ဟံသာ၀ ပလ’လံ ဟိတြာ၊ ၾသကေမာကံ ဇဟႏၲိ ေတ။
၉၁။ သတိရွိေသာပုဂၢဳိလ္တို႔သည္ (စ်ာန္၀ိပႆနာတို႔၌) လံု႔လျပဳၾကကုန္၏၊ ထိုပုဂၢဳိလ္တို႔သည္ တည္ရာ ကာမဂုဏ္၌ မေမြ႔ေလ်ာ္ၾကကုန္၊ ဟသၤာငွက္တို႔သည္ (က်က္စားရာ) ရႊ႔ံညြန္အိုင္ကို စြန္႔ခြာလ်က္ ပ်ံသြားသကဲ့သို႔ မွီရာ တဏွာ ဟူသမွ်ကို စြန္႔၍သြားကုန္၏။
91. The mindful persons gird up themselves. They do not relish attachment. Like swans that leave their lake, they abandon one attachment after another.
၉၂။ ေယသံ သႏၷိစေယာ နတၳိ၊ ေယ ပရိညာတေဘာဇနာ။
သုညေတာ အနိမိေတၱာ စ၊ ၀ိေမာေကၡာ ေယသံ ေဂါစေရာ။
အာကာေသ၀ သကုႏၲာနံ၊ ဂတိ ေတသံ ဒုရႏၷယာ။
၉၂။ အၾကင္ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္တို႔အား သိုမွီးသိမ္းဆည္းျခင္းသည္မ႐ွိ၊ အၾကင္ရဟႏၲာတို႔သည္ ပရိညာဥ္သံုးပါးျဖင့္ ပိုင္းျခားလ်က္ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ကို သံုးေဆာင္ကုန္၏၊ ရာဂစသည္ ကင္းစိတ္လ်က္ ရာဂစေသာ နိမိတ္မ႐ွိေသာ နိဗၺာန္သည္ အၾကင္ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္၏ က်က္စားရာအာ႐ုံ ျဖစ္၏၊ ေကာင္းကင္၌ ငွက္တို႔၏သြားရာလမ္းေၾကာင္းကို သိႏုိင္ခဲသကဲ့သို႔ ထိုရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏ သြားရာကို သိႏုိင္ခဲ၏။
92. The venerable Arahants who have laid up no storage, who live on recognized food, with perfect knowledge, whose sphere is emptiness and liberation, are hard to track, like birds in the sky where there is no track.
၉၃။ ယႆာသ၀ါ ပရိကၡီဏာ၊ အာဟာေရ စ အနိႆိေတာ။
သုညေတာ အနိမိေတၱာ စ၊ ၀ိေမာေကၡာ ယႆ ေဂါစေရာ။
အာကာေသ၀ သကုႏၲာနံ၊ ပဒံ တႆ ဒုရႏၷယံ။
၉၃။ အၾကင္ပုဂၢဳိလ္တို႔အား အာသေ၀ါကုန္ခန္း၏၊ အစာအဟာရ၌လည္း (တဏွာဒိ႒ိျဖင့္) စြဲမွီျခင္း မ႐ွိ၊ ရာဂစသည္ ဆိတ္သုန္းေသာ ရာဂစေသာ နိမိတ္မ႐ွိေသာ နိဗၺာန္သည္ အၾကင္ရဟႏၲာ ပုဂၢဳိလ္၏ က်က္စားရာအာ႐ုံျဖစ္၏၊ ေကာင္းကင္၌ငွက္တို႔၏ ေျခရာကို မသိႏုိင္သကဲ့သို႔ ထိုရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္၏ ေျခရာဟူေသာလမ္းေၾကာင္းကို မသိႏုိင္။
93. The venerable Arahants whose compulsions are gone, who have no passions on food, whose sphere is emptiness, signlessness, and liberation, are hard to track, like birds whose tracks are unknown in the sky.
၉၄။ ယႆိႁႏၵိယာနိ သမထဂၤတာနိ၊ အႆာ ယထာ သာရထိနာ သုဒႏၲာ။
ပဟီနမာနႆ အနာသ၀ႆ၊ ေဒ၀ါပိ တႆ ပိဟယႏၲိ တာဒိေနာ။
၉၄။ ရထားထိန္း ေကာင္းစြာဆံုးမျပီးေသာျမင္းတို႔သည္ ျငိမ္သက္တည္ၾကည္ကုန္သကဲ့သို႔ အၾကင္ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္၏ ဣေႁႏၵ(ေျခာက္ပါး)တုိ႔သည္ ျငိမ္သက္ တည္ၾကည္ျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏၊ မာနကိုပယ္ျပီးေသာ အာသေ၀ါမ႐ွိေသာ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ထိုရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္အား နတ္တို႔သည္လည္း ခ်စ္ျမတ္ႏုိုးကုန္၏။
94. The venerable Arahant who wisely controls his senses as horses well trained by a good driver, and who is free from lower passions and pride, is admired even by devas (gods).
၉၅။ ပထ၀ိသေမာ ေနာ ၀ိ႐ုဇၥၽတိ၊ ဣႏၵခိလုပေမာ တာဒိ သုဗၺေတာ။
ရဟေဒါ၀ အေပတကဒၵေမာ၊ သံသာရာ န ဘ၀ႏၲိ တာဒိေနာ။
၉၅။ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ေကာင္းေသာအက်င့္႐ွိေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္သည္ ေျမႀကီးကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ တံခါးတိုင္ကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း (သည္းခံေသာစိတ္႐ွိသည္ျဖစ္၍) အမ်က္ေဒါသျဖင့္ ဆန္႔က်င္မႈမျပဳ၊ ႐ႊ႔ံညြန္ကင္း ေသာေရအိုင္ကဲ့သို႔ တာဒိဂုဏ္႐ွင္ ရဟႏၲာသခင္အား က်င္လည္ျခင္းတို႔သည္ မျဖစ္ကုန္။
95. The venerable Arahant is tolerant like the earth, he is steady like a firm pillar, and he is like a lake free from mud. For such an arahant there will be no more Samsara, the cycle of rebirths.
၉၆။ သႏၲံ တႆ မနံ ေဟာတိ၊ သႏၲာ ၀ါစာ စ ကမၼ စ။
သမၼဒညာ ၀ိမုတၱႆ၊ ဥပသႏၲႆ တာဒိေနာ။
၉၆။ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ တရားကိုသိ၍ ကိေလသာမလြတ္ေသာ ျငိမ္သက္ေသာ ေဖာက္ျပန္ ျခင္းသေဘာမရွိေသာ ထိုရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္၏ စိတ္သည္လည္းျငိမ္သက္၏၊ ႏႈတ္အမူအရာသည္ လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္အမူအရာသည္ လည္းေကာင္း ျငိမ္သက္၏။
96. The venerable Arahant who is liberated and gone to serenity by perfect knowledge (the Truth) is calm and also the speech and the action are calm.
၉၇။ အႆေဒၶါ အကတညဴ စ၊ သႏၶိေစၧေဒါ စ ေယာ နေရာ။
ဟတာ၀ကာေသာ ၀ႏၲာေသာ၊ သ ေ၀ ဥတၱမေပါရိေသာ။
၉၇။ အၾကင္သူသည္ သူေျပာစကားျဖင့္သာ ယံုၾကည္သူမဟုတ္၊ နိဗၺာန္ကို ကိုယ္တိုင္သိသူလည္းျဖစ္၏၊ ၀ဋ္သံုးပါး ၏အစပ္ကို ျဖတ္ေတာက္ျပီးသူလည္းျဖစ္၏၊ ကုသိုလ္အကုသိုလ္၏ အက်ဳိးေပးခြင့္ကို သတ္ျဖတ္ျပီးသူလည္း ျဖစ္၏၊ အလံုးစံုေသာတဏွာကို ေထြးအန္ျပီးသူလည္း ျဖစ္၏၊ ထိုသူသည္သာ စင္စစ္ ေယာက်္ားျမတ္ျဖစ္၏။
97. He who is free from credulous beliefs since he has seen the eternal Nibbana, who has thrown off the bondage of the lower life and, far beyond temptations, has surrendered all his desires, he is indeed great among men.
၉၈။ ဂါေမ ၀ါ ယဒိ ၀ါရေည၊ နိေႏၷ ၀ါ ယဒိ ၀ါ ထေလ။
ယတၳ အရဟေႏၲာ ၀ိဟရႏၲိ၊ တံ ဘူမိရာမေဏယ်ကံ။
၉၈။ ႐ြာ၌ျဖစ္ေစ၊ ေတာ၌ျဖစ္ေစ၊ နိမ့္ရာ၌ျဖစ္ေစ၊ ကုန္းျမင့္၌ျဖစ္ေစ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္တို႔သည္ ေနကုန္၏၊ ထိုပုဂၢဳိလ္တို႔ေနရာ ေျမအရပ္သည္ ေမြ႔ေလ်ာ္ဖြယ္ရွိ၏။
98. In a village or in a forest, or in a valley or on the hills, wherever venerable Arahants dwell, that place is delightful.
၉၉။ ရမဏီယာနိ အရညာနိ၊ ယတၳ န ရမတီ ဇေနာ။
၀ီတရာဂါ ရမိႆႏၲိ၊ န ေတ ကာမဂေ၀သိေနာ။
၉၉။ ေတာတို႔သည္ ေမြ႔ေလ်ာ္ဖြယ္ ႐ွိကုန္၏၊ ယင္းေတာတို႔၌ ကာမ႐ွာမွီးသူ လူအေပါင္းသည္ကား မေမြ႔ေလ်ာ္ႏုိင္၊ ရာဂကင္းေသာပုဂၢဳိလ္တို႔သည္သာ ေမြ႔ေလ်ာ္ကုန္လတၱံ႔၊ ထိုရာဂကင္းေသာ ပုဂၢဳိလ္တို႔သည္ ကာမကို မ႐ွာမွီးၾကကုန္။
99. Forests are delightful; where the ordinary people find no delight, there the passionless will find delight, for they do not seek sensual pleasures.
တာဒိဂုဏ္= တာဒိဂုဏ္ဟူသည္ ေလာကဓံ႐ွစ္ပါးႏွင့္ ေတြ႔ၾကဳံေသာအခါ ေဖာက္ျပန္တုန္လႈပ္မႈ မ႐ွိျခင္းေပတည္း။
Buddha Dhamma U Lawkanartha at 8:50 AM Labels: Chapter 07, Dhammapada Chapter
No comments:
Post a Comment