၈။သူတစ္ပါးမွားသည္ကို ျမင္၏၊ မိမိမွားသည္ကို မျမင္။
၉။သူတစ္ပါးကို ဆံုးမဖို႔တတ္၏၊ မိမိကုိယ္မိမိ ဆံုးမဖို႔မတတ္။
၁၀။ သူမ်ားမေကာင္းေျပာမွာကို မေၾကာက္ႏွင့္၊ မိမိစိတ္မွာ မေကာင္းျဖစ္မွာကိုသာေၾကာက္။
၁၁။ ေငြေၾကး ဆင္းရဲမွာကို မေၾကာက္နဲ႔၊ အသိဉာဏ္ဆင္းရဲမွာကိုေၾကာက္။
၁၂။ ဥစၥာပစၥည္း ဆင္းရဲလို႔ သူေတာ္ေကာင္း အျပစ္မျမင္၊ အသိဉာဏ္ဆင္းရဲမွ သူေတာ္ေကာင္း အျပစ္ျမင္သည္။
၁၃။။ကုသိုလ္လိုခ်င္၍ အလွဴလုပ္၏၊ အကုသိုလ္ကို မေရွာင္ၾကဥ္၍ အလွဴမျဖစ္။
၁၄။။နတ္ျပည္ကို ေရာက္ခ်င္၍ ေကာင္းမႈကိုျပဳ၏၊ အကုသိုလ္ျဖစ္သည္ကို နားမလည္၍ အပါယ္ကိုလား၏။
၁၅။ဘုရားကို ႐ိုေသေလးစား၏၊ ဘုရားစကားကို နားေထာင္ရမွန္းမသိ။
၁၆။နိဗၺာန္ကို လိုခ်င္၏၊ ဘုရားသြားရာလမ္းသို႔ လိုက္ရမွာေၾကာက္၏။
၁၇။သူေတာ္ေကာင္းတရားကို သိခ်င္၍ တရားနာ၏၊ လူမိုက္တုိ႔၏ အက်င့္ကို မေရွာင္၍ တရားႏွင့္ေ၀း၏။
၁၈။ဗုဒၶဘာသာကို မေကာင္းေျပာလွ်င္ မုန္း၏၊ ဗုဒၶတားျမစ္ထားေသာတရားကို ေန႔စဥ္ျပဳလုပ္၏။
၁၉။တုိင္းျပည္ကို ေကာင္းေစခ်င္၏၊ မိမိအိမ္မွာမိမိ ေကာင္းေအာင္ေနဖို႔ထိုင္ဖို႔ မတတ္။
၂၀။ရပ္ရြာမ်ား ေအးခ်မ္းသာယာေစခ်င္၏၊ ရပ္ရြာအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္လိုစိတ္ လံုး၀မရွိ။
၂၁။က်န္းမာေရးေကာင္းေစခ်င္၏၊ က်န္းမာေအာင္ ေနထိုင္စားေသာက္ဖို႔ မတတ္၊။
၂၂။အသက္အရြယ္က တျဖည္းျဖည္း ႀကီးလာ၏၊ အသိဉာဏ္က တျဖည္းျဖည္း ႀကီးမလာ၊ ေလာဘ၊ ေဒါသသာ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားလာသည္။
၂၃။ကိုယ့္အမွားကို မျမင္ဘဲ သူတစ္ပါးအမွားကိုၾကည့္ၿပီး အျပစ္တင္ေနတာ အက်ိဳးမရွိ၊ မေကာင္းမႈကို မိမိမွစ၍ သိလွ်င္သိခ်င္း ရပ္ပါ၊ မွန္ကန္ေသာ အသိဉာဏ္သည္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္၊ အျမင္မွန္၊ အေတြးမွန္၊ အလုပ္မွန္မွသာ လူ႔ဘ၀၌ အဆင္ေျပႏိုင္သည္၊ သိၿပီးေတာ့ မလုပ္ရင္ မသိေသးလို႔ပါ၊ နည္းနည္းသိ နည္းနညည္းလုပ္၊ မ်ားမ်ားသိ မ်ားမ်ားလုပ္ပါ။
၂၄။လူေတြ ဒုကၡမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ သင့္ျမတ္ေရးဟာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တယ္၊ ကမၻာႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔အတြက္ ကုိယ္တုိင္ ၿငိမ္းခ်မ္းရမယ္၊ တစ္ဦးခ်င္း တာ၀န္ယူရမယ္၊ တစ္ဦးခ်င္း တာ၀န္ယူမႈမရွိဘဲ ကမၻာႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ မရႏိုင္။
၂၅။တန္ဖိုးရွိေသာ အလုပ္ကို ျပဳလုပ္ရျခင္းသည္ ေကာင္း၏၊ တန္ဖိုးမရွိေသာ အလုပ္ကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းက ပို၍ ေကာင္း၏။
၂၆။သူေတာ္ေကာင္းႏွင့္ ေပါင္းရတာ ေကာင္း၏၊ သူယုတ္မာႏွင့္ မေပါင္းရတာက ပို၍ ေကာင္း၏။
၂၇။ဤေလာကႀကီးထဲမွာ လူေကာင္းမ်ား ဆရာျဖစ္သလို လူမိုက္လည္း ဆရာျဖစ္ႏိုင္သည္။
၂၈။လူေကာင္းသည္ ေကာင္းတာကို သင္၏၊ လူမုိက္သည္ မေကာင္းတာကို သင္၏၊ သင္သည္ ႀကိဳက္တာကို သင္ႏိုင္သည္။
၂၉။အေမွာင္ထု ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အလင္းေရာင္လိုအပ္တယ္၊ အမွားမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အမွန္ဆိုတာ လိုအပ္တယ္၊ အစဥ္အလာက အေရးမႀကီး၊ အမွန္တရားက အေရးႀကီးပါတယ္။
၃၀။တရားကို ေဟာသူလည္း မ်ား၏၊ နာသူလည္း မ်ား၏၊ မတရားကို ေဟာသူလည္း မရွိ၊ နာသူလည္း မရွိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ မတရားကုိသိသူ အလြန္နည္းပါး၏။ တရားကိုသိလွ်င္ ေအးခ်မ္း၏၊ မတရားကို မသိလွ်င္ မေအးခ်မ္းႏိုင္၊ ေလာကႀကီး ပ်က္စီးမွာကို ေၾကာက္၏၊ ေလာကႀကီးကို ၀ိုင္းၿပီး လူတုိင္းလိုလုိ ဖ်က္ေနၾက၏၊ ေလာကကို မိမိအတြက္ အသံုးခ်၏၊ မိမိကို ေလာကအတြက္ အသံုးခ်ဖို႔ ၀န္ေလး၏၊ ေလာကႀကီးကို မိမိက မေစာင့္ထိန္းလွ်င္ ေလာကႀကီးကလည္း မိမိကုိ ေစာင့္ထိန္းလိမ့္မည္မဟုတ္။
၃၁။မၾကားဟန္ေဆာင္ေနသူေလာက္ နားပင္းသူ မရွိ။
၃၂။မျမင္ဟန္ေဆာင္ေနသူေလာက္ မ်က္စိကန္းသူ မရွိ။
၃၃။ သိဟန္ေဆာင္ေနသူေလာက္ မသိသူ မရွိ။ အို ရခုိင္သူ ရခုိင္သားအေပါင္း႐ို႕ မၾကာခင္ ေလာကႀကီး ပ်က္စီးလိမ့္မည္၊ အခ်ိန္မီ ၀ိုင္း၀န္းထိန္းသိမ္းကတ္ပါ၊ ဤေလာကႀကီးအတြင္းမွာ မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာ လူတုိင္းမွာ တာ၀န္ရွိပါသည္။
၃၄။တရားစခန္းကို၀င္၍ တရားရွာၾက၏၊ ခႏၶာထဲကို၀င္၍ တရားမရွာၾက၊ တရားစခန္းက သင္ျပေသာ စကားကို နားလည္ႏိုင္၏၊ ခႏၶာကသင္ျပေသာ စကားကို နားမလည္ႏိုင္။
၃၅။မိမိကုိယ္မိမိ သိၿပီးဟုထင္၍ တပည့္မ်ားကိုရွာႀကီး တရားေဟာ၏၊ တပည့္မ်ားေသာဆရာ ျဖစ္ႏိုင္၏၊ ဆရာမ်ားမ်ားရွာ၍ တရားမနာသျဖင့္ ဆရာမ်ားေသာတပည့္ မျဖစ္ႏိုင္၊ ဆရာမ်ား၍ အျပစ္မရွိ တပည့္မ်ားက အျပစ္ရွိသည္၊ ဆရာမ်ား၍ သားမေသ၊ ဆရာမွားမွ သားေသမည္၊ တပည့္မ်ားမွာထက္ တပည့္မွားမွာကို ေၾကာက္ပါ။
၃၆။တရားသည္ စာအုပ္ထဲမွာ မရွိ ဉာဏ္ထဲမွာရွိ၏၊ စာကိုသင္၍ ရ၏၊ တရားကို သင္၍ မရ၊ ဉာဏ္ႏွင့္က်င့္မွ ရမည္၊ စာသည္ တရားမဟုတ္၊ တရားသည္ စာမဟုတ္ စာကပညတ္၊ တရားက ပရမတ္၊ ပရမတ္ကို မသိလွ်င္ ပညတ္က ဖိထားမည္၊ ပညတ္ကို ျမင္ႏုိင္၏၊ ပရမတ္ကို မျမင္ႏိုင္၊ ျမင္ႏုိင္တာက မရွိ၊ မျမင္ႏိုင္တာက ရွိ၏၊ ရွိတာကိုမျမင္၊ မရွိတာကို ျမင္၏၊ လူတိုင္း လူတုိင္း မရွိေသာ ပညတ္ႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ ခံေနၾက၏။ အမွန္ရွိေသာ ပရမတ္ကို ထုတ္ေဖာ္၍ ေျပာသူမရွိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ပရမတ္ကို ထုတ္ေဖာ္၍ ျပခဲ့ေသာ ဗုဒၶ၏ တရားႏွင့္ တျဖည္းျဖည္း ေ၀းေလ၏။
ဤအဆင့္ကို နားမလည္လွ်င္၊ သေဘာမေပါက္လွ်င္ အပင္ပန္းမခံႏွင့္၊ သေဘာေပါက္ေအာင္ ဆရာေကာင္းကို ခ်ဥ္းကပ္၍ ဉာဏ္နား ဉာဏ္မ်က္စိကို ဖြင့္၍ၾကည့္မွ အမွားအမွန္ကို ျမင္ႏိုင္သည္။
No comments:
Post a Comment