ကိုယ္ခံအားေတြက်ဆင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဗိုင္းရပ္စ္ ပိုးေတြဟာ အသြင္ေျပာင္းၿပီးဝင္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ္ ခံစြမ္းအားေတြက ထိုပိုးရဲ႕ ၆ဝရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ကိုသာ တိုက္ထုတ္နိုင္ပါေတာ့တယ္။
ပိုးကူးစက္ခံရသူေတြ၏ ပ်မ္း မွ် ၂ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းက အသည္းေရာင္ အသားဝါျဖစ္ၾကၿပီး ၁ဝရာခိုင္ႏႈန္းမွာေတာ့ ေရာဂါလကၡဏာ မျပၾကပါဘူး။
သို႔ေသာ္ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေနပါၿပီ။ ၄င္းအ နက္ ေလးရာခိုင္ႏႈန္းမွ်ေသာသူေတြဟာ ကိုယ္ခံစြမ္းအား အနည္းအမ်ားေပၚမူတည္၍ ေနာင္တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္၊ ငါးႏွစ္ စသည္ျဖင့္ အခ်ိန္ၾကာလာတဲ့အခါမွာ အသည္းေရာင္အ သားဝါ ျဖစ္လာတတ္ၾကပါတယ္။
မန္ဆာခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္ အမ်ဳိးသမီးေဆး႐ံုႀကီးမွဆရာဝန္မ်ားဟာ ထိုကူးစက္ပိုး ဝင္ေနသူ လူနာသံုးသိန္းကိုေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါမွာ ခႏၶာ ကိုယ္ထဲမွာကိန္းေအာင္းေနတဲ့ဘီပိုးဟာ ေန႔စဥ္ အေကာင္ ေရ ဘီလီယံ ၁ဝဝ ပြားမ်ားၿပီး စီပိုးက ေန႔စဥ္အေကာင္ေရ ဘီယီယံ ၁၅ဝ ပြားတယ္လို႔ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ေလ့လာ ေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဘီပိုးႏွင့္ စီပိုးတို႔ ကြာျခားခ်က္
*********************************
အသည္းေရာင္ေရာဂါဘီပိုးဟာ စတင္ကူးစက္ေသာ အသက္အရြယ္ကိုလိုက္၍ နာတာရွည္ေရာဂါျဖစ္ႏႈန္း ကြာ ျခားပါတယ္။
အကယ္၍ လူႀကီးအရြယ္မွာ ဘီပိုးစျဖစ္လွ်င္ ၁ဝရာခိုင္ႏႈန္းသာ နာတာရွည္ျဖစ္၍ က်န္ ၉ဝရာခိုင္ႏႈန္း မွာ သူ႔အလိုလို ေပ်ာက္ကင္းသြားပါတယ္။
ကေလးဘဝ မွာ စတင္ျဖစ္ပြားပါက ပိုးဝင္သူ၏ ပ်မ္းမွ် သံုးပံုတစ္ပံုခန္႔ မွာ နာတာရွည္ျဖစ္၍ သံုးပံုႏွစ္ပံုမွာ အလုိလိုေပ်ာက္ကင္း ႏိုင္ပါတယ္။
ေမြးကင္းစအရြယ္မွာ ေရာဂါကူးစက္ခံရပါ က ၉ဝရာခိုင္ႏႈန္းမွာ နာတာရွည္ျဖစ္ၿပီး ၁ဝရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ သာ သူ႔အလိုလို ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္ပါေတာ့တယ္။
အေၾကာင္း ရင္းကေတာ့ ကေလးငယ္မ်ား၏ကိုယ္ခံစြမ္းအား ေကာင္း မြန္စြာ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးတာေၾကာင့္ပါပဲ။
ဘီေရာဂါပိုးရွိေသာ မိခင္ႏို႔ရည္မွတစ္ဆင့္ ရင္ေသြးငယ္သို႔ကူးစက္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ကေလးငယ္အား ေမြးကင္းစမွ အသက္တစ္ႏွစ္အတြင္း ကာကြယ္ေဆးထိုးေပးပါ။ စီပိုးဟာ ဘီပိုးထက္ နာတာရွည္ျဖစ္မႈႏႈန္း ပိုမ်ားပါ တယ္။
အသည္းေရာင္ေရာဂါစီပိုးရွိသူ၏ နာတာရွည္ျဖစ္မႈ ႏႈန္းမွာ
************************************************************
အသက္အရြယ္လိုက္၍ ကြာျခားမႈမရိွပါဘူး။ အ သည္းေရာင္ စီပိုးေရာဂါ ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ၁၅မွ ၂ဝ ရာခိုင္ ႏႈန္းမွ်သာေပ်ာက္ကင္းႏိုင္ၿပီး က်န္ ၈ဝ မွ ၈၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ေသာသူမ်ားမွာ နာတာရွည္အသည္းေရာင္ေရာဂါ ျဖစ္ပြား ေလ့ရွိပါတယ္။
ယေန႔အခ်ိန္အထိ စီပိုးတြင္ ဘီပိုးကဲ့သို႔ ကာကြယ္ေဆး ထိထိေရာက္ေရာက္မရွိေသးပါဘူး။ သို႔ ေသာ္ ကံေကာင္းသည့္အခ်က္မွာ စီေရာဂါပိုးဟာ ဘီေရာဂါ ပိုးေလာက္ ကူးစက္ႏႈန္း မမ်ားၾကေသးပါဘူး။
ဘီပိုးႏွင့္စီပိုးတို႔ ကူးစက္ပံုနည္းလမ္းမ်ား
*****************************************
အထက္မွာေဖာ္ျပထားခဲ့သလိုပါပဲ ယေန႔ကမၻာႏွင့္ တစ္ဝန္း အသည္းေရာင္အသားဝါဘီႏွင့္စီေရာဂါပိုး ကူး စက္ခံရသူဦးေရ တျဖည္းျဖည္းတိုးပြားလာေနတာေၾကာင့္ ထိုေရာဂါမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ကူးစက္ႏိုင္ပံုကို ဗဟုသုတ အျဖစ္ အျမင္က်ယ္သိထားသင့္ပါၿပီ။
အရပ္သံုးစကားမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ ေအဘီစီဟုအလြယ္တကူေခၚေဝၚေနၾကေသာ ေအအိုင္ဒီအက္စ္၊ အသည္းေရာင္အသားဝါဘီႏွင့္ စီေရာ ဂါပိုးမ်ားဟာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ကူးစက္ပံုခ်င္း ေတာ္ေတာ္ ေလး ဆင္တူၾကပါတယ္။
အသည္းေရာင္အသားဝါဘီပိုးႏွင့္စီပိုးတို႔ ကူးစက္ပံုနည္းလမ္းမ်ားဇယား
******************************************************************************
မွတ္ခ်က္
(၁) အကယ္၍ မိသားစုဝင္ထဲမွာတစ္ဦး တစ္ေယာက္ ဘီ (သို႔မဟုတ္) စီပိုးရွိေနပါက ထိုသူအတြက္ ပန္းကန္၊ ခြက္ေယာက္၊ ဇြန္း စတာေတြကိုခြဲ၍ သီးျခား သံုးသင့္ပါတယ္။ (ေရေႏြးဆူဆူမွာ အခ်ိန္ငါးမိနစ္ခန္႔ၾကာ ေအာင္ စိမ္၍ ေဆးေၾကာမွသာ ထိုပိုးေတြ ေသေစႏိုင္မွာပါ။)
(၂) တစ္လင္တစ္မယားအိမ္ေထာင္ေရးေစာင့္ထိန္း ေသာစံုတဲြမ်ားအေနျဖင့္ တစ္ဦးဦးတြင္ စီပိုးရွိပါက တာ ရွည္စြာ ကြန္ဒံုးအသံုးျပဳရန္ မလိုအပ္ေၾကာင္း ေရာဂါကာ ကြယ္ထိန္းခ်ဳပ္ေရးစင္တာ (CDC)မွ ထုတ္ျပန္ထားပါတယ္။
ဘီပိုး စီပိုးကူးစက္ခံၿပီးသူမ်ား အထူးသတိျပဳေရွာင္ၾကဥ္ရန္
********************************************************************
(၁) ေဆးလိပ္မေသာက္ပါႏွင့္
(၂) အသည္းကိုထိ ခိုက္ေစႏိုင္ေသာ ဆိုးေဆးပါတဲ့အစားအေသာက္မ်ား၊ မႈိ တက္ေသာအစားအစာမ်ား၊ သက္တမ္းလြန္ ပဋိဇီဝေဆး ဝါးမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
(၃) စီေရာဂါပိုးရွိသူသည္ အ ရက္သံုးစြဲပါက အသည္းေျခာက္ႏႈန္းပိုျမန္ဆန္သည့္ အ တြက္ အရက္၊ ဘီယာ၊ ဝိုင္၊ ထန္းရည္ စသည္တို႔ကို လံုးဝ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
(၄) ေသြးမလွဴပါႏွင့္
(၅) မိမိတြင္ ဘီပိုး (သို႔ မဟုတ္) စီပိုးရွိေနေၾကာင္းကို ေဆးကုသမႈခံယူတိုင္း သက္ ဆိုင္ရာ ဆရာဝန္၊ ဆရာမမ်ားအား အသိေပးေျပာၾကားပါ။
(၆) ဘီပိုး (သို႔မဟုတ္) စီပိုးသယ္ေဆာင္သူဟာ မိမိ၏ မိ သားစုမွာသာမက အလုပ္အကိုင္ပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းအ ဝိုင္းမွာလည္း အသိစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္အသံုးအေဆာင္ ေရခြက္တို႔ကို သီးသန္႔ထား၍ အသံုးျပဳပါ။
(၇) ခႏၶာကိုယ္ ထဲမွာ သံဓာတ္မ်ားလွ်င္ အသည္းမွာ အမာရြတ္ပိုထင္လြယ္ သျဖင့္ သံဓာတ္မ်ားစြာပါေသာ အစားအစာမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ အသည္း၊ အျမစ္၊ ကလီစာ၊ ေသြးခဲမ်ား၊ အနီေရာင္အ သားမ်ားႏွင့္ သံဓာတ္အားျဖည့္ပဋိဇီဝေဆးဝါးမ်ားကို ေရွာင္ ၾကဥ္ပါ။
(၈) ဗီတာမင္စီက သံဓာတ္ကို အူလမ္းေၾကာင္းမွ စုပ္ယူမႈမ်ားေစသျဖင့္ ဗီတာမင္စီဓာတ္မ်ားစြာပါေသာ ေရွာက္သီး၊ သံပရာသီး၊ ဂရိတ္ဖ႐ုသီး စသည့္အရည္ရႊမ္း ေသာအသီးမ်ားကို အလြန္အကြၽံစားသံုးျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ ပါ။
(၉) ေရာဂါပိုးဝင္ၿပီးသူမ်ားအဖို႔ ဗီတာမင္စီျဖည့္စြက္ ပဋိဇီဝေဆးဝါးမ်ားကို (လံုးဝ)ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ (သို႔မဟုတ္) ဆရာဝန္၏ၫႊန္ၾကားမႈမရွိဘဲ မလိုအပ္ဘဲႏွင့္မမီဝဲပါႏွင့္။
(၁ဝ) အဆီမ်ားေသာအသားမ်ား၊ ခ႐ု၊ ကဏန္းကဲ့သို႔ အခြံ မာေသာ ေရသတၱဝါမ်ား၊ ပင္လယ္စာမ်ားကို ေရွာင္ပါ။
(၁၁) အဝမလြန္ပါေစႏွင့္။
ေပါက္ေပါက္ - ရန္ကုန္တိုင္းမ္ ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ (၁၀)၊ အမွတ္ (၃၄)။
No comments:
Post a Comment