚလာ(၆)သန္းနဲ႔ ထုတ္ေရာင္းလိုက္ေတာ့ ကူဘန္တစ္ေယာက္ အခြန္ႏုတ္ၿပီး ေဒၚလာ(၂)သန္းေလာက္ အျမတ္ထြက္သြားတယ္။ အခုဆိုရင္ ကူဘန္ရဲ႕ ခန္႔မွန္းေျခ ႂကြယ္ဝမႈဟာ ေဒၚလာ (၂.၆)ဘီလီယံေလာက္ ရွိေနပါၿပီ။ သူဟာ ဒဲလက္စ္ အေျခစိုက္ NBA ဘက္စကက္ေဘာအသင္း DALLAS Mavericksကိုလည္း ဝယ္ယူထားပါတယ္။ ==============


မာသာစတီးဝပ္ (စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္၊ စာေရးဆရာမ၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္မွဴး)

အေမရိကန္မွာ သူ႔နာမည္ကို လူတိုင္းလိုလို သိေနတဲ့ အခ်ိန္အခါမ်ိဳး မေရာက္ခင္တုန္းက စတီးဝပ္ဟာ WALL Street မွာ သာမန္ စေတာ့ရွယ္ယာ ပြဲစားတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ (၅)ႏွစ္ေလာက္ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမတိုင္ခင္တုန္းက သူဟာ ေမာ္ဒယ္လ္တစ္ေယာက္ပါ။ “အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက WALL Street မွာ ထဲထဲဝင္ဝင္ လႈပ္ရွားေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီး အေရအတြက္ အရမ္းနည္းေသးတယ္။ ကၽြန္မအေနနဲ႔ကေတာ့ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ တူတူညီညီ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္စြမ္း မရွိဘူးလို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မခံစားမိခဲ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ စေတာ့ရွယ္ယာ ပြဲစားတစ္ေယာက္ ဘဝမွာ ကၽြန္မ အမ်ားႀကီး ပညာရခဲ့တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္”လုိ႔ စတီးဝပ္က PBSရဲ႕ Makers အစီအစဥ္ အင္တာဗ်ဴးမွာ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာ ေဒၚလာသန္း(၇၀၀)ေလာက္ ႂကြယ္ဝတဲ့ အမ်ိဳးသမီး လုပ္ငန္းရွင္ႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူ႔လက္ေအာက္မွာ အေရာင္းဆိုင္ေတြနဲ႔ လုပ္ငန္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတယ္။ Martha ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္ေတြကို (၇)ႏွစ္ၾကာ ထုတ္လႊင့္ခဲ့ဖူးၿပီး စာေရးဆရာမ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔လည္း အေမရိကန္မွာ Bestseller တန္းဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ Martha Stewart LIVING မဂၢဇင္းကိုလည္း ဦးစီးထုတ္ေဝေနပါတယ္။ =================



ရက္ဖ္ေလာ္ရန္ (နာမည္ေက်ာ္ ဖက္ရွင္ဒီဇိုင္နာ)

RALPH LAUREN Corporation အမည္နဲ႔ ဖက္ရွင္ အဝတ္အထည္ ကုမၸဏီႀကီး တစ္ခုကို မတည္ေထာင္ႏုိင္ခင္တုန္းက ေလာ္ရန္ဟာ စစ္သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ စတိုးဆိုင္ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။ ေလာ္ရန္ကို နယူးေယာက္မွာ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး အဲဒီတုန္းက ရက္ဖ္လစ္ရွစ္ဇ္ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ပါ။ အသက္(၁၅)ႏွစ္မွာ မ်ိဳး႐ိုးနာမည္ကို ေလာ္ရန္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲလိုက္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူ႔နာမည္ Lifshitz ဆိုတဲ့ စကားလံုးမွာ Shit ဆိုတာ ပါဝင္ေနလုိ႔ မႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္း ေလာ္ရန္က ေအာ္ပရာ ဝင္းဖေရးကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ဘာ႐ုခ်္ေကာလိပ္မွာ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး ဆိုင္ရာ အထူးျပဳ သင္ယူခဲ့ၿပီး ေနာက္ေတာ့ စစ္တပ္ထဲမွာ အမႈထမ္းခဲ့တယ္။ အသက္(၂၄)ႏွစ္မွာ တပ္ကထြက္ၿပီး စတိုးဆိုင္ တစ္ခုမွာ အေရာင္းဝန္ထမ္း လုပ္ခဲ့တယ္။ သူ႔အသက္ (၂၆)ႏွစ္မွာ ေလာ္ရန္ဟာ ဥေရာပ အေငြ႕အသက္ လႊမ္းေနတဲ့ လည္စည္း ဖက္ရွင္ဒီဇိုင္း တစ္ခုကို တီထြင္ခဲ့တယ္။ သူ႕မွာ ဖက္ရွင္အျမင္ ရွိေနမွန္း သိသြားတဲ့ေနာက္ တန္ဖိုးႀကီး ဖက္ရွင္ေတြ ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်တဲ့ NEIMAN MARCUS ကုမၸဏီက ခ်ိတ္ဆက္လာခဲ့တယ္။ (၁၉၆၇)ခုႏွစ္မွာ မက္ဟန္တန္က ဖက္ရွင္လုပ္ငန္းရွင္ သူေဌးႀကီး ေနာ္မန္ ဟီလ္တန္ရဲ႕ အေထာက္အပံ့နဲ႔ ပထမဆံုး လည္စည္း ဖက္ရွင္ဆိုင္ကို ေလာ္ရန္ ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီကစၿပီး Poloဆိုတဲ့ ဖက္ရွင္ အမွတ္တံဆိပ္ကို အသက္သြင္းႏုိင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာေတာ့ ေလာ္ရန္ရဲ႕ ပုဂၢလိက ပိုင္ဆိုင္မႈဟာ ေဒၚလာ (၇)ဘီလီယံဖိုးေလာက္ ရွိေနပါၿပီ။' ===================================



ေဂ်ေက႐ိုးလင္း (စာေရးဆရာမ)

ကမာၻေက်ာ္ HARRY POTTER ဇာတ္လမ္းေတြကို ဖန္တီးေရးဖြဲ႕ခဲ့သူ အေနနဲ႔ ႐ိုးလင္းကို လူတိုင္းလိုလို သိခဲ့ၿပီးသား ျဖစ္မွာပါ။ သူ႔အသက္ (၂၅)ႏွစ္ေလာက္ ေမွာ္ဆန္ဆန္ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုအေၾကာင္း ပထမဆံုးအႀကိမ္ စိတ္ကူးရလာခဲ့တယ္။ HARRY Potterနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႐ိုးလင္း စိတ္ကူးမိလာပံုက အဆန္းပါ။ ရထားစီးရမယ့္ ခရီးစဥ္ တစ္ခုမွာ (၄)နာရီေလာက္ ေနာက္က်ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟိုေတြးဒီေတြး စိတ္ကူးယဥ္ရင္း HARRY Potter ဇာတ္လမ္းရဲ႕ ေက်ာ႐ိုးကို ပံုေဖာ္မိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ ညေနခင္းမွာပဲ Harry Potter ရဲ႕ ပထမဆံုး စာအုပ္ကို အၾကမ္းထည္အဆင့္ အျဖစ္ ႐ိုးလင္းက ေရးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း အၿပီးသတ္ခ်ိန္ထိ ေရာက္လာဖို႔ကေတာ့ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ ၾကာျမင့္ခဲ့တယ္။ ႐ိုးလင္းဟာ ႏိုင္ငံတကာ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အဖြဲ႕ရဲ႕ လန္ဒန္႐ံုးမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔စိတ္က Harry Potter ဆီပဲ ခဏခဏ ေရာက္ေနေတာ့ အလုပ္မွာ လြဲေခ်ာ္မႈေတြ ရွိလာၿပီး အလုပ္ထုတ္ခံလုိက္ရတယ္။ အလုပ္က ရတဲ့ ေလ်ာ္ေၾကးကို အမွီျပဳရင္း ႐ိုးလင္းဟာ Harry Potter ဝတၳဳေတြကို ေဇာက္ခ် ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္ပိုင္းေတြမွာ ႐ိုးလင္းအေနနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ၿပီး သမီးေလးတစ္ေယာက္ ရလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ဘက္နဲ႔ ကြာရွင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ Harry Potter ကို ဖန္တီးေနတဲ့ အေတာအတြင္းမွာ ႐ိုးလင္းဟာ စိတ္က်ေဝဒနာကိုလည္း ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသးတယ္။ အခက္အခဲေတြၾကားကေန (၁၉၉၅)ခုႏွစ္မွာ Harry Potter ဝတၳဳကို အၿပီးသတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္(၂)ႏွစ္ အၾကာမွာ ထုတ္ေဝေရာင္းခ်ေတာ့ ကမာၻေက်ာ္ ဝတၳဳတစ္ခု ျဖစ္လာတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ဆက္႐ိုက္ေတာ့ ဝက္ဝက္ကြဲ ေအာင္ျမင္တယ္။ Forbes မဂၢဇင္းက (၂၀၀၄)ခုႏွစ္မွာ ႐ိုးလင္းဟာ စာေရးဆရာ တစ္ဦးအေနနဲ႔ ပထမဆံုး ဘီလီယံနာ သူေဌးျဖစ္လာသူလုိ႔ အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့ပါတယ္။ =============================



ေဂ်းဇီး (အဆိုေတာ္၊ ဂီတပ႐ိုဂ်ဴဆာ)

ေရွာင္ကာတာဆိုတဲ့ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ဟာ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕က ဘရြတ္ကလင္း အရပ္မွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူဟာ ကမာၻ႕ဂီတ ေလာကမွာ ဩဇာအႀကီးဆံုး ၾကယ္တစ္ပြင့္ ျဖစ္လာပါတယ္။ အသက္(၂၀)ေလာက္ အရြယ္မွာ ေဂ်းဇီးဆိုတဲ့ နာမည္ကို လူသိမ်ားလာပါၿပီ။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္နည္းနည္း အၾကာမွာေတာ့ သူဟာ အေမရိကန္ရဲ႕ တက္လမ္းရွိတဲ့ Rapဂီတ အဆိုေတာ္ တစ္ေယာက္လုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳ ခံလာရတယ္။ ေဂ်းဇီးဟာ အသက္(၂၇)ႏွစ္ အရြယ္မွာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဖန္တီးသီဆိုခဲ့တယ္။ အဲဒီႏွစ္မွာပဲ သူ႔ရဲ႕ ပထမဆံုး အယ္လ္ဘမ္ျဖစ္တဲ့ REASONABLE Doubt ကို ထုတ္ေဝျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူတစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ဒီကေန႔ ႂကြယ္ဝမႈဟာ ေဒၚလာ သန္း(၅၂၀)ေလာက္ ရွိေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဇနီးျဖစ္သူ အဆိုေတာ္ ဘီယြန္းေဆးရဲ႕ ႂကြယ္ဝမႈနဲ႔ ေပါင္းစပ္လုိက္ရင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း ႂကြယ္ဝမႈဟာ ေဒၚလာ သန္း(၉၀၀)နီးပါးေလာက္ ရွိလာပါတယ္။ =========================



မယ္ရစ္ဆာေမယာ (YAHOO ၏ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္)

သူ႔အသက္ (၂၄)ႏွစ္မွာ ေမယာဟာ GOOGLE ကုမၸဏီ (Yahoo ၏ ၿပိဳင္ဘက္)ရဲ႕ အေယာက္(၂၀)ေျမာက္ ဝန္ထမ္းအေနနဲ႔ အလုပ္ရခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ Googleရဲ႕ ပထမဆံုး အမ်ိဳးသမီး အင္ဂ်င္နီယာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ Googleမွာ (၁၃)ႏွစ္ၾကာေအာင္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ (၂၀၁၂)ခုႏွစ္မွာ Yahoo ကို ကူးေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။ အမႈေဆာင္ခ်ဳပ္ ရာထူးေနရာနဲ႔ပါ။ ေမယာဟာ ဒီကေန႔ အေအာင္ျမင္ဆံုး နည္းပညာ လုပ္ငန္းစုႀကီး တစ္ခုျဖစ္ေနတဲ့ Google မွာ အေျခခံ အက်ဆံုး အစျပဳခဲ့တဲ့ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ပါ။ သူ႔ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴး တစ္ခုမွာ ေမယာက “(၁၉၉၉)ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလတုန္းက ကၽြန္မကို Google က အလုပ္အတြက္ အင္တာဗ်ဴးေခၚတယ္။ ပင္ေပါင္ကစားတဲ့ စားပြဲတစ္လံုးမွာ ကၽြန္မ အင္တာဗ်ဴး ေျဖခဲ့ရတယ္။ အဲဒါက ကုမၸဏီရဲ႕ အစည္းအေဝး စားပြဲလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက Google မွာ အလုပ္လုပ္ေနတာ လူ(၇)ေယာက္ပဲ ရွိေသးတယ္”လုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေမယာဟာ Google မွာ ရာထူးအမ်ိဳးမ်ိဳး တာဝန္ယူခဲ့ၿပီး Google ရဲ႕ ဖန္တီးမႈ အမ်ားစုမွာ အဓိက ေနရာကေန ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ Yahoo ကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲ့တဲ့ေနာက္ ေမယာဟာ ကုမၸဏီရဲ႕ အမႈေဆာင္ခ်ဳပ္၊ ဥကၠ႒ ရာထူးေတြကို တာဝန္ယူခဲ့တယ္။ ဒါ႐ိုက္တာ ဘုတ္အဖဲြ႕မွာလည္း ေနရာေပး ခံခဲ့ရၿပီး Forbes မဂၢဇင္းက ေမယာကို ကမာၻေပၚမွာ ဩဇာအႀကီးဆံုး အမ်ိဳးသမီးေတြ စာရင္းအရ အဆင့္(၃၂) သတ္မွတ္ေပးခဲ့တယ္။ Yahoo ဟာ ပထမဆံုး (၅)ႏွစ္အတြက္ ေဒၚလာ (၁၁၇)သန္း လုပ္ခေပးၿပီး ေမယာကို ေခၚယူခဲ့တာပါ။ အခုအခ်ိန္မွာ အသက္(၃၉)ႏွစ္ပဲ ရွိေသးေပမယ့္ ေမယာရဲ႕ ႂကြယ္ဝမႈက ေဒၚလာသန္း(၃၀၀) အထက္မွာ ရွိေနပါၿပီ။ ==================================================



ဝါရန္ဘတ္ဖတ္ (ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္)

ကမာၻေက်ာ္ သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္မလာခင္က ဘတ္ဖတ္ဟာ အေရာင္းသမား ဝန္ထမ္းေလး တစ္ဦးပါ။ သူ႔အသက္ (၂၀)ေက်ာ္ အရြယ္မွာေတာ့ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕လာၿပီး အသက္(၂၆)ႏွစ္မွာ လံုၿခံဳေရးဆိုင္ရာ ဆန္းစစ္သူ ပညာရွင္ တစ္ေယာက္အျဖစ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ သူဟာ Buffett PARTNERSHIP Ltd ကို တည္ေထာင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလုပ္ငန္းက အိုဟားမားမွာ ရွိခဲ့စဥ္ သူအလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကုမၸဏီနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ အစျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဘတ္ဖတ္ဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေငြရမယ့္ နည္းလမ္းေတြကို ရွာေဖြ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့သူပါ။ ပီေက (CHEWING Gum)ေတြ ေရာင္းခ်ဖူးသလုိ အပတ္စဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္းေတြကိုလည္း တစ္အိမ္တက္ဆင္း လုိက္ပို႔ေပးၿပီး ဝင္ေငြရွာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံကို က်စ္က်စ္လစ္လစ္ စုေဆာင္းခဲ့တယ္။ သူလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အလုပ္ေတြမွာ ေဂါက္သီးေဘာလံုးေတြ လုိက္ေရာင္းတာလည္း ပါတယ္။ ေငြေၾကးတန္ဖိုးကို အေျခခံက်က် နားလည္ၿပီး ၿခိဳးၿခံစုေဆာင္းတဲ့ အက်င့္ေကာင္းက လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခ်ိန္မွာ ဘတ္ဖတ္ရဲ႕ တက္လမ္းကို ႀကီးႀကီးမားမား အေထာက္အပံ့ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘတ္ဖတ္ဟာ Berkshire Hethaway ကုမၸဏီႀကီးရဲ႕ အဓိက ရွယ္ယာရွင္ ျဖစ္လာၿပီး အမႈေဆာင္ခ်ဳပ္ အေနနဲ႔လည္း တာဝန္ယူေနပါတယ္။ သူ႔ကို ေမြးဖြားတဲ့ အိုဟားမား ေဒသမွာေတာ့ ဘတ္ဖတ္ကို အိုးဟားမားရဲ႕ ကေဝ၊ အိုဟားမားရဲ႕ နတ္ဆရာ စသျဖင့္ ညႊန္းဆိုဂုဏ္ျပဳ ေခၚေဝၚၾကပါတယ္။ ဘတ္ဖတ္ရဲ႕ လက္ရွိ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈဟာ ေဒၚလာ (၆၇)ဘီလီယံအထက္ ရွိေနပါၿပီ။ (၂၀၁၂)ခုႏွစ္မွာ TIME မဂၢဇင္းႀကီးက ဘတ္ဖတ္ဟာ ကမာၻေပၚမွာ ဩဇာအႀကီးဆံုး ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ =====================================================



အာဆူလာဘန္းစ္ (XEROX ၏ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္)

ဒီဂ်စ္တယ္ ပံုရိပ္ေဖာ္ နည္းပညာ ကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုျဖစ္တဲ့ XEROX ရဲ႕ အမႈေဆာင္ခ်ဳပ္ ျဖစ္မလာခင္မွာ ဘန္းစ္ဟာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ အေျခအေနေတြကို အံတု ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရသူပါ။ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပတ္ဝန္းက်င္မ်ိဳးနဲ႔ စီမံကိန္းအိမ္ရာ တစ္ခုမွာ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ေနာက္ နယူးေယာက္ ပိုလီနည္းပညာဌာနကေန စက္မႈ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကိုလံဘီယာ တကၠသိုလ္ကေန မဟာဘြဲ႕ကို ရရွိလာခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ (၁၉၈၀)ျပည့္ႏွစ္မွာ သူဟာ XEROX ကို ေရာက္ရွိလာၿပီး တစ္ဘဝလံုး အဲဒီကုမၸဏီမွာ ျမႇဳပ္ႏွံ ျဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္။ အသက္(၂၂)ႏွစ္အရြယ္မွာတုန္းက ဘန္းစ္ဟာ အလုပ္သင္ ဝန္ထမ္းအဆင့္ေလာက္သာ ရွိေသးတယ္။ မဟာဘြဲ႕ ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူ႔ကို Xerox က အခ်ိန္ျပည့္ ဝန္ထမ္းအျဖစ္ ခန္႔အပ္ခဲ့တယ္။ ဘန္းစ္ရဲ႕ ႀကိဳးစား အားထုတ္မႈနဲ႔ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္တို႔ေၾကာင့္ ရာထူးျမန္ျမန္ တက္လာခဲ့ၿပီး (၂၀၀၉)ခုႏွစ္မွာ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ခံလိုက္ရပါတယ္။ “Xerox ကို ကၽြန္မ ေရာက္စတုန္းက ဒီအလုပ္ကို ေရြးလိုက္တယ္ ဆိုတာထက္ မပိုဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္က အေျခအေန ဘယ္လိုလဲလို႔ ေမးလာရင္ မဆိုးပါဘူးလို႔ ျပန္ေျဖၿပီး အလုပ္ခန္းထဲ ဝင္သြား႐ံုေလာက္ပဲ။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကေန လုပ္ငန္းအစီအစဥ္ ခ်မွတ္ပံု သေဘာတရားေတြ သိလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕စိတ္က ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ System ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပႆနာေတြဆီ ယိမ္းသြားတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ ျပႆနာေတြကိုက လုပ္ငန္းတစ္ခုပဲေလ”လုိ႔ ဘန္းစ္က ဆိုပါတယ္။ ဘန္းစ္ဟာ Fortune မဂၢဇင္းက ေရြးခ်ယ္တဲ့ အေမရိကန္ရဲ႕ ထိပ္တန္းကုမၸဏီ (၅၀၀)ထဲက တစ္ခုမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အမႈေဆာင္ခ်ဳပ္ တာဝန္ယူဖူးတဲ့ အာဖရိကန္အႏြယ္ အမ်ိဳးသမီးလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ===========================



မာ့ခ္ဇက္ကာဘာ့ဂ္ (FACEBOOK ၏ အမႈေဆာင္အရာရွိခ်ဳပ္)

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေရာ၊ တစ္ကမာၻလံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ပါ လူသံုးအမ်ားဆံုး SOCIAL NETWORKING ဝက္ဘ္ဆိုက္ျဖစ္တဲ့ Facebook ကို ထူေထာင္သူ ဇက္ကာဘာ့ဂ္ဟာ သူ႔ရဲ႕ အသက္(၂၀)ေက်ာ္ အရြယ္ေတြကို Facebook အတြက္ပဲ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ျမႇဳပ္ႏွံ အလုပ္လုပ္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အသက္ (၂၅)ႏွစ္အရြယ္ (၂၀၀၉)ခုႏွစ္မွာ Facebook ဟာ ေငြေၾကးအရ အက်ိဳးအျမတ္ စရလာခဲ့ၿပီး အသံုးျပဳသူ သန္း(၃၀၀)ေလာက္ ရွိလာပါၿပီ။

အဲဒီတုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္ စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ ဇက္ကာဘာ့ဂ္က ဒါဟာ Facebook အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈ အစပ်ိဳးေနတုန္း အဆင့္သာ ရွိေသးတယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ “လူေတြအခ်င္းခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္ေပးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႀကံဆထားတဲ့ နည္းလမ္းေတြအတြက္ ဒါဟာ အစျပဳမႈ အဆင့္သာ ရွိပါေသးတယ္”လုိ႔ ဇက္ကာဘာ့ဂ္က သူကိုယ္တုိင္ အစျပဳ ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တဲ့ SOCIAL NETWORKING ဝက္ဘ္ဆုိက္ေပၚမွာ ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာေတာ့ ဇက္ကာဘာ့ဂ္ဟာ Time မဂၢဇင္းရဲ႕ တစ္ႏွစ္တာ အထူးခၽြန္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳေရြးခ်ယ္ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဇက္ကာဘာ့ဂ္ အပါအဝင္ လူ(၅)ေယာက္က စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ FACEBOOK ဟာ အခုဆိုရင္ ကမာၻေပၚမွာ အသံုးျပဳသူ (၁.၃)ဘီလီယံအထက္ ရွိေနၿပီး လစဥ္လတိုင္း တိုးပြားေနတုန္းပါပဲ။ ဇက္ကာဘာ့ဂ္ဟာလည္း အသက္(၃၀)အရြယ္မွာ ေဒၚလာ (၃၃.၁)ဘီလီယံေလာက္ ႂကြယ္ဝေနပါၿပီ။ =========================



ေဟာင္းဝပ္႐ႈတ္ဇ္ (Starbucks ၏ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္)

ေျမာက္ပိုင္း မစ္ခ်ီဂန္ တကၠသိုလ္ကေန ဘြဲ႕ရၿပီးတဲ့ေနာက္ ႐ႈတ္ဇ္ဟာ Xerox ကုမၸဏီမွာ အေရာင္းဝန္ထမ္း တစ္ေယာက္အျဖစ္ စၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူ႔အရည္အေသြးကို သတိျပဳမိလာတဲ့ေနာက္ Hammerplast ဆိုတဲ့ ဆြီဒင္ေကာ္ဖီမႈန္႔ ကုမၸဏီ တစ္ခုက ႐ႈတ္ဇ္ကို ေခၚယူခဲ့ပါတယ္။ Hammaerplast ကို ေရာက္ခဲ့ခ်ိန္မွာ ႐ႈတ္ဇ္ရဲ႕ အသက္က (၂၆)ႏွစ္ပါ။ အဲဒီမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း သူဟာ ဆီယက္တဲလ္ ၿမိဳ႕ျပင္က Starbucks အမွတ္တံဆိပ္ ဆိုင္ေလးေတြကို ပထမဆံုး သတိထားမိလာတယ္။ သူ႔အသက္ (၂၉)ႏွစ္မွာေတာ့ Starbucks နဲ႔ ပူးေပါင္းလုိက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ Starbucks ရဲ႕ ေကာ္ဖီလုပ္ငန္းဟာ တျဖည္းျဖည္း တြင္က်ယ္ႀကီးထြားလာၿပီး ၿဗိတိန္က Costa Coffeeနဲ႔အၿပိဳင္ ကမာၻ႕အႀကီးဆံုး ေကာ္ဖီ လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ႐ႈတ္ဇ္ဟာ Starbucks ရဲ႕ ေကာ္ဖီဆိုင္ေတြကို နယ္ေျမေဒသအလုိက္၊ ရာသီဥတုအလုိက္ အံဝင္အဆင္ေျပေအာင္ ဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။ ႐ႈတ္ဇ္ဟာ ပညာတတ္ မိသားစုက ေပါက္ဖြားလာသူ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔မိသားစုထဲမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေကာလိပ္ေက်ာင္း တက္ခြင့္ရဖူးတာဟာ သူပါပဲ။ သူဟာ အေမရိကန္ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ဘက္စကက္ေဘာအသင္း SEATTLE SuperSonics ကိုလည္း ဝယ္ယူပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ႐ႈတ္ဇ္ရဲ႕ လက္ရွိ ႂကြယ္ဝမႈဟာ ေဒၚလာ (၁.၅)ဘီလီယံေလာက္ ရွိေနပါၿပီ။ ====================================================



႐ိုမန္ေအဗရာမိုဗစ္ခ်္ (စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ႏွင့္ ခ်ယ္လ္ဆီး ေဘာလံုးအသင္းပိုင္ရွင္)

ကေလးဘဝတုန္းက ေအဗရာမိုဗစ္ခ်္ဟာ မိဘမဲ့ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ႀကီးျပင္း လူလားေျမာက္ခဲ့ရတာပါ။ ေအဗရာမိုဗစ္ခ်္ကို သူ႔ရဲ႕ဦးေလးက ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တယ္။ သူ႔အသက္ (၂၁)ႏွစ္ အရြယ္မွာေတာ့ ႐ုရွားလူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ဟာ ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္ေတြထဲမွာ လႈပ္ရွားေနပါၿပီ။ သူဟာ ဇနီးျဖစ္သူရဲ႕ မိဘေတြက လက္ဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ ေငြေၾကးေတြကို အရင္းအႏွီးလုပ္ၿပီး စီးပြားေရး ခ်ဲ႕ထြင္ခဲ့ပါတယ္။ (၁၉၉၀)ျပည့္ႏွစ္ေတြမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြဟာ ႐ုရွားမွာ ေျခကုပ္ေကာင္းေကာင္း ရေနၿပီး အီဗရာမိုဗစ္ခ်္ပိုင္ ကုမၸဏီေပါင္း (၂၀)ထက္မနည္း ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အသက္(၂၆)ႏွစ္ အရြယ္မွာေတာ့ အစိုးရ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို ခိုးယူမႈနဲ႔ အဖမ္းခံရၿပီး ေထာင္က်ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသက္(၃၅)ႏွစ္ အရြယ္မွာေတာ့ ႐ုရွားရဲ႕ ခ်ဴေကာ့ကာ ျပည္နယ္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ျဖစ္လာပါတယ္။ အီဗရာမိုဗစ္ခ်္ကို ကမာၻသိ ထင္ရွားလာေစတဲ့ အခ်က္တစ္ခုက (၂၀၀၃)ခုႏွစ္မွာ အဂၤလန္ ပရီးမီးယားလိဂ္ ေဘာလံုးကလပ္ ခ်ယ္လ္ဆီးကို သိမ္းသြင္း ဝယ္ယူလိုက္တာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အီဗရာမိုဗစ္ခ်္ဟာ ေငြေၾကး အလံုးအရင္း သံုးစြဲၿပီး ခ်ယ္လ္ဆီးကို ကမာၻေက်ာ္ ေဘာလံုးကလပ္ တစ္ခုျဖစ္လာေအာင္ ေျပာင္းလဲေစခဲ့တယ္။ အသက္(၂၀)ေက်ာ္ အရြယ္ေတြမွာ ေမွာင္ခိုသမားေလး တစ္ေယာက္အျဖစ္ က်င္လည္ခဲ့တဲ့ ေအဗရာမိုဗစ္ခ်္ဟာ လက္ရွိအသက္ (၄၇)ႏွစ္မွာေတာ့ ေဒၚလာ(၁၄.၂)ဘီလီယံေလာက္ ႂကြယ္ဝတဲ့ သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာပါၿပီ။ ေအဗရာမိုဗစ္ခ်္ကေတာ့ သူ႕ဘဝရဲ႕ အတိတ္က အမည္းစက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျပစ္မရွိေၾကာင္း ျငင္းဆန္ေနဆဲပါ။ “အဲဒီတုန္းက ဘဏ္စနစ္မွာ ျပႆနာေတြ ရွိခဲ့တယ္ဗ်။ အစိုးရဆီ တင္သြင္းရမယ့္ေငြ မေရာက္လုိ႔ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အဖမ္းခံလုိက္ရတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔လက္ထဲ ေငြေရာက္လာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္လႊတ္လုိက္ပါတယ္”လို႔ ေအဗရာမိုဗစ္ခ်္က ဆိုပါတယ္။

SOURCE: Businessinsider

http://7daydaily.com/story/21907#.VC1eO-N_vIo

၃၈ - ျဖာ မဂၤလာတရားေတာ္ ( 38 Mangalas , Welfares )

၁ . လူဆိုး လူမိုက္ကို မမီွ၀ဲ မေပါင္းသင္းျခင္း
1. Not to associate with fools.
၂. ပညာရွိ လူလိမၼာကို မွီ၀ဲေပါင္းသင္းျခင္း
2. To associate with wise.
၃.ပူေဇာ္ထိုက္သူတို႔ကို ပူေဇာ္ျခင္း
3. To honour those-worthy of honour.
၄. သင့္ေလ်ာ္ေသာအရပ္တြင္ ေနျခင္း
4. To live in suitable region.
၅. ေရွးကျပဳဖူးခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈ အထူးရွိျခင္း
5. To have accumulated merits of the past.
၆. မိမိ၏ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကို ေစာင့္ထိန္းျခင္း
6. To be rightly concentrated on oneself.
၇. အၾကား အျမင္မ်ားျခင္း
7. To have immensity of knowledge.
၈. စက္မႈ လက္မႈ အတတ္တို႔ကို တတ္ေျမာက္ျခင္း
8. To acquire skill in sciences.
၉. လူ႔က်င့္၀တ္ကို ေကာင္းစြာသင္ၾကား နားလည္ျခင္း
9. To be well-trained in displine.
၁၀. အေျပာအဆို ခ်ိဳသာယဥ္ေက်းျခင္း
10. To have pleasant speech.
၁၁. အမိအဖတို႔ကို လုပ္ေကၽြးျပဳစုျခင္း
11. To serve one's actions.
၁၂. ဇနီးႏွင့္ သားသမီးတို႔ကို လုပ္ေကၽြးျပဳစုျခင္း
12. To look after one's family.
၁၃. ရႈပ္ေထြးမႈကင္းလွ်က္ စနစ္တက် ၾကိဳးစားစူးစိုက္ လုပ္ကိုင္ျခင္း
13. To be peaceful in one's action.
၁၄. စြန္႔ၾကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းျခင္း
14. To donate generously.
၁၅.ေကာင္းေသာ အက်င့္တရားကိုက်င့္ျခင္း
15. To live the life of Dhamma.
၁၆. ေဆြမ်ိဳးတို႔ကို ေထာက္ပံ့ကူညီျခင္း
16. To help one's relations.
၁၇. အျပစ္ကင္းေသာ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ျခင္း
17. To abstain from immoral livelihood.
၁၈. မေကာင္းမႈကို စိတ္ျဖင့္ ေရွာင္ရွားျခင္း
18.To abstain from evil (mental).
၁၉. မေကာင္းမႈကို ကိုယ္ ႏႈတ္ျဖင့္ ေရွာင္ရွားျခင္း
19. To abstain from evil (physical)
၂၀. မူးယစ္ေသစာ မေသာက္စားျခင္း
20. To abstain from intoxicants.
၂၁. ကုသိုလ္တရားတို႔ကို မေမ့မေလ်ာ့ျခင္း
21. To practice Dhamma deligently.
၂၂. ရိုေသေလးစားထိုက္သူကို ရိုေသေလးစားျခင္း
22. To be respectful.
၂၃. မိမိကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်ျခင္း
23. To be humble.
၂၄. တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္း
24. To be content.
၂၅. သူ႔ေက်းဇူးကိုသိျခင္း
25. To be grateful.
၂၆. သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါ တရားနာျခင္း
26. To listen Dhamma at appropriate time.
၂၇. သည္းခံျခင္း
27. To be tolerant.
၂၈. ဆိုဆံုးမလြယ္သူ ျဖစ္ျခင္း
28. To be obedient.
၂၉. ရဟန္းသူျမတ္တို႔ကို ဖူးေျမာ္ျခင္း
29. To see saintly people.
၃၀. သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါတြင္ တရားစကား ေဆြးေႏြးေမးျမန္းျခင္း
30. To discuss Dhamma at appropriate times.
၃၁. ျခိဳးျခံေသာအက်င့္ကို က်င့္ျခင္း
3. To have asectic practices.
၃၂. ျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ျခင္း
32. To observe celibacy.
၃၃. သစၥာေလးပါးတရားကို သိျမင္ျခင္း
33. To observe Noble Truths.
၃၄. နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရျခင္း
34. To realize Nibbana.
၃၅. ေလာကဓံတရားႏွင့္ ေတြ႔ေသာအခါ စိတ္မတုန္လႈပ္ျခင္း
35. To remain equanimous while coming in contact with visicitudes of life.
၃၆. ပ်က္စီးျခင္း . ဆင္းရဲဒုကၡျဖစ္ျခင္းနွင့္ ေတြ႔ၾကံဳရေသာအခါတြင္ စိုးရိမ္ပူေဆြးမႈ မရွိျခင္း
36. To remain free from sorrow.
၃၇. လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း ၊ ရာဂ စေသာ ျမဴအညစ္ေၾကး မရွိျခင္း
37. To remain free from impurity.
၃၈. စိတ္ကို ပူပန္ေစေသာ ကိေလသာမွ လြတ္ကင္းရာ ေဘးမရွိျခင္း
38. To remain free from

Credit - Dhamma Knowledge

တန္ဖိုးရိွတဲ႔ ေက်ာက္စရစ္ခဲမ်ား

“ဒီဟာေတြ ဘာအသံုး၀င္မွာမို႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သင္ေနရမွာလဲ” တပည့္ေတြထံမွ ကၽြန္ေတာ္ၾကားရသမွ် မေက်နပ္ခ်က္ေတြ၊ ေစာဒက တက္မႈေတြထဲမွာ သည္စကားက အႀကိမ္အေရအတြက္ အမ်ားဆံုးျဖစ္၏။ အဲသည္စကား ၾကားရတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ေဟာသည္ ပံုျပင္ေလးကို ျပန္ေျပာျပေလ့ရွိသည္။

တစ္ခါက ေျခသလံုးအိမ္တိုင္ ေနထိုင္သူ လူမ်ိဳးတစ္စုဟာ ညဘက္ စခန္းခ်ရပ္နားဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတုန္း ႐ုတ္တရက္ သူတို႔ေနရာကို အလင္းတန္းႀကီးတစ္ခု ထိုးက်လာတယ္။ ဒါဟာေတာ့ ထက္ေကာင္းကင္က တန္ခိုးရွင္တစ္ဦးပဲလို႔ သူတို႔ သေဘာေပါက္လိုက္ၿပီ။ ဘယ္လိုအေရးႀကီးတဲ့ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္မ်ား သူတို႔အတြက္ အထူးႁမြက္ႂကြားေတာ္မူေလမလဲလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ႀကီးစြာ ေစာင့္စားနားေထာင္ ၾကတယ္။ အတန္ၾကာၿပီးေနာက္ အသံေတာ္ ထြက္ေပၚလာတယ္။ “ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ ရႏိုင္သေလာက္ ေကာက္ၾက။ ၿပီးေတာ့ ကုန္းႏွီးအိပ္ေတြထဲမွာ ထည့္။ တစ္ေန႔ ခရီးသြားၿပီး ေနာက္ေန႔ညမွာ သင္တို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ရလိမ့္မယ္။ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ရလိမ့္မယ္” သည္လို ေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဒီလူေတြအားလံုး စိတ္ပ်က္ေဒါသထြက္ၾကတယ္။ အခ်င္းခ်င္း ပြစိပြစိ ေျပာဆိုက်န္ရစ္တယ္။ သူတို႔တစ္ေတြ ခ်မ္းသာသုခ ခံစားရဖို႔၊ ကမၻာေလာကရဲ႕အက်ိဳးကိုလည္း သယ္ပိုးနိုင္ေစဖို႔ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ဉာဏ္အျမင္ေတြ ဖြင့္ဟမြက္ႂကြားမသြားဘဲ အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ အေသးအမႊားအလုပ္ကိုသာ ခိုင္းသြားတယ္ ဆိုၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္ၾကတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အေရာင္အ၀ါ ထိန္လင္းစြာနဲ႔လာတဲ့ ထူးျခားေသာပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူ႔မိန္႔မွာခ်က္ကို လံုးလံုးလ်ားလ်ားေတာ့ လ်စ္လ်ဴမ႐ႈ၀ံ့ဘူး။ ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ ေျပာဆိုရင္းနဲ႔ပဲ ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ တစ္လံုးႏွစ္လံုးစီေလာက္ေတာ့ ေကာက္ၿပီး ကုန္းႏွီးအိတ္ေတြထဲ ထည့္ၾကတယ္။ ေနာက္ေန႔တစ္ေန႔လံုး ခရီးႏွင္ၾကၿပီး ညဘက္ စခန္းခ်ရပ္နားၾကေတာ့ ကုန္းနွီးအိတ္ေတြထဲ ႏိႈက္မိတဲ့အခါ သူတို႔ေကာက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာက္စရစ္ခဲတစ္လံုးစီဟာ စိန္တစ္လံုးစီ ျဖစ္ေနတာ သြားေတြ႔ရတယ္။ စိန္ေတြရလာေတာ့ သူတို႔၀မ္းသာၾကတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ မ်ားမ်ား မေကာက္မိေလျခင္းလို႔လည္း အႀကီးအက်ယ္ ၀မ္းနည္းမိရျပန္တယ္။

------- သည္ပံုျပင္၏ အဆိုမွန္ကန္လွပံုအေၾကာင္းကို ေစာေစာပိုင္းကာလ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ခဲ့ရသည့္ တပည့္တစ္ေယာက္၏ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္က သာဓက ေဆာင္ခဲ့သည္။ တပည့္အမည္က အလန္။ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀၌ အလန္၏အဓိက ဘာသာရပ္မွာ “ျပႆနာ” ျဖစ္ၿပီး တြဲဖက္အျဖစ္ “ျပစ္ဒဏ္စံု” ဘာသာကို သူယူခဲ့၏။ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း အႏိုင္က်င့္ျခင္း၊ ဗိုလ္က်ျခင္း ပညာကို သူစြမ္းစြမ္းတမံ ေလ့လာခဲ့ၿပီး “အတိုအ႐ိႈ” ဘာသာ၌ မဟာ၀ိဇၨာဘြဲ႔ ရခဲ့၏။ သည္တုန္းက ေက်ာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္လုပ္သည့္ အစီအစဥ္ တစ္ခု ရွိသည္။ ေန႔စဥ္ တပည့္မ်ားအား ေတြးေခၚရွင္ႀကီးမ်ား၏ အဆိုအမိန္႔စကားတစ္ခြန္းစီကို က်က္မွတ္ေစျခင္း ျဖစ္သည္။ အတန္းထဲတြင္ နာမည္ေခၚသည့္အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္က နာမည္ႏွင့္အတူ အဆိုအမိန္႔စကား တစ္ခု၏ အစပိုင္းကို တိုင္ေပးလိုက္လွ်င္ ေက်ာင္းသားက အဆံုးပိုင္းကို ဆက္ဆိုၿပီးမွ “ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ” ဟု ထူးရသည္။ “အဲလစ္အာဒမ္(စ)၊ ' ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနသေရြ႕ သင္မ႐ံႈး'၊…” “ 'လက္ေျမႇာက္ေနာက္ဆုတ္သြားၿပီ ဆိုလွ်င္ကား သင္ လံုး၀ ႐ံႈးေပၿပီ'၊ ရွိပါတယ္ ဆရာ ” အဲသည္လို။ တစ္ေန႔ တစ္ပုဒ္ဆိုေတာ့ တစ္ႏွစ္ကုန္သည့္အခါ အဆိုအမိန္႔ ၁၅၀ မွ် သူတို႔ က်က္ဖူးသြားၾကသည္။ “သင္တတ္ႏိုင္မည္ ထင္မလား၊ မတတ္ႏိုင္ဘူး ထင္သလား၊ မည္သို႔ ထင္သည္ျဖစ္ေစ သင့္အထင္ မွန္ပါလိမ့္မည္” “အတားအဆီး ျမင္ေနသည္ဆိုက ပန္းတိုင္ကို သင္ျမင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေတာ့” “အဆိုးအျပစ္၀ါဒီ(cynic) ဟူသည္ ေစ်းႏႈန္းေတြ အားလံုးသိၿပီး မည္သည့္ပစၥည္း၏ တန္ဖိုးကိုမွ် မသိေသာသူကို ဆိုသည္” စသည္မ်ား။ နပိုလီယန္ေဟးဟ္၏ “သင့္အာ႐ံုထဲတြင္ ျမင္ေယာင္မွန္းဆ၍ ရမည္၊ ျဖစ္ရမည္ ဟူ၍လည္း ယံုၾကည္မည္ဆိုလွ်င္ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္မွာ မုခ် ျဖစ္သည္” ဟူေသာ စကားလည္း ပါသည္ေပါ့။ အဲသည္လို အဆိုအမိန္႔ေတြ ေန႔စဥ္ ရြတ္ဆိုရသည့္ ကိစၥကို မေက်မနပ္အျဖစ္ဆံုးက အလန္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းထုတ္ခံရ၍ ထြက္သြားသည့္ေန႔အထိ အျမဲ ပူညံ ပူညံ။ ျပင္ပေရာက္သြားၿပီးသည့္ေနာက္ ငါးႏွစ္မွ် ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားသည္။ တစ္ေန႔ မွာေတာ့ သူ ဆက္သြယ္သည္။ ေလာေလာဆယ္ သူနွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အနီးအနားရွိ ေကာလိပ္ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္း၏ အထူးအစီအစဥ္တစ္ခုတြင္ ပါ၀င္တက္ေရာက္လ်က္ ရွိသည္။ ခံ၀န္ခ်ဳပ္ျဖင့္ ေနရသည့္ ကာလ ၿပီးဆံုးသြားသည္မွာ ဘာမွ်မၾကာေသး။ ေက်ာင္းမွ ထြက္သြားၿပီးသည့္ေနာက္ သူ၏ ဆိုးသြမ္းမႈမ်ားအတြက္ သက္ငယ္တရား႐ံုးသို႔ ေရာက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ လူငယ္ျပဳျပင္ေရးစခန္းသို႔ အပို႔ခံရသည္။ တစ္ေန႔၌မူ သူ႔ဘ၀ကို သူအလြန္အမင္း စက္ဆုပ္သလို ခံစားမိလာကာ လက္ေကာက္၀တ္ ႏွစ္ဖက္လံုးရွိ ေသြးေၾကာမ်ားကို ဘလိပ္ဓားႏွင့္လွီးၿပီး ေသေၾကာင္းၾကံစည္သည္။ အဲသည္တုန္းကအျဖစ္ကို သူ ျပန္ေျပာျပသည္။ “လက္က စီးက်တဲ့ ေသြးေတြနဲ႔အတူ ခႏၶာကိုယ္က ကၽြန္ေတာ့္အသက္၀ိညာဥ္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထြက္ခြာေနတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာသြားသတိရသလဲ သိလား။ တစ္ေန႔ အတန္းထဲမွာ ဆရာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒဏ္ေပးၿပီး အႀကိမ္ႏွစ္ဆယ္ေရးခိုင္းတဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္အျမင္ကပ္တဲ့ အဆိုအမိန္႔တစ္ခု ဆရာ၊ “ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနသေရြ႕ သင္မ႐ံႈး၊ လက္ေျမႇာက္ေနာက္ဆုတ္သြားၿပီ ဆိုလွ်င္ကား သင္ လံုး၀ ႐ံႈးေပၿပီ” ဆိုတဲ့စကား၊ ဒီစကားရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကလည္း အဲဒီေတာ့မွ ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းထဲ လင္းသြားတယ္။ အသက္ရွင္ေနသေရြ႕ ငါ မ႐ႈံးေသးဘူး။ အခုေန ေသလိုက္ရင္ ငါ အ႐ႈံးသမား တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေသခဲ့ရတာျဖစ္မယ္။ ဒီလိုေတြးမိၿပီး ရွိစုမဲ့စု အားကေလးနဲ႔ အကူအညီ လွမ္းေခၚတယ္။ အဲဒီကေနၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ အသစ္ စ ခဲ့တာပဲ ဆရာ” ------ အလန္၏ ကိုယ္ေတြ႔က ပံုျပင္ထဲမွ လူစု၏ အျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ဆင္တူပင္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းတြင္ သူ စတင္ သင္ၾကားရစဥ္က ထိုအဆိုအမိန္႔သည္ ေက်ာက္စရစ္ခဲ ျဖစ္သည္။ တကယ္ ေဘးဒုကၡၾကံဳခ်ိန္ သူ႔အား လမ္းျပကယ္တင္လိုက္ႏိုင္သည့္ အခ်ိန္တြင္ကား ေက်ာက္စရစ္ခဲသည္ စိန္တံုး ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သည္ကေန႔ခ်ိန္ခါမွာ ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ ရႏိုင္သမွ် ေကာက္ယူစုေဆာင္းပါ။ ေနာက္တစ္ေန႔ သင့္ဘ၀ ခရီးလမ္းမွာ စိန္ေတြ ျပည့္လွ်မ္းေနတာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မည္ဟူ၍ပဲ တိုက္တြန္းခ်င္ ပါသည္။
[မူရင္း။ ။ John Wayne Schlatter ၏ The Magic Pebbles] ---------------------------

The Magic Pebbles ( Written by John Wayne Schlatter ) -----------------------
"Why do we have to learn all of this dumb stuff?" Of all the complaints and questions I have heard from my students during my years in the classroom, this was the one most frequently uttered. I would answer it by recounting the following legend. One night a group of nomads were preparing to retire for the evening when suddenly they were surrounded by a great light. They knew they were in the presence of a celestial being. With great anticipation, they awaited a heavenly message of great importance that they knew must be especially for them. Finally, the voice spoke, "Gather as many pebbles as you can. Put them in your saddle bags. Travel a day's journey and tomorrow night will find you glad and it will find you sad." After having departed, the nomads shared their disappointment and anger with each other. They had expected the revelation of a great universal truth that would enable them to create wealth, health and purpose for the world. But instead they were given a menial task that made no sense to them at all. However, the memory of the brilliance of their visitor caused each one to pick up a few pebbles and deposit them in their saddle bags while voicing their displeasure. They traveled a day's journey and that night while making camp, they reached into their saddle bags and discovered every pebble they had gathered had become a diamond. They were glad they had diamonds. They were sad they had not gathered more pebbles. It was an experience I had with a student, I shall call Alan, early in my teaching career that illustrated the truth of that legend to me. When Alan was in the eighth grade, he majored in "trouble" with a minor in "suspensions." He had studied how to be a bully and was getting his master's in "thievery." Every day I had my students memorize a quotation from a great thinker. As I called roll, I would begin a quotation. To be counted present, the student would be expected to finish the thought. "Alice Adams - 'There is no failure except ...’" "’In no longer trying.' I'm present, Mr. Schlatter." So, by the end of the year, my young charges would have memorized 150 great thoughts. "Think you can, think you can't - either way you're right!" "If you can see the obstacles, you've taken your eyes off the goal." "A cynic is someone who knows the price of everything and the value of nothing." And, of course, Napoleon Hill's "If you can conceive it, and believe it, you can achieve it." No one complained about this daily routine more than Alan - right up to the day he was expelled and I lost touch with him for five years. Then one day, he called. He was in a special program at one of the neighboring colleges and had just finished parole. He told me that after being sent to juvenile hall and finally being shipped off to the California Youth Authority for his antics, he had become so disgusted with himself that he had taken a razor blade and cut his wrists. He said, "You know what, Mr. Schlatter, as I lay there with my life running out of my body, I suddenly remembered that dumb quote you made me write 20 times one day. ‘There is no failure except in no longer trying.' Then it suddenly made sense to me. As long as I was alive, I wasn't a failure, but if I allowed myself to die, I would most certainly die a failure. So with my remaining strength, I called for help and started a new life." At the time he had heard the quotation, it was a pebble. When he needed guidance in a moment of crisis, it had become a diamond. And so it is to you I say, gather all the pebbles you can, and you can count on a future filled with diamonds. By John Wayne Schlatter from A 2nd Helping of Chicken Soup for the Soul Copyright 1995 by Jack Canfield and Mark Victor Hansen ------------------- credit း မူရင္းစာေရးသူ John Wayne Schlatter ႏွင့္ ဘာသာျပန္သူ ဆရာ ေဖျမင့္ ၊