လူေတြကို ၿပံဳးရယ္ေစခဲ့တဲ့ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံ ဘာေၾကာင့္ စိတ္က်ေဝဒနာနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ့တာလဲ

ၾသဂုတ္ ၁၁ ရက္ မြန္းမတည့္ခင္ အခ်ိန္ပိုင္းေလးဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ အတြက္ ေတာ့ ပံုမွန္ရာသီဥတုနဲ႔ သာမန္ေန႔ခင္း တခုသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ပံုမွန္ပတ္ဝန္းက်င္၊ ပံုမွန္က်င္လည္ ေနက် ေလာက ကမၻာ။ သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ဝမ္းနည္း ေၾကကြဲဖြယ္ သတင္းတရပ္ ထြက္ေပၚလာေတာ့မယ္ လို႔လည္း ဘယ္သူမွ ေတြးမိခဲ့ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလို ဘယ္သူမွထင္မွတ္မထားခဲ့တဲ့ သတင္း၊ အႏုပညာ ေငြၾကယ္ တစ္ပြင့္ မထင္မွတ္ဘဲ ေႂကြက်ခဲ့ၿပီ ဆိုတဲ့ သတင္းတရပ္ဟာ မြန္းလြဲၿပီးစ ၁၂ နာရီ ၂ မိနစ္မွာ အတည္ျပဳ ထုတ္ျပန္ ေပၚထြက္ လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ကယ္လီဖိုးနီးယား ဝန္းက်င္သာမက အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုတခုလံုး၊ ဒါ့အျပင္ တကမၻာလံုးက အားေပး ခ်စ္ခင္ၾကသူေတြကို ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္သြားေစတဲ့ သတင္းပါ။ လူေတြကို ၿပံဳးေစ၊ ရယ္ေစခဲ့သူ အႏုပညာရွင္ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါၿပီ။ လူရယ္လို႔ ေမြးဖြားလာရင္ အဆံုးသတ္က ေသျခင္းသာ ျဖစ္တာမို႔ မဆန္းပါဘူး လို႔ေတာ့ ဆိုေကာင္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံရဲ႕ ေသဆံုးျခင္းကေတာ့ ေသျခင္းတရားဆီကို ကိုယ္တိုင္ အေရာက္လွမ္းခဲ့ တာမ်ိဳးပါ။ သူ႔ကိုယ္သူ ႀကိဳးဆြဲခ် ေသဆံုးခဲ့တာလို႔ ေနာက္ဆံုး သတင္းေတြအရ သိရပါတယ္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာ အသက္ ၆၃ ႏွစ္ ရွိၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံဟာ မေသဆံုးခင္အခ်ိန္အထိ စိတ္က် ေရာဂါကို ခံစားေနရတယ္လို႔ သူရဲ႕ ေျပာေရးဆိုခြင့္ ရွိသူက ဆိုပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ သ႐ုပ္ေဆာင္မႈေတြကို ႏွစ္သက္ၾကတဲ့ သူေတြကေတာ့ လူေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့သူ တေယာက္ရဲ႕ စိတ္က် ေဝဒနာကို နားမလည္ႏိုင္ၾကသလို ႏွေျမာတသ ဝမ္းနည္း မဆံုးလည္း ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။

ကယ္လီဖိုးနီးယား ျပည္နယ္က ေနအိမ္မွာ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံ တေယာက္ ေသဆံုးၿပီ ဆိုတဲ့ သတင္း ထြက္ေပၚ လာတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္၊ သတင္း စာမ်က္ႏွာေတြ ထက္ သူ႔သတင္းေတြက ေနရာယူခဲ့သလိုTwitter ၊ Facebook အစရွိတဲ့ ဆိုရွယ္ မီဒီယာေတြ မွာလည္း ပရိသတ္ေတြက ဝမ္းနည္းေၾကာင္း စာသားေတြ ေရးသားခဲ့ၾကပါတယ္။ သူ ပါဝင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္ကားေတြထဲက ဇာတ္ဝင္ခန္းတခ်ိဳ႕ကို Youtube မွာ တင္တာ၊ မိမိစာမ်က္ႏွာမွာ ေဝမွ်တာမ်ိဳး ေတြကိုလည္း လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဝမ္းနည္းျခင္း ကြန္ရက္ဟာ ကမၻာတလႊား က်ယ္ျပန္႔ခဲ့ၿပီ။ တႀကိမ္တခါမွ ျပင္ပမွာ မေတြ႔မဆံုဖူး သူေတြကိုပါ မ်က္ရည္ရစ္ဝဲ ဝမ္းနည္းေစတဲ့ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံဟာ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးပါလဲ။ သူ႔မ်ိဳးဆက္မွာေတာ့ ထူးကဲတဲ့ ပါရမီရွင္ အႏုပညာရွင္ရယ္လို႔ ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကရတဲ့ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံကို ၁၉၅၁ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္ ၂၁ ရက္မွာ အီလီႏြိဳက္ ျပည္နယ္ ခ်ီကာဂိုမွာ ဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ငယ္ရြယ္စဥ္က တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ရွိတတ္တဲ့ ကေလးတေယာက္ပါ လို႔ သူ႔ကိုယ္သူ ၫႊန္းဆိုခဲ့တဲ့ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံက အထက္တန္းေက်ာင္း အႏုပညာ အသင္းမွာ မပါဝင္ခင္ အထိ ရွက္တတ္ ေၾကာက္တတ္သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ေအာင္ျမင္တဲ့ အႏုပညာရွင္ျဖစ္လာဖို႔ရာ လမ္းစလို႔ ဆိုႏိုင္တဲ့ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕က အႏုပညာ သင္တန္းေက်ာင္း Julliard School မွာ တက္ေရာက္ခြင့္ ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ Julliard School ကေက်ာင္းသား သစ္ ၂၀ ပဲ လက္ခံတာပါ။ အဲဒီလို ေက်ာင္းသားသစ္ ၂၀ ထဲ ပါခဲ့႐ံုမကဘဲ ေက်ာင္းသား ႏွစ္ဦးကိုသာ ေရြးခ်ယ္တဲ့ အဆင့္ျမင့္ အႏုပညာ အစီအစဥ္မွာ ပါဝင္တက္ေရာက္ခြင့္ ရျပန္ပါတယ္။ ၁၉၇၀ နဲ႔ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားကေတာ့ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံအတြက္ ေရႊေရာင္ေခတ္ အစျပဳတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ပရိသတ္ ေရွ႕ေမွာက္ တိုက္႐ိုက္ တင္ဆက္ရတဲ့ Stand-up Comedian အျဖစ္ အားေပး ႏွစ္သက္သူ တိုးလာခဲ့ ပါတယ္။ သူ႔ကို ေအာင္ျမင္ ထင္ရွားသူ တေယာက္အျဖစ္ တြန္းပို႔ခဲ့တာကေတာ့ Happy Days ႐ုပ္သံ ဇာတ္လမ္းတြဲပါ။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္တဲ့ ၿဂိဳဟ္သား Mork ဇာတ္႐ုပ္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေအာင္ျမင္လိုက္သလဲ ဆိုရင္ ပိုစတာေတြ၊ စာအုပ္ေတြ၊ ထမင္းဘူးေတြ မွာပါ ေနရာယူသြားတဲ့ အထိပါပဲ။ သ႐ုပ္ေဆာင္၊ Stand up-Comedian၊ အသံ သ႐ုပ္ေဆာင္၊ ႐ုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္သူ၊ ဇာတ္ၫႊန္ေရးသူ စတဲ့ အၫႊန္း နာမေတြစံုလွတဲ့ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံအတြက္ ပထမဆံုး ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတာ့ Can I Do It –“Till I Need Glasses ျဖစ္ပါတယ္။ သူရဲ႕ ေအာင္ျမင္ထင္ရွားခဲ့တဲ့ ႐ုပ္ရွင္ေတြကေတာ့ The World According to Grap (၁၉၈၂)၊ Good Morning, Vietnam (၁၉၈၇)၊ Dead Poets Society (၁၉၈၉)၊ Awakenings (၁၉၉၀)၊ The Fisher King (၁၉၉၁)၊ Good Will Hunting (၁၉၉၇) စတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံရဲ႕ ဇာတ္႐ုပ္ေတြဟာ ဟာသဇာတ္႐ုပ္ေတြ မ်ားေပမယ့္ က႐ုဏာရသကိုလည္း ေပးစြမ္းတဲ့ ဇာတ္႐ုပ္ေတြ ပါ။ သက္ဝင္ပီျပင္လွတဲ့ အသံနဲ႔ သ႐ုပ္ေဆာင္ရာ မွာလည္း ပရိသတ္အၾကား ေရပန္းစားခဲ့တဲ့ Aladdin (၁၉၉၂)၊ Happy Feet (၂၀ဝ၆) စတဲ့ ဇာတ္ကားေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ ျပတိုက္ထဲ ျပသထားတဲ့ ႐ုပ္တုေတြ၊ ျပကြက္ေတြက အသက္ ဝင္လာတာကို စိတ္ဝင္စား ဖြယ္ တင္ဆက္ခဲ့တဲ့ Night at the Museum (၂၀ဝ၆) မွာ အေမရိကန္ရဲ႕ ၂၆ ဦးေျမာက္ သမၼတ ႐ုစဗဲ့အျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့တာကိုလည္း မွတ္မိၾက မွာပါ။ သူဟာ အေမရိကန္ သမၼတဘုရွ္ ကိုလည္း ေျပာင္ေလွာင္သေရာ္ ခဲ့ပါေသးတယ္။ Robin Williams Destory President Bush ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ Youtube မွာ ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆိုရင္ေတာ့ သမၼတကို ေျပာင္ေလွာင္သေရာ္တဲ့ ဗီဒီယို႐ိုက္ကူးမႈမ်ိဳးကို ဘယ္လိုပုဒ္မမ်ိဳး တပ္မလဲ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံရဲ႕ ေျပာင္ေျမာင္လွတဲ့ အႏုပညာ အရည္အေသြးဟာ ေအာ္စကာ ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းမႈ ေလးႀကိမ္ အထိ မွတ္ေက်ာက္ တင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံ ဆိုင္ဂံုၿမိဳ႕ကို Armed Forces Radio ရဲ႕ DJ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ေရာက္လာတဲ့ ေလတပ္တပ္သားအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ Good Morning,Vietnam (၁၉၈၇)၊ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ ေတြရဲ႕ အျပင္ဘက္ေလာကအထိ တပည့္ေတြကို ျမင္ေစခ်င္တဲ့ အဂၤလိပ္ဘာသာျပ ဆရာအျဖစ္ သ႐ုပ္ ေဆာင္ခဲ့တဲ့ Dead Poets Society (၁၉၈၉)၊ အိမ္ေျခရာေျခမဲ့ တေယာက္အျဖစ္ ပီျပင္ခဲ့တဲ့ The Fisher King (၁၉၉၁) ဇာတ္ကားေတြနဲ႔ အေကာင္းဆံုး အမ်ိဳးသားဇာတ္ေဆာင္ဆု ဆန္ခါတင္စာရင္း ဝင္ခဲ့သလို Bunker Hill Community Collage မွာ စိတ္ပညာဘာသာရပ္ သင္ၾကားသူ စိတ္ပညာရွင္ အျဖစ္ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ Good Will Hunting (၁၉၉၇) နဲ႔လည္း ဇာတ္ပို႔ဆု စာရင္းဝင္ခဲ့ပါ တယ္။ Good Will Hunting ကေတာ့ ေရာ္ဘင္ ဝီလ်ံကို ေအာ္စကာဆုရွင္ ျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ ႐ုပ္ရွင္ပါ။ သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ႐ိုက္ကူးခဲ့တဲ့ ဇာတ္ကားေတြထဲက တကားျဖစ္တဲ့ The Angriest Man in Brooklyn ကလည္း သူ႔ အတြက္ နိမိတ္ျပခဲ့သလို ၾကည့္႐ႈ ရတဲ့ ပရိသတ္ကို ခံစားရေစပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းအရ ေရာဂါေဝဒနာ တခုေၾကာင့္ ေသဆံုးဖို႔ နာရီ ၉၀ ခန္႔သာ က်န္ေတာ့တဲ့ လူတေယာက္၊ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္မွာ သူေမွ်ာ္လင့္ေပမယ့္ မိသားစုနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ေႏြးေထြးဂရုစိုက္မႈကို မခံစားရတဲ့ အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ အထိ စိတ္က် ေဝဒနာ ခံစားခဲ့သူ ေနရာမွာ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံက သ႐ုပ္ေဆာင္ထားပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းထဲမွာေတာ့ ဆရာဝန္က ကယ္တင္ခဲ့တဲ့ အတြက္ သူ႔ရဲ႕ သတ္ေသမႈဟာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ တကယ့္ ျပင္ပကမၻာရဲ႕ သူ႔ဘဝ တသက္တာ မွာေတာ့ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံဟာ ေအာ္စကာအျပင္ ဂရမ္မီလို ဆုေတြလည္း ရခဲ့ပါရဲ႕။ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ႂကြယ္ဝ ခ်မ္းသာမႈေတြ ပိုင္ဆိုင္သူ၊ အားေပး ခ်စ္ခင္သူ မ်ားလွတဲ့သူ စသျဖင့္ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္တဲ့သူ တေယာက္ဟာ တျခားေသာ တဘက္မွာေတာ့ စိတ္ထြက္ေပါက္ ကင္းမဲ့သလို ခံစားရတယ္လို႔ ဆိုရင္ အံ့အားသင့္စရာ။ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံဟာ ၁၉၈၀ ေက်ာ္ ႏွစ္ကာလမ်ား ကတည္းက ကိုကင္းလို မူးယစ္ေဆး မ်ိဳးနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္ေန ခဲ့ပါသတဲ့။ “ကိုကင္းဟာ ပုန္းကြယ္စရာ ေနရာတခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္” လို႔ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က People Magazine ကို ေျဖၾကားခဲ့ဖူးပါ တယ္။ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာ John Belushi ေသဆံုးမႈရယ္၊ သားႀကီး ေမြးဖြားလာမႈရယ္ဟာ သူ႔ကို ေဆးဝါးေတြ၊ အရက္ေတြနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေစခဲ့ ေပမယ့္ ၂၀ဝ၃ မွာေတာ့ အရက္ဆီ ေျခဦးျပန္လွည့္ ပါတယ္။ က်န္းမာေရး အေနနဲ႔ ၂၀ဝ၉ ခုႏွစ္မွာ ႏွလံုးေရာဂါနဲ႔ ေဆး႐ံုတက္ဖူးသူ၊ ခြဲစိတ္မႈ ခံယူဖူးသူ၊ မိသားစုဘဝမွာ အိမ္ေထာင္သံုးဆက္ ေျပာင္းၿပီး သားသမီး ထြန္းကားခဲ့သူ၊ လူမႈေရး လုပ္ငန္းေတြမွာလည္း တက္တက္ႂကြႂကြ ရွိခဲ့သူ၊ အာဖဂန္နစၥတန္၊ အီရတ္၊ ကူဝိတ္မွာ အေျခစိုက္တဲ့ အေမရိကန္ တပ္သားေတြ အတြက္ ခရီးလွည့္လည္ၿပီး စိတ္ဓာတ္ ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့သူ၊ အၿပံဳးရိပ္ေတာက္တဲ့ မ်က္ဝန္း၊ တဖက္သား စိတ္ၾကည္လင္ ရႊင္ပ်ေစတဲ့ မ်က္ႏွာကို ပိုင္ဆိုင္ သူဟာ ဩဂုတ္ ၁၁ ရက္ေန႔ကေတာ့ ေလာက ကမၻာကို ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါၿပီ။ မကြယ္လြန္ခင္ နာရီပိုင္း၊ မိနစ္ပိုင္း အလိုမွာ သူ ဘာေတြမ်ား ေတြးေနခဲ့ ပါသလဲ။ လူတကာကို ရႊင္ၿပံဳးေစခဲ့ သူရဲ႕ ရင္တြင္းမွာ ဘယ္လို စိတ္ေဝဒနာ ေတြကို သိုဝွက္ခဲ့ပါသလဲ။ သူ ကိုယ္တိုင္သာ သိႏိုင္ေတာ့မယ့္ ေမးခြန္းေတြကေတာ့ သူ႔ သတင္းကို စုတ္တသပ္သပ္ ျဖစ္ရသူေတြဆီမွာ က်န္ေနရစ္ပါၿပီ။ သူ ေသဆံုးၿပီး ၃ ရက္အၾကာ ဩဂုတ္ ၁၄ ရက္ေန႔မွာေတာ့ သူ႔ဇနီးျဖစ္သူက သူဟာ ပါကင္ဆန္ ေရာဂါနဲ႔ ကနဦး အဆင့္ကို စတင္ခံစား ေနရၿပီလို႔ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ကမွ လက္ထပ္ခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕တတိယ ဇနီး ဂရပ္ဖစ္ဒီဇိုင္နာ Susan Schneider က ေရာ္ ဘင္ဝီလ်ံ ေသဆံုးမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး “ဒီနံနက္ လူခ်စ္ လူခင္မ်ားတဲ့ အႏုပညာရွင္ ေတြထဲက တေယာက္ကို ကမၻာႀကီးက ဆံုး႐ံႈးခဲ့ သလို က်မလည္း က်မ ခင္ပြန္း၊ မိတ္ေဆြကို ဆံုး႐ံႈးလိုက္ရပါၿပီ” လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ သမီးေလး Zelda အတြက္ကေတာ့ ပိုၿပီး လြမ္းစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ သူ႔ဖခင္ မေသဆံုးမီ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ အလိုမွာ ဆိုရွယ္ မီဒီယာထက္ ေနာက္ဆံုး ေဝမွ်ခဲ့တာဟာ Zelda ငယ္ဘဝက ဓာတ္ပံုေလးပါ။ ဇူလိုင္ ၃၁ ရက္မွာ က်ေရာက္တဲ့ သမီးေလးရဲ႕ ၂၅ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ အတြက္ မွ်ေဝခဲ့တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ၂၀၁၄ မွာ ေႂကြလြင့္ခဲ့တဲ့ ဂီတ၊ စာေပ၊ အား ကစား၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး နယ္ပယ္က ထင္ရွား သူေတြအနက္ ေရာ္ဘင္ဝီလ်ံဟာ ၉၆ ဦးေျမာက္ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ Chicago Tribune က ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ တပြင့္ၿပီးတပြင့္ ေႂကြသက္တဲ့ ၾကယ္ေတြ။ ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေတြ ေႂကြတဲ့ေနာက္ အဲဒီ ၾကယ္ေတြ ေျခရာ က်န္ရစ္ သလား၊ မက်န္ရစ္ဘူးလား၊ က်မတို႔ မသိႏိုင္ေပမယ့္ လူ႔ေလာက ေကာင္းက်ိဳးကို တေထာင့္တေနရာက ပါဝင္ပံ့ပိုး ခဲ့သူေတြ ကေတာ့ ၾကယ္ေတြလို ေႂကြတဲ့ ေနာက္မွာလည္း လွပတဲ့ ေျခရာေတြကို ခ်န္ထားႏိုင္ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ။ သုရီလင္း မူရင္း=http://burma.irrawaddy.org/entertainment/2014/08/22/63589.html